Biografie, które trzeba przeczytać

Najgorzej jest, kiedy autorka pragnie wzruszyć czytelnika.

Tylko że przedobrzyć to też źle. Ale niektórym się podoba. We mnie ta biografia Pani Popiełuszkowej wywołała odrzucenie do osoby. Właśnie poprzez przesadę.

Moja Córka poznała ją. Jak opowiadała, to była zwykła, cicha, skromna kobieta z małej wioski, zagubiona w tym szumie wokół niej. Miała żal, że jej Syna pochowali w Warszawie i nie może pójść na jego grób i się pomodlić. Nawet gdzieś miał z nią zdjęcie.

Moja ciotka jej paczki wysyłała. Na pewno była w porządku kobietą, ale to w co ją wpakowała biografia jak na mój gust było groteskowe. Parę interpretacji w książce przeczy zdrowemu rozsądkowi, na przykład ten, że mając 15 ha nie mieli z czego żyć. Tak tam napisała biografka. Chodziło o to, że 'za komuny' z 15-ma ha dało się żyć i to potwierdzają wszyscy starsi, których pytałam. Nie wiem dlaczego biografka tak 'od czapy' pisała te swoje interpretacje i czy to Pani Popiełuszkowa jej to mówiła. Myślę, że to zabieg autorski biografki, żeby dodać łez czytelnikom, żeby zapłakali. Teraz autorka pastwi się książkowo na rodzicach Karola Wojtyły. Raczej nie sięgnę, bo czytałam, że to byli pobożni ludzie i poczekam na rzeczową biografię bez bzdur.

Poszłam po informację do źródła , czyli męża. Oni mieli około 10 hektarów, ale Ojciec cały czas pracował. Dowiedziałam się,że to zależy od ziemi. Jeżeli to była kiepskiej jakości ziemia, to z 15 hektarów nie dało się wyżyć. Tutaj w okolicy można było wyżyć, gdyż ziemia jest dobra, natomiast w Tarnowskim nie zawsze dało się z tego wyżyć. Chociaż u nas też nie wszędzie. Jak w pobliskim lesie poprzewracało drzewa, to był ciekawy widok się odsłonił, mniej więcej 30 centymetrów ziemi, a później żółciutki piasek i wody podskórne bo dalej jest bagno. Tutaj bym się nie czepiała, gdyż nie wiadomo jaką ziemię miała.
Nie lubię takich biografii, których jedynym celem jest zarobek dla autorki, a postać popularna i ludzie ciekawi.

W tamtym regionie uprawiali ziemniaki, głównie drobne.Wielu z nich " na handel" sadzeniaki. Moja mama wie, bo miała z tego regionu koleżanki. Jeździli tam na praktyki ze szkoły oglądać te szkółki. 15 ha to było dużo. Mój dziadek miał 3 ha na 3 dzieci. Na święta ósemka świni to było dużo. Musimy pamiętać, że wtedy wszystkim było biednie, a na pewno na wsi. Więc nasze dzisiejsze kryteria biedy w rodzinie z bogactwem wtedy są nieprzystawalne. Nie można nawet tego porównywać, a autorka chyba tak robi. Tak jak słyszałam z opowieści, u nas na ścianie wschodniej wszyscy byli równo biedni patrząc oczami współczesności. Autorka miała na pewno najlepsze intencje, ale moim zdaniem jej nie eyszło. Zresztą, pamiętam, że śledziłam cytaty Popiełuszkowej i komentarze autorki i one nijak się do siebie nie miały. Sama Popiełuszkowa się nie skarżyła. Poza tym interpretacja autorki, że Jerzy poszedł do seminarium z tej biedy nijak ma się do słów matki, że poszedł, bo nie czuł powołania do roli. I w to bym uwierzy£a, bo też byłam takim dzieckiem i nie widzę w tym nic z£ego. . Pani autorka jest jednak chyba osobistością biograficzną w swoim środowisku i chyba podważam ikonę katobiografii, jeśli mogę tak nazwać. Poza tym z cytatów powiedzianych przez panią Popie£uszkową w tej książcewysunęłam wniosek, że to była twardo stąpająca po ziemi kobieta. Dlatego narracja nimfy i elfa jaką aytorka prowadzi brzmi dla mnie groteskowo. Poza tym, nie rozumiem dlaczego nie zostawiła słów pani Popiełuszkowej, tylko komentowała po swojemu. Moim zdaniem to psuje biografię i na prykład pan Urbanek tak nie robi. U niego biografia to płynna, świetnie napisana opowieść o człowieku i czasach. Po prostu ma większy talent.

Wim, że niektórym trudno zrozumieć co to znaczyło bieda wtedy. Wrzuciłam na W kadrze dom rodzinny mojego męża. Przez dom przechodził korytarz, po jednej stronie był pokój i kuchnia, a po drugiej pokój. Tam mieszkała Ciotka do śmierci. Dopiero później przy oborze wybudowali tak zwaną kuchnię letnią (czyli normalną kuchnię) z łazienką. W tym domu wychował się z 3 rodzeństwa.

Z tego, co opowiadano mi w rodzinie to to po prostu było. W każdym razie myślę, że jeśli pani Popiełuszkowa była niezwykła w tej swojej zwykłości, to ktoś inny powinien napisać jej biografię, na coś innego zwrócić uwagę. W sumie napisanie to zwyczajnym człowieku jest trudniej niż o bohaterze.

Z tego co wiem, jak żyła sprzeciwiała się aby o niej pisano. Chciała pozostać w cieniu. Niestety często myślę, że takie biografie, to dobra skarbonka dla pisarza.

Nie wiem, może i miała zbożny cel, ale według mnie jej nie wyszło. Ale wielu się spodobało. Moja ciotka bardzo książkę chwaliła. Czy pisać o takich ludziach? Jeśli się ma talent, tak. Biografia musi mieć głębszy cel, myśl przewodnią.

Ile?

:) mniej wiécej 15 do chce przeczytac i 2 do "jak nie przeczytam to umrę z żalu i tęsknoty" :):)

Gratulację. Zlikwidowałam "jak nie przeczytam to umrę z żalu", ale mam kategorię "muszę przeczytać", tylko tam jest taki tłok i zamiast ubywać to przybywa.

Tak to jest na tej kanapie. Ja już zaczęłam eksportować książki do excela - ku pamięci :) a tu w chcę przeczytać mam tylko te które chcę bardzo, plus te które znalazłam ostatnio i jeszcze nie wyeksportowałam :)

Ja się staram jak najrzadziej używać "chcę przeczytać". Na LC mam około 400 książek. Nawet przy dobrym roku, czyli 150 książek przeczytanych, to i tak parę lat, a umieszczam tylko te, których nie mam w domu, aby pożyczyć lub kupić. Te które mam w domu, to i tak są w kolejce chcę przeczytać.

Chyba to jest w biografiach najgorsze, kiedy autor chce stworzyć laurkę.

chcę, pragnę, pożądam...
Jak sobie przypomnę tytuł tego co mi stoi przed oczami ... wiem, ze to głupio brzmi, ale "widzę" tą książkę, "widzę" tytuł i nie mogę przeczytać.... to Ci też tu sieknę. A co.

I wiedziałam, że jak napiszę tą głupotę powyżej to sobie przypomnę.
https://nakanapie.pl/ksiazka/na-terytorium-wroga - to była moja druga książka (po Quinnelu) na temat wszelakich agento-najemniko-etc...

Widziałam tę biografię Kuronia. Zastanawiam się nad jej przeczytaniem.

O nie, Gombrowicza nie cierpię, wkurza mnie jego egocentryzm.