Czerń

Podobała mi się „Czerwień”, więc zabrałam się za „Czerń”. I już na początku odrzuciła mnie, bo zorientowałam się, że będzie dotyczyć pedofilii i morderstw dzieci. (Nie jest to spoiler, bo autorka zapowiada temat już na pierwszych stronach). No żeszsz, ile można się tym katować? Z tego powodu nie czytam już Camilli Lackberg, bowiem takie zbrodnie sobie upodobała, a tutaj to samo w polskim wydaniu… Podobnie motyw porwania i przetrzymywania w piwnicy. No ile można?

Ale ponieważ książka ma bardzo dobre opinie, postanowiłam nie rzucać nią od razu o ścianę i dać jej szansę. I czytało się dobrze. Jest napięcie, jest nastrój, ciekawość, co będzie dalej. Tylko sceneria znana znów z niedawno przeczytanego przeze mnie „Chichotu” Grety Drawskiej. Nawet dom nad jeziorem, w którym mieszka tym razem nie pisarz, tylko pisarka kryminałów jakby ten sam… Ale „Czerwień” wyszła wcześniej, niż „Chichot”, więc może z tym ściąganiem było odwrotnie. Z punktu widzenia czytelnika jednak to żadna różnica: ma wrażenie, że wciąż czyta to samo.

Generalnie daję „dobry” za akcję i rzemiosło pisarskie, jednak polecam mniej zblazowanym i oczytanym wielbicielom kryminałów. Rzecz jest dobrze napisana, ale wtórna.

Rasowy kryminał o wielowątkowej intrydze. Świetnie napisany, nie można się oderwać od czytania.
Akcja osadzona na Kaszubach, małe miasto z duszną atmosferą, pełną tajemnic. Opanowane zmową milczenia i ogólnego przyzwolenia na zło, toczące miasto od dziesiątków lat. Czy kaszubskie upiory dadzą się pokonać?
Modny ostatnio temat, wzbudzający wiele emocji, może wreszcie zaczniemy patrzeć uważniej wokół siebie i słuchać, tak by słyszeć zło grasujące wśród nas. Nie możemy dawać przyzwolenia na zło. Kiedy wreszcie, jako społeczeństwo, zrozumiemy, że od nas przede wszystkim zależy skuteczność tej walki.
Z niecierpliwością czekam na kolejną część cyklu.

Po słynnej sprawie Skalpela, Leopold Bilski został zesłany do prokuratury w Kartuzach. Nie jest z tego faktu zadowolony.
Tymczasem Anna Górska zostaje asesorem w sopockiej prokuraturze. Ma się zająć sprawą zaginięcia 13-letniej dziewczynki. Trop wiedzie do Kartuz.
Do miasteczka wprowadza się/powraca Julia Sarman z 7-letnim synkiem Piotrusiem. Niedługo potem jej syn zostaje porwany.
Przed paroma laty w kaszubskim lesie myśliwy znalazł zwłoki chłopca z uciętą głową lecz ktoś postarał się o to by sprawę wyciszono.

Nie wiem jak to się stało ale ta część wydaje się jeszcze lepsza niż pierwsza, choć i tamta bardzo mi się podobała. Autorka pisze lekko z ogromną pewnością tego co chce przekazać, czuć to w każdym zdaniu, na dodatek posiada tę niezwykłą umiejętność przykucia uwagi. Kolejnym plusem jest małomiasteczkowa atmosfera, którą uwielbiam we wszystkich powieściach. Oj Bielskiemu nie będzie łatwo się tu zaklimatyzować. Wszyscy się znają i są w jakiś sposób ze sobą spowinowaceni. Oczywiście kreacja postaci bez zarzutu, mamy kilka starych twarzy lecz i nowe, intrygujące jednostki, zwłaszcza Julię. To zagadkowa kobieta o tajemniczej przeszłości.
Podoba mi się to, że tak naprawdę nie ma tu jednego głównego bohatera, jest kilka bardzo ważnych postaci wokół których skupiona jest cała uwaga. Świetnie skonstruowana sieć powiązań, wydarzeń i wątków. Czekam na kolejne odcienie zła.

Czerń to współczesny kryminał policyjny, którego fabuła umiejscowiona została w pewnym kaszubskim miasteczku.

Jeżeli ktoś czytał pierwszą część Kolorów Zła. Czerwień ten z całą pewnością sięgnie po kolejną część. Jeżeli pierwsza część była „petardą kryminalną” to ta druga jest kumulacją takich petard.

Kto czytał pierwszą część, ten z pewnością poznał już dwoje głównych bohaterów, czyli prokuratora Leopolda Bilskiego i Annę Górską.

Autorka przeprowadza czytelnika przez wiele lat, zaczynając mocnym akcentem kryminalnym od roku 2008, poprzez rok 2014, w którym umiejscowiony został wątek główny powieści, zatrzymując treść w 1986, 2004, 1982 i 1976 roku. Powrót wspomnieniowy do wcześniejszych lat bardzo realistycznie przenosi czytelnika w tamte czasokresy, z drobiazgowymi opisami nie tylko Sopotu i jego środowisk, miejsc i ludzi.

Fabuła przedstawiona została kilku torowo, co nie świadczy o tym, że opisywane zdarzenia nie łączyły się w całość. Autorka w zaskakująco tajemniczy sposób łączy ze sobą fakty mające miejsca nawet na przełomie kilkunastu lat.

W niesamowicie zagadkową i brutalną w swoim przekazie intrygę kryminalną wpleciony zostaje pięknie opisany region kaszubski z jego krajobrazem, stolicą Kaszub, czyli Kartuzami i ludźmi mieszkającymi w jednej z kaszubskich miejscowości, którzy znają się dobrze i potrafią świetnie bawić się podkreślając swoją przynależność. Piękna tego regionu nie jest w stanie przesłonić n...

Kiedy dowiedziałam się, że "Czerwień" będzie miała swoją kontynuację, zastanawiałam się którego bohatera będzie ona dotyczyła, bo typów miałam kilka. Już samo to pokazuje, jak autorka szczegółowo i drobiazgowo podchodzi do swoich dzieł - nie ma tam jednego, głównego bohatera, który odstawałby od reszty, ale kilku z nich jest równie ważnych dla całości fabuły. I to jest genialne!
Ale przejdźmy do konkretów. Okazało się, że w "Czerni" będziemy mogli śledzić dalsze losy prokuratora Leopolda i jego byłej asystentki Ani. Co wcale nie oznacza, że będzie sielsko i anielsko, bo Leopold po wcześniejszych wydarzeniach został wysłany do pracy w rejonowej prokuraturze w niewielkich Kartuzach, a Anna została w Sopocie, wspinając się powoli po szczeblach kariery. Młodej kobiecie zostaje przydzielona sprawa zaginięcia trzynastoletniej Amelii. Co dziwne tym faktem nie za bardzo przejęła się rodzina dziewczynki, uznając, że to wybryk spowodowany nastoletnim buntem. Czytelnik w międzyczasie poznaje również losy Julii i jej siedmioletniego synka, którzy sprowadzili się do Kartuz z USA. Wydawać by się mogło, że nic ich nie łączy z nastolatką z Sopotu, ale jak zawsze w książkach Sobczak, rzeczywistość zaskakuje.
Jestem oczarowana tym, jak utkana jest cała fabuła. Jak już wspomniałam, brak tam wyrazistego głównego bohatera, podobnie jak w życiu - przecież w realnym świecie nie jest tak, że jedna tylko osoba gra pierwsze skrzypce, a...

Czy też po przeczytaniu pierwszej rewelacyjnej części jakiejś serii, macie obawy, że w drugiej autor może nie sprostać Waszym oczekiwaniom? Że pomysł na fabułę będzie słabszy i całość trochę na siłę, by tylko zaspokoić popyt? Takie obawy miałam przed przeczytaniem "Czerni". Czy uzasadnione?

Już od początku powieść budzi silne emocje, bo dotyczy krzywdy dzieci. W sielankowej kaszubskiej miejscowości, w której niewiele się dzieje, znika trzynastoletnia dziewczynka i siedmioletni chłopiec. Sprawę prowadzą, znani nam z pierwszej części, prokurator Leopold Bilski wraz z asesorem Anną Górską. Po początkowym braku tropów, wątki zaczynają się mnożyć kierując nasze i prokuratorskie kroki w różne strony. Sięgamy w przeszłość, by zyskać pełen obraz miasteczka, w którym każdy wie wszystko o każdym, ale obowiązuje zmowa milczenia. Miasteczka, które oplata sieć powiązań, a ręka rękę myje.

Autorka zwraca uwagę na specyfikę małych miejscowości z jej zamkniętą społecznością, na problemy i tragedie zamiatane pod dywan. Nie boi się poruszać tematów kontrowersyjnych i bolesnych, ze szczególnym naciskiem na krzywdę dzieci, fizyczną i psychiczną. Krzywdę wyrządzaną w miejscach, w których powinny czuć się bezpieczne, przez osoby darzone przez nie miłością, zaufaniem i szacunkiem. Krzywdę, którą noszą w sobie, odarte z niewinności i dzieciństwa, bezsilne.

Tło społeczne i rozwinięty wątek obyczajowy połączony z fascynującą sprawą kryminalną i realnymi bohaterami sprawi...

"Czerń" Sobczak to drugi tom cyklu "Kolory zła". Pierwszy pt. "Czerwień" swoją premierą miał niecały rok temu i zbierał bardzo entuzjastyczne opinie. Ja nie byłam nim aż tak zachwycona, chociaż nie ukrywam, że czytało mi się go dobrze. Czułam jednak, że autorkę stać na więcej. I nie pomyliłam się! Sobczak w "Czerni" nie tylko poprawiła swój warsztat literacki, ale nadała swoim bohaterom głębi, wyciągnęła z miejscowości, w której dzieje się akcja ile tylko się dało, osadziła historię w prawdziwych wierzeniach tamtego regionu i oczywiście poruszyła ważny, trudny temat krzywdzenia i zbrodni na dzieciach. „Czerń” to powieść dopracowana, głęboka i poparta solidnym researchem. To kryminał napisany zdecydowanie pod mój gust, mocny, przemyślany i głęboki! Najmocniej polecam!

#103 @malgorzataoliwiasobczak @wydawnictwo_wab słuchałam dzięki @empikgo

"Czerń" to druga część wspaniałej serii: Kolory zła..
Czytaliście "Czerwień"? Lepiej to nadróbcie 😍 W tej części mamy możliwość śledzenia dalszych losów prokuratora Leopolda Bilskiego. Tym razem Leopold zostaje zesłany do prokuratury w Kartuzach. Od 10 lat w tym rejonie nie było uprowadzeń dzieci... Tylko czy to są aktualne dane? Czy może ktoś tuszuje sprawy porwań? 13 letnia Amelia Stępień zaginęła... Uciekła sama? Czy może ktoś ją porwał i popsuł statystyki miasta? 7 letni Piotruś razem ze swoją mamą Julią poszli na festyn dożynkowy. Dobrze się bawili. Po jakimś czasie Julia zobaczyła mężczyznę z bliznami i zaczęła się bać. Powiedziała synkowi, że już wracają do domu. Chłopiec biegł do domu, mama znacznie wolniej...tajemniczy mężczyzna także szedł w tym samym kierunku. Nagle... Piotruś zniknął... nigdzie go nie ma...Policja, prokurator Bilski poszukują chłopca... Wyparował...Kolejne dziecko, które w krótkim czasie zaginęło w Kartuzach...
Do sprawy Amelii wkracza znana nam prokurator Anna Górska. Była dziewcz Leopolda Bilskiego.
Jaką mroczną tajemnicę ukrywają mieszkańcy Kartuz? Czy dzieci odnajdą się żywe? Jakie tajemnice ukrywa Julia? Czy jej mama ma coś wspólnego z porwaniem Piotrusia?

Książka wciąga od pierwszych stron 😍 Akcja rozgrywa się powoli. Za dużo jest opisów. Co nie zmienia faktu, że powieść jest wspaniała. Idealne dopasowanie postaci - bardzo dobrze przed...

Drugi tom serii Kolory Zła, w której spotykamy prokuratorów Leopolda Bilskiego i Annę Górską. Dosadny, mroczny kryminał, w którym przeszłość ma duży wpływ na bieżące wydarzenia.

Leopold, rozpoczyna właśnie pracę w Kartuzach, do których został skierowany w ramach degradacji, z Sopotu. Nie bardzo odnajduje się w nowym miejscu. Boleśnie odczuwa zesłanie, nowi współpracownicy mu nie ufają, a pierwszą noc spędza na podłodze z powodu rozpadającego się łóżka w mieszkaniu.

-

Do Kartuz przybywa też Julia Sarman. Kobieta wraca w rodzinne strony po długoletnim pobycie w Nowym Jorku, wraz ze swoim siedmioletnim synem- Piotrusiem. Oboje wprowadzają się do malowniczo położonego, nad jeziorem, domku, gdzie mają od tej pory wieść spokojne życie, na uboczu.

-

Niestety podczas zabawy dożynkowej Piotruś ginie, a śledztwo w tej sprawie prowadzi właśnie Bilski. Okazuje się również, że do śledczego dołącza Anna, którą do Kartuz sprowadza śledztwo w sprawie zaginięcia 13-letniej dziewczynki. Na jaw wychodzą też informacje o innych zaginięciach dzieci, która miały miejsce w okolicy, w przeszłości.

Całość dodatkowo owiana jest zmową milczenia okolicznych mieszkańców, na których duży wpływ mają miejscowe wierzenia i zabobony.

-

Tematy tabu, ciemne fragmenty przeszłości mieszkańców, retrospekcje rzucające światło na bieżące wydarzenia oraz trudne zagadnienia - to wszystko znajdziecie w "Czerni". Ta historia wciąga ogro...

Autorka znów zaskoczyła swoich czytelników bardzo pozytywnie!
Akcja toczy się w małej miejscowości na Kaszubach.
Porwane dzieci, znalezione zwłoki i brak sprawcy. Jak wiadomo w małych miejscowościach każdy wszystko o wszystkich wie czy aby
na pewno?
Sprawa łudząco podobna do zdarzeń sprzed kilkunastu lat lecz wtedy wszystko zostało zamiecione pod dywan. Ktoś kogoś krył czy teraz
jest tak samo?

Jeśli jeszcze nie poznaliście pióra autorki to zachęcam do przeczytania Czerwieni i Czerni. Nie zawiedziecie się i miło spędzicie z nimi czas.
Czerń zawładnęła mną już od pierwszych stron. I tak było aż do samego końca. Mam nadzieję,że to nie ostatni kolorzła bo po przeczytaniu
tych dwóch, chce się więcej!

Czerń to druga część trylogii Kolory Zła i chyba klątwa drugiego tomu tym razem nie zadziałała. Fakt faktem, nie czytałam pierwszej części (ale nadrobię), mimo tego bez problemu odnalazłam się w tej powieści.

To na pewno nie jest delikatny kryminał. To z jednej strony żmudne śledztwo, które zdaje się, nie ruszać z miejsca, a z drugiej strony korupcja, zaściankowość i wiejskie zabobony. Autorka bardzo sprawnie połączyła takie trochę standardowe elementy tego gatunku i powstała powieść mroczna, trochę psychologiczna, ale na pewno nie schematyczna i przewidywalna. Powieść jest dobrze napisana, trochę w takim "męskim" stylu. Nie ma tutaj miłostek czy romansu, tylko trudna droga do odkrycia prawdy. Zaginięcia dzieci to zawsze temat, który będzie oddziałowywał na naszą psychikę i autorka wykorzystała ten motyw.

Możemy czuć się trochę wodzeni za nos, dużo bohaterów, miejsc, niewyjaśnione sprawy sprzed lat nie pozwolą nam "przelecieć" przez książkę bezmyślnie. To nie jest lekka powieść, bo wymaga od nas skupienia, jednak wciąga i niedaje się odłożyć. Wystarczyły dwa wieczory, żeby odkryć kto stoi za porwaniami dzieci. Książka jako całość, bardzo mi się podobała, ale jest jedno "ale". Totalnie nie pasuje mi ta osoba odpowiedzialna za złe rzeczy, ale to już mój problem.

Bardzo podoba mi się styl pisania Autorki, płynność języka i rozbudowana warstwa obyczajowa. Jednak czytając „Czerń” co chwila kołatało mi się z tyłu głowy „ale to już było”. Trochę mi to przypomina Mortkę, trochę Szackiego, a pewnie po drodze masę innych książek. Choć nie można przyczepić się do pomysłu na fabułę, to do wysokiej oceny nie wystarczy rzucenie kontrowersyjnego, oburzającego i bardzo smutnego tematu (pedofilii). Wydaje mi się też, że mało prawdopodobne jest, żeby prokurator w Polsce co rusz trafiał na sprawy seryjnych morderców…

Podsumowując – czytało się przyjemnie, ale nic poza tym. Kolejny kryminał, o którym za kilka tygodni nie będę potrafiła powiedzieć za dużo, bo zmył mi się z innymi.

Mocna i wstrząsająca historia, która mogła wydarzyć się naprawdę...

W ostatnim czasie upewniłam się, że najbardziej optymalne są dla mnie historie rozciągnięte na trzy tomy, z których każdy oparty jest na jednej sprawie, a wszystkie połączone są głównymi bohaterami. Taką właśnie trylogią są "Kolory zła" Małgorzaty Oliwii Sobczak.
"Czerń" to druga jej część. Spotykamy znanych już bohaterów w nowych dla nich rolach, a miejsce akcji zostaje rozszerzone o Kartuzy. Choć sprawa kryminalna była niezwykle intrygująca, by nie napisać, że najciekawsza ze wszystkich, to najmniej zapadła mi w pamięci. Może zadziadziała tutaj ta słynna klątwa drugiego tomu? Byłoby to wygodne wytłumaczenie, ale myślę, że problem leżał gdzieś indziej.
Męczył mnie nastrój "Czerni". Cała trylogia jest dość ponura, ale w tym tomie prokurator Bilski szczególnie działał mi na nerwy z tym swoim negatywnym nastawieniem. Nie potrafiłam polubić tego bohatera, nie odnalazłam w nim żadnej cechy, która czyniłaby go postacią, o jakiej się pamięta jeszcze długo po lekturze. Trylogia "Kolory zła" będzie mi się już zawsze kojarzyć ze świetnymi intrygami kryminalnymi, ale na ich tle bohaterowie wypadają jeszcze bardziej blado. Nie rozumiem też, dlaczego Leopold i Anna pracują w prokuraturze, a zachowują się jak policjanci, bo przez to sprawiają wrażenie kompletnie niewiarygodnych.
Trzeba zaznaczyć, że w "Czerni" autorka podejmuje bardzo trudną tematykę związaną z krzywdą dzieci i robi to w bardzo adekwatny sposób, z dużym wyczuciem oraz delikatnością. W niektórych momentach...

Pani Małgorzata Oliwia Sobczak utrzymałam poziom poprzedniej części. "Czerń" jest równie dobra co "Czerwień"! W tej części znowu spotykamy się z Leopolda i Anię. Polubiłam ich więc cieszę, się, że możemy poznać ich dalsze losy.

Leopold i Ania już nie są ze sobą. Mężczyzna zostaje odesłany do prokuratory w Kartuzach, natomiast Ania zostaje w Sopocie. Leopoldowi praca w Kartuzach się nie podoba, mała miejscowość w której nic się nie dzieje. Nie może się dogadać z nikim w pracy. Kiedy pewnego razu odzywa się do niego Ania prosząc mężczyznę o pomoc, Bliski bardzo się cieszy. Sprawa zaginięcia trzynastolatki, która początkowo została zlekceważona, nie daje spokoju Ani. O tym jak do tego doszło i co się dzieje z dziewczyną również będzie chciał dowiedzieć się Bliski.
Po jakimś czasie ginie kolejne dziecko. Jest nim Piotruś, syn pisarki, która powróciła do Kartuz po kilku latach nieobecności. Czy oba zaginięcia są w jakiś sposób ze sobą połączone? Jaką rolę w tej sprawie odegra kościół?

Kto się okazał sprawca podejrzewałam od pewnego czasu i moje przypuszczenia okazały się trafne. Autorka w ukryty sposób daje nam różne wskazówki co do sprawcy, tak aby dokładnie nic nie zdradzić. Sposób pisania jest cudowny, mogłabym czytać i czytać powieści Pani Sobczak. Czekam na kolejny tom!