@Chassefierre

Opowiedziana przez Austen historia jest niewątpliwie... sympatyczna. Nie można jednak powiedzieć, żeby nie posiadała pewnych wad.
- pierwszy minus to brak opisów. Rozumiem, że takie było założenie autorki, ale nawet w ,,Pani Dalloway'' świat przedstawiony został z większą skwapliwością. Niestety, hasło: ,,piękne wzgórza'' nie wystarcza mi do t...

Genialna. Wstrząsająca. Cyniczna i gorzka.

Droga przez mękę... A na poważnie: dużo pisania na bliżej nieokreślony temat (że niby o socjologii moralności mowa) w którym rządzą i dzielą Indianie Zuni i Nambikwarzy.
Niewiele ta lektura wniosła do mojego życia.

Wciągająca fabuła, nieoczekiwane zwroty akcji, ładnie rozpisane i nieszablonowe postacie... Diakow zapomniał tylko o jednym: jeśli już mamy do czynienia ze światem po wybuchu III Wojny Światowej, ze światem, który dogorywa po nuklearnej zagładzie i ze światem w którym wszystko jest napromieniowane, to miejsce, które promieniowanie jakimś cudem ,,om...

Zdarzają się czasem takie książki, które przygniatają i przytłaczają czytelnika bezsensownością sytuacji bohaterów - Kandyd i Pierec nie mają przed sobą przyszłości, jednego dusi i niszczy Las, drugiego Zarząd. Cały świat jest przeciwko nim i miejsce, w którym się znaleźli jest miejscem, którego nie mogą opuścić, chociaż bardzo się starają.
W m...

Nie chciało mi się wierzyć, że Rawicz ukradł historię Witoldowi Glińskiemu (to skrajna podłość, kraść komuś pomysł, ale jak okreslić kradzież p r z e ż y ć?) - nie chciało mi się w to wierzyć do momentu przeczytania książki.

Po lekturze (mam nadzieję, że nikt nie zacznie ''przygody'' z literaturą łagrową od tej książki) ,,Długiego marszu...

Wulgarna, obrzydliwa, obleśna i zniechęcająca książka. W zasadzie można ją przeczytać, ale nie należy się spodziewać jakichkolwiek doznań estetycznych - co najwyżej odruchu wymiotnego.

Tego wrażenia, które wzbudził we mnie ,,Jonathan Strange i pan Norell'' nie da się opisać - to trzeba przeczytać.

Niesamowita powieść. Nigdy w życiu nie pomyślałabym, że można tak całościowo pojmować i odczuwać swoje ciało (albo jego brak) i własną cielesność. Niektóre opisy Sebold są po prostu mistrzowskie - ''wsiąknęłam w podłogę'' (ta intymność sformułowania!). Wtedy, kiedy krew (coś, o czym normalnie nie myślimy) jest całkowicie nasza, jest naszą integraln...

Przejmujący opis ludzkiej samotności, zaufania, miłości, strachu, obłędu i oczekiwania. Śmierć ukazana w sposób plastyczny, dogłębny, całkowity - jako unicestwienie ciała i całkowite uwolnienie duszy.

To doprawdy urocze, że Neil Gaiman zarekomendował ten zbiór opowiadań. Niemniej jednak, po lekturze powieści ''Jonathan Strange i Pan Norell'' oczekiwałam od Suzanny Clarke czegoś więcej.

Wahałam się pomiędzy oceną ''słabą'' i ''może być''. Ostatecznie uznałam, że język autorki na kolana nie powala (literówki, składnia, styl), jej tłumaczenia są nudne i schematyczne, a całość wypada ostatecznie cokolwiek beznadziejnie.

Niespecjalna fabuła, irytujące postacie, seksistowskie żarty, humor poniżej mojego poziomu intelektualnego (i momentami nawet poniżej krytyki), a mimo to - czyta się szybko (to chyba jedyny niepodważalny plus tej książki).
Jeśli sięgnę po kontynuację, to uczynię to tylko przez wzgląd na postać Benjamina. W moim odczuciu jest on jedynym ciekawi...

''Korzenie niebios'' są zdecydowanie najgorszą częścią uniwersum ''Metra 2033'', co wcale nie oznacza, że do pewnego momentu tej książki dobrze się nie czyta. Avoledo zmarnował potencjał, który tkwił w całej serii przenosząc akcję ''na powierzchnię'' (nie wdając się w szczegóły - wciąż jestem szalenie ciekawa, jakim cudem główny bohater tak długo p...

Ogólnie rzecz biorąc reportaż Miedwiediewa jest książką bardzo dobrą - od strony technicznej w sposób niezwykle obrazowy (i co ważne: przystępny przeciętnemu czytelnikowi, średnio obeznanemu z tematyką związaną z reaktorami typu RBMK, ich konstrukcją, działaniem etc.) opisuje przyczyny awarii reaktora w Czarnobylu.
W książce, oczywiście, wystę...

Moim zdaniem ,,Perswazje'' są zdecydowanie najlepszą i najbardziej dojrzałą powieścią Jane Austen, którą czytałam do tej pory.
W przeciwieństwie do ,,Rozważnej i romantycznej'' bohaterowie ,,Perswazji'' są żywi, prawdziwi i nie przypominają szablonowej, zaplanowanej z góry makiety. Można wczuć się w położenie Anny Eliott (co dla mnie zawsze st...

Widzę w tej powieści momenty pisane ''na siłę''.
Widzę w tej powieści momenty w sposób wulgarny sprowadzone do zwykłego, fizycznego popędu seksualnego (i wtedy: nic więcej).
Widzę przesłanie - ale niewyraźne.
W przeciwieństwie do ''Nostalgii anioła'' - książka do bólu przeciętna i w osobliwy sposób męcząca.

''Ewangelia według Artema'' rzuca zupełnie nowe światło na opowieść przedstawioną przez Glukowskiego w ''Metrze 2033''. Dzięki niej możemy poznać (wreszcie, dodam) odpowiedzi na targające nami pytania: skoro Czarni byli emisariuszami radioaktywnego dobra - dlaczego znajdowano opuszczone, zalane krwią stacje, które wcześniej odwiedzali? Dlaczego Hun...

Zwątpiłam.
Dubhe jest młodą, piękną (ale nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest piękna, co to, to nie) młodą dziewczyną, która odebrała szkolenie zabójcy od swojego Mistrza (oczywiście, była w nim śmiertelnie zakochana, a jak!), ale w ramach zaburzeń osobowości (nadmierne poczucie winy i wszystko, co zeń wynika) postanowiła pacyfistycznie i be...

Książka jest dobra, jednak oczekiwałam czegoś innego. Czegoś więcej.

Każdy kraj ma takie zombie na jakie zasługuje, a zombie Andrzeja Wardziaka doskonale oddają polską rzeczywistość: są nudne, szare i do kitu. Rzadko zdarzają się książki po których lekturze czuję się głupsza, niż wcześniej (vide: ,,Przenajświętsza Rzeczpospolita”) i które zostały napisane w sposób tak dalece nieudolny, że momentami odczuwałam niemal...

Jeśli ,,W blasku ognia'' faktycznie jest ,,wyborem najlepszych opowiadań polskich fanów Uniwersum Metra'', to aż boję się czytać inne.
Nie, żeby książka była AŻ TAK zła (w końcu dostała całe cztery gwiazdki) ale stylistycznie i fabularnie pozostawia zdecydowanie zbyt wiele do życzenia.
Przejdźmy jednak do szczegółowych zarzutów:
1) ,...

Pierwsza część powieści pana Loureiro - pomijając jeden szalenie naiwny zabieg (bohater kupuje panele słoneczne tuż przed Apokalipsą Zombie - ,,przypadek? nie sądzę'') - była generalnie świetna. Autor umiejętnie stopniował poczucie wszechobecnego zagrożenia, osaczenia, pułapki.

Natomiast drugi tom... przyznam, że wprowadzenie wątków poboc...

Gdy tłumacz poprawia autora...

[,,Nieprzerwany zapis kopalny przekonuje nas również, że oceany nigdy całkowicie nie zamarzły* i nigdy też w całości nie wyparowały.''
*Wedle popularnej dziś hipotezy, tzw. ziemskiej kuli śniegowej mogło to jednak nastąpić mniej więcej przed ponad 2 miliardami lat i ponownie ok. 800 milionów lat temu (prz...

Ta książka jest tak zła, że – podobnie, jak Anastasia – ,,(…) nie jestem w stanie zlokalizować mózgu ani głosu.”