Wyszukiwarka

“Jestem echem tego, co było kiedyś.”

“- Ech, kobiety. To skomplikowane istoty. ”

“Czyż grzechem jest być echem kogoś, kto dla nas uosabia wcielenie doskonałości? Czyż każda z nas nie jest po części echem i cieniem człowieka, którego kocha?”

“Dzieje ludzkości rozbrzmiewają echem krzyków kobiet. ”

“Przemoc rozchodzi się jak kręgi na wodzie. Powraca echem, które nigdy nie cichnie.”

“Każdy jej krok odbijał się echem od ścian o barwie moczu, zakłócając ciszę.”

“- Ech – mruknął. – Kimkolwiek jesteś, żałosny
potępieńcze, życzę ci miłego weekendu.”

“Nie ma ucieczki przed tym, co było, bo we śnie minione chwile mogą do nas powracać, odzywać się w nas głośnym echem. Sen jest podróżą. ”

“Największym szczęściem jest czysta miłość kobiety, jeśli jest echem głosu prawdziwie męskiej duszy.”

“Właśnie tutaj krzyżuje się kilka relatywnie bezpiecznych tras, więc okolica nieustannie rozbrzmiewa echem wystrzałów.”

“- Ech, Gorodecki, czemu ty tak nie lubisz prostych rozwiązań?
- Bo zwykle mają skomplikowane konsekwencje - odparłem.”

“Ech, życie, żebyś ty dupę miało, to bym ci w nią świerka wsadził. Ze szpicem i bąbkami!”

“Szczęście. To słowo odbiło się pustym echem w umyśle Michała, kpiąc z jego roztrzaskanej rzeczywistości. Nie było w tym absolutnie nic szczęśliwego.”

“- Ech, te chłopaki... - pokręciła głową - Bóg stworzył was chyba na samym końcu, kiedy skończyły mu się zapasy rozumu.”

“Recepta?
Zredukowanie oczekiwań do zera. Zajęcie się własnym życiem, dbanie o jego jakość, czułość.
Ech, jakie to wszystko proste, w teorii! ”

“Ech, człowiek biegnie przez całe życie, szukając szczęścia, a ma je na wyciągnięcie ręki. Odważyłem się i złapałem je w ostatniej chwili.”

“(..) Żył sobie zwierzak, to żył, nikomu nie przeszkadzał, i to widać, już od dawna, jeśli zdążył mieć potomstwo. Ale nie - koniecznie trzeba go zabić. Ech.. ludzie".”

“Bo inaczej brzmi cisza wokół kogoś, kto jest, a inaczej kiedy go nie ma, kiedy nawet oddech odbija się echem od pustych ścian, bo nigdzie żywej duszy.”

“„Ech, co to za życie, które jednemu daje wszystko, a innemu rzuca namiastkę szczęścia, żeby za chwilę uderzyć w niego z całą, okrutną siłą.””

“Oboje wiedzieli, że w tak hermetycznym środowisku głębokie krzywdy i traumy rezonują donośnym echem również po latach. Zniekształcone przez plotki, przekłamania i domysły.”

“Kolejna błyskawica przeszyła niebo. Grzmot poniósł się echem po okolicy, a ulewny deszcz moczył wszystkich zebranych do suchej nitki.”

“Byłem świadkiem. I uwierzyłem w historię . Ci wszyscy ludzie żyli naprawdę i wszystko, co powiedzieli i zrobili, odbija się w nas, żyjących teraz. Jesteśmy ich echem i dalszym ciągiem.”

“- Jak pan go nazwał? - pyta z wściekłością Marsh.
- Wszyscy tak o nim mówią - wyjaśnia Gray. - Dlatego, że jego zbrodnie są echem zbrodni z przeszłości. [...]
Morderca dorobił się pseudonimu.
Echo Man.”

“Człowiek wybiera pole bitwy i odnosi zwycięstwo, rzecz jasna pyrrusowe, albo zostaje wrakiem, ruiną, zaledwie upiornym echem odbitym od zwalonej ściany.”

“Powieść reportażowa pióra Melchiora Wańkowicza odbija się szerokim echem również w przedwojennych Niemczech, gdzie trafia na... indeks ksiąg zakazanych, a na jej autora zostaje nałożony zakaz wjazdu do Rzeszy.”

“Wszystko jest kłamstwem. Zarówno ciało, jak i twarz czy spojrzenia - nic nie oznaczały. Myślała o tym, że można zmieniać je i kształtować do woli. Nagi człowiek jest nikim. Nic nie można o nim powiedzieć, może być żebrakiem albo królem. (...) Ale znów - czy prawdę mówiły ubiory?
- Ech, wszystko jest kłamstwem!”

“Miasto czekało na nadejście północy. Tej jedynej w roku, wyjątkowej. Co pewien czas na niebie pojawiał się błysk fajerwerku wypuszczonego przez jakiegoś niecierpliwego dzieciaka i rozlegał się krótki, zwielokrotniony odbitym od budynków echem huk.”

“- Ojciec przeor mówił, że przepraszam to potężne słowo, ale jest jak nóż, którego nie można ostrzyć...
Ech, te religijne przenośnie.
- To znaczy?
- Im częściej go używamy, tym bardziej się tępi i gorzej działa. Prawdziwą sztuką jest żyć tak, by nie musieć go co chwilę powtarzać.”

“– Czy na­praw­dę roz­ma­wiasz z du­cha­mi?
– Ze zmar­ły­mi – spro­sto­wał. – Duchy nie ist­nie­ją. – Nie ro­zu­miem… – mruk­nę­ła zdez­o­rien­to­wa­na. – W pew­nym sen­sie każdy z nas to robi. Po­dą­ża za wspo­mnie­nia­mi. Za echem ludzi, któ­rzy ode­szli. Ja tylko cza­sem roz­su­płu­ję se­kre­ty, które oni zo­sta­wi­li za sobą. Nadal za­wią­za­ne.”

“Półtora metra. Metr. Pół.
Thomas wiedział, że nie ma wyboru. Ruszył. Przecisnął się przez wbijające się w szczelinę pręty w ostatniej sekundzie i wszedł do Labiryntu.
Wrota za nim zamknęły się z głośnym hukiem, odbijając się echem po pokrytym bluszczem kamieniu, niczym śmiech szaleńca w szpitalu dla obłąkanych.”