Mnie zabić

Odświeżyłam sobie tę książkę i cóż... Dochodzę do wniosku, że albo coś mi się zepsuło w umyśle, albo wyrosłam z Pani Joanny, co mnie napawa smutkiem, bo zawsze była dobra na poprawę nastroju.
Autorka/bohaterka jadąc do Alicji błądzi nieco w Holandii, w której zrobiła sobie przerwę w podróży i przypadkiem jest jedynym świadkiem, który widział kierowcę parkującego przed hotelem zielonego mercedesa.
Okazuje się, że w mercedesie ukryte są damskie zwłoki, samochód należy do zupełnie innej kobiety, a cała akcja zaczyna zataczać coraz szersze kręgi międzynarodowe.
I wszystko jest nieźle, ale wyjątkowo mnie tym razem drażniło wplątanie w akcję Martusi (której zdecydowanie nie lubię w żadnej z książek pani Joanny), zrobienie zamieszania niby prywatnego, doprowadzenie do sytuacji, w której mnóstwo ludzi się zna, albo coś wie i panuje ogólny bałagan.
Sama autorka/bohaterka udziela się głównie telefonicznie, sterując Martusią, zbierając informacje, ewentualnie osobiście przeprowadzając prywatne konferencje z Robertem Górskim, wyjazd nad morze w listopadzie, jeśli się wie o szmerglu na tle bursztynu, nie jest niczym dziwnym, ale jakoś mi zbiegów okoliczności i niesamowitości tym razem było nieco za dużo.
Mam nadzieję, że mi to nastawienie przejdzie, bo co ja będę czytała jako przerywniki w gorszych chwilach???

Kryminał z humorem w tle. Oczywiście polecam :)