obiektywna

 

Życzymy pięknego niedzielnego popołudnia, u nas praca przy komputerze wre😊🐶🐕🤗

 

Zapraszam Was bardzo serdecznie 🤗

https://czytadlojagody.blogspot.com/2023/05/wioleta-szarwas-morze-mgie-wywiad.html

 

Oraz fragment z wywiadu

 

Wioleta Szarwas

Z tomiku: Morze mgieł

Wydawnictwo Autorskie

 

 

🌹świetliki🌹

 

zasłuchana w ciszy

letniego wieczoru

chłonę spokój

 

otulam się ciepłem tej chwili

 

lustrzane odbicie nieba

faluje lekko na tafli jeziora

 

srebrna poświata księżyca

nadaje toni

nieśmiałe lśnienie

 

wokół nas w miłosnym tańcu

unoszą się świetliki

migoczą niczym drobiny

magicznego pyłu

 

zasłuchana w ciszy

chłonę spokój

 

 

🌹poza horyzont🌹

 

chodź ze mną

niech wypełnia płuca

sosnowy las

 

zostawmy po sobie

ślady stóp

nim fale wygładzą

brzegi półwyspu

 

we włosach osiada

mgiełka słonych kropli

sznur kormoranów

przecina nieboskłon

 

morze lśni

miriadami diamentów

muskanych promieniami

wschodzącego słońca

 

nasze wyznania

czule szeptane

dryfują poza horyzont

 

wrócą tu jutro

do brzegu

jak my

 

 

🌹Sauté🌹

 

dla ciebie

zrzucam warstwy

 

pozbywam się pancerza

odsłaniając miękkie fragmenty

samej siebie

 

stoję przed tobą boso

bez maski

 

kochaj mnie taką

sauté*

---

*bez makijażu lub z minimalnym, prawie niewidocznym makijażem

 

 

🌹morze mgieł🌹

Kochanemu mężowi

 

kroplami nadziei zwilżasz

moje serce

gdy pękają bańki moich

marzeń

 

wplatasz mi we włosy

pasma dobrych dni

 

nad nami łuki tęcz

 

zszywasz skrawki mojej

duszy

 

falochronem własnej piersi

osłaniasz wybrzeża moich

pragnień

 

zranione wnętrze koisz

plastrami czułych słów

 

razem z tobą wypływam

z morza moich mgieł

 

 

🌹pieśń wieloryba 52 herce 🌹

 

przemierzasz otchłań

twój głos dociera

do najdalszych wybrzeży

nie ustajesz

w poszukiwaniu podobnej duszy

wierzysz że istnieje

brakująca część

ciebie

 

słyszę bicie twojego serca

największa samotność

zamknięta w błękitnym ciele

 

52 herce

nadwrażliwość nierozumiana

 

twój śpiew porusza

mojego wnętrza strunę

drgając falami

tej częstotliwości

wiem

o czym marzysz

najmocniej

 

przemierzasz otchłań

tak długo

jak tylko wystarczy tlenu

pozostajesz w głębinie

szukając w niej

fragmentu siebie

 

przez fiszbiny

przelewasz smutek

co powraca od brzegów

niesiony echem

twojego żalu

 

52 herce

doskonale rozumie

jedynie

dusza płetwala

 

 

LINK

https://poezjamaglos.pl/morze-mgiel/?fbclid=IwAR2FZvhVsZ0HkstYwSV9vzwZPyYHlfaKnVYtEA7fXAVrsV-bQWUOyws0O8Q

link do zakupu https://www.facebook.com/profile.php?id=100009020218409 (Kochani piszcie na mesendżera autorki)

Ewa Bitner, Piotr Burski

Z tomiku: Zanim świat zwariował

Wydawnictwo Sorus

 

 

🌹Wiosna 🌹

 

Co jeszcze pisać o wiośnie?

Rzec by można – nihil novi:

Że słońce świeci radośnie,

Wśród gałęzi kląska słowik.

Drzewa oczy cieszą z rana,

Zachwycają zielonością.

Każda para zakochana

Promienieje wprost miłością.

Nad polem lecą bociany,

Wróciły z wczasów w Afryce,

Narcyzy i tulipany

W wiosennej toną muzyce.

Zapach bzu zmysły odurza,

Jaśminy w złocie i bieli.

Gwałtowna wiosenna burza

Wodę roślinom przydzieli.

I tylko lepiej nie mówić,

Że wiosna trwa bardzo krótko.

Jak młodość gdzieś się zagubi,

Odpłynie zieloną łódką...

Łódź, 26 lipca 2016

 

 

🌹Piotrkowska🌹

 

Czy wiesz, że w naszym mieście jest taka ulica,

Która na całym świecie nie ma sobie równych?

Jej czar niepowtarzalny każdego zachwyca,

Chociażby już przemierzył sto arterii głównych.

Z jednej strony jej strzeże sam Kościuszko dzielny,

Z drugiej Reymont – tu jego ziemia obiecana.

I tutaj kiedyś Wajda stworzył obraz wierny

Powieści, co jest wszystkim w Łodzi dobrze znana.

Stoją tu obok siebie piękne kamienice,

W strojne rzeźby ubrane, gzymsy i balkony.

Gdy wieczorem na spacer wyjdziesz w tę ulicę,

Odczujesz wtedy nastrój jej nieoceniony.

Ujrzysz, jak na ławeczce Tuwim sobie siedzi,

Jak gdyby był od zawsze, nigdy nie odchodził,

I w wojennej tułaczce pół świata nie zwiedził,

Lecz cicho i spokojnie mieszkał w naszej Łodzi.

Wtedy przypomnisz sobie dzieciństwo szczęśliwe,

Gdy wszystko było piękne i jasne, i proste,

Kiedy dziadek do snu czytał „Lokomotywę”

I cichutko w sen złoty przechodziłeś mostem.

Jeśli tutaj nie byłeś, to przyjedź koniecznie.

Z całego serca dzisiaj zapraszam cię szczerze.

I to przedziwne miasto zapamiętasz wiecznie.

A kiedy cisną buty, riksza cię zabierze.

 

 

🌹Okruchy życia🌹

 

Mało kto opowiedzieć swe życie potrafi,

Złożone ze wspomnień i starych fotografii.

W pamięci zawsze zostają tylko okruchy,

Jakieś chwile strzeżone przez łaskawe duchy

Oraz te, pełne zwątpień, bólu i cierpienia,

Których wymowy nawet lekarz-czas nie zmienia.

Człowiek składa się z tego, co myśli o sobie,

I tego, jak go widzi bliźni – drugi człowiek.

Właśnie suma tych spojrzeń to prawdy synteza.

Nawet kto do świętości prostą drogą zmierza,

Nie jest w stanie się oprzeć przed groźną pokusą.

Wątpliwości miotają często ludzką duszą.

Wśród ludzi tłumu każdy jest trochę samotny

I często go przeraża pęd życia zawrotny.

Czasem trzeba przystanąć, zatrzymać się w biegu,

Wspomnieć przeszłość, złożoną z różnych chwil szeregu,

I zadać sobie jedno, najprostsze pytanie:

Czy żyję tak, że po mnie wspomnienie zostanie?

Czy wszystko, co wynika z jak najlepszych chęci,

Zapisze się na zawsze w łaskawej pamięci

Tych, których Bóg postawił na mej życia drodze?

Jeśli tak, to dla nich warto mozolić się srodze.

Chociaż czas przybliża przejście w smugę cienia,

Nie jest stary ten, kto ma wiele do zrobienia.

Gdy inni na nas liczą, mimo niewygody,

Każdy, kto czyni dobro, pozostaje młody.

Choćby świat nie oszczędzał bólu i goryczy,

Kiedyś Pan miłosierny z życia nas rozliczy.

W nim pokładajmy ufność, że nawet przewiny

Zostaną wybaczone poprzez dobre czyny.

A kiedy już staniemy u Wiecznych Ołtarzy,

Niechaj moc dobrych działań na szali przeważy.

Może przodkowie nasi łaski wypraszają

I na spotkanie w Niebie cierpliwie czekają?

Tam odnajdziemy piękno, które tak zachwyca,

Jak w Inowłodzu z góry widziana Pilica.

 

 

🌹Polska🌹

 

Białopióry Orzeł po niebiosach płynął,

Nad Tatr szczytami i nad Wisły doliną.

Pokochał tę krainę, uwił tu gniazdo

Na sośnie strzelistej i pod złocistą gwiazdą.

Przez wieki patrzy z góry na tę ziemię,

Gdzie wciąż żyje Piastów prasłowiańskie plemię.

A lud ten z wdzięczności, w szacunku pokłonie,

Dał mu szczerozłotą koronę na skronie,

W purpur go przyodział swoją krwią barwiony,

Zatknął białą wstęgę w ostre jego szpony.

Krzyżem błogosławiąc i królewskim berłem,

Białopióry Orzeł stał się jego herbem.

Chociaż dzieje były niewolą zdławione,

Choć złamali skrzydła, zdeptali koronę,

To on znowu krąży wysoko w błękicie,

Na zachodzie we dnie, na wschodzie o świcie.

Swym wzrokiem sokolim Wolnej Polski strzeże,

Wolnej, dopóki trwa w Chrystusowej wierze.

Nie na próżno wieszcz pisał: „pod Krzyża znakiem,

Polska jest Polską, a Polak – Polakiem”!

 

 

🌹Ulica Gliniana🌹

 

Lubię wspominać dawne chwile,

Kiedy młodzieńcem byłem jeszcze.

W sercu radości miałem tyle,

Myślałem, że jej nie pomieszczę.

Dziś sześćdziesiątkę mam na karku,

Sylwetki nie mam już zbyt dziarskiej.

Siadam na starej ławce w parku,

Wśród starych klonów na Grunwaldzkiej.

Ulicy mojej dawno nie ma.

Tam huczy trasa, mkną tramwaje.

Ona jest tylko we wspomnieniach,

W pamięci tylko pozostaje.

Choć wszystko jest tu całkiem inne,

Wręcz niemożliwe do poznania.

Jedna ulica ocalała,

A tą ulicą jest Gliniana.

Chodźmy na spacer na Glinianą.

Wzdłuż wypukłego jak garb bruku.

Idźmy ulicą wciąż tą samą,

Gdzie nie ma gwaru ani huku.

Tu wciąż ta sama cisza żyje,

Podobnie drzewa podstrzyżone.

I pod tym klonem stańmy chwilę,

Gdzie znów splatają nam się dłonie.

Pod jednym z drzew tych, czy pamiętasz,

Jak pierwszy raz cię całowałem?

Byłaś w skowronkach – wniebowzięta,

Gdy ci gałązkę bzu podałem.

Choć wiele lat nam już przybyło,

To ty wciąż dla mnie jesteś kochana.

I nasza miłość się nie zmienia,

Niczym ulica, ta Gliniana.

I obiecajmy sobie mile:

Gdy jedno z nas pokłoni się otchłaniom,

To drugie przyjdzie, choć na chwilę,

Pod ten nasz klon – na Glinianą.

 

 

🌹Poezja🌹

 

Choć do świętości daleko mi było,

Kierowały mną zawsze poezja i miłość.

I nieraz życie przez to było trudne,

Bo przecież marzenia są niekiedy złudne.

I w codzienności nierzadko się gubię.

Szarości życia nie trawię, nie lubię.

Mdłe kolory poezją upiększam,

Wierząc, że w niej jest najprawdziwsze piękno.

I choć kocham, miłości wciąż szukam.

Do serc piórem skrzybię i uparcie pukam.

Bo poezja – to przecież też jest miłość,

Co świat i życie chce malować obrazem.

Kolorowe słowa z serca wydziera,

Pełne żywych barw nasączonych przekazem.

Poezja jest niczym miłości wyznanie.

Najszczersze, jakże proste i czyste.

Jak pierwsza miłość, moje pierwsze kochanie.

Niewinne, klarowne, przejrzyste.

Niczym wiara pełna nadziei.

Jak prawda, co jak matka wysłucha, zrozumie.

Bukiet myśli i słów, nie z umysłu, lecz z serca.

A serce jest dzieckiem i kłamać nie umie.

Ona nie jest mi dana na zawsze,

Choć dzisiaj jak woda ze źródła wypływa.

Wiem, że ktoś mądry kiedyś powiedział:

Poetą się nie jest – poetą się bywa.

 

LINK👉https://sorus.pl/?s=zanim+%C5%9Bwiat+zwariowa%C5%82&search_id=1&post_type=product

 

Udało mi się przeczytać 6 książek, tym razem niestety nic nie zaplanowałam, bo się nie dało :(. Myślę, że i tak świetny wynik mimo przewrotnego kwietnia :)), objętościowo mało jak na mnie, ale za to maj zapowiada się u mnie dużo ciekawiej.

 

LITERATURA DZIECIĘCA	1
LITERATURA PIĘKNA	0
KRYMINAŁ/SENSACJA/THRILLER	0
RELIGIA	0
ROMANS/EROTYK	0
FIKCJA HISTORYCZNA/ROMANS/DRAMAT	0
POWIEŚĆ OBYCZAJOWA	0
PORADNIK	0
HORROR	0
BIOGRAFIA	1
POEZJA	4
RAZEM STR	548

 

Z CIEKAWSZYCH:

 

JOANNA BARANOWSKA

ONA JEDNA

AUTORSKIE

IZABELA RUTKOWSKA

NIEZWYKŁE PODRÓŻE

SORUS

ANDRZEJ WRÓBLEWSKI

ZMIENNOŚĆ PÓR

AUTORSKIE

Powiew neonowy na majówkę. Dajcie znać czy Wam się podobają 😉 i co sądzicie o takim wzorze. 😊

 

Andrzej Wróblewski

Z tomiku: Zmienność pór

Wydawnictwo Autorskie

 

 

🌹NIEZAPOMINAJKA🌹

 

Kiedy Ziemia wiosnę wita,

Kwiatów się pojawia świta,

Mienią nam się przed oczami

Barw różnymi odcieniami.

Jest tam kwiat, który się

Niezapominajką zwie.

Błękit on w sobie ma

I nim tak uroczo gra.

 

Swoją nazwą mówi nam,

By z pamięci naszej bram

Nie wyrzucać w opar mgły

Dawnych nocy, dawnych dni.

Niezapominajki kwiat

Daje nam widoczny znak,

Że tkwią w myślach słońca dwa:

W moich ty, a w twoich ja.

 

Małe oczko jej niebieskie

Przystrojone w rosy łezkę,

Patrząc na nas, przypomina,

By w pamięci przeszłość trzymać,

Urok tych dawnych chwil,

Trochę przestarzały styl,

Pierwszych dwóch spojrzeń czar,

Fascynacji wspólnej żar.

 

Swoją nazwą mówi nam,

By z pamięci naszej bram

Nie wyrzucać w opar mgły

Dawnych nocy, dawnych dni.

Niezapominajki kwiat

Daje nam widoczny znak,

Że tkwią w myślach słońca dwa:

W moich ty, a w twoich ja.

 

 

🌹WIEJSKIE OGRÓDKI🌹

 

Znów lato nas wciąga bez reszty

W zgłębianie wciąż nowych uroków,

Czy ciepły, łagodny to deszczyk,

Czy w słońcu leżenie na boku.

Wśród wielu tych letnich dobrodziejstw

Jest jedno, co skromnie się skrywa,

Choć niby je widać na co dzień,

Lecz nie jest to plaża ni żniwa.

 

To wiejskie ogródki,

Lekarstwo na smutki,

Majątek malutki,

Lecz radości moc.

Rozkwitły za płotem

Z fantazją, z polotem,

Strzelają w krąg złotem

Z niewidzialnych proc.

 

Wysokie spotkamy tam malwy,

Znad płotów zerkają przyjaźnie,

Gdy oczom roztoczą swe barwy,

Od razu czuć będziesz się raźniej.

Tam czuć się będziemy swobodnie,

Tam czuć się będziemy bezpieczni,

Gdy w górze dostojnie, łagodnie

Kołysać się będzie słonecznik.

 

To wiejskie ogródki,

Lekarstwo na smutki,

Majątek malutki,

Lecz radości moc.

Rozkwitły za płotem

Z fantazją, z polotem,

Strzelają w krąg złotem

Z niewidzialnych proc.

 

 

🌹POWRÓŻMY Z OBŁOKÓW🌹

 

Leżąc na łące, w niebo patrzymy,

Na którym płyną obłoki,

Jedne maleńkie, drugie olbrzymy,

Na jasnym szlaku szerokim.

W przeróżnych kształtach nam się zjawiają,

Nikt na to zwykle nie zważa,

A może warto nimi się zająć,

Może chcą nam coś przekazać?

 

Powróżmy z obłoków, powróżmy z obłoków,

W nich przyszłość być może nieznana,

Bo przecież tam ona z niebieskich wyroków

Tam w górze jest nam zapisana.

 

W porze relaksu nikt się nie trudzi,

By myśleć o tym, co będzie,

Ważna jest trawa, co upał studzi

I kwiatów woń miła wszędzie,

Lecz żeby sobie czas ten na łące

Uatrakcyjnić, umilić,

Spójrzmy w obłoki w górze płynące

W tej letniej, ulotnej chwili.

 

Powróżmy z obłoków, powróżmy z obłoków,

W nich przyszłość być może nieznana,

Bo przecież tam ona z niebieskich wyroków

Tam w górze jest nam zapisana.

 

Kochani macie również możliwość odsłuchania pięknego wiersza z tomiku "Zmienność pór" pt.: "Konwalie Eulalii"  

Czyta Czarek Papaj @PoezjaMagłos

 

 

🌹JESIEŃ🌹

 

Jesień – to pora jest pożegnań

Z otaczającą nas zielenią,

Z tańczącym słońcem w żagli bielach,

Z motyli rojem tuż nad ziemią.

Jesień – to moment jest rozstania

Z błękitnym niebem przystrojonym

W obłoków białych długie stada

Powysyłane w cztery strony.

 

Jesień – to pora jest przywitań

Z szarością chmur niosących deszcze,

Z paradą wciąż zamglonych świtań

I z wiatrem, który wzmaga dreszcze.

Jesień – to czas, by się zapoznać

Na parapecie z rytmem nowym,

Który od rana słyszeć można

W kropli popisie estradowym.

 

Wciąż powitania i rozstania,

Gdzieś tam wysoko i nad ziemią,

Barometr w obie strony gania,

Owady brzęczą, to znów drzemią.

Nastrojów buja się huśtawka,

Gdy tak czas szybkie zmiany niesie,

A wszystko to, niestety, sprawka

Czegoś, co się nazywa „jesień”.

 

 

🌹W KRAINIE STU MARZEŃ ZIMOWYCH🌹

 

W krainie stu marzeń zimowych

Królują lodowe okowy,

Lecz serca tu zawsze gorące

Ramiona i dłonie pomocne.

W krainie stu marzeń zimowych

Szron sypie się siwo na głowy,

Lecz oczy tu patrzą życzliwie,

Uśmiechy na ustach tkwią żywe.

Niestety, kraina to marzeń,

W fantazji myślowej wydarzeń,

Na jawie i w sercach, i w głowach

U wielu jest aura zimowa.

 

W krainie stu marzeń zimowych

Szaleje wiatr zimny, sztormowy,

Lecz przy tych życzliwych tak duszach

Jest, jakby się z miejsca nie ruszał.

W krainie stu marzeń zimowych

Śnieg skrzypi pod nogą zmrożony,

Lecz kiedy żar serca go sparzy,

Jest, jakby był piaskiem na plaży.

Niestety, kraina to marzeń,

W fantazji myślowej wydarzeń,

Na jawie i w sercach, i w głowach

U wielu jest aura zimowa.

 

Krainę stu marzeń zimowych

Przenieśmy na grunt nasz życiowy,

By serca od zimna stwardniałe

Wrażliwe zostały na stałe.

Krainę stu marzeń zimowych

Uczyńmy narzędziem odnowy,

By słowa refrenu kąśliwe

Nie były już dłużej prawdziwe.

Niestety, kraina to marzeń,

W fantazji myślowej wydarzeń,

Na jawie i w sercach, i w głowach

U wielu jest aura zimowa.

 

LINK👉 https://www.bajkiwuja.pl/?fbclid=IwAR0kiIm6f9ytpDcUJj9-m8R-4c1f4LI96ZJNMjMKJWupFd1wATROcb3Z3e4

Kinga Michałowska

Z tomiku: Podyktowane sercem

Wydawnictwo Ridero

 

 

🌹Niezmiennie🌹

 

Gdy kogoś kochasz

nie liczysz ran.

Niezmiennie stoisz obok,

nawet wówczas

gdy sił ci brak.

Wierzysz w każde słowo.

Zawsze znajdziesz czas.

Pojawiasz się znikąd,

by wspierać każdego dnia.

Lecz, czy naprawdę

można kochać, aż tak.

 

 

🌹Nie bójmy się ciszy🌹

 

Cicho, nie bójmy się ciszy.

Już nikt nas nie usłyszy.

Tak wiele przykrych rozmów za nami.

Już żadne z twych słów mnie nie zrani.

Nie spojrzysz na inną.

Nie będę zazdrosna.

Nie będę krzyczeć za Tobą pozostań.

Już nawet śmierć nas nie rozdzieli.

Gdy w jednej trumnie spoczniemy.

A gdy ziemia nas już przysypie.

Będziemy słyszeć tylko wzajemną ciszę.

 

 

🌹Sedno prawdziwej radości🌹

 

Nawet w butelce

nie odnajdę zapomnienia

Kolejny papieros

wcale życia na lepsze nie zmienia

Ratunku próżno szukać

W przypadkowej miłości

Więc co teraz jest sednem

prawdziwej radości

 

 

🌹Jestem🌹

 

Rozejrzyj się wkoło.

Jestem tuż obok.

Niezmiennie od tylu lat,

wciąż na ciebie czekam.

Niepotrzebny nam wzajemny żal.

On zamiast cokolwiek nam dawać,

wszystko nam odbiera.

Pozwól by wspomnienia

o bolesnych sprawach odeszły w dal.

Rozejrzyj się w koło a dostrzeżesz,

że jestem tuż obok.

Myśl tylko o tym, co jeszcze przed nami.

To co najgorsze już dawno za nami.

Jestem tu.

Właśnie tu.

 

 

🌹Nauczyciel🌹

 

Wszyscy jesteśmy bohaterami.

Choć tak wiele przegranych walk jest za nami.

Liczy się tylko to, co jeszcze przed nami.

Choć to nie odkrycie.

Przyznam się szczerze

najlepszym nauczycielem jest dla mnie życie.

 

 

LINK👉 https://ridero.eu/pl/books/podyktowane_sercem/

Urszula Katarzyna Bydlińska

Z tomiku: OTULAM SIĘ TOBĄ

Wydawnictwo KryWaj

 

 

🌹***🌹

 

Przyjdź do mnie świtem

Niezapowiedziany

Przynieś mi bukiet niezapominajek

Błękitem kwiatów

utul moje serce

Szeptem

mnie ogrzej

Spojrzeniem zaczaruj

Otul w marzenia

Ukryj w swych ramionach

 

Czekam

 

Przyjdź

 

Usiądź

 

Zostań.

 

 

🌹***🌹

 

Miało być niebiańsko

romantycznie lirycznie

Ty, ja i gwiazdy

zdobiące firmament

A dziś, gdy Cię spotykam

odwracam wzrok

Nie cieszy mnie wygasły uśmiech

na dzień dobry.

 

 

🌹***🌹

 

Masz dziś imieniny

- jestem samotna

Kwiaty więdną w wazonie

Niekochane ćmy

umierają w płomieniach

Języki ognia trawią gniazdo os

Tak kończy się miłość, kochany.

 

 

🌹***🌹

 

Pozłociła się forsycja

kwiatem okazałym

drżą na wietrze szafirków

przeniebieskie dzwonki

 

Wśród zieleni traw

nieśmiało

stokrotka się wdzięczy

co niczym panna młoda

jeszcze niegotowa

 

Brzozy nisko opuściły

płaczące ramiona

zielenią się listkami

i pachną nadzieją

 

Serce znów mocniej bije

iskrzą się spojrzenia

 

Wiosna!

 

 

🌹***🌹

 

Znowu upadło na ziemię

małe lusterko nadziei

Odłamki szkła zraniły

naiwne rozmarzone dłonie

Samotne serce

zabiło bezgłośnie

Minął kolejny dzień

usnął znużony smutek

Dobranoc.

 

link:

https://krywaj.pl/sklep/ksiazki/489-otulam-sie-toba-9788367080453.html 

Udało mi się przeczytać 14 książek z 20, które zaplanowałam. Myślę, że i tak świetny wynik mimo choroby i egzaminów na uczelni.:)) objętościowo troszkę więcej niż w lutym. hehh...

 

LITERATURA DZIECIĘCA	2
LITERATURA PIĘKNA	0
KRYMINAŁ/SENSACJA/THRILLER	1
RELIGIA	0
ROMANS/EROTYK	2
FIKCJA HISTORYCZNA/ROMANS/DRAMAT	0
POWIEŚĆ OBYCZAJOWA	0
PORADNIK	2
HORROR	0
POEZJA	7
RAZEM STR	2137

 

Z CIEKAWSZYCH:

 

EWELINA C.LISOWSKA

NATURA DERWANA

ROMANSE

JACEK RYDLEWSKI/ANNA PALUSZAK	ŚCIEŻKI MIŁOŚĆI. O TYM, JAK ZBUDOWAĆ TRWAŁĄ I SZCZĘŚLIWĄ RELACJĘ	SENSUS
KARINA KRAWCZYK	FAJNA, ALE FRANCA	STUDIO MILLION

 

POEZJA:

 

MIECZYSŁAW ZYNER

W OKŁADKACH CZASU

AUTORSKIE

ANNA NAZAR

W SIECI (NIE)DOMÓWIEŃ

AUTORSKIE

MAGDALENA ŁUBKOWSKA

DZIEWCZYNA W PAPIEROWEJ SUKIENCE

AUTORSKIE

Babcia zupe gotowała
i do gorka powrzucała:
śtyry gnoty, galarype,
liść bobkowy, soli szczype.

Dwie wąsiony, szabel, pyre
i wieprzowom całom giyre,
stary laczek, nowom szwamke,
ździebko pieprzu i marjanke.

Grochu wciepła zez pół michy
i dwa luńty biołej kichy,
zaś do smaki dwie cytryny, 
gosztke kisu i faryny.

Jak to wszysko powrzucała
to hoczykiem zamiyszała.
Czy to bydzie fifno zupa?
Barzy wyjdzie śmiychu kupa!

 

 

Oraz fragment z wywiadu

 

 

Dzień dobry,

Dzisiaj gościem „Czytadła” jest autorka Joanna Baranowska – mediatorka, trenerka komunikacji, wolontariuszka, nauczycielka z pasją.

Autorka jest mamą dwóch wspaniałych córek, którym dedykuje swoje myśli.

Podejmuje aktywności artystyczne: teatralne, plastyczne, pisze bajki i wiersze, nie tylko dla dzieci. Jest autorką tekstów do piosenek. Zajmuje się również tworzeniem ,,mazów”, które z powodzeniem wykorzystuje w pracy, poruszając wyobraźnię odbiorcy. Chętnie inspiruje, towarzyszy, wspiera. Promuje metody budujące porozumienie i rozwiązujące konflikty. Wprowadza, między innymi, ideę ,,Porozumienia bez przemocy” oraz model SNO, a także metody coachingowe. Minimediacje oraz coaching rodzicielski traktuje, jako ważny fundament dobrego życia. Wierzy, że chęć zrozumienia, uważnego zatrzymania i poddania się refleksji to droga do budowania świadomości i dbałości o siebie oraz o innych. Ciekawość, otwartość i miłość to wartości, które stara się pielęgnować w relacji ze sobą i drugim człowiekiem. Joanna Baranowska jest autorką kilku tomików wierszy. W 2019 roku wydała, dzięki i dla Fundacji „Mamy Serce” (Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii Wad Wrodzonych Serca ICZMP), tomik ,,Dla dzieci”, w którym nawiązała do wielu ważnych, nie tylko dla najmłodszych, treści oraz wykorzystała rysunki własnych dzieci, Gabrysi i Basi. W 2021 roku pojawił się kolejny tomik ,,Echo chwil”, w którym został zapisany efekt rozważań autorki, powstałych także dzięki spotkaniom z wieloma osobami, z którymi komunikowała się, nawiązała różne, zawsze ważne, cenne relacje. W 2022 roku wydała kolejny zbiór myśli ,,Bliskie spotkania”, w którym można znaleźć oszczędne, ale i wymowne słowne obrazy, odzwierciedlające sposób, w jaki mogą oddziaływać na człowieka różne stany, sytuacje, uczucia. Ten tomik ceni szczególnie ze względu na współpracę z córką Barbarą Baranowską, która jest autorką większości załączonych w nim zdjęć.

W 2022 roku dołączyła do grupy autorów audio-antologii ,,Nadzieja”, wydawnictwo: „Poezja Ma Głos”, „Studio Otwarte Aneta Mazurek”.

Jej najnowsze realizowane marzenie to nagranie piosenek z własnymi tekstami – nagranie płyty wraz z zespołem Arete – cel charytatywny.

W grudniu 2022 miała miejsce premiera pierwszej piosenki z projektu ,,Marzenia do spełnienia”, zatytułowanej „Bardzo blisko”. W marcu 2023 roku pojawił się drugi utwór ,,Sięgaj po tę miłość”.

Myśli zapisane w najnowszym tomiku ,,Ona jedna” są kolejną próbą oddania różnych życiowych wątków. Wyraźnie wyłaniają się te, które nacechowane są chęcią czerpania piękna z codzienności, piękna, które nas niezmiennie otacza, które mimo wszelkich trudności uczymy się wciąż na nowo odkrywać i doceniać…

 

Zapraszam serdecznie do przeczytania wywiadu!😊

 

Witam serdecznie Joanno😊

 

Czytadło: Kiedy rozpoczęła się Twoja przygoda z pisaniem?

Joanna Baranowska: Bardzo trafne stwierdzenie: „przygoda z pisaniem”. Jeśli traktujemy życie i wszelkie nasze działania jak wspaniałą, życiową przygodę, to zapewne ta przygoda musiała rozpocząć się bardzo wcześnie i zapewne głód pisania rozbudzili we mnie ukochani Rodzice, Mama i Tata. Marzeniem mojego Taty było, bym pisała i wydawała swoje wiersze. Nie bez znaczenia były spotkania z ciekawymi mojego pisania nauczycielami, którzy nade wszystko dostrzegali moje pisarskie słabości, ale też, za co jestem im wdzięczna, doceniali moją wrażliwość. Myślę, że czytanie i pisanie pamiętników to był początek mierzenia się nie tylko ze swoimi emocjami, przeżyciami i przelewaniem ich na papier. Był to też początek wchodzenia w rolę, stawiania się na miejscu tych, którzy kochają, cierpią, odkrywają..., którzy zwyczajnie, nadzwyczajnie lub tak jak chcą - żyją.

 

Czytadło: Warsztat pracy – Czy w jakiś sposób go doskonalisz?

Joanna Baranowska: Nie brałam dotąd udziału w żadnych warsztatach ani szkoleniach. Jednak myślę o tym i wiem, że przyjdzie ta chwila i znajdę na to czas. Dotychczas uczestniczyłam jedynie w spotkaniach autorskich, cennych wydarzeniach organizowanych przez różne biblioteki, nie tylko w Łodzi, które z jednej strony potęgowały moją potrzebę doskonalenia warsztatu, z drugiej strony uświadamiały mi, jak długą drogę przechodzi pisarz/pisarka, by zostać dostrzeżonym, docenionym i mieszczącym się w pewnych wymogach. Jestem pokorna i nie nazywam się pisarką, a jedynie osobą, która zapisuje myśli tak, jak one przychodzą, płyną. Oczywiście, dołączam do tego procesu świadomie i tak, jak tylko potrafię uważnie. Jednak powracam do słów, zdań głównie po to, by je odkryć na nowo, prawdziwie i po swojemu oraz by je rozbudować tak, by opowiadały o czymś ważnym, poruszającym, pięknym, być może wszystkim nam bliskim. Jeśli to się udaje, jestem szczęśliwa.

 

 Czytadło: Czy chowasz wiersze do tzw. szuflady?

Joanna Baranowska: W szufladzie pozostają myśli inaczej ułożone, zaskoczone swoim istnieniem, bardzo trudne lub nieosiągalne poprzez brak osobistego doświadczenia w proponowanym zazwyczaj ”z zewnątrz” temacie, którego dotykają. Pozostają zapisy, które często stają się, gdy przyjdzie czas, niespodziewanym dobrym początkiem lub potrzebnym końcem. Doświadczam życia, więcej widzę i rozumiem, ale są też sprawy, zjawiska, dramaty, decyzje nie do pojęcia.

 

Czytadło: Czy któryś z poetów jest dla Ciebie autorytetem? Do jakiego poety lubisz często wracać? Czy masz takiego poetę?

Joanna Baranowska: Jeden to za mało.😉Pragnę wymienić wielu autorów:
M Rilke, A. Kamieńska, K. Nowosielski, H. Poświatowska, Honore de Balzac,
St. Grochowiak, M. Pawlikowska - Jasnorzewska, Julian Tuwim,
K. M. Trzaskalska, W. Szymborska, R. Wojaczek, Wystan Hugh Auden, Jan Twardowski.

Bardzo lubię wracać do Bolesława Leśmiana i Zbigniewa Herberta.

 

Czytadło: Czy masz swój jakiś rytuał, który towarzyszy Ci podczas tworzenia?

Joanna Baranowska: Zazwyczaj dużo pracuję, jestem w ciągłym ruchu.
Często z braku możliwości pełnego wyciszenia i zajęcia wygodnej pozycji do pisania, notuję w kalendarzach, zeszytach, na kartkach. Zbieram te myśli, jak cenne skarby😊 i podczas przerw świątecznych, wakacyjnych poświęcam im czas. Wówczas nie sposób mnie oderwać od pisania. To radosne, naturalnie oczekiwane i bardzo pochłaniające zajęcie.

 

Czytadło: Kto jest pierwszym Twoim czytelnikiem?

Joanna Baranowska: Moimi pierwszymi czytelnikami byli Rodzice.
Szczególnie moje pisanie, o czym już wspominałam, lubił mój Tata.
Dziś są nimi moje ukochane Córki i wspaniała Mama, która często powtarza: skąd to się u ciebie bierze?

 

Czytadło: Skąd czerpiesz pomysły na wiersze? Czy potrzebujesz motywacji do pisania?

Joanna Baranowska: Myśli, refleksje budzą się każdego dnia... wystarczy muzyka filmowa. Chętnie wracam do znanych ścieżek filmowych ,,The Cotton Club”, ,,Dziewczyna z perłą”, ,,Frida”, Meet Joe Black”, ,,Pearl Harbor”, ,,Gladiator”. Pobudzająca jest lektura, poezja, film, wydarzenie, rozmowa, ale i niezbędne zanurzenie w naturę, ciszę. Często tak po prostu chwytam słowa i nadaję tytuły różnym sytuacjom. Jednak najczęściej myśl, wiersz przychodzi... z człowiekiem..., który tak bardzo jest na swojej ścieżce... a jednocześnie tylko przez chwilę zdaje się odległy ze swoimi pragnieniami i widzeniem świata... Jesteśmy podobnie w życie uwikłani... zanurzeni. Słowa, choć znane, a nawet zdaje się pożyczone, nie tylko, dlatego, że tworzenie ich znaczeń to trud pokoleń... słowa... są wszędzie, a moim pragnieniem jest, by były tak bardzo moje... a jednocześnie zdołały przemówić do odbiorcy, który odnajdzie w nich bliskie mu emocje, stany.

 

Czytadło: Czy spośród napisanych własnych wierszy, któryś darzysz większym sentymentem i dlaczego?

Joanna Baranowska: Nie jest mi trudno wybrać ten jeden. ,,Sięgaj po tę miłość” to wiersz, który jest dla mnie ważnym wyznaniem i cieszy mnie wyjątkowo, bo do niego powstała muzyka. Dzięki zespołowi Arete tekst został pięknie wyśpiewany, podobnie jak tekst ,,Bardzo blisko”. To początek muzycznej przygody i realizacji długodystansowego marzenia, by słowa cieszyły dzieci. Słowa ubrane w muzykę cieszą, nie tylko dzieci, jeszcze bardziej. Lubię też wiersze ,,Przyjaciel o mokrej twarzy”, ,,Zatrzymany kadr”, ,,Niebo. Ziemia” - one przyszły tak lekko zwyczajnie – nadzwyczajnie, podobnie jak ,,Biała kartka” czy ,,Jeden wiersz”.

 

Czytadło: Jakiej tematyki nie podjęłabyś się w swoich wierszach?

Joanna Baranowska: Trudna jest dla mnie tematyka śmierci, wojny... straty... Dzisiejsze czasy są trudne. Nie sposób być obojętnym... i refleksja na te tematy jest ze mną... i jest bardzo trudna, bo wymaga, moim zdaniem, i wielkiej delikatności, i precyzji, by dotknięcie słowem ,,poranionych” lub będących w żałobie dawało jednocześnie siłę, ukojenie, nadzieję. Te myśli pojawiają się. Są krótkie i zdaje się dość wnikliwe, ale na okrucieństwo i brak człowieczeństwa zazwyczaj brak mi słów.

 

Czytadło: Czy wydanie tomików poezji odmieniło w jakiś sposób Twoje życie?

Joanna Baranowska: Moje życie pozostaje równie mocno przeze mnie doceniane i uwielbiane jak przed napisaniem i wydaniem tomików. Cieszy mnie realizacja moich marzeń i projektów, szczególnie włączenie w nie moich dzieci oraz dołączenie do grupy osób piszących teksty do piosenek. Stałam się członkiem stowarzyszenia autorów, w tym autorów tekstów, ZAiKS. Bardzo cieszy mnie współpraca z zespołem Arete i realizacja projektu ,,Marzenia do spełnienia” - nagranie piosenek z moimi tekstami. Wciąż poszukuję sponsorów i patronów medialnych do tego przedsięwzięcia... a przypominam: cel ważny, bo charytatywny. Środki ze sprzedaży powstającej płyty będą przekazane na rzecz Fundacji „Mamy Serce ICZMP” w Łodzi. Bardzo też doceniam wyjątkową, życzliwą grupę wrażliwych twórców „Poezja Ma Głos”, do której dołączyłam w 2022 i współpracę ze znakomitym lektorem, Panem Cezarym Papajem. Cenię bardzo ich wsparcie i patronat. Podobnie jak patronat „Czytadła”. Dziękuję.😀

Czekam na odpowiedzi od popularnych stacji telewizyjnych i radiowych oraz
od teatru.😊 Na wszelkie dobre zmiany i ciekawą współpracę jestem pozytywnie nastawiona. Zapraszam do kontaktu.😉

 

Czytadło: Czy bierzesz udział w konkursach poetyckich?

Joanna Baranowska: Tak, wzięłam udział w kilku konkursach poetyckich.
Jeśli chęć wzięcia udziału w kolejnych pojawi się, będę próbować i dołączę się na pewno. Dzięki temu moje wiersze i opowiadania można przeczytać w wydanych antologiach lub zbiorach wierszy, głównie dla dzieci.

 

Czytadło: Literatura – do jakiego gatunku literatury najczęściej zaglądasz
i dlaczego? Czy możesz nam coś polecić?

Joanna Baranowska: Często wracam do książek E. M. Remarqua, E. Hemingwaya, do pozycji autobiograficznych A. Hepburn, B. Streisand, R. Polańskiego, K. Jandy. Lubię śledzić prawdziwe historie, wątki historyczne i geograficzne, filmowe oraz kulinarne i ostatnio kryminalne.

Pozycje, które mogę polecić, które poruszyły mnie na różne sposoby😊 ,
to: ,,Gdzie śpiewają raki” D. Owens, K. Nosowska ,,A ja żem jej powiedziała”😉 i ,,Becoming” Moja historia - Michelle Obama.

 

Czytadło: Muzyka – jaką lubisz najbardziej? Czego najczęściej słuchasz?

Joanna Baranowska: Bardzo lubię zanurzyć się w muzyce ze znanych ścieżek filmowych ,,The Cotton Club”, ,,Dziewczyna z perłą”, ,,Frida”, Meet Joe Black”, ,,Pearl Harbor”, ,,Gladiator”. Niezmiennie odczuwam dreszcze, słuchając kompozycji W. Kilara i równie mocno porusza mnie muzyka A. Korzeniowskiego.

 

Czytadło: Nauczycielka z pasją, a coś więcej?

Joanna Baranowska: Tak, tak to czuję, że mam silne zamiłowanie i trwałą skłonność do zajmowania się pewnymi przedmiotami i sprawami. Wiele moich myśli i działań związanych jest z wykonywanymi przeze mnie zawodami. Pasja to wewnętrzna potrzeba pracy z ludźmi i niezwykła wartość, pozwalająca odczuwać zwiększoną motywację do świadomego bycia i rozwijania swoich umiejętności. Zawody nauczyciela, oligofrenopedagoga, mediatora, trenera komunikacji wiążą się z ogromną odpowiedzialnością, potrzebą zaangażowania w pracę, empatią oraz z niezbywalnymi pokładami cierpliwości. Dokładam wielu starań, by być dobrym przewodnikiem, ale i przyjacielem. Przekazywanie wiedzy, wspieranie w rozwoju umiejętności i kształtowaniu wartości szczególnie w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej uważam za niezmiernie i niezmiennie ważne, gdyż właśnie w tym okresie jest to znaczące doświadczenie dla dzieci i w niezwykły sposób wpływa na dalsze lata nauki szkolnej, a nawet na ich przyszłość zawodową. Rola, jaką nauczyciel pełni w edukacji, jest jedną z ważniejszych ról. Bardzo szanuję nauczycieli i podziwiam ich zaangażowanie. To zawód, w którym czeka wiele wyzwań. To piękny zawód.

 

Czytadło: Łódź – ulubione miejsce, kafejka - które lubisz, odwiedzasz
i dlaczego?

Joanna Baranowska: „OFF Piotrkowska”. Miejsce przyjazne, bardzo dobrze już znane - to dla mnie miłe, nie tylko studenckie i sesyjne wspomnienia, dobra komunikacja.

 

Czytadło: Podróże – ulubione miejsce, które lubisz odwiedzać lub które Cię zachwyciło i dlaczego?

Joanna Baranowska: Ostatnie wakacje to mała Słowenia. Lublana, Piran czy Bled zachwycają. Były chwile nad Adriatykiem, wiały gorące wiatry z Włoch i byli życzliwi ludzie. Wspaniała wycieczka. Uwielbiam wracać do Kazimierza nad Wisłą, Sandomierza, ale i do Torunia, Gdańska i tęsknię za Bieszczadami, za Soliną.

 

Czytadło: Jak spędzasz swój wolny czas każdego dnia?

Joanna Baranowska: Obecnie dużo pracuję i relaks to kąpiel, masaż i książka, muzyka lub film. Cenię pozycje oparte na faktach, filmy dokumentalne, ale i dramaty psychologiczne. Dobrze, że niebawem będę mogła wsiąść na rower. I pojechać przed siebie.

 

Czytadło: Bez czego nie wyobrażasz sobie życia?

Joanna Baranowska: Pierwsza myśl: Nie wyobrażam sobie życia bez ukochanych, bez radości z życia, bez aktywności. Nie wyobrażam sobie, by moje serce było bez uśmiechu.

 

Czytadło: Czy w najbliższym roku możemy spodziewać się kolejnej publikacji? Czy możesz nam coś zdradzić?

Joanna Baranowska: Piszę nadal, więc kto wie, kto wie... Prawdopodobnie wydam bajki i opowiadania dla dzieci.

 

Czytadło: Czy masz jakieś najbliższe marzenie, które chciałabyś bardzo zrealizować i się z nami tą informacją podzielić?

Joanna Baranowska: Tak, szukam ilustratora do swoich bajek i poczyniłam już pierwsze kroki. Szukam też zespołu, który podejmie się próby wyśpiewania moich myśli dla dorosłych i przygotowuję się do realizacji tego projektu.

 

Czytadło: Dokończ zdanie: Wybitni poeci to…

Joanna Baranowska:…to C. K. Norwid , Z. Herbert, W. Szymborska, J. Twardowski.

 

 

Czytadło: Serdecznie dziękuję za przyjęcie mojego zaproszenia, udzielenia ciekawych odpowiedzi na pytania i za poświęcony czas.

Życzę, Joanno, dalszych sukcesów! Czekamy na kolejny Twój tomik wierszy lub bajkę dla dzieci😊 i zapraszam na kolejne spotkanie. 

A Was, moi drodzy, zapraszam do zadawania pytań pod postem w wiadomości.

Joanna Baranowska odpowie w wolnych chwilach na Wasze pytania na FB

 

Link do zakupu książki

https://www.facebook.com/Joa.Baranowska

 

Linki do stron autora

https://www.facebook.com/Joa.Baranowska

 

Joanna Baranowska

Z tomiku: Ona jedna

Wydawnictwo Autorskie

 

 

 

🌹ZAPRASZAM CIĘ.🌹

 

Zapraszam cię do mojego

ogrodu wartości.

Jest piękny.

Rosną w nim, przede wszystkim,

róże miłości.

A gdyby pojawiły się wątpliwości, że jest właśnie tak...

spokojnie idź po ścieżce słów

i o tym do mnie, do siebie, do uważnych osób mów...

Co podpowiada ci dobry duch?

A co z ciemnych strof życia wynika?

Czy i kiedy

radośnie ludzka lub zwierzęco dzika

natura istnienia wynika?

 

 

🌹JEDEN WIERSZ.🌹

 

Jeszcze jedna myśl

nie zaszkodzi.

W bezruchu pióra na chwilę zastygła.

Jeden wiersz, który już jest w głowie

i nie chce zerwać więzi ze słowem.

Dzięki niemu dojdę do

skrzydlatego malca.

Obudzę dziecko, które chce się przywitać

i zrobić wrażenie, pokazując życie...z lotu ptaka...

Za nim...

polecę...

Choć wielu pomyśli:

Po co słowa?

Fale dźwięków?

Ciche pomruki?

Dla mnie wszystko będzie wyraźne

i od nowa.

I wierzę.

Anioł rozwiąże mi język,

pełen osobliwości 

być może?

lub prawie na pewno

obłędnych.

I trud jego

nie będzie daremny.

 

 

🌹NAGŁY ZWROT.🌹

 

Obudzone w niej...

kłębowisko drżeń...

a jednak nic nie przebija się do serca...

i nagły zwrot...

i odliczanie...

Śmierć zagląda przez ramię...

Dobrowolnie i nieboleśnie...

przypomina sobie o śmiertelności

i już nie ma wymówki...

...chce żyć...

kochać...

...czuć...

 

 

🌹CKLIWE.🌹

 

Przesyłam ckliwe, czułe półtony poezji płochej.

Czekaj półmroku cudownej pościeli, gdy chwila pomnażać chce chwilę.

Potem części pulsujących całości - prawdziwe pojednanie.

Ciała… promień przeznaczenia przenika - cud, co czyta poematy pamięci, pragnącej

ciebie całego pozapisywać.

 

 

🌹ŻYCIE MOŻE DRAPAĆ.🌹

 

Tak bardzo życie bywa surowe

w środku...

Może drapać.

Nie ma już ciszy nocą,

gdy gubisz snu

spokojny rytm.

Wszystkie domysły groteskowe, nietrafione?

Niewypowiedziane zamyka się na świat?

Poczeka na pełnię

lub na burzy znak?

Niepewne czy skradzione...

lubi czuwanie?

Musi mieć coś wczorajszego lub jutrzejszego,

co znaczy więcej

niż odbicie jego?

Uroda prawdy

ujrzy światło dzienne.

Miej tę pewność

i zaśnij...

niespokojnie.

Prawda...

nie uniknie

światła.

 

 

 

https://www.facebook.com/Joa.Baranowska