Agnieszka

Zabawa i nauka w jednym, czyli prosta recepta na sukces. Harry Oliver opowiada historie wynalezienia wielu przedmiotów codziennego użytku w sposób tak lekki, przyjemny i zwięzły, że książkę kończy się w mgnieniu oka. I chociaż w międzyczasie pada mnóstwo dat, nazwisk oraz terminów naukowych, nie czuje się tego, co przy czytaniu szkolnych podręcznik...

Tak jak wielu przedmówców już wspomniało, tak i mnie drugi tom "Millenium" podobał się mniej od pierwszego. Akcja była bardziej spokojna, choć stale intrygowała. Dobrze, że tym razem Lisbeth grała pierwsze skrzypce i była w centrum wydarzeń. To, że mogliśmy poznać jej historię, a także sposób myślenia czy motywy jakimi się kieruje w wielu sytuacjac...

Męskie spojrzenie na miłość, przyjaźń, sprawy doczesne i te duchowe. Bez owijania w bawełnę, bez upiększeń, tylko prosta, brutalna i nieco chaotyczna opowieść, a przy tym ciekawa i łatwa w odbiorze. Dobrze jest czasem poznać pewne sytuacje z punktu widzenia płci męskiej.

Tytuł mnie zmylił. Myślałam, że będzie mrocznie i gorsząco, a tymczasem E.L. James uraczyła mnie mdłym i przesłodzonym rozwinięciem romansu Any i Christiana. Brakowało mi klimatu z pierwszego tomu, a czytanie mi się dłużyło. Nie podobało mi się niemal w ogóle. W moim przypadku, lektura trzeciej części staje pod wielkim znakiem zapytania.

Dawno się tak nie uśmiałam przy książce :) Nie twierdzę przez to, że śmieszy mnie taka tematyka, ale niektóre zdania rozkładały mnie ze śmiechu na łopatki. Czytało mi się dosyć przyjemnie, choć irytował mnie nieskazitelny pan Grey oraz nieustanne westchnienia Any. Całość znośna, ale bez fajerwerków.

Jak to zwykle bywa ze zbiorkami ciekawostek, tak jest też i w tym przypadku: jedne są bardzo interesujące, inne są zdecydowanie mniej elektryzujące. Całość ładnie wydana, ale bardzo krótka i trochę nijaka. Autorzy skupili się głównie na znanych osobistościach z Francji, choć pojawiło się też kilka cytatów osób spoza tego kręgu. Chyba nie do końca p...

Po skończonej lekturze mam mieszane odczucia. Z jednej strony mamy akcję prowadzoną w czterech oddzielnych wątkach, kiedy to każda z dziewczyn, próbując się uporać z własnymi przeżyciami, nagle odkrywa nowe elementy zagadki śmierci Alison. Z drugiej strony mamy zaskakujące zakończenie. Po głowie chodzi mi tylko pytanie: dokąd to wszystko zmierza? O...

Każda część Jeżycjady jest dla mnie świetna, dlatego oceniam na 5. Ta również ma swój czar i urok, a czytając ją, zapominam o wszystkim wokół. Bardzo cieszy mnie fakt, że Laura w końcu ułożyła sobie życie, a jej wybrankiem został cudowny Adam. Ciekawi mnie wątek Magdusi i Ignasia, a także Józefa, więc nie da się ukryć, że pewien niedosyt pozostał. ...

Przeczytałam szybko, choć z zapałem. Książka skłania do krótkiej refleksji, bo przecież każdy z nas popełnia błędy, które potem rzutują na naszym życiorysie. Jednakże dzięki nim, uczymy się najwięcej, co udowadniają historie Kamili, Doroty czy Nataszy.

Nie umiem się zgodzić z poprzedniczkami. Jak dla mnie, czwarta część była wyjątkowo słaba i monotonna... Właściwie nie czuć było tej posępności, która towarzyszyła poprzednim książkom z serii. Jednakże, miło było mi wrócić do trójki Baudelaire'ów i przeżywać ich zmartwienia.

Starcie dwóch przeciwieństw, jakie mamy w tej książce, wypadło bardzo słabo. Jak to już zostało zauważone niżej, relacja Pawła i Anny, a przy tym cała akcja "Berka", opiera się tylko na kontrowersji. Nieporozumieniem był też dla mnie wątek fantastyczny. Humor i lekkie pióro nieco ratują sytuację, ale i tak całokształt jest dość mierny. Co ciekawe, ...

Genialny kryminał! Mimo tego, że znałam rozwiązanie całej zagadki z Harriet poprzez wcześniejsze zobaczenie ekranizacji książki, to i tak czytałam ją z zapartym tchem, a także tak samo denerwowałam się i bałam o Mikaela jak w kinie podczas seansu "Dziewczyny z tatuażem". W dodatku tak wsiąkłam w czytanie, że poświęcałam temu każdą wolną chwilę, odb...

"Charlie" jest bardzo ciekawym przypadkiem powieści epistolarnej. Dzięki temu, książka bardzo zyskuje na naturalności i prawdziwości. Widzimy rzeczywistość otaczającą bohatera dokładnie taką, jaka była, bez owijania w bawełnę. Choć książka jest krótka, to jednak udało mi się zżyć z bohaterami i momentami czułam, jakby Charlie pisał właśnie do mnie....

Wszystkie hipotezy zostały ujęte w ciekawy, a nawet dość zabawny sposób, co w połączeniu z luźnym stylem znanym z magazynów popularnonaukowych, znacznie ułatwia czytanie. Niektóre założenia są zaskakujące, a inne wprost dziwaczne, ale zachęcają do dalszych badań nad licznymi zagadnieniami w dziedzinie medycyny.

Pomysł na książkę od samego początku wydał mi się interesujący. Mamy tu zamianę ról, gdzie to mężczyzna jest Kopciuszkiem porwanym przez Królewnę, czyli w tym przypadku sławną aktorkę. I rzeczywiście, jest tu trochę romantyzmu, trochę ironii i krytyki show biznesu, a także trochę szalonej zabawy. Można się pośmiać, a także poświęcić chwilę na zasta...

Książka ta, jest wyjątkowa - opowiada o kawałku historii, który jest większości dobrze znany, a mimo to, poznajemy dzięki niej mniej znane fakty. Przy okazji łamie ona stereotyp Niemca-zbrodniarza i pokazuje, że po drugiej stronie też byli ludzie, którym zależało niemal na każdym ludzkim istnieniu. Oskar Schindler był niezwykłą postacią, która mimo...

Pan Hugo-Bader, kolokwialnie mówiąc, odwalił kawał dobrej roboty. Poznałam to po tym, jak podczas czytania wielokrotnie kręciłam głową lub wybałuszałam oczy z niedowierzania, że w dawnym Imperium mogą mieć miejsce tak skrajne sytuacje. Groteska goni groteskę, a absurdalność jest na porządku dziennym. Obraz Rosji, tej nieco dzikiej i nieokiełznanej ...

Z początku trochę chaotyczna i o dość monotonnej akcji, jednakże w drugiej połowie zmienia się zdecydowanie na lepsze. Cykliczne skoki napięcia sprawiają, że chce się jak najszybciej poznać zakończenie, które jest naprawdę szokujące. Treść opowieści można traktować jako swoiste memento, co najwyraźniej było intencją autora, gdyż rozwija opisany pro...

Jazda na rowerze jest pewną formą wyrażania wolności, wyróżniającą tym samym popularne "dwa kółka" między innymi środkami lokomocji. Dlatego też zapiski Davida Byrne'a są utrzymane w duchu tejże wolności - autor opisuje kilka światowych metropolii jako człowiek zaciekawiony otaczającą go rzeczywistością, zagłębia się nie tylko w geografię danego mi...

Siedem kobiet i siedem różnych historii. Różnych, choć mają jeden wspólny mianownik - kobiety poszukują swojej drogi w życiu, by zrozumieć kim tak naprawdę są. Wszystkie opowiadania uchylają nam rąbka tajemnicy i na moment przyglądamy się każdej bohaterce, jej stylowi bycia, życiu jakie prowadzi, jaki ma charakter, jak postępuje. Równocześnie tekst...

Rzadko sięgam po książki z wątkiem fantastycznym, ale tej postanowiłam dać szansę. Cieszę się, że to zrobiłam, bo książka jest bardzo dobra. Ciekawy pomysł, przemyślana akcja, dobrze dobrani bohaterowie i zakończenie, które robi wrażenie. Z pewnością sięgnę po drugi tom, więc mam nadzieję, że utrzyma poziom pierwszego.

Zawiodłam się. Zupełnie czegoś innego oczekiwałam od tej książki... Przede wszystkim bardzo mało samej akcji, bo wydaje mi się, że można by ją zamknąć w niecałych stu stronach. Reszta to liczne dygresje, zapisy rozmów na czacie, cytaty i krótkie biogramy, które w sumie niewiele wnoszą do książki... A poza tym, postać Artura pozostawia wiele do życz...

To moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale zaliczam je do udanych. Liceum... Sama niedawno je opuściłam, więc rozumiem wiele rozterek bohaterów. Z niektórymi postaciami się utożsamiłam, inne polubiłam w mniejszym lub większym stopniu. Wątek Karoliny i Filipa najbardziej mi się podobał i to on przyciągnął mnie do tej książki. Fragment z "Grande v...

Sugestywna, dająca do myślenia, a przy tym odarta z osobistych wyznań. Książka ta jest wyjątkowa, bo chyba bezprecedensowa. Pisana niemal z reporterską dokładnością, ukazuje nam całą prawdę z życia żołnierzy na froncie. Z jednej strony ich dehumanizację, a z drugiej celebrację najdrobniejszych czynności, które w czasie wojny nabierają szczególnego ...

Zgadzam się z Meme, część jest świetna! Florek i Pulpecja jak zawsze bawią mnie do łez, zresztą jak większość członków familii. No i oczywiście Pan Polonista... Mmm, cudowny człowiek :) Czekam na rozwinięcie jego wątku w "McDusi".