Ja, inkwizytor. Głód i pragnienie

Po przeczytaniu „Ja inkwizytor: Głód i Pragnienie” odczuwam tylko i wyłącznie głód i pragnienie. Głód dobrego, trzymającego w napięciu opowiadania oraz pragnienie aby kolejna część przygód Mordimera okazała się tym czego szukam. Trzymam kciuki za Jacka Piekarę aby „Kościany galeon” okazał się nie tyle sukcesem finansowym jak przede wszystkim literackim. Jednak czy sam sięgnę po kolejną książkę ze świata, w którym Chrystus zszedł z krzyża? Tego na tą chwilę nie wiem. [recenzja na moim blogu: http://zapomnianypokoj.blogspot.com/2015/02/ja-inkwizytor-god-i-pragnienie-jacek.html zapraszam :) ]

Lubię Wędrowycza,lubię Wiedźmina ale Inkwizytor mnie nie przekonał do siebie. Nuda,duperele i ciągłe gadanie o wydalaniu.
Zero akcji,zero humoru tylko smętne opowieści ,bez ładu i składu.
Czyta się szybko ale to jedyna zaleta.W ciągu jednego dnia zaliczyłam dwa tomy i w każdym z nich fabuła zaczyna się od wydalania. Autor ma jakieś fobie albo traumy z tym związane.
Zdecydowanie nie moje klimaty:P

Nie jest źle. Po wielu negatywnych opiniach trochę się negatywnie nastawiłem, ale naprawdę, trzyma poziom - może nie pierwszych tomów opowiadań, ale cyklu "Ja, inkwizytor" na pewno.