Złota śmierć

Uwielbiam książki z tego cyklu, ale obiektywnie muszę ocenić, że Eve Dallas stępił się pazur. Trochę za spokojna i wyciszona była, brakowało dramatycznych zdarzeń w rodzinie jej i Roarke`a.
Książkę przeczytałam z przyjemnością, ale odczułam lekki niedosyt dramaturgiczny:)

Muszę przyznać, że chociaż nazwisko autorki "Złotej śmierci" jest mi bardzo dobrze znane i mam na swojej półce kilka jej książek, to jednak żadnej do tej pory (aż wstyd się przyznać), nie czytałam. Co prawda kiedyś czytałam jakiś jej romans, ale to było dawno...
Mam jednak zamiar, że po tej książki nadrobić swoje zaległości, gdyż jak mówi Harlan Coben: "Powieści J. D. Roob to przyjemność, której nie wolno sobie odmówić", więc i ja nie zamierzam się tej przyjemności pozbawiać.
"Złota śmierć" to jubileuszowa, pięćdziesiąta część bestsellerowej serii "Oblicza śmierci". Porucznik Eve Dallas z nowojorskiego Wydziału Zabójstw musi zmierzyć się w tej książce z bardzo dziwnymi przypadkami zabójstw. Morderca w dość nietypowy sposób przyczynia się do śmierci kilku osób. Ofiary zabójcy otrzymali przed śmiercią paczki od nadawców mających w nazwie sowo "złoty". Paczki dostarcza firma kurierska. W każdej paczce znajdowała się szczelnie zamknięta szkatułka a w środku... złote jajo, które też jest pojemnikiem, zamykanym na malutki haczyk. Jednak po otwarciu jaja, wydostaje się z niego niewidoczna gołym okiem substancja, która w połączeniu z powietrzem robi się śmiertelnie zabójcza i na dodatek działa bardzo krótko, szybko się ulatnia. Dlatego, gdy śledczy zjawiają się na miejscu zbrodni, praktycznie nie ma żadnych śladów...

Pod pseudonimem J.D. Robb ukrywa się Nora Roberts, którą świat zna jako poczytną i płodną autorkę romansów i obyczajówek. Płodna dobrze wpisuje się również w ten pseudonim stworzony na potrzeby kryminalnej serii Oblicza śmierci, który na naszym rynku liczy już pięćdziesiąt tomów (w momencie pisania tej opinii, czyli początek maja 2023). Tak, napiszę cyferkowo – 50! I „Złota śmierć” to właśnie ten pięćdziesiąty tom. A dla mnie pierwsze spotkanie z kryminalnym obliczem autorki. I nie, okazało się, że to wcale nie telenowela, a naprawdę udana, przyjemna i utrzymana w klasycznym stylu powieść kryminalna! Pierwszym zaskoczeniem dla mnie był fakt, że fabuła toczy się wiosną 2061 roku. Przyszłość niedaleka, oddana bardzo dyskretnie, a jednak sprawiająca, że czytelnik pilnie śledzi różnice pomiędzy światem przedstawionym w powieści, a tym znanym z rzeczywistości. Intryga kryminalna jest niesamowicie dopracowana, opiera się na zabójstwie dokonanym poprzez przesyłkę z trującym gazem, która, nie ukrywajmy, jest bardzo oryginalnym narzędziem morderstwa, a zarazem na tyle bezosobowy, że ciężko wytypować jakiegoś kandydata na podejrzanego. Do tego dochodzi rewelacyjnie swobodny styl i doskonałe, żywe dialogi często opatrzone delikatnymi, nadającymi książce zabarwienia humorystycznego uszczypliwościami. Kreacje postaci zaskakująco dokładne, a jednak przedstawione na tyle ogólnie, że nowy czytelnik nie ma żadnego problemu z połapaniem się kto jest kim. Nie spodziewałam się tak fajnej i ...