Aneta

Zgadzam się w 100% z Laylą - choć pomysł na fabułę dobry, książka mocno przereklamowana! Chyba oczekiwałam czegoś innego - te wizje zupełnie do mnie nie trafiają. Nie będę się zagłębiać w szczegóły i wytykać, co mi się nie podobało, bo nie chcę urazić niczyich uczuć religijnych - może ktoś wierzy, że Duch Święty jest Azjatką, ale ja nie. Tak, wiem ...

Ciekawa i bardzo dobrze się czyta, muszę sięgnąć po inne pozycje tej autorki. Polecam:)

Można by prowadzić dysputy nad tym, czy papieżyca Joanna naprawdę istniała, ale tym, co mnie się spodobało jest profesjonalne podejście do tematu, dzięki czemu z książki można się dowiedzieć wielu interesujących rzeczy na temat średniowiecza i jego najbardziej mrocznego wieku IX. Pozycja jak najbardziej warta uwagi, polecam.

Follett historyczny - to jest to! Autor, który znany jest czytelnikom jako pisarz książek sensacyjnych jest dla mnie niekwestionowanym królem powieści historycznej. Wielki ukłon w jego stronę za ogrom przygotowań, jakie poczynił, by napisać zarówno "Świat bez końca" jak i "Filary ziemi". POLECAM!

Czytając tę książkę momentami czułam się zażenowana (a jest to książka dla młodzieży) i bałam się, co też jeszcze autorka wymyśli, bo to naprawdę misz-masz problemów nastolatków. Może i książka uczy jak pozbywać się kompleksów, ale jest w niej sporo takich trochę dziwnych wypadków, np. główna bohaterka zakochuje się w chłopaku, który ją upokorzył (...

Pomysł niby fajny, ale realizacja mnie nie przekonała. Liczyłam na więcej humoru. No i to tłumaczenie - Zofia i Lucas...

Nazwisko autorki samo w sobie stanowi rekomendację - właśnie ono przekonało mnie, by sięgnąć po książkę, która okazała się dla mnie ciężkostrawna. Pogubiłam się czytając.

Niesamowicie się wynudziłam czytając te 500 stron, w których praktycznie się nic nie dzieje - główna bohaterka ucieka przez ponad połowę książki, by w końcu dać się złapać. Wszystko jest tu przewidywalne, nie ma tajemnicy i niepowtarzalnego klimatu. Jak na fantastykę to dla mnie trochę za mało, a spodziewałam się wiele po tej lekturze. Na pewno nie...

Historia GUŁagu od A do Z, świetna praca, która rozszerzyła moją wiedzę na temat sowieckich obozów, napisana w sposób przejrzysty i interesujący. Mogę ja polecić każdemu, ponieważ nie stawia bariery językowej, mimo iż jest to pracą naukową.

Moja ulubiona część HP, bo najwięcej się w niej dzieje.

Jak dla mnie za dużo techniki i różnych dziwnych urządzeń, których nie byłam sobie w stanie wyobrazić podczas czytania, dlatego książka do mnie nie trafiła.

Chyba nie trafia do mnie ten rodzaj humoru. Pomiędzy tym co zabawne, a tym co głupie granica jest niezwykle subtelna.

Trochę zagmatwana akcja, ale może być.

Warto przeczytać, żeby dotrzeć do fragmentu zawierającego tytułowe słowa książki, które wyrażają cały dramatyzm. Oto "Jeszcze dzień życia" - udało się uciec śmierci, ale jak będzie jutro - nie wiadomo, bo w tej książce opisuje Kapuściński życie z dnia na dzień, z chwili na chwilę w rzeczywistości, w której każdy może być zarówno wrogiem, jak i przy...

Zgadzam się z Mirabelką. Historia Hannah jest przykładem na to, jak nasze, często z pozoru nieistotne zachowania, mogą wyrządzić krzywdę innym ludziom. Książka warta polecenia głównie młodzieży.

Trochę mnie znudziła. Chyba Pamuk jest dla mnie nieco za ambitny. Może warta uwagi dla tych, którzy zakochani są w Stambule.

Książka o łagrach po łagrach, o tym, jak gorzko smakowała wolność amnestionowanych zmierzających w kierunku tworzącej się armii Andersa. Ale jest to także pozycja traktująca o Rosji i Rosjanach, których portret kreśli Czapski w czasie swej wędrówki po nieludzkiej ziemi. Lektura obowiązkowa.

Moja najlepsza z dzieciństwa:)

W dalszym ciągu (nawet po obejrzeniu filmu) nie wiem, o czy jest ta "książka".

Tragiczna w swej wymowie opowieść o pokoleniu młodych straceńców rzuconych w zawieruchę działań wojennych. Tragiczna o tyle, że uczestnikami wojny byli nierzadko nastoletni mężczyźni. Pomimo chęci zaprzestania walki, była w nich niemoc wobec ogromu zła, jakiemu próbowali sprostać.

Pouczające anegdoty z życia Papieża Polaka, wysuwające na pierwszy plan jego człowieczeństwo, to, że zawsze starał się być sługą wszystkich i w swoim postępowaniu kierował się przebaczeniem.

Niezwykle poruszająca. Dla mnie najistotniejsze jest zakończenie, w którym Szpilman wspominając swego wybawcę, Wilma Hosenfelda, obala stereotyp - "wszyscy Niemcy są źli". Bo tak naprawdę musimy przestać myśleć schematami - oto prawda, jaką chce nam uświadomić Szpilman.

Przeczytałam, bo książka była na topie. Nudziłam się podczas lektury, no i jeszcze te "chemiczne" fragmenty. Dla mnie przeciętna.

Dla mnie czytanie tej książki to strata czasu. Tabu istnieje przecież w każdej kulturze i chyba tylko w próbie odkrycia go autorka upatrywała swojego literackiego sukcesu, bo dla mnie książka nie ma żadnych innych walorów - w końcu ileż można się katować opisami stosunków seksualnych jakiejś nastoletniej lumpiary. Co za dużo, to nawet pies nie zje....

Dla mnie dobra, historia ciekawa, postacie nietuzinkowe, czytałam ją wyostrzając sobie apetyt na kolejne części, ale niestety nie dorównały poziomem, przez co trylogia po prostu mnie nieco znużyła.