Góra kłopotów

Nie znałam p. Stelara od tej strony, nie jest to powieść kryminalna, ani sensacyjna. Jest to klasyczna komedia obyczajowa z olbrzymią dawką humoru słownego i sytuacyjnego. Dawno się tak nie uśmiałam.
Dodatkowo lektor - Jakub Kamieński, spisał się wyjątkowo dobrze. Dzięki niemu powstała prawdziwa perełka na poprawę listopadowej chandry.

Przede wszystkim - ciekawy zabieg - forma narracji, mocno gawędziarska, jakby autor nawiązywał z czytelnikiem rozmowę. Całkiem niezłe, choć nie wiem, jak się sprawdza w poważniejszych tekstach autora. Poza tym, bohaterowie raczej udani, sporo humoru sytuacyjnego i słownego, postać Szwagra nakreślona bardzo wyraziście, ogólne wrażenie pozytywne. Wkurzyło mnie jak zwykle ubieranie kurtek i tekst "nie wypuście kota". Czego mu, przepraszam, nie zróbcie?

To jest prawie kryminalna komedia, bo niby był nieboszczyk, ale jakby go wcale nie było. Tym bardziej, że zjawił się w willi niby zaproszony a jednak nikt go nie zapraszał, bo nikt tez nie wiedział czy on żyje...
Ciekawe jest jeszcze to, że willa została odcięta od świata przez obficie sypiący śnieg, jak w wielu innych świątecznych opowieściach...
Mimo tego, że lubię thrillery Marka Stelara, to jednak takie komedie też czasem chętnie przeczytam lub wysłucham.

Opowieść z gruntu komediowych „Góra kłopotów” Marka Stelara idealnie pasuje i wkomponuje się w ten przedświąteczny czas. Jak sam autor przyznaje z humorem to już gdzieś słyszeliśmy a ja dodam może nawet i oglądałem ale nie jest to odgrzewany kotlet na siłę z ryzykiem niestrawności intelektualnej. Były momenty, że łzy mi leciały ciurkiem ze śmiechu. Bo takich ludzi spotykam na co dzień tylko w tym pędzącym świecie ich nie zauważam. Mam brata, a razem mamy trzech szwagrów. Jak to jeden kiedyś powiedział, szwagier to nie rodzina to „obrabiamy tyłki” po kolei każdemu. Szczególnie jeden w mojej ocenie zasługuje na uwagę, podobnie uważa mój brat. Psioczy na niego ale w gruncie rzeczy chyba go lubi, ja go lubię i szczerze kocham. Może na święta a najpewniej po świętach dostanie w prezencie od mojej żony szlifierkę. A co, niech chłop sobie coś utnie … ale zapewne będzie to drzemka, nic więcej. Pomysł z Miśkiem i szwagrem trafiony w dziesiątkę Panie Marku! Ciekawskim resztę proponuję doczytać na stronie wydawnictwa a najlepiej przysposobić opowieść w formie swojej własności bo naprawdę warto. A tak nawiasem to Stelar ma szwagra? Ktoś może coś wie?

Dacie się zaprosić na jeszcze jedne święta? Ale spokojnie, tu nic nie musicie robić, u rodziny Wilkońskich jesteście gościem honorowym. Żadnych przygotowań, przedświątecznego szaleństwa, wystarczy wygodny fotel.

Marek Stelar w komediowej odsłonie? Proszę bardzo. I bez obaw, wyszło naprawdę świetnie, a rodzina Wilkońskich z powodzeniem może konkurować z kultowymi Griswoldami.

Znakomicie się ubawiłam przy tej świątecznej komedii. A o to było naprawdę nietrudno przy tak genialnie wykreowanych bohaterach i wspólnym zjeździe rodzinnym z okazji świąt. Bo jeśli coś mogło pójść nie tak, to oczywiście poszło. Między innymi elektryczność i Internet, co było najbardziej nie w smak najmłodszej części rodziny.

Jest i przedsmak tajemnicy, bo miast gospodyni w postaci babci Malwiny, na miejscu zastają dziwnego gościa, który znika równie niespodziewanie, jak się pojawił.

Jednak hitem tej opowieści są poczynania i dialogi Miśka, ojca rodziny i Szwagra, nieprzewidywalnego dziwaka, którego ten pierwszy gotów jest obarczyć winą za wszelkie zło na świecie, a już przynajmniej w Willi Malwa. Choć i inni członkowie rodziny wspierani specyfikami Pani Janeczki o trudnych do przewidzenia skutkach ubocznych dorzucą swoje trzy grosze do narastającego chaosu.

To nie tylko budząca uśmiech, a nawet głośny śmiech historia, ale również opowieść o rodzinnych relacjach, które odcięcie od świata odziera z pozorów i tajemniczej sprawie do wspólnego rozwikłania.
...

U stóp Gór Izerskich, do starej willi, zjeżdża się pewna rodzina na święta. Ma być nastrojowo, tradycyjnie i bardzo rodzinnie. Co może pójść nie tak?

Odpowiedź brzmi - wszystko 😂

Lubię pisarskie skoki w bok jeśli chodzi o gatunek i byłam bardzo ciekawa Marka Stelara w świątecznej komedii. Czy autor sobie poradził? Oczywiście! I to śpiewająco. Ubawiłam się po pachy. I tu muszę wspomnieć o fantastycznym audiobooku, bo mam wrażenie, że interpretacja lektora jeszcze spotęgowała humor zawarty w tej książce.

Było zabawnie, była dobra intryga i były nietuzinkowe postaci. Czego chcieć więcej ? No może tylko kolejnej świątecznej komedii za rok 😊

Polecam!

Jedna z najlepszych komedii, jakie czytałam w ostatnich latach. Parskałam śmiechem wzbudzając podejrzane spojrzenia otoczenia.