Żółć

Jak zwykle u Małgorzaty O. Sobczak próżno szukać sztampy, kalek i powielanych wielokrotnie schematów, a zwsze można liczyć na fajną intrygę kryminalną. Bilski tropi wątki sprawy związane z zabójstwem trójmiejskiego lovelasa i coacha uwodzenia, Błażeja Konarskiego. Krok po kroku dociera do mrocznych sekretów ofiary, a śledztwo pięknie się rozgałęzia. Wchodzimy w świat psychicznej przemocy domowej, fobii społecznych, złodziejskiego fachu i zemsty.

Ogromną zaletą powieści jest świetnie ukazany wątek synestezji. Od lat jestem zafascynowana tym zagadnieniem i spotkałam już kilka powieści, w których zjawisko synestezji było poruszane, ale tutaj kontekst wydaje się przedstawiony najszerzej. Zresztą u autorki zawsze można liczyć na bardzo dogłębne rozpracowanie tematów. Reaserch jest chyba najmocniejszą stroną twórczości pani Małgorzaty.

Niestety mi całość psują długaśne opisy i dialogi bez znaczenia (np. opisy czynności sekcyjnych, opis jazdy samochodem Anny Górskiej, dywagacje Leopolda, czy powinien już zmienić starego saaba na nowe auto lub kiedy Anna przysłuchuje się rozmowie koleżanki na temat dzieci, itp.). Takie wstawki nie uatrakcyjniają fabuły, a są okropnie nużące.

Thriller psychologiczny, akcja w kilku planach czasowych, intryga zawiła, chociaż prawidłowo ją rozwiązałam. Powieść równie doskonała jak wszystkie w cyklu i mam nadzieję na dalszy ciąg. Tematem przewodnim intrygi jest przemoc w wielu różnorodnych odsłonach i nieumiejętność obdarzania uczuciem oraz tego konsekwencje.

Niech was Żółć zaleje… dużą dawką dobrego kryminału, kotłującymi się emocjami i brzydkimi sekretami, które zawsze w końcu ugryzą w dupkę….

To już czwarty tom fenomenalnej serii Kolory zła, a jak wiadomo zło nie śpi, więc i nasi bohaterowie nie mogą zmrużyć oka, ciągle mierząc się z Sopockim półświatkiem. W wynajmowanym mieszkaniu policja znajduje ciało mężczyzny z podciętymi żyłami… czy to wymyślane samobójstwo czy przemyślane morderstwo? I kto chciałby zabić takiego sympatycznego człowieka… uprzejmy był, dzień dobry mówił…

Nawet nie będę udawać, że nie bawiłam się świetnie czytając Żółć. Choć jest w niej zdecydowanie więcej psychologii niż w poprzednich tomach, a autorka przy okazji spraw kryminalnych zgłębia również temat emocji własnych bohaterów, to książka napisana jest na najwyższym poziomie. Nauczona doświadczeniem spodziewałam się niespodziewanego, a jednak zakończenie i tak było dla mnie totalną niespodzianką, takiego obrotu akcji się nie spodziewałam!

Bohaterowie Małgorzaty Sobczyk są równie soczyści, co kolory okładek jej powieści, policjanci porozumiewają się własnym slangiem a spod ich słowiańskich aparycji przebija się „strażnik Teksasu”, prokuratorzy choć wybrali prawo, wciąż mają ludzką twarz a kryminalny półświatek przyciąga mrokiem i niebezpiecznymi zabawami. Pod tym względem Żółć równa jest poprzednim tomom: t...

"Uderzenie w twarz jest oczywiste i ostatecznie nie pozostaje po nim ślad. Jej mạż nie lubił oczywistych rozwiązań. I lubił, gdy efekt jego działań był długofalowy. Słuchał, patrzył, wyciągał zwierzenia na temat tego, czego w sobie nie lubiła, a potem sprawnie i pozornie mimochodem wykorzystywał to przeciwko niej. Prawił komplementy, uzależniał ją od nich, a potem kawałek po kawałku odbierał jej pewność siebie i rozciągał nad nią kontrolę.
Swoimi uwagami padającymi w najmniej spodziewanym momencie podkopywał jej samoocenę, deprecjonował, lekceważył. Delektował się niewidzialnymi śladami, które w niej zostawiał, wiedząc, że codzienne zrywanie strupów sprawi, że zostaną tam na całe życie."
************
✒️Słowa mają największą moc, by złamać nawet najsilnieszego człowieka, zwłaszcza jeżeli pochodzą od osób nam najbliższych.

Małgorzata Oliwia Sobczak znowu to zrobiła. Z prawdziwym przytupem wróciła z serią "Kolory zła".
Powraca prokurator Leopold Bilski oraz pozostali, dobrze już znani, bohaterowie. Jest mroczny, hipnotyzujący Sopot i kolejna makabryczna zbrodnia, popełniona z wyjątkowym okrucieństwem.
Prawie pięćset stron wyśmienitej rozrywki, ale nie tylko. "Żółć", podobnie jak pozostałe historie autorki, to przede wszystkim wiwisekcja ludzkich zachowań. To zagłębienie się w ich najciemniejsze zakamarki i obserwowanie jak traumatyczne wydarzenia z przeszłości odciskają piętno na ich przyszłości. Na pewno nie będzie łatwo i przyjemnie, ale zapew...

Na ekrany naszych telewizorów wszedł właśnie film na podstawie pierwszego tomu, tymczasem ja pozostaję pod wrażeniem czwartego - "Kolory zła. Żółć" Małgorzaty Oliwii Sobczak.

Błażej Konarski właściciel szkoły uwodzenia zostaje znaleziony martwy w sopockim apartamencie. Ktoś skrupulatnie zaplanował jego zabójstwo i chciał, by zdawał on sobie sprawę, z tego, że umiera.
Jego żoną jest słynna trójmiejska instatrenerka, ale mężczyzna zostawił za sobą więcej poranionych kobiet.

Autorka kolejny raz stworzyła mroczny, pełen tajemnic świat wypełniając go wyrazistymi postaciami. Prowadzący śledztwo prokurator Leopold Bilski oraz współpracujący z nim policjanci Pająk i Kita to bardzo zgrana ekipa. Dowiemy się też, co oznacza synestezja, na którą cierpi jedna z bohaterek. Akcja ma miejsce w moim ukochanym Trójmieście, do którego właśnie zawitała jesień. Idealnie oddana atmosfera niepokoju i wyczekiwania tylko podsycała nieznośnie narastające napięcie. Momentami wstrzymywałam oddech, ze zgrozą oczekując na nadchodzące wydarzenia, a motyw przemocy domowej, tak częsty przecież w literaturze, za każdym razem chwyta mnie za gardło. Nie mogę napisać nic innego, jak tylko: czytajcie!

Czwarty tom serii "Kolory zła" czytało mi się świetnie. Chociaż nazwanie tego tomu kryminałem jest trochę na wyrost, bo jeden trup to dla mnie za mało, tak cała obyczajowa warstwa bardzo mi się podobała. To trochę dramat, trochę powieść psychologiczna, ale napisana w mrocznym stylu.

Tajemnicze zabójstwo, w którym nic się nie zgadza. Są podejrzani, jednak to tylko poszlaki, szemrane interesy, szkoła uwodzenia, duże pieniądze. A czytelnik w tym wszystkim łączy nitki, które powoli, bardzo powoli tworzą obraz całość. Wyjaśnienie mnie zaskoczyło, chociaż było spójne, przemyślane i na sam koniec miałam takie - to takie logiczne. Nie jestem w stanie porównać z poprzednimi częściami, bo nie pamiętam, którą czytałam, ale na pewno mi się podobała.

Dla fanów autorki pozycja obowiązkowa, dla całej reszty również, bo chociaż jest to kolejny tom, można spokojnie czytać bez znajomości poprzednich (jedynie część obyczajowa może być trochę niezrozumiała). Polecam.