Nie dla mnie

Kolejna bardzo dobra książka Vi. Podczas czytania sporo się śmiałam, ale były też i chwile smutku. Zakończenie było takie, jak lubię.

Autorka nie zawiodła - bardzo lekko się czyta, fabułą wciąga - taka historia może przytrafić się każdemu ;)
Polecam szczególnie jako must have wakacji ;)

o będzie długa recenzja. Żeby nie było, że nie ostrzegałam! Twórczość Vi zajmuje szczególne miejsce w moim sercu, bo to od jej "Bossmana" zaczęłam swoje nałogowe czytanie. I choć najbardziej lubię ją w duecie to i tak zawsze z przyjemnością sięgam po jej wersje solowe, choć nie wszystkie przypadają mi do gustu. A żeby było ciekawiej- w przypadku tej książki, nie jestem w stanie jednoznacznie określić jak ją oceniam. Bo z jednej strony to fantastyczna historia miłosna, od początku do końca brawurowo napisana. Z drugiej strony Val była starsza od Forda o 12 lat. I ja tego po prostu nie kupuję. Nazwijcie mnie jakąś fobką, kobietą niepostępową i inne takie, wszystko przyjmę na klatę. Ale nie jestem w stanie się do tego przekonać i zdania nie zmienię. Nie wspomnę już o tym sztampowym założeniu, że on boski Adonis, ona cudownie zakonserwowana, piękna i wyglądająca młodziej niż rocznik wskazuje. No nie..

Val wielokrotnie mnie wkurzała. I tak jak rozumiałam jej obawy i wątpliwości w kwestii rozpoczynania jakiejkolwiek relacji z Fordem, tak już potem jej wstyd i niechęć by ktokolwiek się o nich dowiedział była niedorzeczna. Weź babo odpowiedzialność za swoje wybory. Jak Ci się zachciało mieć młodego ogiera do ogrzania łóżka to nie krzywdź go swoim zachowaniem traktując jak brudny, wstydliwy sekret! Zabrakło mi też jakiegoś wątku opisującego jej wprowadzenie w temat syna. Myślę, że zasługiwał na wyjaśnienia od matki i zupełną szczerość, kłótnię, łzy, cokolwiek. Podo...

Ta książka Vi wciągnęła mnie od samego początku!
Poznajemy Val, która od 1,5 roku jest rozwódką i od tej pory z nikim się nie spotyka. Przyjaciółka - Eve namawia ją, żeby to zmienić, żeby, no cóż, znów zacząć żyć i z tego życia korzystać. Dla żartu zakłada jej konto na portalu randkowym i przypadkiem je udostępnia. W końcu Val sama dojrzewa do tego, żeby konto było aktywne. Pozwala sobie na poznanie kogoś. I poznaje, Forda. Tylko, że Ford ma 25 lat. Ona 37.
Przez całe małżeństwo Valentina odkładała własne marzenia na bok. Nadeszła pora, żeby to zmienić.
Od początku jest lekko i zabawnie, taki przyjemny styl Vi.
A Forda od początku uwielbiam! <3
Val z każdym dniem, każdą wymianą wiadomości odkrywała kolejne rzeczy, które ich łączyły. Wciąż coś ją jednak hamowało. No bo wiek.
Autorka przedstawia nam historię o tym, że musimy swoje potrzeby postawić czasem w końcu na pierwszym miejscu.
To historia o poznawaniu siebie.
Też o tym, że czasem musimy po prostu sobie pozwolić.
Bo możemy sobie chcieć albo i nie chcieć, kiedy nasze ciało, dusza, serce wiedzą lepiej.
Val i Ford. Tak. Bardzo. Ich. Do. Siebie. Przyciągało!
Czuje się to, czytelnik naprawdę to czuje! A ich pierwsza randka, to było takie totalnie awghfh! <3 (w sensie, że urocze i nieważne, że takie rzeczy tylko w książkach)
Irytujące było to, że Val często traktowała Forda jak dziecko. Tzn. nie tyle jego, co jego wiek. Określała wiek 25 lat, jako chłopca, a to przecież nie ...