🌹Kochałam jak Dulcynea🌹

 

za oknem stałeś zmoczony deszczem

bezradnie wpatrzony w krople

 

samotność i  egzystencja mój Don Kichocie

to drugie nasze życie

 

nie wyglądam na ciebie

zegar odmierza moją młodość

zaplata w senne miraże

oszukują serce

 

strach że zostanę tu na zawsze

zginę w odmętach wspomnień

coraz mniej cię widzę

mój Don Kichocie

 

 

🌹Tęsknota🌹

 

Zakładam na siebie marzenia,

a one, z myśli o tobie uszyte,

delikatnie dotykają mojej skóry.

W tęsknotę ubrana, czekam.

Czekam, że przyjdziesz i mnie

z niej rozbierzesz…

 

 

🌹Ballada o miłości🌹

 

Życie jest piękne, gdy miłość kwitnie,

wtedy świat cały jak ogród cudny!

Jesteś motylem, fruwasz w nim ślicznie,

kwiaty ci tkają kobierzec ślubny.

Kroczysz szczęśliwy, z miłości dumny,

masz wiosnę w sercu, majem pachnącą,

radosnyś nawet, gdy dzień pochmurny:

„Miłość jest siłą, promieniem słońca!”

 

Kiedy odchodzi, nagle świat niknie

i zdaje ci się, żeś głupi, durny.

Wszystko dokoła staje się przykre –

dosyć masz wyznań, kłamstw i obłudy!

Każdy dzień smutny i bardzo trudny.

Nie chcesz już wierzyć słowom gorącym,

bo cię zawiodły do uczuć zguby:

„Miłość jest siłą, promieniem słońca?”

 

Ale czas mija, gniew i złość cichnie.

Strzała Amora… i dreszcz podskórny

roznieca miłość. Jest aksamitnie

i świat znów kwitnie jak ogród bujny.

Tracisz kontrolę, nie jesteś czujny,

bo znowu serce rozkoszy chcące…

Możesz być głupi, możesz być durny:

„Miłość jest siłą, promieniem słońca!”

 

Kochasz namiętnie, uczuciem cudnym,

dajesz pierścionek, a serce dudni.

Przyrzekasz miłość na kwietnej łące,

że nie opuścisz w momentach trudnych –

„Miłość jest siłą, promieniem słońca…”

 

 

🌹Mleczna droga🌹

 

Chciałabym spróbować jeszcze raz,

nie mając nic do ukrycia,

oświecić twoje myśli milionem gwiazd,

które będą drogowskazem życia.

 

Naznaczyć na niebie mleczny szlak,

byś trafił wprost w moje ramiona,

byś nie musiał błądzić bez sensu tak,

byś tchnął we mnie życie, gdy będę konać.

 

Chcę być widoczna jak Mleczna Droga,

chcę być dla ciebie najpiękniejszą z tras.

Chcę z tobą za rękę pójść w stronę Boga,

gdy smuga światła wypali się w nas.

 

 

🌹Zmysłowa impresja doznań🌹

 

Podaruję ci kwiat rumianku,

zapleciony w oniryzmów sennych marzenia.

Namiętnym jego pocałunkiem

scałuję z twych wilgotnych warg

całun kłamstw nam wciąż pisanych,

niewypowiedzianych myśli

w próżni wspólnej samotności,

tęsknot, które pragną milczeć

niemym krzykiem odległości,

bym papilarną linią swych dłoni

była namiastką miłostki niespełnionej.

Bym potrafiła namalować

giętkim pędzlem

gorącej rozkoszy

pejzaż naszych nagich ciał,

skupionych w ukryciu,

przemokniętych bladym świtem,

wciąż zwilżonym prześcieradłem

z jedwabnej tkaniny.

 

Podaruję ci kwiat rumianku,

w którym całym światem będą jego płatki,

a delikatnością ich krawędzi

zapragnę łechtać, rozpalone

po nocnej karuzeli snów, gorące lica twe.

 

 

🌹Nieznośna lekkość ciała🌹

 

Wstałam lżejsza o osiem kilo,

Lekko – wiotka jak kwietnik z makramy.

Mnie ubyło, a ciebie nie było –

Zwiałeś, biorąc moje kilogramy:

 

Kilo sporów o to, z czym omlety

I półtora jakichś mdłych rozrzewnień.

Złudzeń kilo. I kilo tapety,

Co na twarz kłaść przywykłam. Dla ciebie.

 

Sześćset gramów roszczeń, co w żołądku

Od trzech wiosen tańcowały twista.

I pół kilo w szafie nieporządków,

Żali gorzkich tak… kilo czterysta.

 

Wraz z litrowym, łez przelanych, słojem,

Dwa rozmiary zabrałeś. I wzdęcie.

Niknę w oczach! Weź wróć… Tak się boję,

Że zaniknę. I że mnie nie będzie.

 

 

🌹Wiosna🌹

 

pod skrzydłem bociana

w liściach dębu

i majowych pękach

 

w głębinie serca

schowaj mnie

 

pod drżącą pajęczyną

wątłą jak skroń

 

i daj słowo

(co ruchem warg zatrzyma

tętniący rój)

że nie przeminiesz

 

 

 

🌹***(policzkiem dotykam słońca…)🌹

 

policzkiem dotykam słońca

ciepłomiękka pieszczota

o mirażowym poranku

 

myślałam ile znaczą promienie

gdy we mnie nieskończenie

ciemność wnika

 

jaśniejący światła obłok

obok ty

palące duszę pragnienie

 

nad widnokręgiem splecione dłonie

łapię dmuchane latawce

powietrza w nich brakuje

gdy garściami chwytam oddech

 

zachłannie konam

w twoich ustach

czy starczy w nich westchnień

by zabrać mnie do nieba?

 

 

🌹Blisko🌹

 

mam język poparzony

od twoich pocałunków

 

ciało rozgrzane

jak dachy budynków w upale

 

gaśnie milczenie

żarzy się w spojrzeniach

 

przyspieszone oddechy

pozostawiają w głowie szum

 

 

🌹***🌹

 

pokochałam niecieleśnie i nie grzesząc myślą

spragniona ciepłego słowa choćby od przypadku

do przypadku smakowałam powoli okruchy rzucone

łaskawą ręką jak wierny pies tkwiłam pod stołem

obok pańskiej nogi

 

ale nie da się zaspokoić głodu naręczem

suchych liści przyłożone do serca nie chcą się

zazielenić nie zapuszczają korzeni i nie owocują

ich kruchość tylko potęguje nienasycenie

 

ostatni okruch położyłam na języku jak opłatek

zatruty nagłym i bolesnym objawieniem a wtedy nawet

serweta na stale wyblakła i zostały na niej tylko plamy

po gorzkiej herbacie

 

 

🌹Fotografia🌹

 

pamięć przechowuje nie tylko obrazy. słowa

owijają się w kokon i zastygają latami

w głębokiej hibernacji aby któregoś dnia

zachwycić urzekającą frazą

 

zapach morskiego wiatru skrystalizował się

banalnie na skórze. utrwalił mocniej

od widoku na fotografii dzisiaj wyblakłej

po kolejnych odsłonach wspomnień

 

smak namiętności przełożonej suto

nieśmiałą czułością nie wraca

drażni tęsknota za dotykiem i ochroną

nocy. nie widać zakończenia

 

 

🌹[Naturalnie]🌹

 

Miłości nie da się zmierzyć

w centymetrach

zważyć ani oszukać

 

przychodzi nad ranem

niepodobna do niczego

co strefą komfortu

 

nie da się jej zastąpić

co gorsza uciec

nie da się objąć

w pasie

 

jest jak dotknięcie

może być jak burza

kotwica.

 

 

🌹Kwieciste oblicze🌹

 

Jesteś ogrodem, w którym odkrywam zmysłami

Ciche zakątki z ukrytymi blaskami olśnienia.

 

W ustach twoich tkwią lilie o rozchylonych kielichach,

Gotowe przyjąć poranną rosę mych warg.

 

Twe policzki to czerwone róże o dygoczących płatkach,

Rozpalone żarem nietłumionej namiętności.

 

Uszy, przystrojone we frezje kolczyków,

Drżą w oczekiwaniu na miękki szept.

 

We włosach drzemią wysmukłe malwy,

Spragnione głaszczącego dotyku.

 

Serce, jak pąk hortensji, strzela w piersiach

Pulsującym wulkanem uniesień.