Łączniczka

Czytacie książki historyczne?
Osobiście czytam, kiedy jeszcze inspirowane są prawdziwymi osobami i zdarzeniami oddają wtedy przeżycia i zebrane na nowo dostarczają nam współczesnym czytelnikom przejmującego obrazu jaki miał miejsce.

Łączniczka to powieść biograficzna o Annie Smoleńskiej, nieśmiałej i skrytej kobiecie o wielkim sercu i sile udowadniającej moc kobiet. Autorka przenosi nas w czasie oddając dramatyczny klimat jaki miał miejsce podczas okupacji Warszawy, ale i w obozie koncentracyjnym do którego trafiła Anna w 1942 roku.

Poruszająca historia młodej Anny, kobiety ważnej i silnej, która z ogromnym sercem i odwagą walczyła do końca. Warto zapoznać się z twórczością autorki o wartościowej osobie, którą była Anna Smoleńska, a która zapoczątkowała "Polskę walczącą" i znany wszystkim symbol Polski Walczącej.

Dziś przychodzę do Was z książką wymagającą szczególnej uwagi… „Łączniczka” autorstwa Magdy Knedler. Są historie, które oplatają serce cierniami, ranią, burzą spokojne osadzenie w tu i teraz, przywołując przeszłość, przypominają poświęcenie innych… Są ludzie, którzy czują bardziej, angażują się mocniej i dostrzegają więcej.

Bohaterką wspomnianej powieści jest Anna Smoleńska, członkini Szarych Szeregów działająca w organizacji Wawer, zaangażowana w „mały sabotaż”, łączniczka w Biurze Informacji i Propagandy KG AK. Kobieta niezwykle skryta, nieśmiała, ukrywająca się w tłumie, skoncentrowana na zadaniu – walce o wolność… codziennej, przekraczającej siły walce. Anna pragnęła robić więcej, działać intensywniej, pomagać najwytrwalej… walczyć z ogarniającą Polaków rezygnacją. Dać innym i sobie nadzieję na lepsze jutro. Smoleńska „nie wie, czy sama w to wierzy, czy coś jeszcze kiedykolwiek może się poukładać. Czy sklejone życie nie będzie przypominać sklejonej filiżanki – na pozór identycznej jak wcześniej, ale tak naprawdę wcale nie. Chce dać im nadzieję. Powiedzieć, że pewnego dnia znowu wyjdą na spacer, a niebo nie będzie buczało jak wściekły owad, nic nikomu nie spadnie na głowę, nikt nagle nie przewróci się na chodnik i nie zaleje krwią. Że kiedyś wyrzucą z pamięci obrazy brudu, kurzu i śmierci.”

Niestrudzona bohaterka, by nieść pomoc innym, by dać nadzieję innym, w pierwszej kolejności musi pokonać własne bariery… małomówność, nieśmi...

To jedna z książek, która czyta się sama. Niesamowicie zwyczajny styl pisarki. Taki, którym ludzie posługiwali się na co dzień w czasach wojny. Cokolwiek jest tutaj przedstawione wychodzi niemal z szeptu. Sceny delikatne i ciche, choć sens, jaki przedstawiają bywa głośny i bolesny. Mnie wzruszyła po dwóch pierwszych stronach. Niby opowieść taka jak każda, lecz bohaterka zasługuje na prawdziwy szacunek. Tym bardziej, że to opowieść o Annie Smoleńskiej, kobiecie, która w niedługim czasie zjednała sobie sobie bardzo dużo ludzi. Kobieta Anioł, który zamiast sobie skrobać jak najlepsze życie, wybrała pomoc innym. Zupełnie jakby wiedziała, że żyje tylko na chwilę, że umrze w bardzo młodym wieku. Niby przedstawiona jako krucha dziewczyna, która woli milczeć, niż powiedzieć zbyt wiele, lecz z ogromną siłą do walki dla kogoś. Jest małomówna, ale wie, że niekiedy jednym niepotrzebnym słowem można zajść komuś za skórę. My wiemy, że jest bardzo mądra, ona sama również to wie, gdyż zdradza nam swoje myśli.

,,Jak to mówił Hamlet, reszta jest milczeniem".

To urywki z jej życia poskładane w całość. Zawiera bardziej fakty, aniżeli jej życiorys. Ukazana jako ktoś, kto zasługuje na naszą pamięć za pomocą opisu rzeczy, które zrobiła dla kobiet. Autorka dość zgrabnie przechodzi od czasów sprzed wojny, do tych, kiedy już nastąpiła i tych po niej. Niekiedy w tekście czytamy o gdybaniu, o tym jak wyobrażają sobie czas w którym już dojdzie do jej wybuchu. Dużo później, kiedy ju...

Wojna nigdy nie była, nie jest, nie będzie jedyną i słuszną drogą do porozumienia między państwami. Dzisiejsza recenzja dała mi moralniaka ze względu na czasy, w których żyli nasi dziadkowie/pradziadkowie. Książka, o której mowa przybliży wam historię kobiet, które w okresie wojny potwierdziły, że siła jest kobietą. Bez względu na pochodzenie, cechy charakteru, czy inność (w sensie dosłownym, jak i przenośnym) człowiek jest najważniejszy oraz to jakie ma serce dla innych. Pierwsze pytanie do was.

Wiecie, kto wymyślił słynne logo Polski Walczącej, czyli kotwica z literą P? Podczas wojny malowany był wszędzie, gdzie się da, pokazując tym samym, że nikt nie złamie ducha Polaka do walki o swój kraj który kochał całym sercem. Mowa tu o Annie Smoleńskiej, która oczarowała mnie swoją osobą, tym, jaka była, tym, kim była, jak postępowała, a tym bardziej co zrobiła, że pamięć o niej, jak i o pozostałych rodakach nie można zapomnieć. Mowa dziś o książce autorstwa Magdaleny Knedler „Łączniczka”. Jeszcze mam ciarki na rękach, tym bardziej że to moja imienniczka. Anna była harcerką Szarych Szeregów, twórczyni słynnej, jak w/w kotwicy symbolu Polski Walczącej. Nie przeżyła wojny, zginęła w hitlerowskim obozie Auschwitz. Książka inspirowana prawdziwymi zdarzeniami, które mogą wstrząsnąć, ale warto przeczytać przez wzgląd na pamięć o każdej kobiecie, która dla wolnej Polski oddała swoje serce. Książka na pewno będzie przekazana kiedyś mojej córce.

...

Anna Smoleńska miała 23 lata, gdy zmarła wycieńczona nieludzkimi warunkami i katorżniczą pracą w obozie Auschwits-Birkenau, nie została jednak zapomniana i dziś wraca w książce Magdy Knedler z należnym sobie szacunkiem. Harcerka, bohaterka, opiekunka, dobra, mądra i troskliwa młoda kobieta, która miała przed sobą całe życie.

Mówi się, że historie piszą zwycięzcy, że wielcy tego świata urabiają ją jak glinę i serwują maluczkim odpowiednią wersję. Ja uważam, że prawdziwą historię piszą zwykli ludzie, Ci którzy są jej świadkami, którzy przekazują ją kolejnym pokoleniom i spisują na pożółkłych od czasu i wspomnień stronnicach. Anna Smoleńska była jedną z takich osób, młodą i pełną ideałów, utalentowaną ale nieśmiałą i cichą, przez całe swoje życie pomagała innym, próbując czuć się potrzebna i pożyteczna.

Łączniczka to kolejna książka Magdy Knedler, która dotyka bardzo trudnych tematów okołowojennych. Autorka nie boi się pokazywać okropieństw wojny i zniszczeń które ze sobą niesie, poświęcenia jakiego wymaga od wszystkich i odwagi, której potrzeba by przetrwać kolejny dzień w okupowanym mieście. Tym razem główną bohaterką czyni Annę Smoleńską – autorkę znaku POLSKI WALCZĄCEJ – ale przede wszystkim młodą kobietę pełną życia, nadziei i marzeń o przyszłości.

W książkach Magdy Knedler szczególnie cenie sobie to z jaką sympatią i taktem podchodzi do swoich bohaterów. Jej ...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, oczywiście słyszałam o jej wcześniejszych powieściach jednak nie miałam okazji żadnej przeczytać, postanowiłam to w końcu zmienić przy okazji książki "Łączniczka", która ogromnie zaintrygowała mnie swoim opisem i przyciągnęła piękną okładką. Na początku muszę wspomnieć, że historia zapisana na kartach tej powieści inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami. Stylistyka i język jakim posługuje się jest bardzo przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta się nad wyraz szybko. Ja od pierwszych stron zostałam wciągnięta do świata głównej bohaterki - Anny i z ogromnym zainteresowaniem i zaangażowaniem śledziłam jej losy. Fabuła książki została w bardzo interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie świetnie wykreowani. To postaci z którymi śmiało (mimo dzielących nas lat i okoliczności) moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Akcja powieści rozgrywa się w trakcie II Wojny Światowej i uważam, że autorka w niesamowicie realistyczny, plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób kreśli obraz tamtych czasów i opisuje przeżycia głównej bohaterki, że miałam wrażenie jakbym razem z nią uczestniczyła we wszystkich poczynaniach dotyczących wspierania rodaków w tym trudnym i pełnym zgrozy okresie. Autorka w swojej powieści skupia się w głównej mierze na roli kobiet w trakcie trwania wojny (która mam wrażenie została potraktowana tro...

Zapewne każdy z Was zna znak Polski Walczącej, ale czy zastanawialiście się kiedyś, kto go stworzył?

𝓐𝓷𝓷𝓪 𝓢𝓶𝓸𝓵𝓮ń𝓼𝓴𝓪, studentka historii sztuki, harcerka Szarych Szeregów, kobieta, która nigdy w sowich działaniach nie zawahała się i każdego dnia wojny walczyła o Polskę. Pomimo tortur jakich doznała na Pawiaku nie zdradziła żadnych nazwisk, ani adresów. Trafiła do Auschwitz, gdzie otrzymała numer obozowy 26008. Będąc w „fabryce śmierci” walczyła z samą sobą, z odchodzącą nadzieję, ze stratą najbliższych, a ostatecznie pokonał ją tyfus. Zmarła 19 marca 1943 roku, w wieku zaledwie 23 lat.

Najnowsza książka Magdy Knedler to historia niezwykłej kobiety, o której każdy powinien wiedzieć, bo czy Ty miałbyś tyle odwagi co ta młoda dziewczyna, tyle siły w sobie, aby walczyć?
Utwór literackie ten podzielony jest na sześć części i w każdej z nich podążamy za Anną (pseudonim Hania) i poznajemy kolejne etapy jej wojennego życia, to co działo się tuż przed wojną, to kiedy wojna wtargnęła do Warszawy, jak wyglądała rzeczywistość na Pawiaku i w Auschwitz. Całość wieńczy niezwykle emocjonalny epilog, w którym autorka zastanawia się nad tym, jak mogłoby wyglądać życie, którego nie było…

Anna rozpoczęła studia na Uniwersytecie Warszawskim, chciała pogłębiać swoją wiedzę w dziedzinie sztuki, niestety wojna odebrała jej tę możliwość. Odebrała jej wszystko, włącznie z życiem. Byłam skromną, małomówną dziewczyną i stała się dla mnie osobą wartą podziwu. Dziękuję C...

Założę się, że każdy Polak doskonale zna znak Polski Walczącej. Charakterystyczna kotwica stworzona z literki P oraz W.

Jednak na pewno większość nie wie, kto tak na prawdę go wymyślił.

Jego autorstwo przypisuje się Annie Smoleńskiej. Zgłosiła ona swą propozycję graficzną w tajnym konkursie, który wygrała, nie podając swoich personaliów.

"Łączniczka" jest niesamowicie ciekawą, wzruszającą i wzbudzającą podziw lekturą.
Szczegółowa biografia Anny Smoleńskiej, młodej dziewczynie, studentce podziemnego Uniwersytetu, która bardzo aktywnie brała udział w konspiracji. Była odważna, skromna i bardzo skryta, niesamowicie pracowita, mająca ogromne serce dla ludzi, szczególnie dla tych, którym działa się krzywda.
Lubiła styl chłopaka, ścinała włosy na krótko, nigdy nie nosiła sukienek, pończoch, zawsze chodziła w płaskim obuwiu. Nie lubiła otwierać się przed ludźmi, nie poznała nigdy miłości swojego życia, można by rzec, że była samotna.

Pewnego dnia do drzwi puka gestapo, aresztują Annę, rodziców, siostrę, brata oraz bratową i wywożą na Pawiak.

Poddawana torturom nie wyjawia danych osób, z którymi współpracowała, przez co trafia do obozu Auschwitz.
Niestety nigdy nie opuściła murów obozu. Zmarła na tyfus 19 marca 1943 roku mając 23 lata.

Cześć i chwała bohaterom!
Pamiętamy 🇵🇱

Zachęcam do sięgnięcia po książkę!
Piękne wydanie nie pozwoli Wam przejść obok niej o obojętnie.

Anna Smoleńska nie była zwykłą kobietą. Jest kobietą, którą woli pozostać w cieniu, nie nosi sukienek, a włosy ma ścięte na krótko. Kiedy nadchodzi wojna, w jej życiu wszystko się zmienia, a nie zostaje bierna jak wielu innych. Pomimo strachu niejednokrotnie nie tylko przełamując własne bariery, ale także nie patrząc na niebezpieczeństwo, niesie pomoc innym. Robi naprawdę wiele dla innych, a podawanie paczek czy grypsów to tylko niewielka tego część. Jak wyglądało życie Anny podczas wojennych dni? Co takiego jeszcze zrobiła dla innych?

Książka jest powieścią historyczną, a historia w niej opisana prawdziwa. Nie jest to książka ani lekka, ani łatwa. Wojna i to, co się podczas niej działo to zdarzenia tragiczne, bolesne, o których niełatwo się czyta. Jednocześnie powinno się o nich mówić, a także o ludziach, którzy w tym czasie żyli, aby nikt nie zapomniał.

To pozycja wywołująca wiele emocji podczas czytania. Jedna z tych, co pozostają w pamięci na naprawdę długi czas.

Okładka w książce twarda i solidna, a to sprawia, że nie zniszczy się szybko i bez problemu przeczyta ją wiele osób.

„Łączniczka” to prawdziwa historia niezwykłej kobiety. Ze swojej strony zdecydowanie polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA