Szum

Podzielam opinię, że Małgorzata Oliwia Sobczak pisze coraz lepiej. Autorka ma umiejętność tworzenia bardzo wciągającej fabuły i kreowania rzeczywistości, której nie chce się opuszczać. Mimo, że poruszane tematy nie należą do rozrywkowych, potrafi podać je w bardzo strawny sposób.

Genialny thiller. Szczególnie w postaci rewelacyjnie zrobionego słuchowiska.
Mnóstwo namiętności, miłości, dominacji oraz niesamowicie zaplątana intryga. Akcja poprowadzona w dwóch planach czasowych, teoretycznie pomaga rozwikłać intrygę, ale autorka wodzi nas po manowcach. Dość wcześnie zaczęłam domyślać się losu Niny, ale do końca nie rozszyfrowałam kto:)

1992 rok.
Adrianna Milewska poznaje przez CB-radio mężczyznę, który sprawia, że dziewczyna rozkwita. Pewnego wieczoru kiedy wraca do domu, zostaje zamordowana..

2019 rok.
Liwia Dembska córka sławnego polityka zapada się pod ziemię, a brak śladów sprawia, że rozpoczynają się gorączkowe poszukiwania nastolatki.

Czy te dwie sprawy się ze sobą łączą? Dlaczego w jednym miejscu doszło do zaginięcia kolejnej młodej dziewczyny? Najważniejsze pytanie, czy Liwia żyje..

Drugi tom z cyklu "Granice ryzyka", który dla mnie zdecydowanie lepiej wypadł niż "Szelest". Fabuła w tym wypadku była napięta do samego końca, a ja chłonełam i nie mogłam przestać jej czytać, zagłębiając się w powstałe intrygi. Już od pierwszych stron przeżywałam tę historię, a brutalność i okoliczności mnie poruszyły. Do tego dochodzą sekrety i niewyjaśnione okoliczności zaginięć.

Autorka oprócz pasjonującego kryminału porusza tematy stricte na czasie. Okazało się także, że moja wiedza w teraźniejszym nazewnictwie wśród młodzieży jest znikoma, więc boomer ze mnie już jak nic. Mianowicie skupia się na temacie samoakceptacji, która w dzisiejszych czasach jest bardzo emocjonalna. Kiedy młody człowiek odstaje od narzuconych kanonów piękna jest najczęściej upokarzany, a wtedy desperacko poszukuje zaaprobowania i najczęściej gaśnie wśród społeczności, doszukując się zrozumienia najczęściej popełnia błędy..

Jestem zadowolona, już nawet moje podejście do Grabskiej i Kor...

Niewątpiliwie mam problem z twórczością Małgorzaty Oliwii Sobczak. Z jednej strony jestem pełna podziwu dla jej oryginalnych pomysłów na fabuły, z drugiej żadna mnie w pełni nie usatysfakcjonowała. Jest w stylu autorki coś, co mi przeszkadza, w szczególności na pewno skłonność do wplatania scen erotycznych, ale też rozciągania niektórych wątków.

"Szum" to piąta książka autorki, z którą się zapoznałam, a tuż przed dnią odświeżyłam sobie "Szelest". Paradoksalnie za drugim razem spodobał mi się bardziej niż niespełna rok temu, choć jego znajomość nie była szczególnie przydatna w kontekście najnowszej powieści, bo łączą je wątki związane z życiem prywatnym głównych bohaterów. Tym razem jednak po prostu ignorowałam sceny erotyczne, bo byłam świadoma tego, że będzie ich sporo.

Choć "Szum" to kryminał i to ze świetną intrygą, zostanie w mojej pamięci z innego powodu. Chodzi o przesłanie, jakie z niego wynika i swego rodzaju przestrogę dla kobiet. Bo która z nas nie miała kompleksów dotyczących swojej figury i choć raz nie zrobiła z tego powodu czegoś głupiego... a czasami popełnione przez to błędy mogą się okazać nieodwracalne. A autorka w swojej powieści jednoznacznie udowodniła, że gusta bywają różne i to, co dla jednych jest wadą, dla innych jest częścią idealnego wizerunku.

Chyba brakowało mi w tej książce głównych bohaterów serii, czyli Oskara i Alicji. Oczywiście prowadzili śledztwo, teoretycznie osobno, a praktycznie razem, ale niewiele było...

Jaki motyw w literaturze wywołuje w Was najwięcej emocji? U mnie to wszelkiego rodzaju przemoc wobec dzieci i opisy gwałtu. Czuję wtedy największą bezradność, a szczególnie nie znoszę tego uczucia.

Pierwszą sceną w "Szumie" Małgorzaty Oliwii Sobczak jest gwałt zakończony morderstwem. Ma on miejsce w 1992 roku w Trójmieście. Ofiarą jest nastoletnia Ada Milewska, a sprawcy nigdy nie ujęto.

W 2019 roku ginie bez śladu Liwia Dembska, nastoletnia córka znanego polityka. Śledztwo prowadzi detektyw Oskar Korda, a pomaga mu dziennikarka Alicja Grabska, duet znany nam z poprzedniej części.

Mamy nie tylko wgląd w toczące się dochodzenie, ale i w traumatyczną przeszłość naszych bohaterów, co jeszcze lepiej pozwala nam ich poznać. Prócz dziennikarstwa, Alicja prowadzi poczytnego bloga o prawdziwych zbrodniach sprzed lat. Jedną z nich jest nierozwiązana do dziś sprawa jej sąsiadki, Ady. Grzebiąc w niej, Grabska trafia na historię Niny, która zaginęła bez wieści. Czy to możliwe by wszystkie te wydarzenia miały wspólny mianownik?

Problemem, który zdecydowanie wybija się na prowadzenie, są emocje związane z okresem dorastania, postrzeganie własnego ciała i potrzeba akceptacji, zwłaszcza wśród młodych ludzi.
Fajną ciekawostką okazało się przybliżenie nam pracy ekologa sądowego, bowiem wiedza o roślinach może zostać wykorzystana do ustalenia powiązań między domniemanym sprawcą, ofiarą i miejscem zdarzenia.
Autorka umiejętnie połączyła interesują...

„Szum” to drugi tom nowej serii Granice Ryzyka pióra Małgorzaty Oliwii Sobczak. Mimo to książkę spokojnie można czytać jako osobną powieść, tym bardziej, że od „Szelestu” dosyć mocno się różni. Jego fabuła rozgrywa się w dwóch planach czasowych – w 2019 i 1992 roku i jest przedstawiona z punktu widzenia kilku różnych postaci, choć przede wszystkim skupia się na środowisku nastolatków. Jednymi z bohaterek są nastoletnie dziewczyny, które mają problem z akceptacją własnego ciała, co aktualnie jest dużym problemem w naszym realnym świecie. Autorka bardzo rzetelnie i szeroko ten problem przedstawia, uświadamiając czytelnikowi do czego ten brak samoakceptacji może prowadzić, szczególnie w świecie, w którym część życia toczy się online. Intryga kryminalna opiera się na sprawie zaginięcia, a częste zmiany czasu i naprzemienna narracja sprawiają, że od książki ciężko się oderwać. Pisana jest nowoczesnym swobodnym stylem, który napakowany jest dźwiękowo – nie tylko sporo jest to wyrazów dźwiękonaśladowczych, ale i fragmentów piosenek czy wspomnianych zespołów muzycznych, przez co z całej książki można by utworzyć całkiem konkretną playlistę. „Szum” to naprawdę ciekawy, zajmujący kryminał, który zwraca uwagę na problemy z jakimi przychodzi nam i naszym dzieciom borykać się w tym skomplikowanym, utechnologizowanym świecie. Polecam tym, którzy nie boją się wprowadzenia nowoczesności i swobody w gatunek kryminału :)

Co kojarzy wam się z latami dziewięćdziesiątym?
W Szumie tym co przenosi nas do roku 1992 jest CB-radio, które staje się łącznikiem Adrianny Milewskiej z tajemniczym mężczyzną. Morderstwo dziewczyny od lat prześladuje Alicję Grabowską, która jako dziecko była świadkiem rozpaczy matki ofiary. Dziś, dwadzieścia siedem lat później znika kolejna nastolatka- Liwia Dembska, córka pewnego polityka. Myśl, że te dwie sprawy coś łączy wydaje się nieprawdopodobna, jednak Alicja jest tego coraz bardziej pewna. Każda kolejna poszlaka sprawia, że dziennikarka oraz komisarz Oskar Korda muszą odłożyć emocje na bok i znów podjąć współpracę.
Dokąd doprowadzi ich śledztwo i jakie jeszcze tajemnice z przeszłości okryją, musicie przekonać się sami podążając wraz z bohaterami ulicami Trójmiasta.
Autorka w niezwykle plastyczny sposób przenosi nas do Sopotu obecnego i przeszłego. Z łatwością wsiąkamy w historię i coraz lepiej poznajemy młode dziewczyny, które choć dzieliło prawie trzydzieści lat, łączyło tak wiele. Obie dojrzewały, zmagały się z samoakceptacją i miały swoje sekrety.
Tajemnice, mrok i ciągły szum w eterze niosą nas strona po stronie, wciągając coraz głębiej w opowieść, od której nie sposób się oderwać.

W listopadzie 1992 roku zostaje zamordowana młoda dziewczyna. Dwadzieścia siedem lat póżniej znika córka prominentnego polityka. Czy te dwie sprawy coś łączy?

Małgorzata Sobczak po raz kolejny udowodniła, że jest królową polskiego kryminału. A może nawet nie tylko polskiego.

Historia opowiedziana przez autorkę, wciągnęła mnie od pierwszych stron. Czułam, że jestem wodzona za nos i próbowałam z tym walczyć. Niestety przegrałam, bo do końca nie domyśliłam się kto stoi za zbrodnią. Kłaniam się w pas Pani Małgorzato!

Kryminalna zagadka została dopracowana w każdym szczególe. Jednak autorka na tym nie poprzestała i poszła o krok dalej, tworząc powieść z drugim dnem. A to drugie dno jest ważne, być może najważniejsze. „Szum” mówi o dojrzewaniu, o dorastaniu z kompleksami, o akceptacji własnego ciała. I ta strona powieści mocno mnie dotknęła. Temat znam od podszewki, więc siłą rzeczy utożsamiałam się z bohaterkami.

To nie jest książka, którą przeczytacie i zapomnicie. Ona będzie Wam szumieć w głowie bardzo długo. Mnie szumi. I za to ponownie kłaniam się autorce w pas.

To tylko ciało, w którym się chowam
Listopad 1992 roku, Trójmiasto. Flirtująca przez CB-radio młoda dziewczyna, Adrianna Milewska, zostaje zamordowana w niejasnych okolicznościach. Dwadzieścia siedem lat później miastem wstrząsa zaginiecie kolejnej nastolatki – Liwii Dembskiej, córki prominentnego polityka. Czy te zdarzenia coś łączy? Na tropie zagadkowych spraw po raz kolejny bezkompromisowa dziennikarka Alicja Grabska i charyzmatyczny detektyw Oskar Korda.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, nie miałam wcześniej okazji czytać żadnej jej książki, chociaż o nich słyszałam. Do sięgnięcia po "Szum" z pewnością zachęciła mnie przyciągającą oko i klimatyczna okładka. "Szum" jest drugim tomem cyklu #graniceryzyka i kontynuacją książki "Szelest", gdzie również prym wiodą - dziennikarka Alicja Grabska i detektyw Oskar Korda. Język jakim posługuje się autorka, sprawia, że książkę czyta się z przyjemnością i bardzo sprawnie, nie ukrywam, że od pierwszych stron mocno wciągnęłam się w śledztwo, ale i życie prywatne głównych postaci. Fabuła książki została świetnie nakreślona, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie jakiś wykreowała autorka wyraziści, autentyczni, borykający się z różnymi problemami. Lubię czytać o właśnie takich ludziach, ponieważ dużo łatwiej się z nimi utożsamić. Oboje od początku zaskarbili sobie moją sympatię i byłam szalenie ciekawa jak potoczą się ich losy, zarówno w sferze zawodowej jak i prywatnej. Historia została...

„W zbrodniach głównymi bohaterami są najczęściej emocje; to one wiodą zarówno morderców, jak i ofiary”.

Najpierw zaszeleściło, teraz zaszumiało..
I znów Alicja Grabska, charyzmatyczna, rasowa dziennikarka z niebywałą intuicją, kobieta, którą naznaczyła przeszłość na zawsze zmieniając koleje jej losu i Oskar Korda, konkretny i skuteczny glina z krwi i kości ozdobiony bliznami nie tylko na ciele, ale i duszy – chcąc nie chcąc stają się teamem.
Przed nimi niełatwy pojedynek z czającym się wokół Trójmiasta złem, „niepozornym, bezdusznym, rozciągliwym jak guma”. Złem, które „oblepia, brudzi, przywiera” i pochłania wszystko wokół. Tworzy mleczny, matowy, zmącony obraz bez ram..
Gdy miastem wstrząsa zaginięcie nastolatki, córki prominentnego polityka – sprawa od razu zostaje potraktowana priorytetowo. A gdy wszystko zaczyna wskazywać, że dziewczyna znalazła się w niebezpieczeństwie, a sprawa zaczyna niepokojąco przypominać podobne zaginięcia innych dziewczyn – nie wróży to dobrze..
Pozornie niepasujące do siebie elementy, kilka przypadków, łudząco podobnych zbiegów okoliczności – okazują się być tropami rysującymi mapę zbrodni..

„Szum” to klimatyczny i porywający thriller kryminalny. Ciekawy, zaskakujący, poruszający niezwykle ważne problemy, pokazujący schematy, definiujący ludzkie potrzeby i obnażający słabości. Autorka dotyka trudnej tematyki, zapuszcza się w bardzo delikatne rewiry psychiki młodych ludzi – surowych dla siebie samych, uwięzi...

W listopadzie '92 roku ginie młoda dziewczyna. Dwadzieścia siedem lat później dochodzi do zaginięcia dziewczyny - córki polityka. Czy te sprawy są ze sobą jakoś powiązane? Śledztwem zajmuje się Grabska i Korda. Team dociera tam dokąd w latach dziewięćdziesiątych nie dotarł nikt. Dokąd doprowadzą ich tropy?

"Szum" to genialnie napisany thriller, który zaszumiał mi w głowie. Sobczak ponownie sprawiła, że wciągnęłam się w wir zagadki. Wątek kryminalny był genialny, ale wisienką na torcie była historia o dojrzewaniu. To ona sprawiła, że wydźwięk tej powieści jest tak mocny, tak prawdziwy! Ta mieszanka wątków sprawiła, że książka intryguje i czyta się w zasadzie sama.

Tak jak w pierwszym tomie mamy mroczny, napięty nastrój, który wkrada się w zakamarki naszej podświadomości. Dreszcze docierają po same koniuszki palców. Historia osacza. Na kartach powieści rozgrywa się prawdziwy bój o postrzeganie samych siebie, potrzebie akceptacji i przynależności do społeczeństwa za wszelką cenę. I to nie tylko wśród drugoplanowych postaci. Z każdą częścią poznajemy ciemne strony naszych głównych bohaterów - Grabskiej i Kordy. Ich osobowości są równie intrygujące i zaskakujące. "Szum" to również powieść o zazdrości, miłości, obsesji i sekretach skrywanych za zamkniętymi drzwiami młodych ludzi.

Jestem ogromnie ciekawa kolejnej odsłony tego cyklu. Polecam książkę każdemu, kto w thrillerach lubi, gdy poruszane są tematy społeczne tak bliskie naszemu otoczeniu.

Małgorzata Oliwia Sobczak w drugiej powieści cyklu Granice Ryzyka „Szum” porusza wiele ważnych spraw. Ponadczasowe problemy jak na przykład kompleksy, w szczególności te wynikające z własnego wyglądu u dorastającej młodzieży. Kompleksy mające ogromny wpływ w dojrzewaniu jak i na emocje towarzyszące temu, jakże ważnemu etapowi w życiu każdego z nas. Poszukiwania akceptacji czy przemocy fizycznej jak i psychicznej w rodzinie. Co najskuteczniej wybudza z marazmu służby? Zdarzenie związane ze znanym politykiem, najlepiej jeszcze w czasie wyborów. Zaginęła córka wpływowego, trójmiejskiego polityka. Nierozwiązane zabójstwo sprzed lat, późniejsze zaginięcia i nitki łączące te wszystkie zdarzenia. Czy to możliwe aby ten sam sprawca działał w „92” i współcześnie, zastanawiałem się. Autorka sprawnie wprowadza do powieści ekolożkę sądową, która ciekawie opowiada. Z przyjemnością wsłuchiwałem się w różne „motylarskie” i nie tylko ciekawostki. Z ciekawością przyglądałem się relacjom Alicji z Oskarem. Również ciekawy i ważny wątek powieści. Konstrukcja, fabuła czy narracja powieści sprawia, że nie da się odłożyć na później a zakończenie, no cóż, szczęka mi opadła. Mam wrażenie, że jak zawsze zresztą, Pani Oliwia przygotowała się do powieści, nie ma tu fuszery czy zbędnych słów w stylu „w bezchmurną noc świeciły gwiazdy” czy „po deszczu było mokro”.

"Dlaczego tak bardzo wstydzimy się tego, jak wyglądamy? Dlaczego tak bardzo obraz naszego ciała wpływa na to, co o sobie myślimy? Czy te wszystkie fałdki, rozstępy, pomarańczowe skórki, blizny, przebarwienia, wszelkie niedoskonałości warunkują to, kim jesteśmy? Czy to one przykrywają całe piękno, jakie w sobie nosimy? Czemu piękno jest tak ulotne, a brzydota wieczna, silna i wiążąca?"
◇◇
"Najbrzydsze, najmroczniejsze cienie kryły się w człowieku bardzo głęboko. Nie sposób było ich dojrzeć gołym okiem."
◇◇
"Smutek potrafił ogarnąć ją znikąd, siadał na ramieniu niczym duch i za nic nie potrafiła go zrzucić."
◇◇
"Prawdziwy Sopot wyłaniał się jesienią i wtedy dopiero można byto poczuć jego ducha."
▪︎▪︎
Wszystko, ale absolutnie wszystko jest tutaj dopracowane do perfekcji.
Tajemnicza fabuła która umiejętnie zwodzi czytelnika przez większość książki, by na końcu wbić go w fotel.
Świetnie wykreowani, skomplikowani bohaterowie, którzy każdego dnia zmagają się z własnymi demonami.
Mroczny Sopot który żyje i oddycha, i który jest przerażająco fascynujący.
Jednakże seria "Granice Ryzyka" to nie tylko rozrywka i zagadka do rozwiązania, to w dużej mierze opowieść o naszych pragnieniach, seksualności i samoakceptacji.
Genialna historia, ale w sumie nie spodziewałam się niczego mniej.

Pamiętam jak czytałam "Szelest" czyli pierwszy tom cyklu i pamiętam, że wtedy ta książka nie porwała mnie tak, jak oczekiwałam. Dlatego też, z obawami zabrałam się za czytanie "Szumu", jednak okazały się całkowicie bezpodstawne.

Powieść spodobała mi się od pierwszych stron. Akcja toczącą się na dwóch płaszczyznach czasowych, to coś, co bardzo lubię w książkach i coś co daje nam taki głębszy ogląd sytuacji. I tak było tym razem. Tajemnicze zabójstwo z przeszłości, równie zagadkowe porwanie parę lat później, aż do zaginięcia córki polityka w aktualnym czasie. Pozornie nic nie łączy tych spraw, ale specyfika tych wydarzeń, nie daje spokoju Oskarowi Kordzie.
Fabuła jest świetnie przemyślana, a pomysł doprowadzony do zakończenia, które może zaskoczyć. Mnogość wątków sprawia, że ciężko się oderwać od czytania, a autorka oprócz świetnej sprawy kryminalnej, porusza też ważny temat akceptacji siebie. Problem z którym boryka się większość nastolatków.

Jeśli mam porównywać, to drugi tom wypadł o wiele lepiej niż pierwszy, bardziej mi się podobał. Tym razem obeszło się bez zagmatwanej historii życia detektywa i dziennikarki, która może i zajmująca, mnie nie przypadła do gustu. Kryminał i bogate tło społeczne obroniły się same. Polecam.

Pierwszy raz miałam przyjemność odsłuchać - w moim przypadku - książkę Pani Sobczak i muszę stwierdzić z przykrością, że żałuje, że tak późno!
Od pierwszych scen wprowadza czytelnika w stan napięcia, szokuje wydarzeniami. Książka opisuje cały przebieg śledztwa, odnajdywanie poszlak jak i ślepe zaułki. Jednak miałam wrażenie, ze nawet jeśli nie wydarzyło nic nadzwyczajnego, w trakcie odsłuchiwania audiobooka moje napięcie było ciagle podtrzymane myślą czy to już? Czy to on? Co teraz?
Wystarczyło pół dnia aby autorka mnie zafascynowała swoim piórem, wiec sięgam po kolejne z jej kolekcji.