@tsantsara

Trzecia część pięcioksięgu Tariqua Alego, osadzona tym razem w Turcji końca 19 stulecia, broni się, moim zdaniem, najlepiej jako powieść: postaci przestają być papierowe, zyskują psychologiczną głębię, a to głównie chyba dzięki zabiegowi skupienia się autora na ich motywacjach i uczuciach, zamiast na akcji. Nie bez znaczenia jest tutaj niewątpliwie...

Świetnie się czyta i to ważne świadectwo. Nie tylko o samych "łowach" na sowieckich żołnierzy w Polsce, ale także o życiu polskich zesłańców w ZSRR, o ich powrocie do Polski i o pierwszych latach na Ziemiach Zachodnich. O tym, że Rosjanie się panoszyli, że dochodziło do strzelanin, nieraz już słyszałem, także od ojca. Może niektórzy z tych maruderó...

Wyjątkowa powieść, zasłużenie zaliczana do arcydzieł prozy 20 w. Cóż jest w niej nadzwyczajnego? Uchwycić w powieści rys epoki w szerokim spektrum postaci dla niej charakterystycznych zdarzało się przecież nie tak rzadko, lecz chyba nieczęsto wchodzimy w motywacje jednostek tak głęboko, w ich sposób myślenia warunkowany zarówno psychologicznie (Mus...

Jak to możliwe, że okrutni, zakłamani i samolubni mężczyźni to w Afganistanie nie jedyny tam występujący typ? Skąd się biorą tak różne postawy wobec kobiet - wyznają przecież tę samą religię, mają tę samą tradycję, która jednocześnie pozwala prawdziwie kochać i "zezwala" na zbrodnię wobec słabszych... Nie zależy to od majątku, chyba tylko od szczer...

Poezje generacji białoruskich poetów, narodzonych między drugą połową lat 70-tych i pierwszą lat 80-tych, do której należą:
Andrej Adamowicz, Michaś Bajaryn, Dżetsi (Wiera Burłak), Anatol Iwaszczanka, Hleb Łabadzienka, Maryja Martysiewicz, Walżyna Mort, Siarhej Pryłucki, Maks Szczur, Wiktar Żybul. Co ważne, nie tylko w polskich tłumaczeniac...

"Kiedyś nikt tutaj nie zostanie."

Humorystycznym klimatem powieść przypomina trochę "Życie i niezwykłe przygody żołnierza Iwana Czonkina", tyle że dotyczy codziennego życia w ukraińskim, pogranicznym miasteczku Mediw (przemianowanego jakoby za komunizmu na Medwediw) nad Cisą w 2015 roku, czyli dawno po Majdanie. Opis wielkości i położenia ...

Już raz pisałem, że nie jestem specjalnym entuzjastą fantastyki, ale po wielu przeczytanych książkach tego autora stwierdzam, że może pisać o czymkolwiek, a i tak potrafi mnie do tego przekonać...Nie bez znaczenia jest, że mimo gatunku, jaki w pisarstwie uprawia, stara się zawsze stać obiema nogami na ziemi. W czym to się przejawia? Po pierwsze zaw...

Kto widział film "Butelki zwrotne" (wg. tegoż autora), odnajdzie w powieści te same klimaty i kolejne przygody młodych duchem starszych panów, którzy nieustannie prowokują przygody. Autor, ciepło piszący o ludziach i akceptujący ich takimi, jacy są - ze wszystkimi wadami i pięknem, jest jednym z rzeczników pozytywnego stosunku do życia i umiłowania...

Istnieje też bardzo dobry komiks (z pewnością dziś już nawet kilka) wg. książki Orwella, w Polsce wydany po raz pierwszy poza oficjalnym obiegiem. Ja korzystałem z wydania autorstwa Maćka Białego [pseud. - właśc. Robert Śnieciński] i Karola Blue [pseud. - właśc. Fernando Molina] w wydaniu: B.m. [Warszawa]: Rekontra © 1985

Ciekawe obserwacje dotyczące organizacji japońskiego społeczeństwa i biznesu (śmiało można powiedzieć, że w interpretacji Crichtona gospodarka to wojna, tylko realizowana innymi środkami). Poczucie honoru i podległości wobec zwierzchnika itp. w kontekście europejskiej kultury, do której zaliczyć chyba należy i USA, wyglądają dość egzotycznie, więc ...

Surrealistyczna rzeczywistość, ale wyzwalająca, a niektóre obrazy naprawdę fascynujące - miałem wrażenie, że mi się kiedyś śniły.
Pozostało mi w pamięci na długo zdanie, wypowiedziane przez ulubieńca bohatera, inteligentnego psa (?) Senatora, który oczywiście mówi. Odnalazł swoją połówkę, której poszukiwał całe życie, co też było celem każdego...

Wieki już temu obejrzałem inspirowany powieścią Strugackich film Andrieja Tarkowskiego. Dlaczego wyciągnął z niej tylko egzystencjalną samotność i obraz Strefy, jako zwierciadła psychiki człowieka? Zupełnie natomiast pominął humor i futurystyczność literackiego pierwowzoru - wszystkie fascynujące przedmioty i właściwości Strefy, dzieło naprawdę nie...

Typowa nawalanka potworów i z potworami z cyklu: uciśniona ludzkość kontra najeźdźcy. A przecież zawsze cudem zdoła jakoś owa ludzkość ocaleć (autorzy oszczędzają czytelnika, bo kto by później czytał ich wymysły?) - i pod tym względem to zupełny środek schematu Lema dot. przewidywalności wątków powieści fantastycznych. Żadnego suspensu. Mielnikow n...

Jak pisarz zaznacza we wstępie, jest to jego wczesna, jeszcze rosyjska powieść napisana w Berlinie w 1932 roku i wydana 12 lat później w odcinkach (może nieprzypadkowo? - jej pierwowzór autorstwa 'Dostojnisia' też najpierw ukazywał się w prasie w odcinkach) przez rosyjskie, antybolszewickie, emigracyjne wydawnictwo "Sowriemiennyje zapiski" w Paryżu...

Trudno uwierzyć, że pisała to kobieta - weszła mężczyźnie do głowy. Jeszcze trudniej, że nie potępiła swego głównego bohatera. En mass kobiety absolutnie nie akceptują mężczyzny, który pozwala sobie na drugie życie, inną miłość. Plebanek spróbowała zrozumieć mężczyznę, który kocha dwie kobiety. Ale żadnej z partnerek taka sytuacja nie może zadowala...

Mam wrażenie, że Stasiuk napisał tę książkę pomiędzy prezentacjami autorskimi w Niemczech, być może wręcz na zamówienie jakiegoś niemieckiego stypendium literackiego. Niemcy go lubią. Nie wiem za co. Może za to, że swym pisarstwem i działalnością wydawniczą legitymizuje poniekąd konstrukt Europy Środkowej, wymyślony w końcu także przez niemieckich ...

Opowiadania "z życia" - gdybym je czytał w piśmie, pewnie wybijałyby się ponad jego poziom, w książce, mam wrażenie, już tak nie poruszają, choć są tematycznie powiązane a nawet poprzedzone wstępem (i zakończone epilogiem) zbierającym je, mimo wszystko, w całość. Czytane w periodyku z pewnością zwracałyby uwagę umiejętnością, charakterystyczną dla ...

Szlachetnie, pięknie formowane zdania 80-letniego chłopca, zdania pełne humoru, skąd więc ta tytułowa szarość?
To czas przerabia nas na szaro - cztery szare niewiasty czekają...

"pierwsza pojawia się Wina
za nią majaczy Troska
powoli rośnie Brak
szczerzy zęby Bieda"...

Szarość to starość...lub depresja, która za...

Spojrzenie na Węgry czarniejsze niż "czarne" patrzenie Stasiuka na Polskę. Czarniejsze, bo nie możemy od razu porównać rzeczywistości z opisem: brak nam doświadczenia Węgier, dlatego właśnie wydaje się to bardziej beznadziejne. Obaj autorzy to dzieci jednego pokolenia, które już takie jest - założyło ciemne okulary w czarnych latach osiemdziesiątyc...

Zacząłem czytać cykl nie po kolei, ale mam wrażenie, że czytanie kolejno nie jest konieczne. Ba, może mieć nawet plusy, ponieważ przy Wędrowyczu i do języka opowiadania (zbyt potoczny, przez to nużący, nudny), i do prowadzenia akcji miałem zastrzeżenia: były proste, jak budowa cepa. Tu znajdziemy trochę stylizacji, które nieco wprowadzają w epokę, ...

Nie spodziewałem się tak dobrej prozy u autora wierszy i piosenek: ta sama wrażliwość na słowo, a ponadto umiejętność trafnego charakteryzowania postaci i ich motywacji. A przede wszystkim chyba dobra znajomość kobiet, wynikająca ze szczerego zainteresowania nimi. Choć na pewno też nie bez rozczarowań, co się da wyczuć. Uderza rezerwa autora wobec ...

Tochman czuje, że nawet nie chcąc, wpisuje się tym tematem w pornografię opowiadania o nędzy. Stąd we wstępie zastrzeżenia i rozważania o naturze zawodu reportera, fotografa, o ich dziś już powszechnym voyeuryzmie bez współczucia. A w epilogu ciekawa informacja, skąd wzięła się ta historia, ta podróż i jaka była tutaj relacja: nędzarz-reporter. Tro...

Nosił wilk razy kilka...Najpierw Hanna Krall wiele lat pisała reportaże o ludziach. Teraz inni ludzie - jej uczniowie (w głównej roli Tochman, ale z udziałem i innych autorów), skupieni wokół kawiarni i szkoły reportażu "Wrzenie świata" - wymyślili, zrealizowali i wydali książkę o niej.

Krall jest ikoną reportażu w Polsce, choć zawsze -...