Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "pustka takie", znaleziono 170

Miłość to cichy złodziej, ukradkiem odbiera to, co nam się należy i zostawia po sobie ziejące pustką dziury, a ich nie da się już niczym załatać.
Czuł pustkę, bo przychodził codziennie, ten sam rytuał już nic nie pamiętał od dawna. Pół roku? Może rok? Nie umiałby powiedzieć, nie liczył dni.
"Spadając w drżącą pustkę wyciągam do ciebie dłoń zatracam się w zimnym zalu czy ta krucha miłość jest sposobem by powiedzieć żegnaj"
Ciężkie jest życie bez rodziny. Jej strata będzie już zawsze pustką, której nie da się zapełnić czym innym. Każdy z nas nosi w sobie rany z dzieciństwa.
Zacisnął palce na komórce. Nie czuł nic, tylko pustkę. Ani żalu, ani szczęścia, po prostu niczego. Ta wiadomość obeszła go tyle, co zeszłoroczny śnieg.
Na zewnątrz można być gwiazdą. Ale w rzeczywistości czuje się wokół siebie pustkę i zwątpienie. Tego rodzaju samotność duszy jest najdotkliwszym z doświadczeń. (Brigitte Bardot).
Myślę, że masz tendencje do niszczenia tego, co dobre. Gdy dobrze się czujesz, próbujesz to zniszczyć i wpędzić się w dobrze znany stan pustki lub cierpienia.
"Wywyższanie się na krótką metę daje złudne poczucie zadowolenia i satysfakcji, ale długofalowo prowadzi do osamotnienia, izolacji i pustki, której nie sposób niczym wypełnić".
PonadPrzeciętni byli z definicji zepsuci; brak duszy, wewnętrzna pustka czyniły ich lekkomyślnymi; wiedzieli, że ich życie się zakończyło. Wszystko popychało ich do kradzieży, niszczenia i autodestrukcji.
Podpatrywanie zwierząt w ich naturalnym środowisku było czymś intymnym, pozwalało się wyciszyć i oderwać od uciążliwego uczucia pustki, które wdzierało się do jego myśli każdą szczeliną.
Zamiast korygować pożądania i skierować je we właściwym kierunku, lepiej pokazać człowiekowi, że nie musi się bać. Pustka, w której się znalazł, zrywając z Bogiem, jest właściwie iluzją.
Miłość była paskudnym zjawiskiem: niepostrzeżenie wkradała się do życia, dawała namiastkę szczęścia, a potem odchodziła, pozostawiając po sobie duszącą pustkę, której nie sposób było czymkolwiek wypełnić.
Nie ma jednak na świecie przedmiotów, które wypełniłyby pustkę w naszych sercach. Musimy zrozumieć, że tworzenie daje o wiele więcej przyjemności niż kupowanie przedmiotów tylko po to, żeby je potem wyrzucić.
Śmierć dzieci odbiera rodzicom przyszłość i niweczy ogrom marzeń; porwanie - dręczy pustką przyszłości, nie pozwala śledzić rozkwitu potencjalnych talentów.
Biel.
Kolor bez koloru, barwa bez właściwości - z każdą minutą, która oddala ją od Warszawy, od ojca i skromnego mieszkania na Nowolipkach, Mania coraz głębiej zapada się w pustkę.
W tej wielkiej pustce, którą miał dokoła i wewnątrz siebie, w tej samotności duchowej zdało mu się, że jedynym ratunkiem i jedynym uspokojeniem będzie praca - wielka, gorliwa praca dla drugich.
- Co ja mam w tym łbie, że boli aż tak bardzo? - zapytał. Odpowiedziało mu jedynie filuterne migotanie cyferek na panelu. - Czy pustka może boleć? - spytał drogi przed sobą. - Albo dziura? Nicość? Jama? Otchłań?
Dzieło artystyczne jest dowodem, że pustka poznawcza doświadczana przez autora została przezwyciężona. Teraz odbiorcy sztuki mogą skorzystać z tego dokonania artystycznego, wzbogacając nim własne życie wewnętrzne.
To chyba w niej tkwiła jakaś nieumiejętność, jakiś brak czy skaza Nie potrafiła dać mu czegokolwiek. Zresztą co miała dać? Podzielić się pustką, zaprosić go do tej dziury w sobie? Może tak. Może właśnie tak. Ale nie mogła.
Bała się pustki, bała się życia ze złamanym sercem, bała się tej potwornej tęsknoty, która już nią owładnęła ,i bała się ,że już nigdy nikt jej nie pokocha i że nie znajdzie sensu życia.
Z tym miejscem cos było nie tak. Nie dziwiło, że w takim zimnie i po zmroku ludzie siedzą w domach i grzeją się w towarzystwie najbliższych. Ale ta pustka na ulicach sprawiała, że Akuck wydawał się wręcz opustoszały.
Czyż nie jest możliwe, że nawet trzydzieści czy czterdzieści lat po śmierci dziecka, brata albo siostry ktoś może nagle obudzić się ze snu z uczuciem straty i przedziwnej pustki, której – kto wie – być może nawet śmierć nie zdoła zapełnić?
Mogę tu mieszkać, bo ich wszystkich nie ma. Wyjechali. Zostawili po sobie pustkę, a w niej wspomnienia i porzucone rzeczy, zostawili krajobraz, który przez lata tworzyli. A przecież to oni zawsze tu żyli, nie ja.
„ Tu chodzi o pogoń, o ten przedsmak i nasze wyobrażenia. To jest sto razy lepsze niż rzeczywistość. Kiedy osiąga się cel, człowiek uświadamia sobie, że nie było warto marnować czasu. Pozostaje niezaspokojona pustka. „
W starości najgorsza jest cisza. Dręcząca w swej jednostajności monotonna zapowiedź śmierci. Nic nie może jej złamać. Zawsze powraca, kpiąc z ulotnych chwil, w których coś pozornie wypełnia pustkę samotności.
Każdy powinien kogoś mieć - bo wtedy wszystko jest po prostu lepsze. Tak zwana wolność łudzi zwodniczym czarem, ale w pewnym momencie staje się pustką, przerostem formy nad treścią.
Dotarło do mnie, że tak naprawdę w tym całym umieraniu nie chodzi o krzywdę osoby, która odchodzi, ale o tych, którzy zostają tutaj na ziemi, muszą zderzyć się z rzeczywistością, z pustką, która ich ogarnia, z żalem w sercu i ogromną niesprawiedliwością.
Widok klasztoru utwierdził go w przekonaniu, że popełnił błąd. Stare mury, oddalone od najbliższych zabudowań o kilka kilometrów, otoczone białą pustką i lasem, to nie było odpowiednie miejsce dla policjantki.
Zaburzenie normalnego rytmu dnia, oderwanie od obowiązków, choćby te były całkowicie trywialne, sprawiło, że komisarz pogrążył się w beznadziejnej żałobie oraz pustce samotności. Jego życie potoczyło się tak, że został kompletnie sam.
I choć raz tylko złamane serce nie czyni mnie ekspertem w tej dziedzinie, jestem pewna, że aby w pełni odzyskać siły po zawodzie miłosnym, potrzebny jest nie tylko czas, ale i coś, co zdoła zapełnić pustkę wywołaną odejściem ukochanej osoby.