@Jagrys

Jestem rozczarowana. Zacny pomysł z zamianą ról pan-sługa przyciąga uwagę oraz budzi ciekawość. Żal, że na tej jakże solidnej ramie rozpięto kanwę z podchodów do miłości fizycznej. I to "te" momenty stanowią o fabule najbardziej. Knighton vel Brennan w obecności Rosalind doznaje tak przemożnego parcia na przeczesanie grzywki swojego Piotrusia,...

Połasiłam się na tę " ...i guwernantkę" najbardziej ciekawa, co panna ma takiego w sobie, że jaśniepan poleciał na nią od drugiego wejrzenia bardzo energicznie.
...i wrąbałam się jak jakiś siorbotłuk w środek grubszej afery, godzącej nie tylko w nazwisko i imię rodziny Redgrave ogólnie, ale i w podstawy brytyjskiej monarchii. Ojej.
Tut...

Krótkie opowiadanie, może zbyt krótkie (?), którego styl i klimat najbliższe są suchemu sprawozdaniu w policyjnym raporcie: Przybyłem-Ustaliłem-Wykonałem.
Bez literackiej okrasy i ornamentowania. Żadnego koloryzowania, suche fakty z podjętych czynności w celu ustalenia sprawcy zbrodni zorganizowanej przemyślnie, zda się: całkowicie zrujnow...

Jedna harda panienka sprzedana "na żonę". Jednen fircyk, przez którego utajnione "incognito" @ziellona dostała szczękościsku. Jeden krewny, który już się widział nowym dziedzicem a pozostał boskim gołodupcem. Oraz fałszywa hydra, której nalezy obciąć łeb, ale diabli wiedzą ile gadzina tych lbów posiada i gdzie się ukrywa. Jeszcze gorzej, gdy m...

Źle, gdy w jednym miejscu spotyka się znany fircyk i pryncypialna panna.
Jeszcze gorzej, gdy służba jaśniepaństwa nie zna pojęcia dyskrecji i czyni larum tam, gdzie powina trzymać twarz zawartą na cztery spusty. Wymuszony regułami mariaż to zgoła tragedia. A może zrujnowany majątek otrzymany w spadku nie jest gwoździem do trumny? Może zapu...

Lord Compton jest miejscowym sędzią pokoju.
Lady Saxby, która tymczasowo opiekuje się dziećmi Comptona, jest szantażowana przez jakiegoś rekietera, który żąda od niej worka monet albo upubliczni pewną karykaturę władcy, pod którą lady Saxby złożyła swój podpis.
Jako lokalny przedstawiciel prawa Compton deklaruje Marguerite pomoc w ujęc...

Poczytadło z rodzaju tych, co to spojrzeć na okładkę i można odpuścić. Sam w sobie taki se. Bez życia. Miałki. Monotonny.Powiedzmy, że czytałam bardziej zajmujące nijakie ględy.
Może i byłby "do łyknięcia", gdyby nie obecnie współczesne potoczyzny, którymi pani tłumacz hojnie ubarwia wypowiedzi układnej, angielskie wdowy. Gwarowe "O rany",...

Nowa generacja chwackich hokeistów, nowe wyzwania i nowe owych junaków życiowe przypadki.
I tylko Elle Kennedy wciąż ta sama, mam wrażenie, pewnym krokiem idąca wytartym już szlakiem ze schematu i rutyny.
Bo, na dobrą sprawę, jak długo można pisać (i czytać) nieustająco o praktycznie tym samym.
Da się, bo czemu nie, lecz w tym miej...

Żeby nie było zbyt prosto i aby zagęścić fabułę już na wstępie jest tak:
Król angielski nakazuje rycerzowi poślubić wdowę po innym jaśniepanie. Taka jego wola i ówczesny obyczaj.
Co czyni rycerz? Najsampierw rzeczoną wdowę porywa, a urzeczony jej powabem i kształnością ciała podaje się za kogoś innego i przystępuje do realizacji zadań,...

Swojego czasu spotkałam się z ciekawym skądinąd stwierdzeniem, że jeśli ktoś nagminnie ogląda pornosy, nie powinien narzekać, że akcja i dialogi są do doopy. Zadziwiające, jak bardzo powyższe można odnieść do prozy pani Dodd. Tutaj też wszystko, co się dzieje - ciąży w stronę rzyci.
Twórczość pani Dodd również.

Jak by to ładnie...
Lady Edlyn, wdowa, okryta hańbą, po utracie tytułu oraz majątku rozważnie zaszywa się w klasztorze, by tam, z dala od plotek i pomówień wieść żywot w miarę godny i stabilny. Hugh de Florisoun to chwacki rycerz, typowy zakuty łeb. By tak rzec: Wysoki do nieba i głupi jak trzeba. Dostrzega zalety Edlyn, ale dla niego to w...

Przyjemna poczytajka i łagodny odmóżdżacz w jednym.
Postać głównej bohaterki w pewnym stopniu irytująca, cytując autorkę: "zachowuje się jakby dopiero skończyła przedszkole". Ale ok - lalka ma lat dwadzieścia i dwa czyli jeszcze fiu-bździu pod włosem. Autorka nie kryje też swojej fascynacji tfu-rczościom* Lipińskiej, co może budzić idiosyn...

Nuda. NUDA!
To jest tak bardzo w stylu współczesnych k-dram, gdzie stopień akcji wyznaczają słupki ratingów, że aż mi przykro na sercu. Zgoda: Pomysł ciekawy. Lecz schemat i wykonanie sztampowe i bez wyrazu, jak dla taśmowo sklepanej k-dramy. Przez pół książki nie dzieje się nic, drugie pół... Może i robi się coś na rzeczy, ale przestałam ...

Dużo pisania o tym, jakie magiczne, zachwycające a ja (znowu!) trafiłam na jakąś wersję alternatywną tej bajki.
To znaczy, jest akceptowalnie, a nawet przyzwoicie do czasu kiedy wytwórnia wygania Jasona na wymarzone tournée.
Warunki pracy bardziej przypominają kołchoz niż hołubienie kasowej gwiazdy. Stanęłam przed czymś na kształt ścia...

Formalnie: Romans historyczny o wyspiarskiej Szkocji i Szkotach.Technicznie: Przegadana, jałowa pulpa.
Oprócz atrakcyjnej okładki nie ma tu nic, na czym warto zawiesić oko. "Momentów" bara-bara też nie ma, co w innych okolicznościach traktowałabym jak zaletę, ale przy rozlazłej, pozbawionej życia narracji nawet powyższe to cecha ujemna. ko...

Patrzę na wysokie noty książki i mam dylemat, co wobec powyższego czytałam ja.
Autor ten sam, tytuł ten sam, okładka również, ino zawartość jakaś taka... innego kalibru.
Ekletyczna - tak przyznaję, lecz przy tym jakaś taka mdława, nierówna, monotonna, by nie powiedzieć: nudna.
Jak gdyby sam epik miał ogólne ujęcie tego, co chce nap...

Kiedy zaczynałam przygodę z "Cześć, psorko" krzywiłam się strasznie. Bo to, śmo, bo owo, bo porywająco było cóż... umiarkowanie. Teraz pora odszczekać każdą z kalumnii, bo książka Lisińskiej okazuje się zaskakująco dobrą, jeśli nie fenomenalną lekturą. Po pierwszych kwasach poczułam się wciągnięta. Tak bardzo, że wypuściłam ją (tę książkę) z r...

Powiedzieć, że ten "romans" to nędza to jak nie powiedzieć nic.
Byle co, pisane na kolanie, na aby było i na odwal się. Bez wyrazu, bez polotu, bez bodaj jednej iskry, która nadałaby tej atrapie romansu choćby pozór życia. Strata czasu, nerwów i bardzo realnych pieniędzy. Za to poziom absurdum i niedorzeczności, owszem, sięga granic skali...

Sugestywna okładka, tytuł poniekąd niepokojący, opis też z tych elektryzujących, czy może być coś bardziej?
Może. Artystyczne kfifatki od-nomen omen-Flower. Cytuję: Termin na za ponad trzy tygodnie, albo: na za miesiąc. Ludzie [...] szeptają między sobą, oraz fabularny crème de la crème: Facet, który zabiera pod ...

Logicznie i merytorycznie w tej historii nie spina się nic: Alex nie wierzy w miłość, ale wystarczy nanosekunda, by dostał małpiego rozumu, bez Amber żyć nie może i biega za nią jak pies za spyrką.
Jak na kogoś, kto nie wie, co znaczy kochać, magiczne "Kocham cię" pada zaskakująco często.
Formalnie romans, ale miłości najwięcej jest w...

Taka tam, poniekąd-bożonarodzynka, na "przeczytać i zapomnieć".
Za bardzo nie trzeba się wysilać. Samo ulatuje z pamięci.
Szczycę się tym, że na ogół pamiętam przeczytane książki. Najbardziej kojarzę je po okładce. Czytając opis, jestem w stanie powiedzieć, o czym książka była. W przypadku "Opowieści przedwigilijnej" jest inaczej: Niec...

Formalnie: Retelling o Pięknej i Bestii w uniwersum Starfield - fikcyjnej serii SF; czymś pomiędzy Star Trek a Star Wars.
Hmm... Takie se. Powiem więcej: Ujdzie w tłoku.
Aczkolwiek nic z zachwalanej w blurbach książki nie jest takie, jak się wydaje.
Zaczytana piękna jest wielbicielką telewizyjnego serialu SF.
...

Odnoszę wrażenie, że Penelope Bloom zabrakło weny na pociągnięcie historyjki o mądrej inaczej domorosłej artystce fallicznej i nieco sfiksowanym milionerze spragnionym szczerej autentyczności. Jakby to samej autorce skończyły się koncepcje i tworzyła coś na siłę. "Jej ogródek" ani śmieszy, ani bawi, jak na romans - też trudno nazwać go romanse...

Niemiecka wersja "Zmowy pierwszych żon" Olivii Goldsmith.
Oczywista, nie ma co równać się z pierwowzorem, ale uznajmy roboczo, że dzielnie truchta pięć kroków z tyłu.
Jak to z niemieckim humorem bywa - jest ciężki, przaśny, grubo ciosany, nie mniej "Słodka zemsta" to całkiem przyjemny, relaksujący czasoumilacz.
Głowy nie urywa, ale...