Czarodziejka z ulicy Reymonta

Trzy opowiadania, których główna bohaterka Natasza "Lady" Ladowska studentka Wydziału Magicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, musi zmagać się z demonami, sobowtórami, czarownicami ale także z administracją uniwersytecką, wymagającymi profesorami i obowiązkowymi praktykami. I tylko szkoda, że całe sześć lat studiów zostały skompresowane tylko w trzech nieco dłuższych opowiadaniach. Ciekawa jestem, jak się ta seria rozwinie, bo na razie zapowiada się bardzo interesująco.

Nowa pozycja autorki, nawiązująca do jej debiutu "Spalić wiedźmę", gdyż dziejąca się w tym samym uniwersum. Znów mamy Polanię, Kraków, nawet wzmiankę o zniknięciu Pierwszej - ale bohaterowie są zupełnie inni i nie mają nic wspólnego z tamtym cyklem. Książka podzielona jest na trzy dłuższe opowiadania.
Zaczyna się od studenckiego wyjazdu na badania terenowe, w miejsce, gdzie pojawiają się nikłe emanacje magiczne. W skład grupy oprócz wykładowcy, zafiksowanego na dokonaniu odkrycia, wchodzi jeden czarownik (Dobromir), dwoje czarodziejów (Lady i Grzegorz) i dwójka z wydziału magii teoretycznej (Agnieszka i Alek) - ciekawe rozróżnienie - czarownicy to zupełnie co innego niż czarodzieje. Na miejscu okazuje się, że badania wiążą się z dużym niebezpieczeństwem dla studentów, a oni sami mimo odczuwanych animozji muszą się nauczyć współpracować, co w efekcie końcowym powoduje, że dają sobie radę z próbą opętania i zaczynają się zaprzyjaźniać.
W drugim opowiadaniu Dobromir dostaje spadek po pradziadku, jako ostatni magiczny w rodzinie i wypróbowuje znalezione zaklęcie, co ma nieoczekiwane skutki. Po powrocie na uczelnię problem się nasila, ale Lady i Agnieszka odkrywają, co się właściwie stało i udaje im się odwrócić zaklęcie.
Trzecie, to historia praktyki Lady u wielce zasłużonego twórcy artefaktów, który okazuje się bardzo niesympatycznym i podejrzanym osobnikiem, a w okolicy (Chęciny) działa bardzo aktywny sabat czarownic, co ma wielkie znaczenie dla wydarzeń.
O...

Po lekturze kolejnego tomu o Jagodzie Wilczek od Magdaleny Kubasiewicz z ciekawością zabrałam się za pierwszy tom kolejnej serii, gdzie magia odgrywa bardzo dużą rolę, mianowicie za "Czarodziejkę z ulicy Reymonta", która wydała mi się przeznaczona dla nieco młodszych czytelników niż saga o rodzinie Wilczków. Może dlatego, że bohaterami są studenci, uczący się na Wydziale magii praktycznej i teoretycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, co swoją drogą jest bardzo ciekawym pomysłem, lecz to nie tam rozpoczyna się ta historia. Kilkoro studentów w tym główna bohaterka Natasza "Lady" Ladowska wyjeżdżają na obóz, który jest obowiązkowy, aby móc zaliczyć kolejny rok i to właśnie tam dzieją się niepokojące magiczne zjawiska, śmierć pewnego profesora, a także to właśnie na tym obozie odkrywają historię trzech kobiet, które giną w dziwnych okolicznościach. Druga część książki dzieje się w gmachu UJ, gdzie poznajemy codzienność Lady, Agniesi, Złomirka, Grzesia oraz Alka, chociaż tutaj żałuję, że nie dostałam więcej opisów magicznych lekcji, jest jedynie zaznaczone, że takowe się odbywały.
Trzecia część dla mnie osobiście najciekawsza to praktyki Lady w Chęcinach, poznanie Sabatu Czarownic oraz Hieronima Rakowieckiego mistrza artefaktów. Tutaj dodatkowy plus za położenie akcji w miejscu, z którym jestem osobiście bardzo związana.
O ile nie musi być dla mnie wątku miłosnego w tego typu książkach to tutaj aż się prosiło, aby pomiędzy dwójką bohaterów było ciut więcej i...

Uwielbiam twórczość fantasy M. Kubasiewicz. Te opowiadania to doskonałe uzupełnienie universum Polanii. Czarodzieje i czarownicy, magia i studenci wykonujący rozmaite działania. Zabawnie, strasznie i wciągająco.

Wydział Magiczny UJ to Magia Praktyczna i Magia Teoretyczna. Collegium Magicae to najlepsza uczelnia magiczna w Polanii.

Wiejski obóz badawczy w Sławieńczy, pięcioosobowy. W tym czarodziejka Natasza Ladowska "Lady" i Agnieszka (nie cierpią się) a muszą razem mieszkać. Bo reszta to faceci (Grzegorz, Aleksander i Dobromir) oraz profesor Michalczyk.

Czy coś im tu grozi?

Lady ma dziwne sny, w których nie jest sobą.

A wydarzenia przyjmują zaskakujący przebieg.

Dobromir Czartoryski "Złomir" (czarownik) dostał w spadku Czartówkę, rezydencję i posiadłość. Najbardziej zainteresowała go biblioteka. Dużo odkrył i dowiedział się o swoim pradziadku. Akademik na Reymonta, Czarowir to nadal jego miejsce zamieszkania, bo wciąż studiuje. Lady i Agniesia przyjaźnią się (pokłosie obozu i tego, co tam przeżyły).

Studentki zauważyły dziwne zjawisko ... istniało dwóch Dobromirów. Dziewczyny postanowiły działać. Teoretyczka magii i praktyczka. Razem.

Jak będzie efekt tych działań?

Po zakończeniu studiów Lena otrzymała propozycję odbycia praktyk w Górach Świętokrzyskich, w okolicy Chęcin, w domu bardzo znanego Maga, mistrza artefaktów.

Czekając na przystanku poznała Sabinę, szefową tutejszego sabatu, czarownicę.

Jej pracodawca był antypatyczny a same praktyki trudne i nudne. Dobrze, że z sabatem miała dobre relacje, ale też wiedźmy zasiały niepokój ...

“Czarodziejka z ulicy Reymonta” to nowa książka z gatunku urban fantasy od Magdaleny Kubasiewicz. Są to trzy opowiadania osadzone w Polanii powiązane ze sobą poprzez grupkę studentów kierunków magicznych - przede wszystkim czarodziejkę Nataszę “Lady” Ladowską. W pierwszym tekście trafiają do małej mieściny na obóz badawczy, lecz nie wszystko toczy się tak jak powinno, w kolejnym obserwujemy skutki zabawy z nieznanymi zaklęciami, a w ostatnim mamy okazję towarzyszyć Lady w praktykach, w ramach których trafia do mistrza artefaktów, który skrywa pewne tajemnice. Opowiadania łączą w sobie ciekawe wydarzenia, interesujących bohaterów oraz odpowiednią dawkę tajemnic i zwrotów akcji. Natasza oraz jej paczka to postacie budzące sympatię, charakterne, zachęcające do dołączenia do przygody. Książkę czytało mi się bardzo dobrze i mam wielką nadzieję, że to jeszcze nie koniec, a kolejny tom wkrótce trafi do sprzedaży. Polecam serdecznie!

Książka jest pełna magii i magicznych przedmiotów, co jest wielkim plusem, bo uwielbiam takie klimaty, jednakże... czegoś mi tutaj brakowało. Mamy tutaj trzy opowiadania, które powiązane są tymi samymi bohaterami, jednak przedstawiają różne historie z ich życia. Z jednej strony mam poczucie, że gdyby podzielić to na trzy książki i te opowieści rozbudować, byłyby o wiele lepsze. Z drugiej natomiast początek każdej z nich trochę mnie nudził. Trochę za długo się wszystko rozkręcało. Końcówka natomiast bardzo mocno mnie wciągała i naprawdę fajnie się to czytało. Brakowało mi tutaj trochę emocji i przywiązania do bohaterów. Zapewne było to spowodowane tym, że w tak krótkiej książeczce nie było czasu, aby ich lepiej poznać. Trochę szkoda, bo mogła z tego być naprawdę świetna książka, a nawet trzy książki.

"Czarodziejka z ulicy Reymonta" - CUDOWNA. Lekka książka dla wielbiciela magii i czarów. Zarówno tej czarnej, jak i białej! 😀 Każde z tych opowiadań podobało mi się tak samo mocno. Chyba ciężko byłoby mi wybrać jedno. Myślę, że każdy znajdzie w nich coś innego i ciekawego! Ja już z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy i mam nadzieję, że szybciutko się pojawi. Ma to coś!

Powiem Wam, że generalnie nie przepadam za zbiorami opowiadań. Są zbyt krótkie i zbyt oderwane od siebie, bym mogła się w nie porządnie wkręcić, poznać i polubić bohaterów, czy chociażby wczuć w klimat. Wyjątki są dwa. Albo jeśli opowiadania są dodatkiem do jakiejś serii, którą dobrze znam (“Ropuszki” Anety Jadowskiej), albo jeśli są to Koźlaczki. Nie wiem dlaczego, ale w opowiadania o Koźlaczkach wkręciłam się od razu - chyba to po prostu magia pióra pani Anety ✒️

Ten przydługi wstęp niejako wyjaśnia mój problem z “Czarodziejką z ulicy Reymonta”. Te opowiadania byłyby absolutnie doskonałym dodatkiem do pełnej serii o Lady. Taka seria jednak (niestety!) nie istnieje, przez co czytając opowiadania czułam się jak wrzucona w sam środek świata, który powinnam znać, ale o którym tak naprawdę nie wiem nic. Jak działa magia, kto nią włada, czy ludzie i magiczni żyją obok siebie, jakiego typu demony mogą się pojawić, no i kim jest główna bohaterka i za co mam ją polubić, skoro nic o niej nie wiem? ☹️

Pierwsze opowiadanie średnio mi się spodobało - może właśnie przez to, że zanim ogarnęłam o co chodzi i kto jest kim, dotarłam do jego końca. Drugie było lepsze, chociaż akcja została bardzo nierówno rozłożona i “działo się” dopiero w końcówce, czyli przez jakieś plus minus pięć stron. Ale było przyjemne i pomysłowe. Trzecie z kolei podobało mi się najbardziej - może dlatego, że było najdłuższe, a przez to najbardziej dopracowane? Albo dlatego, że trochę już poznał...

Podobała mi się ta książka. Wbrew pozorom i magicznym bitwom, była taka lekka, no i była w niej bohaterka co miała tak jak ja na imię, a rzadko trafiam na swoje imię w książkach. No ale przecież nie tylko dlatego mi się podobała 🤭😁.

Pewna młoda czarodziejka, zwana Lady, nie mogła się doczekać momentu kiedy rozpocznie studnia w najlepszej uczelni magicznej w kraju. Nie spodziewała się jednak tego co ją tam spotka i co będzie na nią czyhać.
Przedstawione tutaj zostały trzy opowieści ze świata uniwersum Polanii. Lady wraz ze swoimi przyjaciółmi będzie musiała uporać się nie tylko z problemem tajemniczej anomalii w pewnej wiosce, ale także będą musieli odkryć dlaczego jeden z czarowników na roku dziwnie się zachowuje, a także jakie sekrety skrywa pewny wiekowy czarodziej.

Każda z tych opowiadań była wciągająca i cieszę się, że mam pod ręką od razu drugi tom dalszych przygód Nataszy