Ważka

Naprawdę lubię książki Pani Małgorzaty. Niestandardowy pomysł na fabułę, kryminał z wątkiem romantycznym. Czyta się lekko, miło i przyjemnie. Trup nie ściele się tu gęsto, nie ma makabrycznych opisów a akcja i tak wciąga. Polubiłam też team: Górska - Tomczyk i będę im dalej kibicować, zarówno w pracy jak i prywatnie. Polecam.

Kryminał taki jaki lubię, zawiła akcja, morderca z psychopatycznym zachowaniem, życie osobiste bohaterów wplecione w życie mordercy.
Jest to trzecia część cyklu, który coraz bardziej mi się podoba, mamy tych samych bohaterów, może nie są zbyt skomplikowani, ale da się ich lubić, a przede wszystkim są normalni. Mamy też bohatera, najważniejszego książkę, której wydanie rozpoczęło lawinę zdarzeń, po których życie wielu ludzi już nie było takie same. No i sedno historii, przeszłość dopadnie wszystkich i zawsze :-)

Słabe. Bez napięcia. Wtórne. Schematyczny wątek miłosny (jak w pożal się Boże romansach kryminalnych Tess Gerritsen). Mordercy można się domyślić już w połowie, jest podany na tacy. Nawet motyw broszki w kształcie ważki był już w kryminale Opiat-Bojarskiej."Dobra Matka" była znacznie lepsza, budziła przynajmniej jakieś emocje. A tu się wynudziłam. Spodziewałam się czegoś lepszego, pożyczyłam już nawet kilka książek z tej serii z biblioteki, ale nie mam ochoty ich czytać. Teraz muszę sięgnąć po innego autora.

Kolejny kryminał z Górską i Tomczykiem - rewelacyjny, z tomu na tom lepszy. Kryminał bez nadmiernej brutalności, wciągający, z dobrze rozbudowaną stroną obyczajową, nieco słodką - taki "kobiecy" styl. Gliniarze są normalnymi, myślącymi ludźmi, nie brutalnymi cyborgami. Bardzo mi się podobają powieści p. Rogali. Takie odprężające po przesadnej krwiożerczości niektórych książek.

Trzecia już część z duetem Agata Górska i Sławek Tomczyk. Bardzo udane spotkanie :) Fajny, inteligentny kryminał, niezbyt brutalny, ale wciągający. Znowu się dzieje i w końcu zostaje wyjaśniona zagadka z części drugiej. Agata i Sławek radzą sobie świetnie, z dużą pomocą Chudego, który choć jest postacią drugoplanową, to odgrywa dużą rolę i nie da się go nie lubić :) Polecam

Bardzo podobała mi się ta książka. Było to moje pierwsze zetknięcie z twórczością autorki i nie zawiodłam się.

Nie spodziewałam się, że uda mi się tak trafić z tą częścią w czasie. Akurat okres jesienno-zimowy. Kolejne zaskoczenie to miłosna historia zawarta w tej części. Niespodziewałam się, że to już rozwinie się w trzecim tomie. Zakładałam, że cała zagadka "ważki" inaczej się rozwiąże, ale to też dobrze, gdy nie wszystko idzie po naszej myśli. Czyta się książkę błyskawicznie.

„ Ważka „ jest moim trzecim spotkaniem z sympatyczną parą Agatą i Sławkiem. Chronologia ma tu znaczącą rolę, ponieważ elementy fabuły się nierozerwalnie wiążą i stanowią ciąg dalszy. Można czytać bez znajomości poprzednich części, ale moim zdaniem trochę się na tym straci, zwłaszcza, że autorka zdradza, co nieco na temat fabuły „ Dobrej matki „. „ Ważka „ jest nie tylko oddzielną i domkniętą historią kryminalną, ale także dokończeniem śledztwa z poprzedniej części.

Agata Górska dochodzi do siebie po napadzie i rozpoczyna prywatne śledztwo w sprawie zabójstwa koleżanki Leny Dobosz, pomimo, że powinna odpoczywać. Śledztwo toczy się mozolnie, bo trudno Agacie znaleźć punkt zaczepienia. Jedynym tropem jest piękna broszka w kształcie ważki. Sławek Tomczyk natomiast z ekipą policjantów usiłuje odnaleźć zbójcę kontrowersyjnego dziennikarza internetowego, który z upodobaniem niszczył życie innym ludziom. Miał wielu wrogów, którzy życzyli mu śmierci. Podejrzanych jest spore grono, więc poszukiwania mordercy nie będą takie proste. Sprawa się komplikuje, gdy zostaną odnalezione kolejne zwłoki.

„ Ważka „ jest powieścią bardzo misternie skonstruowaną. Autorka myliła tropy, rozszerzała ciągle krąg podejrzanych o nowe osoby, tak skutecznie, że bardzo łatwo można było pogubić się w gąszczu domysłów. Ciekawym zabiegiem jest także napisanie książki… w książce. Odczytywanie powieści napisanej przez jednego z bohaterów będzie miało bezpośredni związek ze śledztwem. Uważnie cz...

Kryminały pisane przez naszych rodzimych pisarzy, lubię i cenię. Przede wszystkim dla przedstawionych realiów życia, oraz dla spraw, które raczej nie są wydumane, jak w niektórych powieściach. Znanych nazwisk jest trochę, wśród których wybija się na sam szczyt nieodżałowana Chmielewska, z młodszych Mróz, czy z pań Bonda. Małgorzata Rogala, to dla mnie nie znana wcześniej pisarka, dla tego z pewnym ociąganiem sięgnąłem po jej powieść. Tym większym, że jak się dowiedziałem to trzeci tom cyklu. Jednak cykl łączą jedynie główne postaci dramatu.

Agata Górska, to starsza aspirantka, która w tajemnicy przed przełożonymi prowadzi śledztwo w sprawie tajemniczego zgonu swojej przyjaciółki. W między czasie jej partner, zajmuje się sprawą morderstwa pewnego dziennikarza. Dziennikarz ów był najgorszego sortu hieną, który nie wahał się przed niczym aby dotrzeć, do co bardziej smakowitych brudów tego, czy owego prominenta. Z uwagi na to podejrzane jest praktycznie całe miasto, co nie ułatwia wcale śledztwa. W toku dochodzenia wychodzą na jaw pewne dowody, które łączą obie te sprawy. Jedynym tropem jest tajemnicza broszka w kształcie ważki... Po więcej, zapraszam do książki.

Początkowo zamierzałem w ogóle odpuścić sobie lekturę tej powieści. Nie odpowiadał mi sposób narracji, ani kolejne tropy odnajdywane przez bohaterów. Jednak wraz z rozwojem akcji, zacząłem dostrzegać misterną konstrukcję, którą stworzyła autorka i od tego momentu opowieść, praktycznie sama się czytała. ...

Było gorzej i to mnie bardzo smuci. Bo znów pokładałam ogromne nadzieje w Rogali, zresztą po dwóch poprzednich tomach niczego mniej nie oczekiwałam. Po jednej słabszej zwalam to po trosze na fakt, że czytałam ebooka. Jakoś kryminały w tej formie zawsze mniej mi smakowały...

Ale poza formą mam jeszcze kilka innych zarzutów.
Poważnych.
Wtórność. Tak. Mam wrażenie że sporo z elementów Rogala powiela po sobie. Książka nie jest taka sama wiadomo. Ale nie raz paliła mi się lampka 'ale to już było'. Znów to samo grono podejrzanych, lekko powiększone ale znajomi znajomych... To podobno Warszawa, tam dzieje się akcja, a chwilami miałam wrażenie że to wieś. Wszyscy się znają, każdy z każdym jakoś powiązany.
I w tym wszystkim jak Słońce w naszym układzie, jedna postać. Podejrzane?

Dokładnie, ta jedna postać na koniec sam była tak oczywista i tak przewidywalna jako zabójca... Rozczarowujące, bo spodziewałam się więcej.
Na Ważkę rzuciłam się jak spragniony człowiek na wodę, mając nadzieję na to, że główną sprawą książki będzie morderstwo Leny Dobosz. Guzik proszę Państwa. Jak spodziewacie się tego samego to wstrzymajcie konie i podejdźcie do sprawy na luzie. Jasne, tak wyjaśnia się ale mnie nie satysfakcjonuje.

Pani Rogala postawiła na wiele wątków, zazębiających się spraw i wyszedł chaos. Jasne, w życiu tak się dzieje, że ruszysz jedno i idzie lawina, ale tej książce nie wyszło to na dobre. Lepsze wrogiem dobrego Pani Małgorzato.
Ochłodził s...