Blask

Nie jeden, nie dwa, a trzy plany czasowe postanowił w swoim kryminale umieścić Marek Stelar. Dużo, ale czy w dobie, nasyconego rynku powieści kryminalnych takie bogactwo może dziwić? Inna sprawa, że szczecinianinowi ten zabieg wyszedł całkiem nieźle, szczególnie jeśli rozpatrywać Blask pod kątem obyczajowym.

1946, 1978 dwie tajemnice z przeszłości, które postanowiły wyjść z szafy otwartej przy okazji śmierci ojca głównej bohaterki - pani adwokat Agaty Prażmowskiej. Pani adwokat, jak to w kryminałach, jest osobą prężną, przebojową i jakoś tam skrzywdzoną przez życie, o czym nie daje czytelnikowi zapomnieć, bo często sobie na głos myśli w dłużących się wewnętrznych monologach, lub dyskutuje z innymi bohaterami, a że usposobienie ma chwilami bardzo refleksyjno - filozoficzne, to strefy ziewania i progi zwalniające tempo lektury w Blasku są i czują się dobrze.

Przejdźmy jednak do fabuły. Pisałem już, że akcja książki jest rozłożona na trzy plany czasowe? Pierwszy rok 1946 i masowa migracja kresowej ludności na ziemie odzyskane, wątek nierozliczonej, wojennej przeszłości bohaterów i tajemniczy skarb nazistów, a w tle zrujnowany Szczecin. Autor świetnie oddał klimat powojennego "dzikiego zachodu", niesnasek na tle narodowościowym i etnicznym, oraz próby odnalezienia się w nowej rzeczywistości. Akcja A.D. 1978, to typowy kryminał i tutaj pojawia się mój drugi zarzut: wprost niepojęty zbieg okoliczności, który łączy oba wątki, ja wiem, że literatura rządzi się...

Trochę szkoda, że tak mało wspomina się o tej książce, bo naprawdę jest warta uwagi. Od dawna chciałam ja przeczytać, bo wierzę w opinie czytelników, ale jakoś ciągle było mi nie po drodze. Teraz żałuję, że tak długo czekałam. Jedynie trochę zakończenie wywołało we mnie niedosyt, ale może autor nie mógł inaczej.

W książkach pana Stelara bardzo lubię to, że zawsze przez całą historię przeprowadza mnie w dużym napięciu. Tam zawsze już od początku coś się kroi, wciąż pojawiają się dziwne zachowania i nie ma mocy, by przewidzieć kto jak postąpi. Kolejnym dodatkiem są tutaj różnice czasowe, które razem tworzą wspaniałą całość. W roku 1964 widzimy pewien chaos i dziwne zbiegi okoliczności przez które jeden z mężczyzn zostaje wmieszany w zabójstwo chłopca. Nie bez znaczenia ma jego żydowskie pochodzenie. Znając czasy w których się to dzieje widzimy jak bardzo inni są krytykowani ze względu na pochodzenie. Tam nie ma gdybania i roztrząsania spraw, od razu człowiek staje się winny i każdy organ ścigania jest nieugięty. Czyżby zatem chodziło o coś więcej niż sprawiedliwość?
W 1978 roku czytamy o zabójstwie na prostytutce. Rodzina nie wypowiadała się o niej najlepiej, lecz pewni byli, że ją zabito. Oprawca został skazany, lecz dziwnym trafem wyszedł na wolność. Czyżby ponownie nie było tutaj szczerości?
Pozostaje nam również rok 2018, gdzie ogólnie dzieje się najwięcej, gdyż to z powodu obecnych wydarzeń kobieca postać zaczyna grzebać w przeszłości, spotyka ludzi mogących znać jej ojca, a co za tym idzie, odkrywa tajemnice, które nie bardzo chciały zostać ukazane światłu dziennemu.
Jeśli chodzi o lata wsteczne, to jest tam dużo twardych wydarzeń, jakby potwierdzenie w tym, że co się wydarzyło, to już się nie od wydarzy i nie mamy prawa wnosić tam swoich odczuć. Jednak, jeśli wc...

Marek Stelar swoją powieść „Blask” „poprowadził” dość ciekawie i z pewną prostotą, pomimo, że funkcjonuje ona w trzech wymiarach czasowych. Czytelnik nie powinien się pogubić w tych latach 1946, 1978 czy 2018 różniących się od siebie chyba wszystkim. Trzy wydarzenia, które łączy tytułowy blask, jakże złudny. Na wstępie poznajemy Wiktora, AK-owca, którego nie da się nielubić. Agata na zdjęciu ofiary rozpoznaje swoją klientkę. Giną w Szczecinie żydowskie dzieciaki za którymi nikt się nie wstawia. W tym wszystkim powojenna historia i PRL-owskie szare życie bez perspektyw, nawet dla funkcjonariusza SB średniego szczebla, którego córką jest Agata. Marek Stelar umiejętnie w kryminalną intrygę wplótł powojenne losy naszego społeczeństwa. Śledzimy drogę i emocje dziewczyny, która poszukuje siebie tak po prawdzie nie znając swojego ojca.

Jestem na tak i to duże TAK...
. 
Pierwsze spotkanie z autorem uważam za bardzo udane.
.
Nie spodziewałam się, że tak się wyciągnę w historię. Trzyma w napięciu do ostatniej strony, przez co nie mogłam się od niej oderwać. Mimo, że mamy tutaj trzy przedziały czasowe, książka jest spójna i dobrze poprowadzona, postacie są wyraziste. A sama historia tajemnicza i intrygująca.
.
Ogólnie bardzo dobra książka i warta przeczytania.