Nieszczęścia chodzą trójkami

Ależ to było fajne!! Panny Nieszczęście zdobyły moje ogromne uznanie, są naturalne, prawdziwe, zakręcone i przezabawne. Uśmiałam się przy lekturze szczerze i serdecznie, choć był i trup, i napad i włamania - ale Daniela, Dominika i Daria przebijają wszystko. Autorka stworzyła kolejne sympatyczne i realne bohaterki, tym razem także w realnym świecie.

Świetna powieść o trzech kuzynkach Nieszczęsnych i ich perypetiach spadkowych po zamordowanej ciotce. Dobrze się bawiłam czytając tez "kryminał".

Trzy Nieszczęścia

Splot wydarzeń i zaproszenie ciotki Krystyny sprawia, że pod drzwiami jej domu spotykają się trzy kuzynki: Daniela, Dominika i Daria. Trzy Nieszczęścia, które nie pałają do siebie sympatią, będą zmuszone się dogadać i połączyć siły by rozwiązać zagadkę śmierci ich ciotki Krystyny, którą zamordowaną znalazły na podłodze w salonie za fotelem.

Trzy dziewczyny, trzy różne charaktery, na dodatek nie przepadające za sobą, co z tego wyniknie? Nasze bohaterki muszą znaleźć wspólny język, pogrzebać wzajemne niesnaski z przeszłości by odeprzeć podejrzenia policji, odnaleźć zaginiony naszyjnik, dowiedzieć się kto zabił ich ulubioną ciotkę i nie paść ofiarą rodziny ani sąsiadów zacierających rączki na spadek Krystyny.

"Nieszczęścia chodzą trójkami" to lekka i zabawna komedia kryminalna. Główne bohaterki są jak ogień i woda, i choć czasem mnie irytowały swoim zachowaniem, naiwnością, głupotą wręcz w niektórych momentach, to potrafiły kiedy trzeba być silne, zaradne i zapomnieć o tym co ich dzieli dla wspólnego celu.

Moim pierwszym skojarzeniem podczas lektury była moja ukochana książka Natalii 5 Olgi Rudnickiej, w swoim klimacie, w postaciach charakternych bohaterek, które łączy tragiczne zdarzenie, a które nie potrafią się dogadać, w komizmie sytuacyjnym czy dialogach, które bawią czytelnika, powieść pani Magdaleny przypominała mi ów tytuł Rudnickiej. I choć Nieszczęścia nie przebiły Natalii Sucharskich tak znalazły w moim sercu ...

Na wstępie chcę wam przedstawić trzy młode kobiety, które łączą tylko więzy krwi, gdyż w rzeczywistości są bardzo różne. Daria była najbardziej wrażliwa i uczuciowa. Wciąż miała pretensję do swoich kuzynek o to, że nikt nie traktuje jej poważnie. Ona sama urodziła się dwadzieścia jeden lat temu, wyglądem przypominała siedemnastolatkę, czuła się na lat piętnaście, a traktowano ją jakby miał dwanaście. Nie lubiła swoich kuzynek Darii i Dominiki, gdyż od zawsze traktowały ją jako małe dziecko, które niczego nie potrafi i wszystkiego się boi. Nie widziały się przez około cztery lata, a ich stosunek do niej wcale się nie zmienił. Uważała, że nie mają prawa jej oceniać, nawet jeśli wciąż pozostawała niezdarna, pechowa i oderwana od rzeczywistości. Nie jej wina, że bardzo bała się krwi i zawsze przy jej widoku panikowała. Nie lubiła Dominiki, która według niej była bardzo energiczna, świetnie tańczyła i każdy ją lubił. Była ładna i nieco egoistyczna. Zazdrościła jej tych cech, choć to my poznamy ją taką, jaką sama Dominika siebie widziała. Za to Daniela radziła sobie w każdej sytuacji, była silna i odpowiedzialna. Uważała ją również za przykrą, gdyż nie zauważała tego, że życie przepływa jej przez palce. Nic ją nie interesowało. Pamiętała, że nigdy nie miała chłopaka ani przyjaciół. Daria i tych cech jej zazdrościła. Jednak podobnie jak wcześniej, to było tylko jej zdanie. Co do prawdziwych uczuć musimy poczekać, co na to sama Daniela. Wszystkim dziewczynom bacznie przypatruje ...

Data premiery 27.05.2021 więc dla mnie jeszcze gorąca po premierze. To moje trzecie spotkanie autorką i tym razem było przyjemne dla oka.

Tym razem mamy ciotkę i „kochające” się kuzyneczki, które na ich nieszczęście trafiają pod dach cioci, która jest martwa we własnym salonie. Nic nie zdradziłam, bo tego dowiecie się na samym początku, ale cała akcja i momenty dopiero przed wami, bo co to za frajda czytać książkę wiedząc, co w niej znajdziemy a tym bardziej kryminał.

Trzy dziewczyny, wspomnienia, historie z młodzieńczych lat, które miały wpływ na to, jaki miały do siebie stosunek i właśnie w domu ciotki dochodzi do konfrontacji oraz spotkanie osób, które przyczyniły się do tej różnicy. Kolejnym bohaterem, o jaki się toczy bój to naszyjnik, którego nikt nie może znaleźć. Czasami śmiesznie, czasami zagadkowo. Ile to razy chłopak zawrócił kobiecie w głowie? Ile razy to my młode dziewczęta brałyśmy nad wyraz zachowanie chłopaka względem własnej osoby?

Nie porozumienia w miłości, w zauroczeniu często mają miejsce, ale najważniejsze to pamiętać, że rodzina jest najważniejsza. Kiedy kobieta lub mężczyzna nie powinni już szukać szczęścia/miłości? Wydaje mi się, że w każdym wieku możemy zakochać się i być szczęśliwym.

Książka, która pomimo 284 stron ma w sobie według mnie fajną napisaną akcję, bohaterów i pomysł na trupa. Trzy dziewczyny każda inna, śmieszna i wiecie, co? Chciałabym żeby dziewczyny w...

Moje pierwsze spotkanie z autorką, zaliczam do bardzo udanych. Okładka przepiękna choć trochę mnie zmyliła, bo spodziewałam się krwistego kryminału z horrorem w tle, ale jak wiadomo nie ocenia się książki po okładce.

Fabuła mnie nie zawiodła. Komedia kryminalna w świetnym wydaniu!
Trzy kobiety, każda o innym temperamencie, bardzo charakterne i zabawne. W książce dowiemy się nieco o ich przeszłości, pierwszych podbojach miłosnych i stosunków z rodzinką, które jak to często bywa nie są najlepsze.

Dość szybkie tempo akcji sprawiło, że książkę czytało się błyskawicznie. Wszystkie "sprzeczki" dziewczyn wywoływały uśmiech na twarzy. Dawno nie spotkałam tak wybuchowego trio.

Choć bardzo się od siebie różnią, cały czas szukały możliwych tropów, które wskażą mordercę. Z każdym kolejnym posunięciem naprzód, ich relacje się poprawiały.

Zakończenia nie przewidziałam, a to kolejny plus. Lekka, poprawiająca humor przygoda.

Trochę inna pozycja na tle tych już wydanych przez Wydawnictwo Czarna Dama. Znajdziemy tutaj zdecydowanie więcej czarnego humoru i kłótliwych osóbek - tutaj w postaci 3 kuzynek 😁 „Nieszczęścia chodzą trójkami” nie było tak oczywiste jak na początku mi się wydawało. Jak tylko dało się tej książce czas to pokazywała swoje mocne strony - lekką fabułę, tajemnicę starszej ciotki i oczywiście morderstwo! Ja jednak miałam problem ze gdy tylko odłożyłam książkę na bok to ciężko było mi do niej wrócić. Nie winie jednak samej fabuły - ta naprawdę mi się spodobała - a raczej zwariowany okres w moim życiu. Czytałam lepsze książki Pani Kubasinskiej, ale ta tez nie odbiega bardzo od jej stylu. Można naprawdę miło i przyjemnie śledzić przy niej wieczór lub dwa :)