Marcin Chłosta

Ach, ten Frank Castle. W każdej ilości i o każdej porze. Tym razem Frank rozlicza się kolejny raz ze swoją przeszłością, jest zatroskanym obywatelem, porywa łódź podwodną i diluje. I zawsze zostawia za sobą dym i pożogę. Do grobowej deski będę jego fanem. I czekam z niecierpliwością na kolejne tomy jego przygód.

Dobrze się czytało. Wszystkie wątki są interesujące. A zwłaszcza głównego bohatera i jego brata. A i drugoplanowe postacie np. Kapral Lisek, Kosiorek budziły moje emocje. Dobrze pokazane czasy roku 1945. Teraz kolej na kolejny tom.

Nostalgia. Po prostu tak to kiedyś wyglądało. Sam jestem i słuchaczem, fanem, kolekcjonerem rzeczy związanych z metalem. Miałem bardzo podobne doświadczenia jak autor książki. Katana, obcisłe spodnie, naszywki, stilonki, to atrybuty, które posiadałem. I też zakładaliśmy z kumplami zespół. To se ne vrati. Ale książka miodzio.

No, no. Nawet mnie, weterana prozy Pana Kinga, książka zaskoczyła. Takiej pary staruszków się nie spodziewałem. I takiego motywu przewodniego ich zbrodni. A reszta to moje ulubione motywy jego twórczości. Teraz sięgam po ekranizację pierwszych przygód Holly, czyli serial Pan Mercedes.

Kolejna świetna po Kajś, książka dotycząca Ziem Zachodnich Polski. A ogólnie mówiąc poniemieckich. Podziwiam lekkość pisania i opowiadania o rzeczach, ludziach i faktach. No i to zamiłowanie do włóczęgi. Sam po lekturze mam ochotę wybrać się np. do Szczecina.

Mówili o nim King. I ja to mówię od 35 lat. Przepiękna opowieść o przyjaźni, dorastaniu i stwarzaniu życia lepszym. Już dawno nie byłem ciekawy jak skończy się snuta przez autora historia. I te powiązania z Mroczną Wieżą i Lovercraftem. Palce lizać. I do tego przesympatczna Radar. I życzę wszystkim po jej lekturze, długich dni i przyjemnych no...

Świetnie się czytało. Trochę czasu upłynęło od ostatniej lektury Kinga. Ale jak w tytule zaliczam w mojej ocenie, powrót króla. Polubiłem bohatera powieści i mu kibicowałem. Jak to u Kinga, atmosferę robią rzeczy poboczne. Miejsca, ludzie, jedzenie, to zawsze w treściach tego autora mnie zachwyca. No i kapelusz z głowy, za wtręt o hotelu Panor...

Dobre. Polubiłem komisarza Wicka Rybskiego i dorzucam go do mojej grupy ulubionych bohaterów. Podobało mi się jego spojrzenie na Powstanie
Warszawskie i realistyczna ocena tego zdarzenia. A do tego opis powstańczej Warszawy i realiów tego czasu. Teraz czas na kolejną część jego przygód.

Jest 2024 rok. Czyli za pół roku, u naszych zachodnich sąsiadów rozgrywane będą mistrzostwa Europy. Także, wybór pierwszej lektury w tym roku, nie mógł być u mnie inny. Uwielbiam Mannschaft i jego poszczególnych graczy. Zwłaszcza tych z roku 2014. Świetnie napisana biografia Miro Klose. Od strony boiska i strony zwykłego życia. Jak dla mnie to...

Rzecz dla pasjonatów. O późnośredniowiecznych kodeksach spisanych przez cystersów z klasztoru w Mogile. Czekała na swoją kolej i się doczekała.

Logana mogę czytać zawsze i wszędzie. Czy to jako członka X-men, lub jego solowe występy. Zawsze jest z biglem i przytupem. I podszyte jego czarnym humorem. Cygara się kopcą, whisky leje strumieniem, szpony Patcha tną równo. I tak ma być. Się czyta i chce jeszcze więcej. Snikt i do zobaczenia stary druhu.

Kolejna smutna książka. Tym razem zdołowałem się czytając o służących w polskiej rzeczywistości XIX wieku i początku XX wieku. Los Maryś i Kaś, to wyliczenie krzywd i złych rzeczy, które je spotykały. Mroczne czasy, dobrze, że to przeszłość. Teraz czas na lżejszą lekturę, bo ostatnie kilka książek, podejmowało trudną tematykę.

Wstrząsająca. I tyle w opisie tej książki. Ciągle mnie jedynie zastanawia, ile w imieniu Boga i religii, można czynić zła? Niestety, wiele. Hiszpania i proceder sprzedawania dzieci, dostarcza argumentów aż nadto.

No nie jest to przedświąteczna lektura. Temat trudny i raczej niepopularny w odbiorze. Ale gdy rozum śpi budzą się demony. A gdy nałoży się jeszcze niewiedza i nietolerancja to efekty łatwo przewidzieć. A od wydarzeń przedstawionych w książce dzielą nas raptem ponad 3 dekady. Dla mnie ważna rzecz.

Lubię Czechy. Lubię Brno i Zlin. Bywałem tam gdzie autor i również spacerowałem i przechadzałem w tych samych miejscach. Także z przyjemnością czytałem przemyślenia autora. Rewelacyjny rozdział o Bacie i Mendlu. A sam jak i autor polecam knajpę w Brnie Vyczep na Stojaka. Bo jak ktoś śpiewa "cieszy serce zacne piwo". A w Czechach tym bardziej.

I znów jestem od wrażeniem, ile rzeczy dowiedziałem się o Rumunii i Mołdawii. O polityce, historii, zwykłej codzienności dotyczącej tych dwóch krajów. Jak zawsze w przypadku serii Sulina, lektura warta uwagi.

Hobbit. Wszyscy wiedzą, o czym opowiada ta książka. Posiadam kilka wydań, więc lektura była już wielokrotna w przypadku tej powieści. No ale w tym przypadku, dodatki do tekstu robią kolosalną różnicę. Ryciny, rysunki, plansze, wyjaśnienia filologiczne, tworzą niepowtarzalne smaczki. To wydanie to perła, wśród moich Hobbitów. Dla miłośników Bil...

Lubię Pająka, Venoma, Carnaga. A tutaj mamy całą trójkę plus wielu innych bohaterów i łotrów. Nawet po wielu latach, dobrze się to czyta. A na deser Punisher i Szablozębny. Klasyka gatunku.

Uwielbiam wracać do przedwojennego Posen. Do świata szuszwoli i szkiełów. Do smacznego jedzenia i zimnego piwa i wódeczki. To się czyta. Jedyną wada, że zbyt szybko. Tym razem pierwsze skrzypce gra aspirant Oskierko i Anastazy Olkiewicz. Znaczy się sami starzy znajomi. Polecam.

Czytam Pilipiuka od trzech dekad. I mam do niego słabość i sentyment. Zwłaszcza do Skórzewskiego i Storma. I do tych starych, odeszłych w mrok czasów dobrego wychowania i pozytywistycznego kultu nauki, które serwuje w tych opowiadaniach. Chociaż czasami zbytnio prostolijnie podanymi. Tomik z klimatem, zwłaszcza antykwariat i ostatni tytułowy. ...

Mołdawia. Przeczytałem to z wielką ciekawością, po 2 meczach naszej reprezentacji z tym przeciwnikiem. No i nie ma czego zazdrościć temu państwu. Choć chyba sami mieszkańcy Mołdawii, mają problem z swoim pomysłem, na to jak mają funkcjonować. Obraz przygnębiający, no ale tak jest w większości krajów pokomunistycznych i posowieckich. Może jedna...

Castle to Castle. A jego pojedynek z Kingpinem, to klasyka jego przygód. Przeczytałem z wielkim sentymentem, bo czytałem to pierwszy raz 30 lat temu. I dalej trzyma ten komiks klasę.

To się czyta. Od jednej bitwy, do drugiej. Od jednego dworu do drugiej siedziby władców. A do tego, ten ostatni rozdział. Majstersztyk. No i świetnie zredagowane przypisy. Imć Pan Jacek nie zawodzi. Polecam.

Pająk to pająk. Petera Parkera mogę czytać zawsze i wszędzie. Tym razem dybią na niego zabójcze roboty i gromadka jego arcywrogów m.in., Venom, Scorpion, Electro. To się czyta. Klasyka przygód pajęczaka.

Jedna z najbardziej przygnębiających książek, które przeczytałem. O świecie o którym tzw. słyszaki nie mają żadnego pojęcia. O problemach, niezrozumieniu, agresji fizycznej i psychicznej, której doświadczają osoby Głuche. I o niemocy naszego kraju żeby tym ludziom pomóc. Smutne ale prawdziwe. Szacun dla autorki.