Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "musi a dziwne", znaleziono 154

To dziwne, że ludzie są, a w innej chwili może po prostu ich zabraknąć.
Dziwne to wszystko. Toczy się wojna z niewidocznym wrogiem, a u nas cicho i spokojnie.
A! Kładą gołębie pióra do poduszek… nic dziwnego, że nie mogłam umrzeć.
Nienawiść to niesamowite uczucie. Czyste, palące, a jednak w dziwny sposób przyjemne.
Nienawiść to niesamowite uczucie. Czyste, palące, a jednak w dziwny sposób przyjemne.
Dziwne, że można coś tak bardzo kochać, a potem, gdy to coś znika nam sprzed oczu, zupełnie o tym zapomnieć.
Ciemność robi dziwne rzeczy z ludźmi (...) A niektórzy nadal z niej nie wyszli.
Ludzie to dziwny naród - rzekł kocur. - Patrzą, a nie widzą; słuchają, a nie słyszą; czują, a nie rozumieją.
Dziwne, że ludzie mogą się stać smutni, a nawet źli, gdy życie staje się zbyt łatwe.
Książki mają dziwną moc, chociaż nie wszyscy to doceniają. Przez chwilę żyjemy w nich, a później one żyją w nas.
Każdy chce być taki inny, dziwny, niezwykły, a tak naprawdę wszyscy są jednakowo powierzchowni i nieciekawi.
Wiatr smagał mnie po karku, a niebiesko-żółty znak, pod którym stałam, dziwnie buczał ... Mimo że motel sprawiał wrażenie pogrążonego we śnie, znów, tak jak wtedy, kiedy przyjechałam tu pierwszy raz, poczułam ten dziwny dreszcz.
- A to już jest dziwaczne.
- I jakimś sposobem jednocześnie normalne.
- Jak ty?
Spojrzała na niego i dostrzegła jego uśmiech. Odkryła, że odpowiada mu tym samym.
- Jak każdy człowiek, tak sądzę. Wszyscy jesteśmy dziwnie normalni. Albo normalnie dziwni.
Dziwnie jest urządzony ten świat [...]. Nawet nie zdążyłem się obejrzeć, już nazywają mnie starym, a przecież w środku jestem jak te guguły
Działo się coś dziwnego – w lustrze wyglądałam normalnie, a na zdjęciach brzydłam. Te cholerne aparaty fotograficzne nigdy mnie nie rozumiały.
,,– Ależ my jesteśmy dziwni – westchnął. – Jest wódka, jest czas, możliwość i powód, a nie pijemy. To już po prostu patologia".
Żona mówi do męża, że nie może ostatnio spać w nocy, a on odpowiada, że nic dziwnego, zło przecież nigdy nie śpi.
- Dziwi to panią? Góral, Polak, w SS? (...) Dziwnie się losy ludzkie plotą, a z ludźmi bez charakteru historia robi, co chce.
Dzieci alkoholików nie znosza alkoholizmu, a potem same w niego wpadają. Taka dziwna strona naszej osobowości.
Zatrzymuje się przede mną, a do mnie dociera, jak bardzo się za nim stęskniłam, zwłaszcza po długim, dziwnym lecie. Gdy Ethan jest w pobliżu, świat wydaje się nabierać sensu.
[…] pamięć to dziwna rzecz. Podatna na wpływy. Tłum widzi na własne oczy to samo, a każdy z osobna ma inne wspomnienia o wydarzeniu
To dziwne - mówi. - Dawniej samotność mi nie przeszkadzała. Ale teraz, kiedy mam ciebie, w samotności czuję się s a m o t n y.
Aż dziwne,że szacunek do siebie jest czymś tak nieuchwytnym, a jego brak czymś tak trudnym do rozpoznania, zwłaszcza gdy dłuższy czas jest narażany na szwank.
Od kilku lat staram się wyleczyć. Przyszłam tu o kulach, a wy chcecie, żebym wyjechała na wózku i już z niego nie wstała. Czy to takie dziwne, że jestem rozemocjonowana?
Ludzie to jednak dziwne istoty. Dziwne i bardzo różne. Jeden człowiek może ani na chwilę nie zostawać sam i czuć się jednocześnie równie osamotniony jak rozbitek na bezludnej wyspie, a drugi każdego dnia przepada w lesie, w towarzystwie co najwyżej wiernego psa i będzie zadowolony z życia.
Słyszę bicie swojego serca. Czuję je. Dziwne, jak można niekiedy czuć własne serce. A przecież przez większość czasu nie zwraca się na nie uwagi.
Ale w tej chwili wszystko wygląda dziwnie, zupełnie jakbym nie nalezała do tego miejsca. A najgorsze, że czuję, że jest takie miejsce, do ktorego należę, tylko zwyczajnie nie umiem go odnaleźć.
Ale w tej chwili wszystko wygląda dziwnie, zupełnie jakbym nie nalezała do tego miejsca. A najgorsze, że czuję, że jest takie miejsce, do ktorego należę, tylko zwyczajnie nie umiem go odnaleźć.
- Dużo czasu zajęło pani przyzwyczajenie się, że pojawiają się telefony i nieważne, gdzie jesteście i co robicie, a on musi zniknąć?
- Jakoś dziwnie szybko się z tym pogodziłam, a nawet to zaakceptowałam. Chociaż gdzieś to mnie wkurzało.
- O czym myślisz? - zapytała Mercedes dziwnym głosem.
- O niczym - odpowiedziałem głupkowato. - A ty?
- O tym, jak niesamowite jest życie. Od sześciu lat strzegę tego sekretu, a teraz opowiedziałam go cuchnącemu prostakowi, który mi się nawet nie przedstawił.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl