Wyszukiwarka

“Nie, Kasjo, nie zwariowałam, tylko tak okropnie, tak szalenie, tak nieprzytomnie jestem szczęśliwa i tak wspaniale, wspaniale, wspaniale jest żyć!”

“Nie zawsze musi być wspaniale, żeby było dobrze.”

“...Pracuje mi się wspaniale. Właściwie wszystko tu jest takie samo jak tam, tylko bez tego szumu...”

“Czy można wyobrazić sobie wspanialszą publiczność niż całe rozgwieżdżone niebo?”

“Ale takie jest życie, nie? Wszyscy wspaniali ludzie młodo umierają.”

“Gdybym wiedziała, jak wspaniale z nim będzie, to na pewno już dawno bym do niego przyszła.”

“Uświadamiam sobie, i to z zaskakującą przejrzystością, jak wspaniale jest żyć, być pożądaną i być dla kogoś... zagadką. ”

“Spojrzał na ogród. Wspaniale utrzymany, z wieloma krzewami i kwiatami, których nazw nie znał.”

“Wspaniale. Zlecenie jej czegoś na potrzeby śledztwa przypominało koszenie stokrotek kombajnem zbożowym.”

“Taka właśnie byłą jej cała matczyna miłość. Potrafiła o niej wspaniale mówić, lecz daleko jej było do czynów.”

“Jestem pewna, że na tym świecie żyją ludzie - i to bardzo szlachetni i wspaniali ludzie, do których miłość nigdy nie przychodzi. ”

“Wspaniale tak się odprężyć, wsłuchać w brzęczenie pszczół, poczuć pieszczotę słońca, zapachów kwiatów i trawy. ”

“Był łagodnym, miniaturowym wariatem, więc oczywiście na malowniczym tyle wspaniale rozkwitłych szaleństw sprawiał wrażenie niezwykle spoistego psychicznie.”

“Julia zaczęła płakać. Łzy szczęścia leciały jej strumieniami, radując Zofię. Tak wspaniale było patrzeć na radość swojego jedynego dziecka.”

“To wspaniale, że możesz liczyć na rodzinę – powiedział.
– Oczywiście, że mogę liczyć! To moja rodzina!
– A narzekałaś na nich!
– Oczywiście, że tak! Przecież to moja rodzina!”

“Wspaniale, że poliester jest bardzo wytrzymały, ale… czy naprawdę będziemy chodzić w poliestrowej sukience z sieciówki przez lata, czy może pozbędziemy się jej po dwóch sezonach, bo znudzi nam się nadruk z sowami?”

“Chodzi o doświadczenia, wspomnienia, wielką, triumfalną radość życia w całej pełni; o znalezienie prawdziwego znaczenia. Boże, jak wspaniale jest żyć! Dzięki. Dzięki. ”

“I jak wspaniale było mieć taką przyjaciółkę. Potrafiła widzieć głębiej i wciąż mnie lubiła. Wiedziała trochę o tym co się stało, ale nie zamierzała tego drążyć. Nie udawała, że nic się nie stało, i nie uciekała się od serdeczności.”

“Możesz już odejść, Bailey. Wykonałeś świetną robotę, zaopiekowałeś się chłopcem. To było twoje zadanie i wspaniale się z niego wywiązałeś. Jesteś grzecznym pieskiem, grzecznym pieskiem.”

“Nie mogę przestać sobie wyobrażać, że w świecie istnieje równowaga radości i bólu i że kiedy ją naruszysz, czując się na przykład wspaniale i szczęśliwie, to w zamian zaraz coś złego na ciebie spadnie.”

“- Wielkie nieba, to wygląda wspaniale- powiedziała Cordelia, rozglądając się po sali.
- Pochlebiasz mi, kochanie- odezwał się łagodnie Matthew.- Chociaż rzeczywiście oszczędzałem tę kamizelkę na specjalną okazję.”

“Antresola jest super. Ma nogi z drewna i można się po nich wspaniale wspinać. A potem siedzieć bardzo wysoko nad człowiekami i patrzeć na nich z góry, czyli tak, jak koty powinny zawsze robić, choć z niezrozumiałych dla mnie względów nie zawsze mogą.”

“Oj muszę się troszkę poskarżyć na ludzi. Moi mieszkańcy są wspaniali, dobrzy i bardzo kochani, ale rzadko myślą o mnie. To znaczy myślą, kiedy chcą wyjechać na wakacje nad piękne morze albo pojeździć w zimie na nartach.”

“Wszyscy jesteśmy ułomni. Stajemy się wspaniali, gdy znajdziemy kogoś, kto dostrzeże piękno w rysach i pęknięciach. Możesz mieć drobne wady, ale to one czynią cię tym, kim jesteś. A ja wcale nie jest perfekcyjna.”

“O! mów, mów, uroczy aniele;
Bo ty mi w noc tę tak wspaniale świecisz
Jak lotny goniec niebios rozwartemu
Od podziwienia oku śmiertelników,
Które się wlepia w niego, aby patrzeć,
Jak on po ciężkich chmurach się przesuwa
I po powietrznej żegluje przestrzeni.”

“Dziś Mania nie będzie analizować alchemii, której groźne, tajemne procesy zachodzą w jej mózgu. Dziś podda się tej magii, bo w skrytości ducha myśli sobie, że cudownie jest być nieracjonalną, wspaniale jest dać się porwać dzikości serca. (s.192) ”

“Jeszcze nigdy nie czuł się w tańcu tak wspaniale. Wirowali blisko siebie, nieco szybciej niż inni. Ciało jego partnerki poruszało się płynnie, miękko, ale i sprężyście. Narastało w nim podniecenie spowodowane jej ciepłem, zapachem, miękkim dotykiem futra, w które była przebrana.”

“Odklejam twarz od zaschniętych wymiocin. Czuję ich zapach i wczorajsze tsunami powraca w wielkim stylu. W środku jestem galaretą, a najmniejszy ruch powoduje drżenie całej reszty mnie. Nawet mój oddech drży. Wspaniale. Tego mi było trzeba.”

“Czasem przynosił polne kwiatki. Ja zaś, jeśli tylko za bardzo się nie spieszyłam, odwzajemniałam mu się obiadem kupionym po drodze w jakiejś restauracji. Życie angażowało mnie tak mocno, że prawie zapomniałam o jedzeniu. Chudłam w oczach i czułam się wspaniale. Tylko Maćkowi udawało się czasem zepsuć mi humor.”

“Życie angażowało mnie tak mocno, że prawie zapomniałam o jedzeniu. Chudłam w oczach i czułam się wspaniale. Tylko Maćkowi udawało się czasem zepsuć mi humor. Chodził jak chmura gradowa, nieustannie mi przytykał. Jego paskudny humor był ceną, jaką przyszło mi płacić za szczęście.”