Luna

Hejka!

Gotowi na weekend? Ja już nie mogę się doczekać jutrzejszego dnia 😍 pierwszy raz jadę na Targi Książki do Warszawy 🤭 w zeszłym roku mi się nie udało, bo je odwołali 🙈 Cieszę się, że was spotkam i poznam 😍

A dzisiaj mam dla was opinię o książce, którą miałam okazję przeczytać dzięki BT, który zorganizowała @rozcheldtanaovca "Luna" Gabrieli Gargas od @czwartastrona

Miałam już okazję kiedyś czytać książkę autorki, spodobał mi się wtedy lekki styl pisania, dlatego skusiłam się także na ten tytuł. Niestety ale "Luna" nie do końca trafiła w moje gusta 🙆🏻‍♀️ Niby cała ta historia była lekka i czytało się ją szybko to jednak, chciałam ją jak najszybciej przeczytać. Bohaterowie tak średnio przypadli mi do gustu, jedynie Igor był postacią, którą polubiłam. Luna i Daniel byli osobami, którymi bardzo szybko się zakochiwali, nie do końca wiedzieli czego chcą.

Jedynym plusem jest to, że autorka poruszyła kilka ciekawych wątków: samotnej matki, której udało się zakończyć związek z osobą chorą psychicznie, a także temat związku na odległość.
Nie podobało mi się także, wprowadzenie wątku pandemii do książki, bo mam już go dosyć, a tu było kilka stron co i jak, kiedy coś zamykano 🤦🏻‍♀️ jakby było tylko wspomniane to bym jakoś przeżyła 😂

Mnie ta książka nie do końca urzekła, ale może wam spodoba się bardziej 😊😋

Tytułowa Luna po zakończeniu toksycznego związku, sama wychowuje ośmioletniego syna. Pracuje jako pilot śmigłowca ratunkowego, co pozwala jej, dosłownie i w przenośni, oderwać się od trudnej często rzeczywistości.
Za namową przyjaciółki wyjeżdża na urlop do Paryża. Nie przypuszcza nawet, jak bardzo ten wyjazd zmieni jej życie.

Daniel po kilku ciężkich latach, trudnym rozstaniu z kobietą i wielu głupich decyzjach postanawia zrealizować snuty od dawna plan o wstąpieniu do Legii Cudzoziemskiej. Wyjazd do Francji to dla niego ucieczka zarówno od złych ludzi, jak i trudnych uczuć.

W jaki sposób połączą się losy tych dwojga bohaterów?
Ciekawa, wielowątkowa historia, opisana z kilku różnych perspektyw. Postaci są bardzo prawdziwe. Podczas czytania oodnosi się wrażenie, że to ludzie z krwi i kości, a nie odrealnieni bohaterowie powieści.

Opowiedziana przez panią Gabrielę historia aż kipi od uczuć. I to uczuć wszelakich. Autorka dotyka wielu ważnych życiowych problemów, nie boi się trudnych tematów, wzruszeń. Pozwala swoim bohaterom zarówno na euforię, zachłyśnięcie szczęściem, jak i niepewność, strach, nawet nienawiść. Nie tworzy ideałów, tylko ludzi.
I tę uczuciową głębię bardzo u autorki cenię.

Patrząc jednak całościowo, jestem zawiedziona tą książką. Miałam problem z odnalezieniem się w dość specyficznym języku powieści. Główna bohaterka niestety bardzo mnie drażniła. Miałam chwilami wrażenie, że autorka próbuje niedojrzałą niec...

Nazwisko Gabrieli Gargaś to już marka sama w sobie, bo nawet nie czytając obyczajówek, nie sposób się z nim nie spotkać. Najnowsza powieść jest właśnie potwierdzeniem tego zjawiska. Czytając tę historię nastawcie się na ogrom emocji i zakończenie, które Was zaskoczy.

Jest to opowieść o dwójce ludzi których złączył los, którzy muszą stanąć przed trudnymi wyborami, uporać się ze swoją przeszłością i mocno wierzyć w powodzenie swoich planów. Bardzo podobało mi się pokazanie, że człowiek nie jest samotną wyspą, Luna ma przyjaciół, którzy odgrywają dużą rolę w tej powieści, a nie są tylko tłem. Autorka nie poszczędziła im słów. Jedynie co mi przeszkadzało to niezdecydowanie głównej bohaterki, ale może wybory przed jakimi stawała były zbyt trudne?

Jest to powieść uczuciowa, nostalgiczna, a równocześnie bardzo życiowa i przyziemna. Lekki styl autorki, swoboda z jaką przedstawia nawet trudne tematy, sprawia, że przez książkę się płynie. Wciągająca i dobrze napisana, z niebanalną historią. Ja polecam.

"To, że grasz dziś pierwsze skrzypce nie oznacza, że potrafisz stworzyć z nich symfonię"

Tak mawia mój dziadek, więc to nie cytat z książki, a gdy dziadek coś mówi to z reguły ma rację.

Emiliia, bohaterka książki "Luna" autorstwa Gabrieli Gargaś tych pierwszych skrzypiec w swoim życiu nie grała. Mimo niecodziennego kobiecego zawodu pilota samolotów i wielu ambicji jej życiem rozporządzali się mężczyźni. Najpierw ojciec jej dziecka od którego uwolniła się głównie przy pomocy bliskich knując i manipulując, potem legionista dający jej wielkie słowa i ochłapy czasu oraz Igor o którego oczach nie mogła zapomnieć od początku książki mimo tego, że nie zamienili zbyt wielu zdań. Chociaż do Igora nie mogę się przyczepić. Ostatecznie gość był spoko i żal tylko, że trafił na taką kobietę. Dlaczego żal? Bo Luna na końcu książki udowadnia nam, że z miłością i pożegnaniami sobie nie radzi, a sam ratownik jest trochę zapychaczem w jej zranionym sercu.

I o ile sama książka była rewelacyjna to zdecydowanie nie potrafię odnieść się pozytywnie właśnie do tej tytułowej dziewczyny, która leciała za tymi mężczyznami jak ćma do ognia. Nie chciałabym być Luną. Dziewczyną, która szukając szczęścia uzależnia je od męskich ramion.

Przeczytałam w życiu wiele powieści obyczajowych i trochę mniej romansów. Gabriela Gargaś to autorka, która bezsprzecznie zajmuje dużą część mojej półki z wydawnictwa @c...

W miniony weekend udało mi się skończyć dwie pozycje, z czego jestem ogromnie dumna, bo czasu na czytanie w ciągu tygodnia, mam zdecydowanie za mało ☹️
Jedna z nich, to "Luna" @gabriela.gargas
Niestety książka mnie do końca nie przekonała. Sięgając po obyczajówke lubię, kiedy dużo się dzieje, a emocje, które towarzyszą są skrajne- od złości po potok łez. W tej książce emocji za dużo nie czułam. Choć autorka porusza ciekawe tematy, jak związek na odległość, czy też choroba bliskich, to mnie to nie ruszyło za bardzo, czytałam wszystko ciurkiem. Wydawało się, że autorka stworzyła ciekawych bohaterów. Tytułowa Luna, czyli Emilia jest pilotem śmigłowca i ratuje ludziom życie, a Daniel służy w Legii Cudzoziemskiej, przyznaje że nie miałam wcześniej do czynienia z tak dobranymi postaciami. Jednak, to czym się zajmowali, nie przekładało się na to, że byli ciekawymi bohaterami, dla mnie byli nijacy. Czytając opisy ich spotkań po rozłące, scen miłosnych, nie czułam tego pożądania, które było między nimi.
Nie przypadł mi do gustu też wątek Covida. Owszem, zdarza się teraz w książkach, że autorzy nawiązują do tego tematu, bo jest to obecnie część naszego życia, ale mogła to być tylko wzmianka, że coś takiego ma miejsce, a nie długie opisy lockdownu.

Niestety nie zaliczę tej książki do najlepszych. Czytało się szybko, bo autorka pomimo tematyki, którą przedstawi, ma lekkie pióro.
Znacie t...

Najnowsza powieść niedawno odkrytej przeze mnie autorki, której książki bardzo przypadły mi do gustu.

Luna jest bardzo pozytywną postacią. Bije od niej ogromna sympatia, ciepło i mam wrażenie, że uśmiech nie schodzi z jej twarzy. Jednak jest ona bardzo tajemniczą postacią, ponieważ czytając powieść miałam wrażenie, że dusi ona w sobie coś złego, być może smutnego, coś co choć chce ruszyć dalej i zapomnieć za bardzo jej na to nie pozwala.

Daniel wydaje mi się być typowym samcem alfa, dla którego nie ma ograniczeń, który nie wie co to strach. Musi być silny, bo jest to ważne w jego profesji. Poznanie Luny sprawi, że pojawią się nowe uczucia, o których sam nie wiedział, że może mu się to przydarzyć.

Gorący romans i setki kilometrów odległości od siebie to dobre wyjście? Czy Daniel i Luna odnajdą się w nowej sytuacji?

Powiem Wam, że taka "notka" przed prologiem, nie wiem jak ją określić, sprawiła że wpadłam od razu i książkę odłożyłam dopiero w momencie, w którym przeczytałam ostatnie słowa historii. Ma ona w sobie coś co określam mianem magii bądź uroku, który totalnie mnie kupił. Jest to lekka historia w czytaniu, ale ciężka gdy się zagłębimy w jej sens. Chociażby we względu na przeszłość bohaterki, która nie jest lekka i przyjemna. Nie będę Wam nic zdradzać, ale musicie uwierzyć mi na słowo, że książka jest warta przeczytania. Wzrusza, smuci, daje nadzieję. Te trzy określenia najbardziej odzwierciedlają "Lunę". Zdecydowanie polecam i go...

Niby zwykła opowieść o miłości. Jest ona, jest on, oboje mają już za sobą nieudane związki, które zostawiły raczej przykre wspomnienia i popchnęły ich do działań, z których nie są dumni. Oboje to silne osobowości, mające swoje pasje, z których nie są w stanie tak łatwo zrezygnować. Wakacyjny romans, przeradzający się w związek na odległość.
Brzmi przewidywalnie i znajomo? Jednak wcale tak nie jest.
Po pierwsze, bardzo spodobali mi się wszyscy bohaterowie. To dobrze skonstruowane, ciekawe postacie. Nie są wyidealizowani, mają swoje zalety, ale mają również wady. Główni bohaterowie, jak już wspomniałam powyżej są silnymi osobowościami. Nie ma tu mowy o postaci kobiecej, która jest słabą, wątłą księżniczką czekająca na swojego księcia. Bardzo ważne, jest też to, że opisywana historia toczy się współcześnie, więc tak, pojawia się tu towarzysząca każdemu z nas, już od przeszło roku, pandemia. Muszę przyznać, że dopiero czytając "Lunę", zdałam sobie w pełni sprawę, jak taka sytuacja może skomplikować życie, na wiele sposobów, o których wcześniej nawet nie pomyślałam. Do tego wszystkiego trzeba jeszcze dodać, styl pisania autorki, który wciąga nas w fabułę i wypuszcza dopiero po dotarciu do ostatniej strony.
Zdecydowanie polecam!