Nic o tobie nie wiem

“Nic o Tobie nie wiem” to druga część cyklu o Weronice Nowackiej. Pierwsza część nosi tytuł „Kiedyś cię odnajdę”, to informacja dla tych, którzy lubią czytać po kolei. Pierwszą część czytałam dosyć dawno i nie wzbudziła we mnie wielkich zachwytów, druga część wydaje się być znacznie lepsza. Lubię pióro Małgorzaty Rogali i chętnie sięgam po jej nowe pozycje, chociaż niejednokrotnie muszę one odczekać swoje w długaśnej kolejce.

Co nas czeka w tym tomie? Otóż drodzy moi samo życie i to, co mnie w nim najbardziej irytuje: wszechobecne social media i sprzedawanie swojego życia prywatnego za lajki, serduszka, podniesione kciuki, itp. Matki wystawiające na widok publiczny każdy aspekt życia, począwszy od posiłków przygotowanych tak, żeby ładnie się prezentowały na zdjęciu, kończąc na epatowaniu żałobą po stracie najbliższych. Wszystko jest dziś na sprzedaż. Nie, nie mam nic przeciwko współczesnym mediom, sama przecież z nich korzystam, natomiast zdecydowanie potępiam i nie potrafię zrozumieć faktu, że życie wirtualne staje się ważniejsze od realnego, że dla matki jej blog może być ważniejszy od własnych dzieci i ich uczuć.

Weronika Nowacka dalej pracuje w szkole na stanowisku pedagoga i tym razem będzie musiała stanąć przed jednym z największych wyzwań: morderstwem jednej z uczennic i tym, co wyjdzie na jaw w czasie śledztwa. Przyjdzie jej zmierzyć się z brutalnością świata nastolatków, znieczulicą wśród dzieciaków i ich rodziców, hejtem ...

Jak zwykle u Małgorzaty Rogali intryga kryminalna jest pretekstem do krytyki zachowań społecznych. I właśnie ze względu na aktualne tło społeczne i obyczajowe tak lubię jej książki. Tym razem po raz kolejny autorka zajęła się uzależnieniem od mediów społecznościowych nie tylko dzieci, ale też ich rodziców. Poruszające, pouczające i ku przestrodze. Czyta się jednym tchem.

Tak się zaczęłam zastanawiać po lekturze, czy aby jest to kryminał... Niby są zwłoki i śledztwo, ale jakoś tak pobocznie, w moim odczuciu to obrazek obyczajowy, choć obyczaj raczej okropny.
Nie jestem w stanie zrozumieć tego, co przeczytałam, nie mieści mi się to w głowie. Tzn. nawet nie chodzi o kwestię zachowań dzieciaków, bo takie rzeczy dzieją się zawsze - ktoś jest pewny siebie i popularny, znajduje sobie podnóżki, albo chłopców i dziewczynki do bicia (przenośnie) i robi im z życia piekiełko. Zmieniają się tylko narzędzia, za moich czasów to były słowa rzucane wprost, przy ludziach, deprecjonujące, ośmieszające - teraz akcja przeniosła się w świat wirtualny, ale mechanizm pozostał.
Nie rozumiem rodziców. Kompletnie. Nie ogarniam, że można jak Matylda, robić show w sieci po śmierci własnego dziecka, ona jest dla mnie kompletnie nienormalna. Roma w sumie niewiele lepsza, bo kiedy nawet córka prosi ją o jakąś pomoc, to zostaje wyśmiana, bo mamusia jest zajęta dyskusją na Facebooku. Już ich mężowie byli normalniejsi pod tym względem.
Jestem chyba za stara, żeby ogarnąć coś takiego, domyślam się, że autorka napisała o rzeczach istniejących, nie wyssała tego z palca, więc tym bardziej jestem oszołomiona....

Rewelacyjna powieść, szczególnie prawdziwa jeśli chodzi o wpływ mediów społecznościowych na ludzi, każdych ludzi, bez względu na wiek.
Jeśli chodzi o poprowadzenie wątku kryminalnego, to, moim zdaniem niezłe, ale jest tylko uzupełnieniem wątków obyczajowych.

Od kilku lat zaczytuję się wręcz opowieściami kryminalnymi Pani Małgorzaty Rogali i zauważyłam, że w każdej z nich autorka porusza ważne i aktualne tematy, które zmuszają czytelnika do refleksji, zatrzymania się na chwilę i zastanowienia się nad postępowaniem nie tylko swoim, ale też innych osób.
Tę serię Pani Małgorzata poświęciła problemom nie tylko szkoły, lecz także wpływom mediów społecznościowych na zachowanie nie tylko dzieci i młodzieży, ale także ich rodziców. Nie można powiedzieć, że media są złe, lecz sposób ich wykorzystywania nie zawsze jest prawidłowy.

Drugi tom cyklu Weronika Nowacka również poznałam w formie audiobooka. Szybko wciągnęłam się w interpretację Laury Breszki, szczególnie, że środowisko szkolne jest mi znane od podszewki i uważam, że autorka świetnie odmalowała aktualną sytuację w oświacie i współczesne relacje rówieśnicze.

Weronika Nowacka dalej pracuje jako szkolny pedagog, chociaż nie jest to praca jej marzeń. Szybko poznajemy głównych bohaterów tej historii, między innymi pewną influencerkę, której dzieci chodzą do szkoły Weroniki. Jej starsza córka Julia uwielbia wbijać kij w mrowisko i wrzucać do sieci ośmieszające ludzi materiały. Konflikt między dzieciakami rośnie, rodzice naciskają na rozwiązanie problemu, więc Weronika podejmuje się mediacji. Niejako przy okazji orientuje się, jak wygląda współczesny świat nastolatków. Jaka presja ciąży na młodych dziewczętach, które pragną być dostrzeżone, komplementowane przez innych i zrobią naprawdę dużo, by być na topie. Ich życie kręci się wokół lajków, komentarzy i nałogowego skrolowania Facebooka czy Instagrama. Kiedy dochodzi do tragedii, Weronika ma do siebie pretensje, że nie zdołała jej zapobiec. Jednak czy miała taką możliwość?

Sama nie wiem, czy jest to bardziej kryminał, czy raczej thriller z bardzo rozbudowaną warstwą obyczajową. Intryga kryminalna stanowi bowiem jakby tło dla istotnego tematu, poruszanego przez autorkę. Chodzi o social media i udział młodzieży w wirtualnym świecie. Powieść przede wszystk...