Mika!:*

Całkiem niedawno skończyłam. Książka w moich oczkach jest przewspaniała! Akkarin bardzo mnie zaciekawił, Regin i jego banda ... no cóż, tu wiedziałam, że Sonea w końcu pokaże im, na co ją stać, Dannyl i Tayend - tutaj z jednej strony ciekawiła mnie ich podróż, zdobywane informacje o Akkarinie, a już mniej obchodziły mnie ich relacje. I oczywiście j...

Na początku nie wiedziałam o co chodzi, z resztą początek ... początek był dobry, a następne rozdziały jeszcze lepsze. Jestem ciekawa jak rozwiąże się sprawa z Akkarinem. Myślałam, że książka będzie choć trochę podobna do Ery Pięciorga, a tu ... wszystkie nazwy są nowe, miejsce nowe, wspaniały świat, stworzony na potrzeby książki. Podobny jest tylk...

Damon, Damon, Damon! <3 I już mnie ciekawość zżera, co będzie w trzeciej części.

Damon to jedyne, co w tej książce jest ciekawego. Choć Stefano też ma jakieś cechy, które z pewnością plusują, to jakiś dziwny się wydaje. Ogólnie całość mogłaby być lepsza, zdecydowanie. Poszło szybko z czytaniem, takie o, do przeczytania, nie wymagające myślenia czytadełko. Miłe, ale to chyba na tyle.

Owszem, lekka i szybko z nią poszło. Ale jak siedzę w domu, udając chorą, to w końcu muszę coś robić: Chyba jakoś podświadomie chciałam happy endu dla Lawrenca i Giny, myślałam, że wszystko ułoży się inaczej - szczęśliwie i że będą razem, i w ogóle wyobrażałam sobie cuda na kiju, a w książce było zupełnie inaczej. I ogóle chyba muszę dodać, że po c...

Przeczytałam już wcześniej i szczerze mówiąc, to od środa zżera mnie ciekawość. I na razie tej ciekawości nic i nikt nie zaspokoi, bo minie jeszcze trochę czasu, zanim dostanę do łapek 'Głos Bogów' i go wchłonę. A więc pozostaje mi czekać i domyślać się jak może się skończyć ta trylogia. A co do Aurai: wydaje mi się, że nie od razu zostanie Dziką, ...

Szczerze to myślałam, że to będzie coś lepszego, a okazało się normalnym, zwykłym czytadełkiem, nie zajmującym dużo czasu, ani myśli, kiedy ktoś czyta to z musu, a nie - z przyjemności. Książka zawiera przesłanie i zdecydowanie wydaje mi się, że zrozumiałam jego treść, ale i bez niego zwracałam uwagę na pewne rzeczy, zachowania ludzi. Po za tym Mał...

Jakoś nie potrafiła mnie zainteresować ta książka. Powodem pewnie jest to, że romantyczka, to ze mnie żadna i nie zbyt ciekawią mnie historie, jak poznali się ludzie w wieku moich rodziców, a nawet (parę opowiadań) w wieku moich dziadków i później ich walentynki, pocałunki, randki, fuuu. Nie trafiła do mnie, a spodziewałam się czegoś lepszego po 'B...

Na początku nie za bardzo wiedziałam co i jak. Plątały mi się nazwy, czasem nie mogłam zapanować nad tym, nie mogłam tego ogarnąć. Ale później ... później już z górki. Bardzo ciekawi mnie co z Leiardem i Aurayą. Warto przeczytać.

O tak, książka zdecydowanie była napisana w taki sposób, że trudno było się połapać o co w tym wszystkim chodzi. Wszystko dziwnie zagmatwane. Jakoś nie bardzo mi się podobało, ale doczytałam do końca, żeby zobaczyć co będzie później i otrzymałam w nagrodę za cierpliwość kolejne rozczarowanie ...

Czekałam na wątki z Bee, tak najszczególniej. A wszystko kręciło się wokół Carmen, później wątek Tibby, a na końcu Lena i Bee. Czyta się szybko, dość przyjemnie. Takie czytadełko, lekkie i miłe.

Co prawda nie płakałam, winą może być tutaj piękny zielony ogród, ptaki śpiewające milutko, pies, ocierający się o moje nogi i brat biegający wte i we wte. Jednak poruszyła mnie, dała do myślenia. Było tak krótko, miło i poruszające, że nie poczułam, że to już koniec. Chciałabym jeszcze, w większej, szerszej wersji i z odpowiednim nastrojem. Na pew...

Czytałam już jakiś czas temu, spodobała mi się. Za jakiś czas chętnie powrócę ;)

Szybciutko, szybciutko przeczytane, a tak bardzo trafiło do mnie. Pomyślałam, że inni mają tysiące gorszych problemów ode mnie.

Zachwyciła mnie. Poczułam jakąś więź z Winkim, jakby ktoś poprowadził grubą nić z mojego serca do tego misia. I czasem ta nić ciągnęła i bolało mnie, jak można takie stworzonko oskarżyć, a czasem nić się rozluźniała i śmiałam się jak szalona. Miło napisane. Polecam, bo cóż innego można zrobić? ;)

Czytałam parę latek temu. Lekkie i takie ot, do poczytania. W tej chwili sama z siebie nie wybrałabym tej książki.

W porównaniu z innymi książkami to cała seria wypada dość cienko. I faktycznie, jakoś wszystko tak dziwnie się wyciąga.

Lubię tą książkę. Początkowo jej nie chciałam, otrzymałam ją jako prezent od mamy. Pochłonęłam w jeden wieczór. Najbardziej spodobał mi się wątek Laury i Adama, chciałabym kolejną książkę z rozwinięciem tego wątku. Yyy ... ostatni ? Ostatni, bo na razie nie ma nic nowego czy ostatni, bo to już koniec Jeżycjady i pani Musierowicz już nie będzie nic ...

Jedna z ulubionych, które musiałam przeczytać, ze względu na to, że jest lekturą. Płakałam, gdy Nemeczek umierał.

Próbowałam czytać tą książkę. Próbowałam to dobre słowo, bo nie skończyłam jej, choć zazwyczaj nawet te książki, które nie dają mi zero zainteresowania czytam, z bólem, powolutku, odkładając co jakiś czas, ale czytam. Od początku nie była jakaś wybitna, ale stwierdziłam, że może później ... Później skończyło się gdzieś przy połowie połowy. Nie chcę...

Co prawda tak usilnie próbowałam odgadywać zabójcę, że w końcu (przy opowieści o pozbyciu się ciotki) zgadzała mi się tylko jedna osoba. A później przy końcu myślałam: 'Nie! Tylko nie Megan!'. Pożyczyłam ją od koleżanki i jak na razie to jedna z książek, która należy do tych ulubionych. Książka jest warta przeczytania, od pierwszych stron jest ciek...