Grzech zaniechania

Dobry polski kryminał. Rasowy.
Są morderstwa. Są inteligentni policjanci i ich błyskotliwe śledztwa. Znajdzie się też "zły" policjant oraz wadliwy system (naiwna prokuratura, która podejmuje kluczowe decyzje bez merytorycznego podparcia). Jest wreszcie ciekawy główny wątek – tragedia z freudowską psychoanalizą w tle.
Przy czym rozwiązując zagadkę kryminalną, poznajemy problem tendencyjnie diagnozowanych dzieci, widzimy ich toksycznych rodziców oraz bezdusznych – ukierunkowanych na zysk osobisty – lekarzy.

Niby najważniejsze cechy dobrej powieści kryminalnej są obecne: zagadkowa zbrodnia, ciekawa fabuła, postaci z osobowością, napięcie; niby jestem zadowolona, że intryga zarysowuje się stopniowo, nie przytłacza tempem, nie gubię się w natłoku zdarzeń i opisów; niby dwuwarstwowa, wartka akcja nie pozwala na nudę...
Jednakże. Jakoś to wszystko zbyt proste.
Nie ma widowiskowego zwrotu, intrygującego odkrycia w trakcie śledztwa, nie ma fascynującej postaci o moralnej dwuznaczności. Wreszcie nie ma zaskakującego zakończenia. Zdarzenia są przewidywalne, a sama zagadka nie okazuje się najtrudniejsza do rozwikłania. Jak dla mnie trochę mało trudu zadała sobie autorka w kwestii podrzucania mylących tropów, fałszywych dowodów, czy poszlak.
Taaak... trochę sobie ponarzekałam. A co! :)
Tak naprawdę spędziłam z książką naprawdę miłe chwile. Bez nadmiernych wyzwań intelektualnych. Relaks i odprężenie. I emocje również.
A sympatycy gatunku będą bardzo usa...

Kolejna rewelacyjna powieść p. Rogali. Kryminalna sprawa jest tylko kanwą, na której osnuty jest dramat współczesnych dzieci i rodziców. Rodzice, z różnych powodów, ciągają dzieci po terapiach, szukają wytłumaczenia nagannego zachowania ich dzieci, zamiast poświęcić im nieco czasu na rozsądną rozmowę, zabawę, okazanie im odrobiny szczerego zainteresowania. Jestem nauczycielem oraz, przede wszystkim, matką dwojga dorosłych już dzieci i potwierdzam, że u większości zdiagnozowanych dzieci problemem jest przede wszystkim brak dobrego wychowania oraz prawdziwej więzi i kontaktu z rodzicami. Dzieci najczęściej stosują odzywkę "co mi pani zrobi... jestem chory", gdy zwraca się im uwagę na niegrzeczne bądź agresywne zachowanie. Współczuję rodzicom, którzy chowają swoje dzieci (celowo użyłam tego słowa, bo nie jest to wychowywanie) w przekonaniu, że diagnoza ADHD, autyzmu i innych dysfunkcji, jest usprawiedliwieniem każdego wybryku, bowiem czym cebulka za młodu...
Dochodzi jeszcze jeden ważki problem obecnych czasów, poruszony w powieści, postawa lekarzy "Każdy orze, jak może". Najważniejsze jest, by przywiązać pacjentów na wiele lat do swoich klinik i czerpania z tego korzyści. To nieetyczne i niedopuszczalne. Książka ta jest najbardziej dojrzałą spośród powieści pani Rogali, a przeczytać powinni ją wszyscy... ku przestrodze.

Na terenie ośrodka medycznego znalezione zostają zwłoki psychiatry Antoniny Brzozowskiej. Na miejsce zostają wezwani Agata Górska i Sławomir Tomczyk. Winnych jest coraz więcej, na jaw wychodzą też sprawy nadużyć. Dodatkowo Agata zostaje oskarżona o zamordowanie Michała Stępnia.
Lubię tę serię, nie ma w niej krwawych sens, zaskakujących zwrotów akcji czy spektakularnych zabójców. Cenię ją przede wszystkim za tematy, które autorka porusza. Tym razem to przede wszystkim nieuczciwość, tzw. terapii, nadopiekuńczych matek, obojętności otoczenia i poczucia niektórych, że są lepsi od innych w ferowaniu wyroków. Niestety to co autorka tutaj napisała, zgadza się, czytałam artykuły, niestety mało dostępne, że już lekarze są przeciwko tak ogólnemu diagnozowanie ADHD, a Ci, którzy „stworzyli” tę chorobę zostali oskarżeniu o nadużycia, tak samo jeśli chodzi o tzw. wspomnienia. Niestety przykro mi to pisać, ale rodzicom w niektórych przypadkach łatwiej wysłać dziecko po opinię niż się nim zająć. Bolesna prawda....

To się porobiło u naszej Agaty :) Całe szczęście, że Sławek, partner w pracy, partner w życiu, jak zwykle staje na wysokości zadania.
Bardzo lubię takie lekkie kryminały, gdzie krew nie leje się litrami, gdzie nie wzdragam się z obrzydzenia, gdzie co krok to trup. Może i wątek kryminalny nie jest zbyt wyrafinowany ale Pani Rogala nadrabia to, zawsze poruszając w swoich książkach jakiś ważny wątek społeczny. Tak było i tym razem, i to podoba mi się bardzo.
Jako lekką lekturę, oderwanie od krwawych kryminałów, polecam bardzo.

Kolejna książka Pani Małgorzaty, którą przeczytałam z przyjemnością. Team Górska - Tomczyk rozwiązują kolejną zagadkę mimo, że Agata zostaje podejrzaną. W sumie to przeraża karierowiczostwo i chęć brylowania Pani prokurator, która bez dowodów zgadza się wystawić nakaz aresztowania. I kolega z komisariatu prowadzący śledztwo i jednocześnie pałający nienawiścią do aspirant Górskiej która nie pozwoliła mu na macanki.

Najlepsza,jak dotąd, z książek Małgorzaty Rogali. Widać, że autorka się rozwija. Dwa zabójstwa, dwa śledztwa, aresztowanie Agaty... Mnie jednak najbardziej poruszył wątek matki z zastępczym zespołem Munhausena dręczącej swoją córkę. Małgorzata Rogala strzeże swojej prywatności, lecz przypuszczam, że musi być z zawodu psychologiem lub pedagogiem szkolnym, bo zna się na rzeczy...

Dobro pacjentów czy biznes ?

„ Życie zatoczyło krąg” – myśli Agata Górska na zakończenie powieści, a my jesteśmy świadkami ostatecznego rozrachunku bohaterek ze swoją przeszłością i traumami. Powoli układają sobie życie i wszystko wskazywało na to, że będzie to koniec cyklu, który opowiada o perypetiach niezwykłej pary sympatycznych policjantów Agacie Górskiej i Sławku Tomczyku. Jeszcze miesiąc temu tak bym pomyślała, ale wiadomo już, że Małgorzata Rogala nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa, wkrótce ukaże się kolejna część „ Punkt widzenia, „ z czego ogromnie się cieszę. Przykro by było rozstawać się na dobre z duetem, który na stałe zagościł w moim sercu. "Grzech zaniechania" jest gratką dla czytelników zwłaszcza całej serii, albowiem na kartkach powieści powracają wspomnienia i bohaterowie z poprzednich książek. Autorka pisze coraz lepiej i ta powieść moim zdaniem jest najbardziej dojrzała i przemyślana ze wszystkich części.

Agata Górska zostaje oskarżona o morderstwo Michała Stępnia, o śmierci, którego dowiedziała się pod koniec poprzedniego tomu. Jej były chłopak nie potrafił pogodzić się z faktem, że dziewczyna wybrała kogoś innego i ciągle jej się naprzykrzał. Kiedy został zamordowany we własnym mieszkaniu podejrzenie padło na Agatę. Dla niektórych nie ma znaczenia czy jest winna czy nie, bo wykorzystują sprawę, aby zaistnieć medialnie i się wybić. Oprócz tego toczy się drugie śledztwo w sprawie zabójstwa psychiatry Antoniny ...

Dwie sprawy. Dwa morderstwa. Dwójka policjantów i dwojące się problemy.
Czyli Rogala nadal w pełni sił twórczych nie zwalnia nawet na moment.

Tom poprzedni, czyli 'Zastrzyk śmierci' zostawił mnie w stanie zaskoczenia i niepewności co do dalszych losów Agaty Górskiej. Tu sprawa ma swoją kontynuację i na szczęście finał. Ale to tylko połowa problematyki książki, chociaż nie ukrywam, że moja uwaga skupiona była przede wszystkim własnie na tym śledztwie.
Druga - morderstwo pani psychiatry jest również interesująco i zaskakująco prowadzone, może nie w osobie mordercy, bo obaj, oboje, obie (specjalnie motam ;) ) dla mnie byli/były łatwi(e) do przewidzenia gdzieś tak od połowy. Myślę, że to przez to, że autorka sporo czasu 'antenowego' poświęca im. Ale sam motyw, przebieg śledztwa, sposób rozwiązania zagadki - bomba. Dlatego nawet nie zaczynam się czepiać, że mój radar zadziałał bezbłędnie :P

Agata i Sławek jak zawsze przecudowni, do pokochania i już za nimi tęsknię, mimo, że wiem o jeszcze jednym czekającym nas spotkaniu.
Pojawia się też Szymon Pawelec znany z innej książki autorki, a to dla mnie plus - lubię take przenikanie się historii.

Rogala mnie znów zachwyciła. 'Ważkę' puszczam w niepamięć i wybaczam, za dobre rzeczy czekają w innych jej książkach, żeby nie czytać.
Stąd też, czytać bardzo polecam.