Medea z Wyspy Błogosławionych

„Medea z wyspy Błogosławionych” Magdy Knedler to już trzeci tom przygód najsilniejszej kobiety, jaką poznałam w literaturze! Uwielbiam czytać jej losy, poznawać siłę i inspirować się do działania, bo z takich kobiet czerpać inspirację powinna każda z nas!
Ta książka kończy naszą przygodę z Medeą Steinbart, której mieliśmy okazję towarzyszyć w tym najtrudniejszym etapie życia. Kobieta, której siłę, wolę walki i miłość mogliśmy podziwiać we wszystkich tomach powieści.
Do domu, choć z licznymi ranami na duszy i trwałymi śladami na psychice powraca Thomas, który nie potrafi poradzić sobie z tym, czego doświadczył. Medea wraz z Adamem postanawiają mu pomóc, wysyłając go do miejsca na Wyspie Błogosławionych, gdzie prowadzony jest ośrodek, który zajmuje się pomocą osobom, na których psychice wojna odcisnęła znaczące piętno. Ośrodek jest prowadzony przez Horsta, który znów powraca do życia Medei…
Losy Medei śledziłam od samego początku z zapartym tchem. Uwielbiam książki z wojną w tle, a w tej serii autorka niezwykle realistycznie oddaje realia wojny, które były bardzo trudne dla ludzi. Od początku podziwiam również siłę i niezłomność Medei, która zdecydowanie jest godna naśladowania. Kobieta, która nie boi się życia, walczy o swoje dzieci i ich dobro, całej rodzinie stara się zapewnić bezpieczeństwo i byt. Prowadzi swoją firmę, a nawet decyduje się na kolejny biznes, który ma zapewnić im dobrobyt.
Autorka stworzyła historię, która porusza, idealnie oddaje realia...

„Medea z Wyspy Błogosławionych” autorstwa Magdaleny Knedler to trzeci tom cyklu o Medei Steinbart. Książka jest kontynuacją losów głównej bohaterki i ma miejsce tuż po zakończeniu Wielkiej Wojny, jak potocznie nazywano pierwszą wojnę światową.

Gdy reszta świata próbuje powstać z kolan i poradzić sobie z tragicznymi następstwami wojennej zawieruchy, los nie oszczędza również Mady, która nie dość, że musi wychować trójkę dzieci i zarobić na utrzymanie rodziny, to na dodatek ogromnych trosk przysparza stan Thomasa. Jak wielu żołnierzy i jej pasierb nie uniknął powojennej traumy i związanego z nią psychicznego cierpienia. Chłopak trafia do sanatorium na Wyspie Błogosławionych, którego dyrektorem okazuje się bliski niegdyś Madzie mężczyzna.

Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie, a pełna zwrotów akcji i emocji fabuła sprawia, że książkę czyta się szybko i z dużym zainteresowaniem. Autorka zwraca uwagę na bezsens i bezduszność wojny, której kosztem jest śmierć wielu niewinnych ludzi i cierpienie ich rodzin. Okaleczeni zarówno fizycznie, jak i psychicznie już do końca życia będą borykać się z zespołem stresu pourazowego.

Naznaczone tragedią losy Mady i jej bliskich nikogo nie pozostawią obojętnym. A nam pozostaje wierzyć, że i ją czeka szczęśliwe zakończenie.

"In­ność może uwie­rać, bo bu­dzi lęk. Po­ka­zuje, że ist­nieje wię­cej sty­lów ży­cia, sys­te­mów spo­łecz­nych, hie­rar­chii war­to­ści, oby­cza­jów, wie­rzeń, po­dzia­łów ról. I że można two­rzyć nowe, wła­sne. To jest nie­bez­piecz­ne, praw­da? Ano­ma­lie są nie­bez­piecz­ne. A je­śli się nie do­pa­so­wu­jesz, je­steś ano­ma­lią."

Nie jest łatwo nauczyć się żyć z trudną przeszłością, lecz Medea stara się cieszyć codziennością, odnajdując szczęście w pracy oraz w roli matki i żony. Gdy z frontu powraca okaleczony psychicznie Thomas, robi wszystko, co w jej mocy, aby pomóc mu odnaleźć spokój i odzyskać radość. Niestety, jej starania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, ponieważ powojenna trauma i rany na duszy są zbyt głębokie. Szukając pomocy przypadkiem dowiaduje się o sanatorium na Wyspie Błogosławionych. Okazuje się, że dyrektorem placówki jest mężczyzna, który niegdyś odegrał w jej życiu bardzo ważną rolę.

Wspaniała, przejmująca opowieść zamykająca serię o Medei Steinbart. Przenosimy się w czasy międzywojennej rzeczywistości i wielu zmian społecznych. Ciężkie frontowe zmagania, pozostawiły po sobie wielu obolałych fizycznie i psychicznie żołnierzy, często niezdolnych do samodzielnego życia. „Miasto wciąż pozostawało niespokojne”. Każdy pragnie przetrwać mimo niedoborów żywności i wysokich cen towarów. Mada, za wszelką cenę, stara się utrzymać swój zakład krawiecki, nie bojąc się podejmować odważnych decyzji. Wy...

Magda Knedler w swojej powieści przenosi nas w powojenne realia, gdzie wśród ruin i zgliszczy próbuje odnaleźć się młoda kobieta, Medea. Autorka, znana z umiejętności budowania atmosfery i kreowania wiarygodnych postaci, tym razem zabiera nas w podróż pełną emocji. Ta część serii wywarła na mnie największe wrażenie. Autorka tworząc losy Medey, przeszła samą siebie. Kobieta po tylu przejściach i tragediach potrafi przejść przez życie z podniesioną głową, pełna wiary w siebie. W tej części bohaterka pokazuje siłę walki kobiet i zwycięstwo w dążeniach.


Medea z Wyspy Błogosławionych to opowieść o nadziei i przetrwaniu, zabiera nas w podróż pełną emocji, które nam będą towarzyszyć podczas czytana. Historia ta jest pełna smutku, nadziei, wiary w lepszą przyszłość, okazując bezgraniczną miłość.


Powieść Magdy Knedler "Medea z Wyspy Błogosławionych" to nie tylko portret psychologiczny bohaterki, ale także tło historyczne, które znacząco wpływa na przebieg wydarzeń.


Akcja powieści rozgrywa się w powojennej Polsce, w mieście, które próbuje podnieść się z ruin. Medea, główna bohaterka, staje przed wyzwaniem odbudowania swojego życia i zapewnienia przyszłości swojej rodzinie.


Medea otwiera mały zakład krawiecki, który staje się jej ostoją i źródłem utrzymania. Poprzez szycie próbuje zapomnieć o przeszłości i zbudować nową przyszłość. Zakład ten przynosi jej sukces, staje się znana i rozpoznawalna. Jej dzieła mają wartość, a dla ...