Wyszukiwarka

“Szli na smierć potulnie i bez sprzeciwu, jak gdyby zaskoczeni, że to się w ogóle dzieje. ”

“Majestat śmierci jest taki, że ten, kto dobrowolnie umiera za coś, ma zawsze rację”

“Wszyscy uciekamy od śmierci, ponieważ nie wiemy, co powiedzieć osobie, która umiera.”

“Gdy człowieka dotyka śmierć, umiera śmiertelnie. To, co wieczne i nieprzemijające, idzie dalej, schodzi śmierci z drogi.”

“Mówią: Człowiek umiera w samotności.
Pierdolą głupoty. I w cudzej śmierci człowiek sam.”

“Śmierć to śmierć. Przestaje się żyć i umiera. Śmierć, czyli koniec wszystkiego. Człowiek przenosi się na tamten świat. Albo tez pogrąża się w ostatecznym zapomnieniu, to zależy, w co kto wierzy.”

“Piękno i w śmierci żyje Piękno nie umiera Księżyc tę twarz pokaże którą nosisz w duszy”

“Powinna wiedzieć, dlaczego umiera, i błagać o śmierć. Tak jak on. Wtedy się nam wymknęła, ale tym razem nie uda jej się uciec. Zapłaci.”

“ Podoba mi się myśl, że człowiek, mógłby być w stanie poczuć coś tak mocno. Kochać drugą osobę tak, że smierć wydaje się ratunkiem wobec perspektywy życia bez niej. ”

“Nie tyle moja własna śmierć jest nie do zniesienia, ile śmierć najbliższych. Bo ich kocham. I część mnie umiera razem z nimi. Dlatego można by powiedzieć, że wszelka miłość jest formą samobójstwa.”

“Co sekundę na świecie umiera człowiek. Dobrze, jeśli od czasu do czasu czyjaś śmierć służy sprawie.
(słowa Le Duc Tho).”

“Kogo traci ten, kto umiera? Siebie? Nie, bo umarły to nieistniejący, a ten, kto nie istnieje, nie może niczego utracić. Śmierć jest sprawą żywych – jest utratą kogoś bliskiego”

“Miłość to uczucie niezależne od nas, od którego roztropność może uchronić, ale którego nie zdołałaby zwalczyć; skoro raz się urodzi, umiera jedynie naturalną śmiercią albo też zdławiona zupełnym brakiem nadziei.”

“Przywykniesz do krwi i śmierci, ale na to trzeba czasu. Kiedyś człowiek przestaje chorować, lecz wtedy umiera jakaś jego część. Kawałek serca zmienia się w kamień.”

“W wieku od dwóch do pięciu lat dzieci poznają pojęcie śmierci, ale nie rozumieją, że jest nieodwracalna. Kiedy umiera matka, następuje powrót do tego etapu. Bo odwracalność śmierci odbywa się w snach, w przejęzyczeniach, w gestach nieznajomych. Wróciła. Wróci.”

“Nadzieja umiera przecież ostatnia, a śmierć nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Zło wybrało się z nami w podróż. Żyło wśród nas i zamierzało zaatakować ponownie.”

“Jestem szczęśliwa. Ale każdego dnia się szykuję do śmierci. Zrozumiałam, że umiera się łatwo. Mam poczucie, że śmierć może nadejść w każdej chwili. A nawet jestem pewna, że zaraz się zdarzy - dziś, jutro, pojutrze. Takie jest moje doświadczenie. Od jego śmierci czekam, którego to dnia. Robię sobie małe przyjemności, ale tak naprawdę to się zabieram.”

“Duchy nie istnieją, najdroższy. Śmierć jest ostateczna. Dusza jest tym niemożliwym do opisania połączeniem pamięci i osobowości, które nosimy w sobie przez całe życie… A kiedy życie się kończy, dusza umiera wraz z nim.”

“Mówili mi, że na covida umiera się na dwa sposoby. Pierwszy z powodu niedotlenienia - wtedy śmierć jest powolna, ale delikatna. Głęboki sen, z którego się nie budzisz. Jeśli nie leżysz na intensywnej terapii podpięty do aparatów, które sygnalizują twoją śmierć, możesz nawet umknąć uwadze pielęgniarki. W ramach bonusu leżysz na sali z żywymi do śniadania o szóstej rano.
Ale covidowcy umierają też "w mechaniźmie zatrzymania krążenia". A to śmierć gwałtowna: minuty, czasem sekundy dzielą człowieka od końca.”

“– Nic ich już nie uratuje – przerwał mu Geralt. – Nie płaszcz się przed nim, Jaskier, nie błagaj go. To bezcelowe i godne pożałowania.
– Jak na kogoś, kto żyje tak krótko – uśmiechnął się wymuszenie Filavandrel – wykazujesz zaskakującą pogardę śmierci, człowieku.
– Raz matka rodziła i raz się umiera – powiedział spokojnie wiedźmin.
– Filozofia w sam raz dla wszy, prawda ? A twoja długowieczność? Żal mi ciebie, Filavandrel. ”

“Podróż trwała od 13 do 17 maja. 25 maja po godzinie 18 Agnieszka zmarła. Zdążyła zobaczyć "swoją" plażę i dwie skały; umierała, patrząc na góry i morze widoczne z balkonu. Przed śmiercią powiedziała, że jest szczęśliwa.
Nie czuła, że umiera. Jestem tego pewien. Umarła, gdy ją karmiłem. Po prostu nie przełknęła ostatniej porcji zupy.”

“Muzułmanin umiera w Afryce Północnej, a ulem, który ma go pochować, mówi: „Gdyby śmierć nie była nieunikniona, człowiek strawiłby życie, próbując jej unikać. Nie podejmowałby żadnego ryzyka, do niczego by nie dążył, niczego nie przedsiębrał, niczego by nie unikał i niczego nie tworzył. Życie stałoby się wieczną rekonwalescencją. Tak, bracia, podziękujmy Bogu, iż zechciał obdarzyć nas śmiercią, by życie nabrało wartości, nocą, by wartości nabrał dzień, ciszą, by słowo zyskało wartość, chorobą, by wartość miało zdrowie, wojną, by wartości nabrał pokój. Podziękujmy Mu, że obdarzył nas zmęczeniem i cierpieniami, aby wytchnienie i radości zyskały wartość.”

“Zobojętnienie błogie! Bez wspomnienia! Kiedy umiera w tobie wszystko, a nikt jeszcze nie zdążył urodzić cię na nowo. O, warto żyć dla śmierci, by wiedzieć, że w nas umarło, że już nie ma, pusto i czczo, cicho i czysto – i gdy odchodziłem, zdawało mi się, że nie sam idę, ale z sobą – tuż przy mnie, a może we mnie, lub naokoło mnie szedł ktoś identyczny i tożsamy, mój – we mnie, mój – ze mną i nie było między nami miłości, nienawiści, żądzy, wstrętu, brzydoty piękna, śmiechu, części ciała, żadnego uczucia ani żadnego mechanizmu, nic, nic, nic…”