Nie zmienił się tylko blond

Zastanawiałam się od której książki zacząć, ale uznałam że najlepiej od samego początku. Czyli jej debiutu.
Niestety książka średnio przypadła mi do gustu. Rozumiem, że cały dramatyzm związany z tragedią bohaterki miał nam pokazać w jak złym miejscu się znalazła, ale niestety Autorka przesadziła. Uważam, że co najmniej połowa z historii nie mogła się w tak krótkim czasie wydarzyć.
Co do czasu. Na początku książki mamy informacje ze jest początek czerwca, że u rodziców nasza bohaterka Iwona wraz z czwórka dzieci, "synową", dwójka psów i kotka w ciąży (rly?!) pojawia się 15 czerwca. Mija jakieś 1/5 książki, Iwona rozmawia z przyjaciółka Katarzyna, po miesiącu i jest... 19 czerwca... Coś chyba tutaj się nie zgrało.
No ale zostawmy to. Iwona jest samotna matka, mieszkająca u rodziców i jak zjawia się kochanka męża... To w sumie bez awantury zaprasza ją do siebie na... Ponad miesiąc. To samo tyczy się przyjaciółki Katarzyny, której zalało mieszkanie... Nie wiem czy w realnym życiu coś takiego się dzieje.
Oczywiście jest dość dobrze poprowadzony wątek "miłosny" tylko wciąż... Nierealny.
Dzieci bohaterki to z jednej strony anioły z drugiej diabły. Nic po środku.
Rodzice mają wahania jak w kalejdoskopie...
Książka kończy się w dość przewidujący sposób...
Rozumiem że Autorka chciała zawrzeć dużo historii z życia jej i jej rodziny... Ale nie tędy droga.
Żeby nie było, przeczytałam książkę, czasem się uśmiechać i wyobrażając sobie to magiczne mie...

Iwona ma 37 lat i na swoim koncie cały zestaw niepowodzeń, czwórkę dzieci, zwierzęta, a do tego wnuka w drodze. Jej mąż za to ma młodą kochankę. Brzmi jak dobry przepis na załamanie nerwowe.
•••

Po serii thrillerów i kryminałów, które ostatnio czytałam jeden po drugim, „Nie zmienił się tylko blond” był miłą odskocznią. W sam raz na majówkę i na psychiczny reset.

Choć to, co spotkało bohaterkę jest dosyć przykre, podchodzi ona do swoich problemów z dystansem i humorem. Z jednej strony jej współczułam, a z drugiej śmiałam z kolejnego niepowodzenia.

Nigdy nie czytałam książek @agata_przybylek. Myślałam, że to nie mój klimat, nie przepadam za tkliwymi historiami. Tak to jest z ocenianiem z góry. Nie dostałam żadnej łzawej historii, za to wiele się nauczyłam. Najbardziej tego, że nawet w najgorszej sytuacji możemy znaleźć coś dobrego. Wszystko zależy od naszego nastawienia. Coś się kończy, ale kto wie, czy nie zaczyna się coś dużo lepszego.
No i nie wiem jak to się stało, ale 2 dni temu dopiero skończyłam „Nie zmienił się tylko blond”, a już mam przeczytany 2 tom, jutro zaczynam trzeci, a w planie parę innych tytułów autorki.