Wiedźma Jego Królewskiej Mości

Niestety, mam wrażenie, że drugi tom opowieści o Sanice jest słabszy. Po raz kolejny bohaterka musi walczyć z czymś dziwnym, tym razem nie są to sprzymierzeńcy Nocnego Króla, a duchy, pojawiające się w całym mieście, nawet w sypialni króla Juliana.
Już w pierwszym tomie miałam wrażenie, że nie wszystko zostało wyjaśnione, tu się to wrażenie pogłębia.
Mamy wiedźmę, której odebrano moc, za co mści się na tych, którzy się do tego przyczynili i usiłując ją odzyskać omal nie zabija Saniki, mamy panoszące się wszędzie duchy, pojawia się coś, co ściga wiedźmę, cień wilka w ciemności...
Bardzo zagadkowa jest postać ducha chłopca, towarzyszącego Sanice, obserwującego, nie biorącego bezpośredniego udziału w wydarzeniach, ale opowiadającego niepokojącą baśń.
I niestety, choć można się domyślać, kto ściągnął kłopoty, to nic nie jest powiedziane wyraźnie.
Poza tym - dla mnie bohaterka nieco się zatrzymała, jest gwałtowna, butna, wybuchowa i nierozważna, jakby wydarzenia w pierwszego tomu niczego jej nie nauczyły (nie mówiąc już o tym, że powinny ją nauczyć wieki istnienia), nadal zapomina, że powinna się oglądać za siebie, że nie jest niezniszczalna, że nie wszystko da radę zrobić sama i że czasem lepiej współpracować, niż walczyć. Postać się nie rozwija.
Ostatnie strony i jej walka z Wiele Pieśni - dają do zrozumienia, że każdy Pierwszy Polanii, który zniknął w czasie pełnienia obowiązków, zrobił coś, co teraz stanowi zagrożenie dla miasta. Duch chłopca tym r...