Białe kości

Miałam kilkuletnią albo i dłuższą przerwę od Mastertona. Teraz postanowiłam jakby odnowić znajomość z jego książkami. Zapamiętałam i kojarzę autora bardziej z horrorami, które dawniej częściej czytałam. " Białe kości" to raczej kryminał ale z elementami horroru. Zawiera bardzo drastyczne opisy, ogrom brutalności oprawcy i bezbronności ofiar. Pokazuję pracę policji i powolne dochodzenie do prawdy. Niestety w tym czasie giną ludzie. Z pewnością sięgnę po kolejne książki autora.

Doskonały kryminał, albo kryminalny horror. Jak na horror Mastertona przystało, jest brutalny, pełen krwawych opisów i pełen odniesień do czarownic i mitologii celtyckiej. Rytualne morderstwa sprzed lat, krwawe zabójstwo dziś i deszczowy, mglisty, niepokojący klimat irlandzkiego Cork. Nadinspektor musi znaleźć mordercę, ale czy walczy tylko z ludźmi?
Powieść doskonale się czyta, wciąga, intryguje i chwilami mrozi krew w żyłach. Podejrzenia sprawcy/ców miałam wcześniej, ale i tak autor mnie zaskoczył wyjaśnieniem...

Mastertona czytałam jako nastolatka ale w takim wydaniu jeszcze nie miałam przyjemności. Bo przyjemność była to wielka :) Mocny thriller dla tych, którym nie straszne są krwawe opisy. To pierwszy tom przygód ambitnej irlandzkiej policjantki, Katie Maguire, a ja już wiem, że na pewno sięgnę po kolejne. Takiego Mastertona będę czytać :) POLECAM!

Książka mnie bardzo rozczarowała. Owszem, był to kryminał, który można ocenić jako "całkiem ok". Tylko niestety nie na to się nastawiłam. Pozycję znalazłam w wątku o "polecanych horrorach". Mówię sobie - zbrodnia, czary, Irlandia - no idealnie. Plus wreszcie coś nowego. Zaczynam czytać, zapowiada się nawet całkiem fajnie, ale strach nie był mi dany. Ok, zgadzam się, że opisy odcinania mięsa od kości na żywca mogą powodować pewien niepokój, ale bez przesady. Uczucie to nie różni się niczym, od tego którego wiele z nas doświadcza oglądając programy na ID. Nie jest to jeszcze nic na miarę prawdziwego horroru (chociaż może to ja mam wypaczone pojęcie o tym, co to prawdziwy horror?)
Mimo wszystko, największym zawodem było dla mnie zakończenie. Naprawdę, liczyłam na efekt wow, więcej akcji. Czegoś co pozwoli mi zapamiętać tę książkę. I chociaż czytało się całkiem sprawnie, ocena nie może być wyższa.
Reasumując, jako czytało w wolnym czasie, bez nastawienia się na jakieś opisy, wywołujące dreszcz przerażenia - nadaje się. Jeśli szukacie czegoś strasznego i porywającego - to szukajcie dalej.

Na farmie państwa Meagherów zostają znalezione kości kobiet. Dokładnie 11, a sposób ich zamordowania wskazuje na wyjątkowo okrutny rytuał. Na dodatek wygląda na to, że to wcale nie koniec. John, który odziedziczył ziemie po ojcu i mieszkał tylko z matką, uparcie twierdzi, że jego rodzina nie ma z tym nic wspólnego. Sprawą zajmuje się komisarz Katie Maguire wraz ze swoim partnerem w pracy Liamem Fennessy, a czytelnik będzie krążył po historii związanej z mitologią celtycką oraz… I Wojną Światową.

Książka jest głównie thrillerem, ale chyba Masterton nie byłby sobą, gdyby jakieś elementy horroru się nie pojawiły. Gdy wątek zaczyna się rozwijać, historia może wydawać się dość zakręcona, ale na koniec wszystko nabiera sensu i klei się w całość. Mamy też tu istnie rzeźnickie sceny, co w twórczości Mastertona również absolutnie mnie nie dziwi. Powiedziałabym, że to spokojnie zahacza o gore. I chociaż na początku może być trudno wkręcić się w książkę, to z czasem przygoda zaczyna nabierać tempa, a pod koniec mamy dość mocną czystkę, więc odradzam przywiązywania się do postaci. Sam język jest prosty i przyjemny (najwyżej zdarzała się gdzieś literówka czy powtórzenia), dialogi wypadają dobrze. Podoba mi się to, że słynny motyw wścibskich dziennikarzy jest ograniczony jedynie do oficjalnych konferencji. Katie tłumaczy sytuację, dziennikarze zadadzą kilka pytań i koniec, można się skupić na czymś innym. Jednak z drugiej strony nasuwa to pytanie, po co te sceny właściwie tam są, ...