Anna Nazar

Z tomiku: RÓŻO Z OGRODU WYOBRAŹNI

Wydawnictwo Gens

 

 

🌹Tajemnica🌹

 

Najwyższy akord

wygrany na strunie

serca

zęby w rozchylonych

rozpękniętych wargach

złoty kurz zaklęty

w promieniu słońca

zawieszony w kąciku

oka

spazm

uwięziony w krtani

łza

zastyga na pochyłości

policzka

mięśnie stężałe

od pragnień

nozdrza drażniące

zapachem róż

 

-poranek-

pełen leniwych

przebudzeń

odkrywania

miejsc sekretnych

słodkich tajemnic

rozkoszy…

 

 

🌹Sen🌹

 

W fioletowej pościeli

sny kolorowe mieszkają

drobnymi kwiatkami

rozkosznie otulają

 

na łące wrzosowej

usnęli

pod głowę szyszki

sosnowe włożyli

 

wrzosowo

sośniano śnili

nie chcieli się

obudzić

 

 

🌹Retrospekcje poranne🌹

 

Poranek leniwy

tramwaj nie dzwoni

budzik wyłączony

powieki podpuchnięte

usta obrzmiałe

słodkie przeciąganie

głośne ziewanie

szukanie przynależności

prysznic zabawką

dziecinną igraszką

masaż pieszczotą

 

wspólne śniadanie

słodkie południe

czas galopuje

słonik witrażowy

cieszy się szczęściem

błogosławione razem

pora rozerwać ciała

nasycone rozkoszą

przeczuwają

rozstanie

 

nie chcą…

 

 

🌹***🌹

 

Dziękuję że byłeś

dałeś się zaprosić

na długie miesiące

 

serca zaiskrzyły

jak płatki śniegu

pod uliczną latarnią

 

oczy zabłysły srebrem

na granatowym niebie

a pyłem księżycowym

oprószyły się powieki

 

słowa koiły

raniły

zostawiały

radość

ból

 

z premedytacją

zabijaliśmy się

dzień po dniu

by się ocknąć

w samotności

bez granic

 

 

🌹Chwytam🌹

 

ostatnie promyki

lata w gęstą

siatkę rzęs

 

nitki babiego lata

wplatające się

we włosy

 

mgły sunące

nad polami w otwarte

szeroko oczy

 

klucze żurawi

z jasiennym klangorem

w chwytliwe dłonie

 

tęsknotę

w zakamarkach

głębokich serca

 

w otwarte usta

chwytam słowa

co kłamią

pieszczą

kołyszą

jak jesienny wiatr

 

 

🌹Miłość nie odchodzi🌹

 

To nic

że nie jesteśmy razem

a los

zgotował rozłąkę

to nic

że odszedł ktoś

 

miłość przecież

trwa nadal

zamknięta

w muszli serca

ukryta

w zakamarkach duszy

 

zapisana

kodem wspomnień

których ciepło

grzeje

pustkę dni

 

miłośnie nie odchodzi

z człowiekiem