Billy Summers

Kiedyś to było, dziewczynki ludzi telepatycznie podpalały, nie to co teraz…

Billy Summers to płatny zabójca z zasadami, a właściwie jedną: zabija tylko tych złych ludzi. Chociaż trochę mu się już znudziło. Ile można pakować kulek w łeb, nie? Bo żeby pakować tylko w łeb, to Billy’ego nauczyli na kursie „jak zostać snajperem”. Po kursie podstawowym przyszedł też kurs zaawansowany – wojna w Iraku. A wszystko zaczęło się od przypalonych ciastek…

Stephen King lubi sobie czasem psychologicznie pofilozofować. „Billy Summers” to taka opowieść obyczajowa o dobrym mordercy, złych ludziach i traumatycznych przeżyciach. Czy to aż tak bardzo źle? Dla mnie nie, ale mnie czytanie Kinga zwyczajnie sprawia przyjemność, więc nie jestem obiektywna*.

P.S. Moje poczucie wstydu związane z nieprzeczytaniem jeszcze „Teresy Raquin” i innych wymienionych w książce tytułów, wzrosło do poziomu żenua. No cóż, "Quot libros, quam breve tempus".

*Nadal czekam na wydanie jego rachunków z pralni, w ciemno biorę!

Powieść Kinga z kategorii dobrych - nie genialnych, ale dobrych. Wywoływanie sympatii do zabójcy na zlecenie wydaje się nieco ryzykowne, ale opowieść wciąga.

Dobra powieść sensacyjna, w sam raz na wakacje. Początek dość tendencyjny, mialam moment na porzucenie książki, jednak wtedy stwierdziłam że zacznę ja czytać w jezyku ang, bo miałam dwa wydania. Po jakichś 200 str akcja się rozkręciła, a raczej wątek działań w Iraku mnie zaciekawił i znów przerzuciłam się na wersję w pl, bo rzecz jasna było mi łatwiej. Ogólnie mam pozytywne wrażenia, jako że nie czytam książek sensacyjnych stwierdzam że było to dla mnie ciekawe wyzwanie/ doświadczenie.

Z racji, iż książki Kinga to loteria - nigdy do końca nie wiadomo jakie okażą się w odbiorze, przygotowana byłam, że ta pozycja wciągnie mnie średnio a najlepiej - wcale. Motyw płatnego zabójcy jest schematem dość często powielanym w literaturze i niezbyt przeze mnie lubianym więc raczej kompletnie nie przykułby mojej uwagi, gdyby to nie King był autorem. Z ręką na serduchu muszę przyznać, że stało się odwrotnie, książka została pochłonięta a autor po raz kolejny udowodnił, że jednak potrafi zrobić coś z niczego.

Pozbawiona wątków paranormalnych lektura z pogranicza kryminału i obyczajówki to opowieść napisana z całkowitym pominięciem charakterystycznego "gawędziarskiego" stylu autora, którego zna większość jego czytelników. Nie wiem, czy autor już powoli odchodzi od swojej macierzystej narracji, czy może eksperymentuje z innymi gatunkami, nie mniej jednak dla mnie nie zrobiło to aż tak kolosalnej różnicy (mimo, że trochę mi tego gawędziarstwa brakowało) wręcz przeciwnie - historia zmiotła mnie z powierzchni ziemi na kilka dobrych godzin i totalnie zaskoczyła na końcu. Nie takiego zakończenia się spodziewałam... zupełnie nie takiego zwłaszcza, że świetnie "skrojony" ,uplastyczniony i uroczy główny bohater, naprawdę potrafił wzbudzić ciepłe uczucia w serduchu. Owszem, można było odnieść wrażenie, że historia jest może lekko naciągana i wzbudza skojarzenia z "Leonem Zawodowcem" ale to nie zmienia faktu, że czytało mi się ją świetnie i ciężko mi było się od niej od...

" Billy Summers " jakaż to była przedziwna książka. Dlaczego?

Stephen King wyszedł poza swoją strefę komfortu i napisał kryminał w którym nie było wątku paranormalnego, a jedynie symboliczne nawiązanie do kultowego " Lśnienia ".

Pomysł na fabułę bardzo popularny a mianowicie zawodowy morderca który zabija na zlecenie. Trudno zliczyć ile powieści z tym wątkiem przewodnim zostało napisanych. Liczy się jednak orginalność. Niestety tu jej zabrakło. Jedyne co sprawiło że ta książka nie spoczęła na półce - niedokończone, to magnetyzujący styl autora dzięki któremu tę lekturę naprawdę dobrze się czytało.

Ostatnio nastała moda na pisanie książek które odbiegają od gatunków w których autorzy zostali zaszufladkowani. Czasami takie eksperymenty wychodzą bardzo dobrze ale w przypadku tej powieści to odejście od utartej ścieżki mnie nie przekonało.

Billy Summers był snajperem w Iraku dzięki czemu strzela bardzo celnie. Teraz zabija na zlecenie ludzi ale tylko tych naprawdę złych. Postanawiam przyjąć ostatnie bardzo intratne zlecenie dzięki któremu będzie mógł iść na emeryturę. Niestety coś idzie zdecydowanie nie tak...

"Billy Summers " to naprawdę naprawdę świetna książka, którą mimo iż nie ma w sobie nic z horroru czy thrillera to czyta się z dużą przyjemnością. To naprawdę dobra powieść obyczajowo-kryminalna, która ma spójną i nieśpieszną akcję oraz bardzo wyrazistych i dopracowanych bohaterów. Poznajemy ich przeszłość, motywy działania i przemyślana. Autor fantastycznie oddał emocje, wątpliwości i sprzeczności ich targające. Całość napisana jest niezwykle prostym językiem i dzięki temu czyta się ją lekko i mimo dużej liczby stron bardzo szybko.

Stephen King napisał ponad 60 powieści, ja przeczytałam tylko kilka, żadnym więc znawcą nie jestem. Nie mam pojęcia, czy często lub czy w ogóle przydarzyło mu się coś, co nie jest literaturą grozy lub nie zawiera elementów nadprzyrodzonych, ale bardzo mi się ten nowy dla mnie King podoba. Nie mam nic przeciwko temu, żeby Jo Nesbo porzucił Harrego, a Stephen King, żeby nie pisał po kingowsku.
„Billy Summers” to do połowy książka obyczajowa z domieszką sensacji, potem, gdy pojawia się kobieta - zmienia się charakter powieści na sensacyjną z odrobiną obyczajówki. Niecierpliwych, którym pierwsza część się bezsensownie wlecze, pocieszam: wszystko jest po coś. Po połowie, gdy akcja przyspieszy, to zatrzyma się dopiero na ostatniej stronie, tak ją podkręci nieuchwytny duet ( niczym Bonnie i Clyde). A może porównanie do Jacka Reachera byłoby bardziej adekwatne?

Polubiłam Dave’a początkującego pisarza, spisującego swoją biografię. Zaprzyjaźniłam się z poczciwym grubaskiem Daltonem, który pieczołowicie podlewał sąsiadom kwiatki. Współczułam młodemu żołnierzowi - snajperowi w czasie wojny w Iraku oraz synkowi alkoholiczki - chłopczykowi, który stracił siostrę. Ale przede wszystkim poddałam się czarowi Billego, faceta, który był właściwie spluwą do wynajęcia. Mądry to był mężczyzna, choć z pozoru głupek, bo taki wizerunek siebie stworzył, zawsze dwa kroki przed swoimi wrogami, kierował się własnym kodeksem honorowym, nie brak mu było zadatków, by stać się przyzwoitym cz...

Jeżeli ktoś się spodziewa flaków, krwi, duchów (no bo to przecież King) to niech lepiej odłoży tę książkę. Nie jest to coś, do czego autor przyzwyczaił swoich czytelników we wcześniejszych utworach. Należy jednak wziąć poprawkę na to, że King już od dawna pisze rzeczy, które nijak się mają do etykiety „króla horrorów”. I tak też jest z „Billy`m Summersem”. Jest i kryminał, jest obyczajówka, jest trochę motywów paranormalnych, ale przede wszystkim jest opowieść, główny bohater, którego można pokochać od pierwszych stron i zabawa konwencją, bo już na początku King sygnalizuje, że to historia o ostatnim zleceniu. To się pięknie czyta na wielu poziomach. Można się zapaść całkowicie w fabułę, można wyłuskiwać nawiązania do innych utworów Kinga i nie tylko, można tropić wtręty dotyczące sympatii i antypatii autora, a można po prostu mieć frajdę z historii i czekać na nieuchronny koniec, bo przecież wiadomo, że ostatnie zlecenia zwykle nie kończą się dobrze. Mimo niedoróbek, które kłują w oczy, jak szybkie dojście do siebie Alice po tragedii, po której chyba nigdy nie jest się taką samą osobą, czy sposób potraktowania ludzi, którzy go wystawili przez Billy`ego. No i okładka – ta jest paskudna. Ale to nie są rzeczy, nad którymi warto się zbyt długo pochylać, wobec świetnej opowieści, którą po raz kolejny zaserwował Stephen King.

Świetnie się czytało. Trochę czasu upłynęło od ostatniej lektury Kinga. Ale jak w tytule zaliczam w mojej ocenie, powrót króla. Polubiłem bohatera powieści i mu kibicowałem. Jak to u Kinga, atmosferę robią rzeczy poboczne. Miejsca, ludzie, jedzenie, to zawsze w treściach tego autora mnie zachwyca. No i kapelusz z głowy, za wtręt o hotelu Panorama.

”Billy Summers" jest powieścią sensacyjną i kryminałem w jednym. Nie ma w sobie nic z horroru ani typowych dla Kinga elementów fantasy. Troszeczkę przypomina "Misery" ale w małym procencie.
Zaczynamy od poznania głównego, tytułowego bohatera. Summers jest płatnym zabójcą i mimo, iż właśnie ma zamiar skończyć ze swoim dotychczasowym zajęciem, przyjmuje ostatnie zlecenie.

Książkę czyta się jednym tchem i nawet nie czuć jej gabarytów. Kolejne strony wchodzą jedna po drugiej. Ani się obejrzeć a już jest 200, potem 300 stron... King stworzył ciekawy świat i intrygujące postaci, zwroty akcji. Choć fabuła tej powieści nie jest specjalnie odkrywcza, to ma w sobie coś, co nie każe od niej odchodzić.
W mojej ocenie ta powieść jest bardzo dobra. Nie tylko za to, że się ją szybko czyta. Także za to, że niesie ze sobą pewien morał oraz ma dobre zakończenie.

"Billy Summers" to książka o złych ludziach, szukaniu własnego "ja" i dziwnej przyjaźni. Jest lekturą, podczas której można się złapać na kibicowaniu głównemu bohaterowi, a niekiedy nawet na współczuciu. King niewątpliwie zagrał na emocjach czytelnika, co według mnie nie obniża powieści oceny.

Poznajemy tu paru różnych bohaterów i jednego w trzech osobach, a mimo to nie dało się pogubić w tym rozgardiaszu, co już mi się niegdyś zdarzyło przy powieści tego Autora. Dostrzegam przekaz, mimo iż książka miała być dobrą rozrywką. A u Kinga przy ostatnio przeczytanych "Pan...

Jaka ta książka była dobra! Wciągnęła mnie niesamowicie, przeniosła do świata przedstawionego, nie mogłam się od niej oderwać, a w chwilach, w których oderwać się musiałam, myślami cały czas do niej wracałam... Uwielbiam taki stan czytelniczy. Po prostu świetna.

Stephen King to niewątpliwie mistrz gatunku.
Mam do niego ogromny sentyment, a "Carrie" juz na zawsze pozostanie mi w pamięci. To od tej książki zaczęła się moja przygoda z tym autorem.
Tym razem autor powraca z czymś troszkę innym, ale świetnym. Prawdziwa uczta czytelnicza.
Billy Summers to były snajper w Iraku, a teraz płatny zabójca. Jednak to wyjątkowy płatny zabójca, przyjmuje tylko zlecenia na wyjątkowo złych ludzi.
Teraz stoi przed swoim ostatnim zleceniem i chce przejść na emeryturę. Wie, że za pieniądze z tego zlecenia będzie mógł spokojnie żyć.
Pozornie proste zlecenie nieco się komplikuje.
Billego nie da się nie lubić. Chociaż jest bohaterem negatywnym jednak mu kibicowałam. Autor stworzył świetny kryminał i thriller w jednym. Początkowo szło topornie, ale z każdą kolejną stroną wciągnęłam się całkowicie. Tego nie da się odłożyć, to się samo czyta.
Bohaterowie są dopracowani, Poznajemy ich przeszłość, motywy działania. O niczym autor nie zapomniał. Każdy wątek i wydarzenia są dokładnie przemyślane.
Widać doświadczenie autora w pisaniu. Jest świetny w tym co robi. Chociaż nie wszystkie jego książki mi się podobały to nazwisko ma w pełni zasłużone 😉
Stary dobry King.