Milcząc jak grób

Podkomisarz Monika Gniewosz po uwolnieniu się z toksycznego związku przeprowadza się do miasteczka Pełnia. W pensjonacie Dobrzyńskich stara się poukładać sobie na nowo życie oraz rozwikłać sprawę zaginięcia właścicielki posiadłości.
Mam mieszane wrażenia po przeczytaniu tej książki, a właściwie nie mam ich wcale.
Niby wszystko było poprawnie napisane, z niezbędnymi elementami, z dobrze wykreowanymi postaciami, barwnymi opisami, a mimo wszystko czegoś mi zabrakło. Była to jakby powieść obyczajowa o tematyce kryminalnej, ale tempo było niewystarczające by zaciekawić, a proporcje między opisami i treścią zaburzone. Opisy powinny nadać kolorytu, wielowymiarowości, urozmaicić, a nie całkowicie zdominować fabułę. To sprawiło, że przez większość powieści czułam się znużona. Wątek kryminalny ani na moment nie wzbudził napięcia, niepokoju, czy choćby zaciekawienia.

Dialogi były zbudowane tak samo, z jednakowymi zwrotami niezależnie od tego, która z postaci się wypowiadała.
Książkowy pisarz chcąc uzupełnić wiedzę do nowej powieści rozmawia z policjantką, a wychodzi z tego wywiad z autorem. Wątek został z resztą ponowiony na wieczorze autorkim. Odniosłam wrażenie, że autorka chciała ukazać co nią kierowało przy pisaniu powieści. Wyszło kuriozalnie i nienaturalnie.
Irytująca też była postawa Moniki, która będąc ofiarą przemocy domowej tłumaczyła świadkowi znęcania - nastoletniej córce, skąd wiedzieć czy ktoś będzie dla nas dobry. Sposób uchwycenia problemu j...

Wyraźny spadek formy autorki. Kalka tematu: wyprowadzka śledczej nad jeziora w północno- zachodniej Polsce, do małej, malowniczej miejscowości. A tam zamieszkuje pisarz/pisarka kryminałów zamieszany w zbrodnię. To samo było u Małgorzaty Oliwii Sobczak w „Czerni” i u Grety Drawskiej w „Chichocie”. Obie książki były lepsze. Zresztą pani Małgorzata się do braku nowych pomysłów na fabułę przyznaje. Wkłada w usta jednego ze swoich bohaterów, wspomnianego autora kryminałów słowa, że trudno wymyślić coś nowego, że wszystko już było i wszyscy piszą o tym samym. I ma rację. Ale to można by było Małgorzacie Rogali darować, gdyby temat był przedstawiony w sposób pasjonujący i prawdopodobny psychologicznie. A tutaj postaci są drewniane, płytkie, mimo traumatycznych przeżyć funkcjonują jak automaty, wszystko spływa po nich jak po kaczkach. W związku z tym, czytelnik nie angażuje się w akcję. Zakończenie nieprawdopodobne i na siłę. Widać, że autorka pisała bez przekonania i rutynowo, żeby nie powiedzieć bardziej dosadnie.

Miałam dłuższą przerwę w czytaniu książek Małgorzaty Rogali i jak widać to był błąd. Ciekawy kryminał można napisać bez wylewania wiader krwi, makabrycznych opisów i brutalnych morderstw. Podoba mi się podkomisarz Monika Gniewosz i jej zaangażowanie w wykonywaną pracę. To praca ale i pasja jednocześnie. Rodzinna sytuacja, jak to u kryminalnych bywa, jest oczywiście nieciekawa ale Monika ma wspaniałą córkę, z którą ma bardzo dobry kontakt. Nowy cykl, nowe emocje, nowe uczucia. Sięgnijcie po książkę bo naprawdę warto poświęcić jej trochę czasu.

Lubię książki tej autorki. A nowa seria zapowiada się dobrze. Nie jest to może taki typowy kryminał, ale powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym, ale czyta się dobrze.

Świetna, lekka, zajmująca powieść obyczajowo-kryminalna. Tajemnice, zniknięcia osób, nawet pętający się duch oraz kłopoty wychowawcze z dziećmi, przemoc w rodzinie i siła miłości - wszystko razem stanowi przyjemną lekturę podczas urlopu.

Nowa seria kryminałów Małgorzaty Rogali ma duże szanse stać się moją ulubioną. Autorka pisze lekko, zgrabnie, tworząc spójne i ciekawe historie. Pomimo tej lekkości , tematy jakie podejmuje nie są błahe, wręcz przeciwnie. Sposób ich podania oraz styl autorki powodują, że od książki trudno się oderwać.

„Milcząc jak grób” to pierwszy tom cyklu kryminalnego Pełnia Tajemnic pióra Małgorzaty Rogali, autorki znanej i lubianej, szczególnie wśród kobiecej publiki lubującej się w kryminałach. Dla mnie to było już szóste spotkanie z jej piórem, ale w końcu pierwsze w pełni naprawdę udane! Tak bardzo, że za drugi i trzeci tom („Za wszelką cenę” i „Na wieczne potępienie”) mam ochotę złapać już od razu! Jest to lekki kryminał z intrygą kryminalną przywodzącą na myśl klasykę gatunku. Zagadka tyczy się zaginięcia sprzed dwóch lat, dla którego teraz mogą pojawić się nowe dowody, a zajmować będzie się nimi nowa w komisariacie, policjantka Monika Gniewosz, która właśnie przeprowadziła się do miasteczka o nazwie Pełnia. Monika to postać ciekawa, z trudną przeszłością, która teraz ma zacząć wszystko od nowa. Pozostali bohaterowie są równie ciekawi: jest np. autor popularnych kryminałów czy lokalna artystka tworząca dzieła sztuki z ceramiki. Intryga poprowadzona jest sprawnie, zaskoczenia rozłożone w odpowiednich momentach, tak że napięcie trzyma czytelnika cały czas przy lekturze. Warto też wspomnieć o samym miejscu wydarzeń – Pełnia to jedno z tych małych miasteczek, gdzie wszyscy wokoło dobrze się znajdą. Ogólnie bawiłam się podczas lektury naprawdę dobrze i polecam ją wszystkim, którzy mają ochotę na lekki, ale zajmujący kryminał z kobiecymi postaciami w rolach głównych!

Podkomisarz Monika Gniewosz chcąc rozpocząć nowy rozdział w życiu, wyprowadza się z córką z Warszawy. Pełnia to malownicze, spokojne miasteczko, gdzie wszyscy mieszkańcy się znają i wiele o sobie wiedzą. Jednak w ciągu ostatnich kilku lat dochodzi do tajemniczych zaginięć dwóch kobiet, a okoliczne jezioro nawiedzane jest przez ducha topielicy...
Rozpoczynając pracę w komisariacie już pierwszego dnia dostaje sprawę napaści na młodego chłopaka. Poszkodowany to syn lokalnych bogaczy, łagodny, bezkonfliktowy, cierpiący na afazję po wypadku sprzed laty. Kto mógł chcieć go skrzywdzić? Chcąc rozwikłać zagadkę Monika będzie musiała wniknąć w głąb społeczeństwa...

Milcząc jak grób otwiera serię Pełnia tajemnic. Ten kto zna kryminały Małgorzaty Rogali wie że charakteryzują się rozwiniętym wątkiem obyczajowym, ciekawym śledztwem i świetna charakterystyką postaci.

Autorka w imponujący sposób nakreśliła realia małej, zamkniętej społeczności.
Mimo iż wcześniej domyśliłam się kto swoi za wszystkimi tragediami, to wyjaśnienie zagadki mnie zaskoczyło, bo akurat na to bym nie wpadła.
Jedynym minusem jest dla mnie czasem nie zrozumiałe postępowanie niektórych mieszkańców.

Jestem bardzo ciekawa kontynuacji i z przyjemnością poznam dalsze losy bohaterów Pełni.

"Milcząc jak grób" to kryminał, który czyta się jednym tchem. Jest to pierwszy tom nowej serii.

Główną bohaterką jest podkomisarz Monika Gniewosz. Akcja toczy się w małym miasteczku Pełnia, do którego Monika przeprowadziła się z Warszawy wraz z córką. Dzięki niej wznowione zostaje śledztwo sprzed dwóch lat, gdy zaginęła współwłaścicielka pensjonatu, kiedyś znana piosenkarka. Oprócz zawodowego życia pani podkomisarz, poznajemy również jej osobiste problemy, które były powodem zmiany miejsca zamieszkania.

To wciągająca historia, dobra intryga z szybką akcją, dobrą charakterystyką bohaterów. Myślę, że wciągnie Was atmosfera Pełni i razem z Moniką Gniewosz będziecie szukać mordercy! Polecam! Z pewnością nie będziecie się nudzić. Teraz czekam na kolejną część.

Pierwsze spotkanie z twórczością danego autora jest dla mnie zawsze czymś wyjątkowym, nie tylko w przypadku debiutów. Małgorzata Rogala jest już uznaną pisarką, a jednak w moje ręce dopiero teraz trafiła jej najnowsza powieść.

"Milcząc jak grób" określiłabym wymyślonym przeze mnie mianem lekkiego kryminału, nie mylić z komedią kryminalną. Chodzi zwyczajnie o to, że nie znajdziemy w takiej książce brutalnych opisów zbrodni, jest bardziej skoncentrowana wokół warstwy społecznej i samego śledztwa. Nie umniejsza to w żaden sposób intrydze ani nie odbiera przyjemności z czytania, jednak miłośnicy mocnych wrażeń muszą obejść się smakiem i warto mieć tego świadomość, przystępując do lektury.

Styl Małgorzaty Rogali jest z całą pewnością wyjątkowy. Bardzo dba ona o detale, operując szerokim wachlarzem słów. Nie brakuje w tej powieści określeń specjalistycznych, na przykład przy opisywaniu prac ceramicznych. I choć za pierwszym razem mnie to bardzo zainteresowało, to powtarzanie tych sekwencji w kilku scenach było w moim odczuciu niepotrzebne, nie wnosiło nic nowego do akcji i mogło być spokojnie zastąpione stwierdzeniem, że bohaterka wykonała wszystkie konieczne czynności. Pojawiło się kilka nudniejszych momentów, ale na szczęście dość szybko autorka serwowała kolejne poszlaki, bo nie można mówić w kontekście tej książki o bombach.

Uwielbiam klimat małych społeczności, ale tym razem został on potraktowany zbyt schematycznie i pobieżnie. Opisy Pełni o...

"Milcząc jak grób" Małgorzaty Rogali jest początkiem nowej serii kryminalnej z podkomisarz Moniką Gniewosz w roli głównej. Policjantka -dzięki zawirowaniom w życiu osobistym - wraz z nastoletnią córką przeprowadza się do Pełni, małej miejscowości pod Warszawą. Niewielka wioska wydaje się być odpowiednim miejscem by zacząć tutaj nowy rozdział życia, z dala od przemocowego eksmałżonka. A jednak Pełnia nie jest wcale tak spokojna jak można by sądzić na pierwszy rzut oka. Monika od razu wrzucona jest w wir pracy, a tej nie brakuje - czynna napaść, tajemnicze zniknięcia, i jakby było mało - bohaterka co chwilę dostrzega gdzieś w tyle dziwaczną postać. Miejscowi twierdzą, że to duch topielicy z pobliskiego jeziora.

Książkę czyta się błyskawicznie, to taki lekki kryminał na dwa popołudnia, idealny dla tych, którzy nie lubią mrocznych, brutalnych historii. Podczas lektury przyszło mi na myśl, że to coś w sam raz dla mojej mamy - łagodny kryminał, w którym sprawne pióro autorki powoduje, że płyniemy poprzez kolejne strony. Nie ma tu rozlewu krwi ale nie brakuje napięcia, ciekawi są również sami bohaterowie - realni, nie wolni od wad.

M. Rogala podejmuje w "Milcząc jak grób" wątek przemocy domowej, pokazując, że nie dotyczy on tylko nizin społecznych czy osób psychicznie słabszych. Na przykładzie Moniki obrazuje w jaki sposób spirala agresji coraz mocniej się nakręca. Podjęcie tego tematu z pewnością dodaje powieści wartości, aut...

Nawet nie przypuszczałam, że tak szybko przez tą książkę przelecę;-) Taki lekki i ciekawy styl pisarski. Co chwilę ukazany wątek tajemniczości i zachęty do kontynuacji. Wszystkie emocje, które przeżywali bohaterzy odbierałam razem z nimi. W ogóle cała książka była taka prawdziwa, jakby ukazująca wszystkie sfery możliwości ludzkiej z podkreśleniem jednej, niezbyt dla nas przyjaznej.
W ogóle moim ulubionym motywem w każdej książce są pensjonaty, czy też dworki, czy nawet hotele w których dochodzi do zaginięć ich właścicieli. Akurat tutaj zaginęła właścicielka pensjonatu, więc od razu jak tylko do tego doszłam, pojawił mi się uśmiech na twarzy:-) Spodobał mi się również fakt, że oprócz prowadzonego śledztwa bohaterowie mają tutaj własne życie prywatne, które nie zawsze są w stanie odsunąć na boczny tor. Sprawa będzie tutaj dotyczyła pani podkomisarz Moniki Gniewosz, która nie zjawiła się w miasteczku Pełnia przypadkiem. Jej celem było uwolnienie się z toksycznego związku. Pragnęła tam odetchnąć pełną piersią i trzeba przyznać, że nie bardzo jej się to udało. Miasteczko miało być ciche i spokojne. Ludzie najlepiej, by interesowali się swoimi sprawami, a na nią nikt nie zwracał uwagi. No prawie jej się udało, poza faktem, że odnajdzie tam pewne jezioro, które już na samo wspomnienie przywołuje moją gęsią skórkę.
A czy wy wierzycie w duchy? Co byście zrobili, gdyby na waszych oczach przechadzał się duch topielicy?
To miał być prawie urlop, a wychodzi na to, że już ...

Pełnia – małe miasteczko, niemal odcięte od świata. Położone nieopodal Grudziądza urokliwe miejsce z pięknym jeziorem, pensjonatem w środku lasu i mroczną tajemnicą.. Wszyscy się tu znają. Niektórzy się lubią, inni nie. Życie toczy się tu w swoim rytmie i w zgodzie z niepisanymi, choć powszechnie akceptowanymi przez mieszkańców zasadami.

To tu postanawia zacząć wszystko od nowa Podkomisarz Monika Gniewosz. Doświadczona policjantka, matka i niedługo była żona.. Kobieta liczy na to, że praca na komisariacie w tak spokojnym miejscu pozwoli jej odciąć się od wydarzeń, które w ostatnim czasie wywróciły jej życie do góry nogami. Pragnie dość do równowagi po życiowych zawirowaniach. Dlatego też wraz nastoletnią córka Kornelią decyduje się na przeprowadzkę z Warszawy do pensjonatu w Pełni.

Kobieta od pierwszych chwil swojego przyjazdu zalicza tak zwane „mocne wejście”, a pierwszego dnia pracy zostaje wezwana na interwencję dotyczącą napadu na młodego mężczyznę.
Wkrótce Monika dowiaduje się, że gospodyni pensjonatu, w którym zamieszkała wraz z córką – zaginęła w podejrzanych okolicznościach...
Miejscowi wierzą też, że nad jeziorem przechadza się duch..
Coś jej w tym wszystkim bardzo nie pasuje..
Co się dzieje w Pełni?
Jaką mroczną tajemnicze skrywa to miasto i jego mieszkańcy?

„Milcząc jak grób” to pierwszy tom serii Mistrzyni Kryminału. Klimatyczna rzecz z niebanalnym pomysłem – idealna na jesienne wieczory. Od pierwszej strony zaci...

Najnowsza książka Małgorzaty Rogali "Milcząc jak grób "była tak naprawdę moim pierwszym spotkaniem z twórczością autorki. Czytałam coś kiedyś w jakimś zbiorze opowiadań, ale to zupełnie coś innego. Pełnia wciągnęła mnie w swój świat niczym niebezpieczne mokradła tak jak i naszą główną bohaterkę sprawy miasteczka. Jak dla mnie książka miała tylko jedną wadę - zdecydowanie za szybko się skończyła. Czekam z niecierpliwością na kolejne części.

Główną bohaterką książki jest podkomisarz Monika Gniewosz. Monika wraz z córką przeprowadza się w Warszawy do sennego miasteczka zwanego Pełnia. Przeprowadzka dziewczyn spowodowana jest zmianą otoczenia i odcięciem się od przeszłości. W Warszawie Monika zostawiła męża, którego wcześniej podczas jednej z awantur postrzeliła z jego broni, którą ten wcześniej jej groził. Pełnia zajmuje powierzchnię zaledwie siedmiu kilometrów kwadratowych więc każdy tam każdego zna. Jak nie osobiście to chociaż z widzenia. W takim środowisku praktycznie nie ma spraw kryminalnych. Jednak Monika zalicza pierwszą interwencję jeszcze zanim oficjalnie rozpoczęła pracę. tym sposobem wieści o niej w miasteczku rozeszły się błyskawicznie. Pierwszego dnia pracy Monika wraz ze swoim partnerem dostają dostaje wezwanie na miejsce zdarzenia, gdzie ktoś napadł na młodego mężczyznę. Tym mężczyzną jest Igor, który kiedyś był w niewłaściwym miejscu i czasie i widział coś czego nie powinien. Chłopak próbował opowiedzieć o tym matce robiąc rysunki, ale kobiecie cię...

Początek historii komisarz Moniki Gniewosz mogliśmy poznać już w ostatnim tomie serii z Agatą Górską i Sławkiem Tomczykiem zatytułowanej "Kwestia winy". Już wtedy czułam, że autorka wyłoni bohaterkę nowej serii, ale obstawiałam młodą Kingę, siostrę Tomczyka.

Tymczasem autorka zaskoczyła mnie, choć bardzo pozytywnie, wybierając doświadczoną przez życie kobietę, która wyrwała się z piekła domowej przemocy, by wraz z nastoletnią córką rozpocząć nowe życie w niewielkim miasteczku, Pełni.

Kobieta jednak już pierwszego dnia zadziera z lokalnymi nietykalnymi, a później angażuje się w sprawę napadu na młodego chłopaka i zaginięcie gospodyni pensjonatu, w którym zamieszkała. Okazuje się, że nawet w tak hermetycznych społecznościach, gdzie wydawać by się mogło, wszyscy wszystkich znają, brudne sekrety skrywane są latami. A najniższe ludzkie instynkty czy brak tolerancji dla odmienności i ludzkie okrucieństwo mogą ujawnić się wszędzie, nie omijając nawet tak niewielkich, pozornie sielskich miejscowości. Może właśnie tam, gdzie nie sposób uciec w anonimowość i skryć się w tłumie widoczne są jeszcze bardziej.

Autorka w prowadzone sprawy zaginięć wplata naturalnie absorbujące Monikę problemy osobiste. Rozwód z mężem, zagmatwana sprawa aresztowania jej matki i relacje z dorastającą córką, to kwestie, które z pewnością rozwiną się w kolejnych częściach.

A już w tej porwała mnie znakomicie poprowadzona intryga, realistyczne oddanie małomiasteczkowego k...