Światełko w tunelu

Oczekiwania mają spory wpływ na odbiór książki i niestety najczęściej przemawiają na jej niekorzyść. Zdarza mi się oceniać dany tytuł bardziej krytycznie tylko dlatego, że spodziewałam się czegoś więcej, efektu wow. Gdy chodzi o kontynuacje, nachodzą mnie czasami wręcz takie refleksje, że może lepiej byłoby gdyby nigdy powstały.
"Światełko w tunelu" to druga część serii "Polowanie na Pliszkę" i choć mnie nie zachwyciła tak jak pierwsza, to absolutnie nie żałuję, że została napisana, a ja miałam okazję ją przeczytać. Styl Hanny Greń jest tak fantastyczny, że mogłabym sięgać po jej książki bez końca, nawet gdyby fabuły nie były szczególnie porywające.
W tej powieści sporo się działo i była naprawdę dobra, podkreślam to, bo pewnie z tej recenzji będzie unosił się swąd rozczarowania, ale wynika to wyłącznie z tego, że "Jak kamień w wodę" postawiło poprzeczkę absurdalnie wysoko. Choć w tym cyklu dominują tak naprawdę wątki obyczajowe, to zupełnie mi to nie przeszkadzało, a wiadomo, że taka deklaracja z mojej strony jest najlepszym dowodem na to, że twórczość autorki do mnie przemawia. Po tak mocnym zakończeniu pierwszego tomu nie mogłam się po prostu doczekać aż będzie mi dane poznać dalsze losy bohaterów. Gdy tylko została do mnie dostarczona paczka z tym pięknym wznowieniem, od razu zaczęłam czytać i niestety nie mogłam się wkręcić w fabułę. Dotarłam do połowy, odłożyłam, sięgnęłam po coś innego i to była dobra decyzja, bo przy drugim podejściu poszło zupełnie inacz...

Przychodzę dziś do Was z propozycją nieco inną niż zwykle, a jest nią kontynuacja przygód Gerarda Skrzyńskiego, którego poznałam przy okazji lektury "Jak kamień w wodę" Hanny Greń. Książka, o której mowa nosi tytuł "Światełko w tunelu", głównego bohatera spotykamy w trudnym momencie, związanym z tragicznymi wydarzeniami ubiegłej części. Warto zacząć tą historię od początku, choć nawet bez znajomości pierwszego tomu szybko odnajdziecie się w rozwoju wydarzeń.

„Światełko w tunelu” to obyczajowo- kryminalna opowieść o zawiedzionym zaufaniu oraz ludziach, którzy błądzą w labiryncie niedopowiedzeń. Krążą wokół siebie, wymyślając najróżniejsze scenariusze, zamiast usiąść wspólnie i poszukać najlepszego wyjścia.

W drugiej części cyklu "Polowania na Pliszkę" mniej jest wątku kryminalnego, zdecydowanie przeważa tu motyw romantycznych perypetii i - mówiąc szczerze - byłoby to dla mnie raczej niestrawne, gdyby nie świetny, żartobliwy styl autorki. On zdecydowanie ratuje całość.

Polubiłam już bohaterów, i przyznaję, że spotkanie z nimi ponownie było przyjemne, jednak lektura "Światełka w tunelu" nie wzbudziła we mnie wielkich emocji, brakowało mi tutaj napięcia, chwilami traciłam cierpliwość do tej pary gołąbeczków, które dąsały się i obrażały niczym para nastolatków. Ale ja jestem małżonką z patologicznym wręcz stażem więc możliwe, że tych tematów nie kumam wystarczająco. 😉🤭

Czy ...

Kornelia Pliszka powraca! Już jutro swoją premierę będzie mieć „Światełko w tunelu”- druga część obyczajowo-kryminalnej serii „Polowanie na Pliszkę” autorstwa Hanny Greń.

Tym razem Kornelia znika po tragicznych wydarzeniach, zostawiając ukochanemu po sobie jedynie wspomnienia, które z każdym kolejnym dniem potęgują jego rozpacz. Policjant zaczyna powoli tracić sens życia, będąc w pełni przekonanym, że dawne życie stracił bezpowrotnie. Na domiar złego będzie musiał udowodnić, że Pliszka jest nie winna zarzucanej jest przez stróżów prawa zbrodni…

Kończące dylogię „Światełko w tunelu” jest lekturą nadzwyczaj łatwą i przyjemną w odbiorze. Czyta się ją swobodnie, będąc naocznym świadkiem historii dwojga ludzi, którzy próbują z większym lub mniejszym skutkiem naprawiać własne pomyłki, by koniec końców być szczęśliwymi. Tak zwyczajnie, po prostu szczęśliwymi i móc cieszyć się mijającym życiem, które nie zawsze mieni się w tylko i wyłącznie w przyjemnych barwach.

Hanna Greń po raz kolejny daje czytelnikom książkę, w której wątek obyczajowy zdecydowanie przeważa nad kryminalnym i to należy mieć na uwadze sięgając po kolejny tom serii. Miłośnicy rasowych kryminałów i thrillerów nie będą w pełni usatysfakcjonowani, będąc przyzwyczajonymi do mocniejszych wrażeń. Książkę jednak z pewnością docenią sympatycy autorki i czytelnicy lubujący się w historiach ludzkich pomyłek i niedopowiedzeń. Pozycja obowiązkowa dla każdego, kto ...

Gerard stara się żyć dalej po stracie ukochanej kobiety. Gdy okazuje się, że w domu nie spłonęła Kola, staje się ona główna podejrzaną spowodowania pożaru w którym zginęła była żona Gerarda. Ten stara się za wszelką cenę oczyścić imię ukochanej.

Zaufanie - czasem potrzeba wiele by je zyskać, a tak mało, aby je stracić. A czy już utracone można odzyskać? Na to pytanie próbuje sobie odpowiedzieć główna bohaterka, dla której zaufanie jest ogromną wartością.

Byłam bardzo ciekawa losów bohaterów po przeczytaniu pierwszej części, czyli „Jak kamień w wodę”. Obie części czytało się szybko i przyjemnie. „Światełko w tunelu” jest podzielone na trzy części, pierwsza opisuje punkt widzenia i przeżycia Gerarda, druga Kornelii a trzecia sytuację po powrocie. Uważam to za duży plus.

Minusem natomiast jest to, że kryminału tu nie ma. To jest powieść bardzo obyczajowa. Uważam, że obie części mogły być jednotomową historią. Niemniej, jeśli ktoś przeczyta pierwszą część obowiązkowo musi sięgnąć po drugą.

Jeżeli ktoś zastanawia się, czy sięgnąc po tę książkę, to na wstępie napiszę, że jest to lektura z tych, które zaczynasz czytać i wówczas cały świat wokół znika, bo nagle przenosisz się ze swojego świata do świata bohaterów powieści.

Ta książka to połączenie kryminału policyjnego z dramatem, romansem i powieścią psychologiczną.Poruszone w powieści tematy szokują i frustrują wywołując czasami złość i poczucie ludzkiej klęski.

Pięknie, aczkolwiek bardzo dosadnie i dramatycznie opisany został w powieści pewien konflikt rodzinny, w którym dziecko, z którego wyrasta samodzielna, inteligentna kobieta od początku swojego życia jest nie tyle ignorowana przez najbliższych, tu mam na myśli rodziców, co wręcz potępiana za swoje istnienie.

Smutny, a może raczej tragiczny w skutkach jest też pokazany wątek solidarności pseudo-przyjacielskiej, i to w środowisku policyjnym. Muszę przyznać, że bulwersowałąm się czytając o bezgranicznej wierze w niewinność jakiegoś człowieka, gdzie nawet nie było próby zrozumienia drugiej strony. Prawie cały czas nasuwało mi się pytanie: jak dobrze znasz drugiego człowieka? Nawet tego, którego nazywasz swoim przyjacielem.

Muszę zwrócić uwagę również na wątek romantyczny, zrodzony w dość kontrowersyjnej sytuacji, gdzie dwoje ludzi nastawionych do siebie wrogo, nagle zaobaczyło w tej drugiej osobie kogoś bliskiego, kogoś komu wbrew wszystkiemu starało się zaufać. Tylko jak dale...

Pierwsza część #jakakmieńwwodę kończy się domniemaniem, że Kornelia Pliszka nie żyje, zgineła w pożarze swojego domu. Gerard jest załamany, nie może pogodzić się ze stratą ukochanej. OKazuje się jednak, że znalezione ciało należy do kogoś innego. Co w takim razie stało się Pliszką i dlaczego zniknęła?Dodatkowo zostają postawione jej zarzuty. Najpierw jednak trzeba ją odnaleźć.

Wiedząc, że jest druga część tej serii domyślałam się, że tak nie może się to skończyć. Zastanawiałam się tylko jak to wszystko autorka uknuła :)

Jeśli chodzi o zaliczenie tej książki do gatunku kryminał to mocno bym się spierała, to w moim odczuciu raczej obyczajówka bardzo przyjemna w odbiorze. Kolejny raz zatapiamy się od pierwszych stron w ciąg zdarzeń i zapominamy o otaczającym nas świecie. Prowadzenie narracji bardzo temu sprzyja.

Fabuła poprowadzona jest w dużej mierze dwutorowo. Początkowo poznajemy rozterki Gerarda i podejmowane przez niego próby oczyszczenia Kornelii z zarzutów. W tej części jawi nam się jako zupełnie inny człowiek, niż w pierwszym tomie. Ewidentnie przemawia przez niego rozpacz po utraconej miłości. Na poznanie kolei losów Pliszki musimy chwilę poczekać, a gdy już dojdziemy do tego fragmentu, wszystkie karty się odkrywają. Zastanawiam się tylko dlaczego podjęła decyzję o ucieczce, przecież należy stawiać czoła problemom, a nie uciekać przed nimi jak najdalej się da. To w niczym nie pomaga, a w moim odczuciu jeszcze bardziej w...

"Światełko w tunelu" to drugi tom serii "Polowanie na Pliszkę".
Jest to wznowienie serii z 2017 roku.

Po tragicznych wydarzeniach Gerardowi zostają tylko wspomnienia po ukochanej.
Niestety nie potrafi się otrząsnąć i coraz bardziej wpada w rozpacz, która każdego dnia przybiera na sile.
Jakby tego było mało w świetle prawa Kornelia Pliszka nadal jest traktowana jako winna. Wśród zarzutów jakie na niej ciążą jest spowodowanie śmierci kobiety, której zwłoki znaleziono w spalonym domu Kornelii.
Czy Gerardowi uda się oczyścić dobre imię ukochanej?

Autorka napisała kolejny bardzo dobrze przemyślany kryminał z szeroko rozbudowanym wątkiem obyczajowym. Co w przypadku tej Autorki bardzo lubię.
Ciekawa historia, która wciąga od samego początku.
Autorka poruszyła w niej bardzo ważną kwestie społeczną jaką jest zaufanie oraz niedopowiedzenia, ktore mogą zniszczyć niejednego człowieka.

Nie znajdziecie tu trupów padających jeden za drugim i rozlewu krwi, ćwiartowanych ciał, ale znajdziecie dopracowany kryminał w którym autorka czuje się jak ryba w wodzie.
Niejednokrotnie wspominałam, że kryminały autorki są świetne. Niespieszne, dokładne, zaskakujące.
Autorka powoli wprowadza nas w śledztwo, dowody, tropy, wodzi za nos.
Taką ciekawostką jest fakt iż mąż autorki jest emerytowanym policjantem i pierwszym recenzentem jej książek. Myślę, że stąd pełen profesjonalizm w prowadzeniu śledztwa.
Polecam

Gerard jest zrozpaczony po śmierci Kornelii, ale to nie jedyne co go smuci. Szybko okazuje się, że musi zacząć walczyć o dobre imię kobiety, którą kocha.

Doskonały mix powieści obyczajowej i kryminalnej, ze wskazaniem na tą pierwszą.

Hanna Greń kolejny raz pokazała mi jak realnie buduje świat fikcyjny. Wszystkie osoby, które poznałam są tak bliskie, tak pełne życia.

To powieść o zaufaniu, o tym, że warto wierzyć w drugiego człowieka i nie zawsze samotna walka jest dobra.

Książkę było mi trudno odłożyć, ta historia jest tak fascynująca i tak pochłaniająca. Ma w sobie ból, rozczarowanie, nadzieję...

Amatorów kryminału zachwyci obyczajowość jaką tu spotkają, a tych którzy kochają książki obyczajowe zafascynują wątki kryminalne.

Pani Hania potrafi stworzyć historię jaka wchodzi w głowę i nie chce z niej wyjść. Wszystko to podaje w sposób niezwykle lekki, swobodny, z ogromną kulturą słowa. Czytanie sprawia podwójną przyjemność.

Bardzo Was zachęcam do tej serii, która w nowym wydaniu dostała przepiękną szatę graficzną.

Przyznam bez bicia, że nie znam pierwszej części cyklu "Polowanie na Pliszkę", jednak to nie przeszkodziło mi w zrozumieniu drugiej części.

"Światełko w tunelu" to dobry kryminał z dobrze rozbudowanymi wątkami obyczajowymi. Podczas słuchania się nie nudziłam. Żałuję jednego, że tak szybko się skończyło.

Mam zamiar nadrobić pierwszy tom.

Nie będę wam opisywała fabuły książki, ponieważ chcę, żebyście mieli niespodziankę podczas czytania lub słuchania.

Napiszę jedno, historia ukryta na kartkach powieści "Światełko w tunelu" warta jest poznania.

Audiobook czytał Maciej Kowalik. Lektor rewelacyjnie czyta. Jego głos dodaje książce niesamowitego klimatu, aż chce się słuchać.

Historia troszkę gorsza niż w poprzedniej części, mniej mnie wciągnęła. Zdecydowanie było tutaj dużo mniej kryminału. Szkoda.