Nadzieje i marzenia

Pani Magdalena mocno namieszała w mojej głowie. Cykl "Malownicze" tak mi spodobał, że już zaczęłam czytać ostatnią pozycję. Sama sobie zadaję pytanie, jak Pani Magdalena sprawiła, że interesują mnie i wciągają wątki historyczne. A może po prostu do nich już dorosłam. Bohaterka wyjeżdża do Paryża uregulować sprawy spadkowe. A odbywa się to całkiem nietypowo. Świetnie się bawiłam, przyjemnie spędziłam czas i czasami nawet się uśmiechałam w czasie lektury. Będę szukać kolejnych książek autorki.

Książka jest po prostu ujmująca. Tutaj, podobnie jak w poprzedniej części, autorka sięgnęła do historii. Tym razem w XIX wiek. Pół książki jest o współczesności, bo Magdę spotyka dylemat uczuciowy. Oczywiście zawinił facet, a koszty tego może ponieść cała jej patchworkowa rodzina. W międzyczasie Magda dostaje pismo od francuskiego adwokata i wyjeżdża do Francji w sprawie spadku. W połowie książki zaczyna się całkiem inna narracja. Jest XIX wiek, rok 1843. Młode małżeństwo Janusza i Basi dotyka tragedia: umiera im kolejne dziecko. W przygotowania do pogrzebu Teklusi przychodzi do nich dziad Maciej, który mówi im, że muszą wyprowadzić się z tego nowo wybudowanego dworku, bo to miejsce niesie śmierć. Posyła Basię do Sabiny, zielarki i mówi, że to jej pomoże. Zaczyna się historia polskiej rodziny szlacheckiej, której apogeum napięcia osiąga w opisie wydarzeń z powstania styczniowego...
Książka była wzruszająca.