Dla mnie ta książka to bzdura i dziwię się ludziom, którzy wierzą w to, co przekazuje jej treść. Przeczytać można, ale uwierzyć, że dzięki temu stanę się najszczęśliwszym i najwspanialszym człowiekiem na świecie, to jak wmawiać sobie, że czarne jest białe. Możliwe, że moja ocena wynika z faktu, że ogólnie sceptycznie odnoszę się do tego typu pozycj...
Mnie się bardzo podobało - była to dla mnie pierwsza tego autora. W stylu Murakamiego jest coś, co powoduje, że czytanie sprawia ogromną przyjemność. Przepięknie opowiedziana historia miłosna, polecam!
Nie wiem jak można się zachwycać książką, której główną bohaterką jest tak głupia baba... Jedyne w co wierzę, to to, że jest ona jedynie wymysłem autorki.
O wiele bardziej podobał mi się film, może dlatego, że obejrzałam go już dawno temu (i wywarł na mnie ogromne wrażenie), a dopiero teraz zapoznałam się z lekturą, która jakoś specjalnie nie przypadła mi do gustu. Polecam film.
Muszę stanąć w obronie zarówno pisarza jaki i książki. Po pierwsze Smith jest Anglikiem i zastanawiam się, dlaczego, jako nie-Polak nie może podejmować tematu życia w ZSRR, jeśli taki, jak wskazał przedmówca, go fascynuje? Po drugie, nie zgadzam się z twierdzeniem, że książka jest nieudolna, może faktycznie dla nas nie ma w opisywanym systemie sowi...
Książka naprawdę godna lektury. Wartka akcja, ciekawie opisane tło historyczne oraz interesujące losy poszczególnych postaci. Te ponad 800 stron jest pasjonującą podróżą w krainę średniowiecza i lektura ucieka niczym z bicza strzelił:) Gorąco polecam!
Uwielbiam takie książki:) Niesamowicie trudno było się oderwać od lektury. Wartka akcja, wielu podejrzanych, mylne tropy oto zalety "Szeptów..." oraz dwóch pozostałych części. Beckett jest mistrzem opowieści, które mrożą krew w żyłach i powodują, że sami odczuwamy strach. Polecam miłośnikom thrillerów i horrorów oraz wszystkim, którzy od czasu do c...
Pierwsza od dosyć długiego czasu książka, której nie przeczytałam w całości. Nie potrafiłam przebrnąć przez pierwsze 30 stron. Może "niezwykły talent narracyjny" Kuczoka na mnie nie zadziałał?
Książka ciekawa i wzruszające, ale fragmenty, w których autor powołuje się na różnorakie tezy naukowe dotyczące psychiki, życia i zachowań psów skutecznie wywoływały moje znużenie. No bo jaki jest sens rozwodzenia się nad mitochondrialnym DNA psów i wilków w książce, która miała być czymś w rodzaju opowieści o przyjaźni człowieka i psa? Nie mam nic...
Ja chyba nie pojmuję tej "głębi", bo kolejny raz wynudziłam się czytając Coelho. Od początku przeczuwałam, jak skończy sie książka, dlatego nie przeżyłam tego finalnego wstrząsu, jaki zakładał wywołać u czytelnika autor. Jak dla mnie słaba.
Przejmująca historia, która daje wyobrażenie o losie wielu indyjskich dziewcząt, które, choć są jeszcze dziećmi, muszą zmagać się z trudami dorosłości. Książka kreśląca obraz kultury, o której w naszym kraju niewiele się mówi. Godna polecenia.
Studium psychiki Elżbiety Batorówny. Warto przeczytać chociażby ze względu na dbałość o realia, co świadczy o wzorowym przygotowaniu autora do podjęcia tematu. Książka niesamowicie wciągająca, jak dla mnie rewelacja.
Nie wiem dlaczego, ale jakoś nie padałam za śmiechu podczas czytania tej książki. Niektóre fragmenty mnie rozbawiły, inne nieco umęczyły. Może mam jakieś zwichrowane poczucie humoru, ale chyba spodziewałam się czegoś innego.
Zdecydowanie o wiele słabsza niż "Cień wiatru". Autor "jedzie" po tych samych motywach. Jak dla mnie niezrozumiałe zakończenie, z którego nic szczególnego nie wynika, nie zamknięte niektóre wątki. Warto po nią sięgnąć jedynie po to, by poczuć klimat "Cienia...".
Faktycznie, książka powoli się rozkręca, ale warto przebrnąć przez pierwsze kilkanaście rozdziałów. Całą przyjemność czytania odebrało mi oczekiwanie na zakończenie i rozwiązanie sprawy związanej z powrotem bohaterów do rzeczywistości;) Podsumowując: dobra fantastyka młodzieżowa - cały cykl na 4+
Książka odpowiada na pytanie o granice dehumanizacji i jest zarazem dowodem na siłę okoliczności determinujących ludzkie losy, pokazuje destrukcyjne oddziaływanie środowiska kształtujące psychikę młodych kryminalistów. Autor nie szczędzi szczegółów, książka niezwykle brutalna w swym opisie, niepozwalająca, by pominąć ją milczeniem.
Nie podobała mi się, mieszanie Boga do magii i sabatów czarownic to dla mnie kompletna bzdura, ale autor zamierzał chyba zadowolić jednych jak i drugich.
Cały cykl Harrego jest świetny, jednak zakończenie przygód nastoletniego czarodzieja zupełnie mnie nie powaliło (a tego sie spodziewałam). Ostatnia część, jak dla mnie, trochę za bardzo zagmatwana i, jak wspominali poprzednicy, napisana na siłę.