@Chassefierre

Sympatyczna książeczka o kociej tematyce - do połknięcia w jeden wieczór!

Okazuje się niestety, że oczekiwałam po niej czegoś innego (śmieszniejszego?).

Pamiętacie ,,Strefę 11''? Książka utrzymana właśnie w tym pretensjonalnym, pretendującym do miana straszliwego i wstrząsającego, tonie.
Niemniej jednak - fragmentami ciekawa.

,,Wyspa'' nie jest książką ani złą, ani dobrą - jest po prostu poprawna.

W trakcie lektury nie byłam w stanie pozbyć się wrażenia, że autor wpadł na całkiem dobry pomysł, ale porwał się na wykonanie, które przerosło jego umiejętności. W końcowym efekcie otrzymaliśmy naiwną opowieść o niemal podręcznikowym powolnym rozpadzie reguł rządzący...

Książka ze wszech miar warta uwagi. Ponura atmosfera robotniczego miasta, połączona z losem bohatera i jego przemyśleniami w pewien sposób skłania do refleksji nad samą istotą samotności.

W końcu samotnym nie musi się czuć tylko człowiek mieszkający na ulicy, niczym duch snujący się wieczorami po zaułkach obcego sobie miasta. Samotność mo...

Niezwykle płynny styl - czytając Brodskiego trudno było mi uwierzyć w to, że jest samoukiem.
Inna sprawa to, to, że gdyby w ten sposób mówiono o poezji na języku polskim, to z pewnością więcej osób by się nią zainteresowało.

Książka jak najbardziej godna polecenia.

Obszerne i wyczerpujące opracowanie relacji występujących między obozami koncentracyjnymi (łagrami), a literaturą sowiecką.
Autor skupia się w tym wypadku nie tylko na głównych nurtach socrealizmu (począwszy od lat 20., skończywszy na okresie odwilży), ale i na pozycjach samizdatowych - chwała mu za to!
Należy jednak pamiętać, iż nie jest t...

Trylogia sama w sobie jest nawet dobra - autorka zastosowała w niej zabieg, który całkiem mi się podoba: przemieszała wątki ,,bajkowe'' z motywami okrucieństwa i zbrodni (co już samo w sobie stanowi bardzo ciekawy dysonans).
Niestety, wielkim minusem ostatniego tomu był... tłumacz, który poległ na całej linii. Rozumiem, że ''bitwa'' mogła się ...

Pod względem wieku autorki książka zaskakuje spójnością fabuły i ujęciem tematu (nie czarujmy się, Stephanie Meyer jest przynajmniej dwa razy starsza, a napisała, co napisała - potwornego gniota).

''W gąszczach mroku'' czytelnik znajdzie wszystko i miłość, i samotność, i cierpienie, i walkę. Psychologia postaci jest rozpisana dość wnikliwi...

Wydawnictwo zabieg ''autorki'' nazywa zapożyczeniem.
(http://www.bellona.pl/Archiwum -> szukajcie informacji pod wpisem ''Gorąca dyskusja podczas spotkania o książce „Szpieg CIA w polskim sztabie generalnym”)
Generalnie to był chamski plagiat. Możecie o całości sprawy przeczytać t...

Po książkę sięgnęłam wbrew intuicji, kierując się tylko naleganiami kumpla. ,,Przeczytaj, to świetne, przeczytaj!''
Pożyczyłam więc od niego ,,Zmierzch'' i wróciłam do domu, święcie przekonana, że nie będzie aż tak źle, skoro jest to książka o wampirach (a ja w tej tematyce siedzę głęboko zagrzebana od lat).

Otwieram książkę i moim ocz...

Żywię mieszane odczucia wobec tej książki - na jej podstawie wywnioskować można, że wszyscy byli źli (i posługiwali się mową nienawiści, obojętnie od prezentowanego przez siebie obozu politycznego), podejmowane próby zmian były złe (w wersji łagodniejszej: zbyt opieszałe, nieprzemyślane), polityka była zła (i w dodatku to był straszny bardak)... A ...

Już dawno lektura powieści nie dostarczyła mi takiej r a d o ś c i, jak ,,Anna Karenina''.
Wobec tego, jestem w stanie żądać s a t y s f a k c j i od każdej osoby, która ośmieli się stwierdzić, iż dzieło to jest pomyłką.

Fabularyzowana historia agresji III Rzeszy na Związek Radziecki w '41 roku. Jedną rzeczą, która podczas lektury nieco mi przeszkadzała, była pewna suchość stylu autora (acz, łatwo się do niego przyzwyczaić).

Nie można powiedzieć, żeby tom pierwszy ,,Blokady'' obfitował w nadmiar zwrotów akcji i zapierających dech w piersiach opisów* (co os...

Napisana w dość niekonwencjonalny sposób (do stylu autorek należy się przyzwyczaić), niesamowicie wciągająca i jednocześnie przerażająca w pewien sposób (głównie za sprawą zachowania państwa X wobec własnego dziecka).

Radzę przygodę z ''Nianią'' zacząć od książki, nie zaś od oglądania filmu - w przeciwnym wypadku można narobić sobie ''nad...

Ktoś kiedyś użył sformułowania mówiącego o tym, że ,,wizja świata przedstawiona w książce wydaje się nieco naiwna'' - otóż nie mogę zgodzić się z tym stwierdzeniem, nawet, gdybym bardzo tego chciała.

Świat otaczający Montaga - chociaż wciąż przerysowany - staje się światem coraz bardziej dla nas realnym (co samo w sobie jest przerażające)...

Sięgając po ''100 pocztówek z Syberii'' oczekiwałam czegoś... poruszającego, ciekawego, a przynajmniej tego ''fascynującego, literackiego obrazu bezkresnej krainy z jej legendami, historią i ludźmi'' (opis na okładce).
Tymczasem otrzymałam t y p o w e amerykańskie, zachodnie podejście wobec Rosji, jej historii i kultury. Otóż trzeba wszystkim...

Tom zdecydowanie lepszy od poprzedniego. Czakowski tym razem zdecydowanie więcej czasu poświęcił postaciom i budującym się między nimi więziom emocjonalnym (przy czym, autor zaczyna grać na czytelniczych uczuciach dość wyraźnie i umiejętnie); ponadto, fabuła zaczyna nabierać tempa i zaskakuje odbiorcę znacznie częściej, niż miało to miejsce w tomie...

,,Nie wasza to jednak wina - jesteście chorzy. Imię tej choroby: wyobraźnia.''*

Największą tragedią ,,My'' była cenzura. Zamiatin, ze swoim płynnym, szarpanym, zagmatwanym, surrealistycznym, poszarpanym tokiem narracji; z niepowtarzalnym stylem i niesamowitą wrażliwością roztapia się, rozpływa się w obliczu bardziej znanego Orwella czy Hux...

Colette igra z czytelnikiem, poruszając tematy w swym sednie nieśmiertelne, a nie - jak chcieliby niektórzy - banalne i mocno przestarzałe.

Za pomocą niesamowitej, śpiewnej, plastycznej narracji; za pomocą obrazów, niedokończonych zdań Colette otwiera przed nami świat przełomu wieków, świat ludzi, którzy poszukują, którzy nie są do końca....

Zdarzają się czasem takie książki i opowiadania, które - podczas lektury - sprawiają, że wszystko w środku nas zamiera, ścina się trwożnie w oczekiwaniu końca.
Przecież już domyślamy się, co będzie dalej, już widzimy ten tragiczny finał, jednak - w perspektywie tego, co było przed chwilą zaledwie - nie dopuszczamy do siebie tej myśli, takiego ...

Pomijając zawiłości ,,Kapitularza'' (a także złośliwca, który umieścił w połowie książki informację o tym, na której stronie umiera jedna z Wielebnych Matek - obyś wkrótce trafił na podobny ,,żart'') oddaję wielki szacunek i honor Herbertowi - to zadziwiające, że wyobraźnia autora była w stanie ogarnąć tak niesamowitą przestrzeń, jaką było Stare Im...

Książka z pewnością zakrawa na dobrą (chociaż przyznaję, że irytowały mnie powtórzenia w narracji, zdarzające się w części drugiej i nawet jedną literówkę zdarzyło mi się w wydaniu złapać), aczkolwiek daleko jej do dzieła ,,od którego czytelnikowi włos się jeży na głowie''.

Sięgając po ,,Krainę Chichów'' oczekiwałam czegoś... strasznego, ...

Zastrzeżeń odnośnie książki mam kilka (a przed wystawieniem jednej gwiazdki powstrzymała mnie tylko analogia do przeklętego ,,Zmierzchu'', który w ten sposób oceniłam - zwyczajnie nie chcę obrażac autora, porównując go do wątpliwej jakości ,,twórczości'' pani Meyer).
Zatem... jeśli po przeczytaniu tej książki macie nadzieję, że autor wyjaśni w...