Białe święta, zimny trup

Początkowo miałam dać niższą ocenę, jednak w ogólnym rozrachunku zdecydowałam się na 6 gwiazdek. Byłam już blisko porzucenia książki, bo kilka pomysłów wydawało mi się zbyt udziwnionych, ciężko mi się brnęło przez ogólne fabularne zamieszanie, i nic mnie nawet odrobinę nie rozbawiło. Aż dotarłam do sceny z nalewką, która to wywołała moje niekłamane rozbawienie. Później przy scenie z barszczem i pieluchą już niekontrolowanie śmiałam się w głos. Zdarzyło się jeszcze kilka drobnych uśmiechów, co finalnie zaowocowało 6 gwiazdkowa oceną. Ale byłam blisko porzucenia lektury, i w sumie dobrze wyszło że dałam książce szansę, chociaż ciotka Emilia i jej futurystyczna choinka, o mało nie spowodowały przedwczesnego zakończenia lektury.

Uff… przeżyłam! I nie mam tu na myśli zamachu na moje życie, ale święta z Emilią Gałązką i jej apokaliptyczną choinką zrobioną z ostrzy pił i gwoździ! Choinka jej pomysłu nadaje się najbardziej na złomowisko, ewentualnie do muzeum osobliwości lub galerii new art. Nie tylko grozi skaleczeniem, ale obcięciem którejś z części ciała. Taki ostry początek i osobliwy widok nie wiem, czy mnie bardziej zmroził, czy rozbawił. Na pewno niepomiernie zaskoczył, a potem było już… normalnie nienormalnie, jak to u Iwony Banach w komediach kryminalnych i trupami.

Z Duchołazów przeniosłam się do Słodzinka, lecz wcale nie było tak słodko, jak zapowiada nazwa miejscowości. Zdecydowanie za to niebezpiecznie, dziwacznie, irracjonalnie. Zwariowanej rodzince Emilii nic nie brak, zwłaszcza ekscentrycznych pomysłów. To święta raczej dla kosmitów niż dla zwykłych ludzi – sernik z chrzanem i grzybami, inteligentne pieluszki w prezencie. W pakiecie dziennikarskie zapędy Pawełka i poszukiwanie przez niego sensacji w dawno spalonym aucie, trup, kobieta ze zdjęcia, nieistniejący martwy wilkołak, Proboszcz, który nie jest proboszczem, nieufni mieszkańcy miasteczka, pobicie i grabież grobów, szalejące psy i krwiożercze koty oraz zioła. A na Wigilii tłum niezapowiedzianych gości. Całość ochlapana krwią, zanurzona w mrocznej atmosferze i obsypana płatkami białego puchu.

Wśród mrowia ludzkich charakterów i charakterków na plan pierwszy wysuwa się tytułowy zimny trup. Zwłoki kobiety w dom...

Po przeczytaniu dwóch dość mrocznych thrillerów kryminalnych postanowiłam trochę odreagować. Sięgnęłam więc po kolejny kryminał, ale tym razem na wesoło.
Styl jakim pisze Iwona Banach jest bardzo ironiczny, ale ja lubię ten rodzaj humoru. Ta książka rozbawiła mnie do łez i sprawiła, że momentami śmiałam się w głos.
Jak to zwykle bywa w komediach kryminalnych, oprócz humoru musi być jakaś sensacja, a nawet odrobinę horroru. W książkach tej autorki znajdziecie to na pewno. Intryga kryminalna skonstruowana jest tak, że do końca nie potrafimy odgadnąć, kto zabił. Przyznam szczerze, że kilka razy błądziłam trochę po omacku i nie trafiłam, ale to chyba świadczy tylko o tym jak skutecznie autorka potrafi wyprowadzić czytelnika w pole.
Dość dynamicznie i tajemniczo posuwająca się akcja nie pozwala na nudę. I chociaż prowadzone przez policjanta śledztwo też mocno kluczy między wątkami, to jednak coś tam w końcu udaje się ustalić.
Przyznam szczerze, że wnioski i ustalenia końcowe mocno mnie zaskoczyły, nigdy nie spodziewałabym się takiego zakończenia 😉
Bohaterów jest sporo i początkowo trochę się w tych postaciach gubiłam, bo nie mogłam zapamiętać kto jest z kim i dlaczego, ale jak to mówią „im dalej w las…”. No, może nie jest to dobre porównanie, ale im dłużej zagłębiałam się w fabułę, tym lepiej orientowałam się w jej bohaterach.
A same postacie? No cóż, myślę, że nawet o policjancie nie można w kontekście tej książki myśleć poważnie.
Osobowości i zac...

Chociaż do Bożego Narodzenia pozostało jeszcze trochę czasu ... Ja już zaczynam... Pierwsza w tym sezonie pozycja świąteczna.

Kolejna odsłona Serii z trupem, czyli ... komedia kryminalna😀

Emilia Gałązka postanowiła stworzyć choinkę ze śrub, gwoździ, wkrętów i innego żelastwa.

Magda, która została mamą, boi się w związku z tym o zdrowie i życie córki swojej i Mikołaja oczywiście. Amelia z mężem (babcia i dziadek) mieszkają oddzielnie, zbyt blisko jednak. Paweł (dziennikarz hipochondryk) i Simona (ezoteryczka) tymczasowo prowadzą agencję w dworku w Duchołazach, ale ze względów bezpieczeństwa mieszkają w Słodzinku z jamniczką Luną.

Strona 48 to opis wioski.

Taki, idealny w punkt😂

Stare zdjęcie kupione przez Pawła na wiejskiej wyprzedaży narobiło sporo zamieszania wśród mieszkańców wsi.

Magda zadecydowała o przeniesieniu świętowania do Słodzinka. Pierwsza noc przyniosła niejedno zaskakujące wydarzenie. Spania nie było. Były za to inne "atrakcje" oraz zwłoki jednej z mieszkanek wsi w domu u zielarki zwanej Babenstein. Czy to robota Rafaela (lokalny wilkołak)?

...

Co tu się wyprawiało😂

...

Pomysły bohaterów oraz ich realizacja powodowały, że zaśmiewałam się do łez, dziękując jednocześnie za moją "normalną" rodzinę. Dodając do tego zbiegi okoliczności, powstała mieszanka rozbrajająco rozweselająca.

...

„Na podwórzu stało duże metalowe drzewo, które chyba docelowo miało być choinką. Zdecydowanie apokaliptyczną. No, możliwe, że nawet postapokaliptyczną.”

Święta Bożego Narodzenia za nami więc chyba to dobry czas na powieść Iwony Banach „Białe święta, zimny trup”. Czas na przeniesienie się w czasie do miejscowości Słodzinka, gdzie wydarzenia wcale nie zapowiadają się tak słodka jak mogłaby wskazywać nazwa.

„Reguła trzech Z! Złapać, zabić, zakopać”

Magda urodziła i właśnie w powiększonym składzie mają zamiar świętować pierwsze Święta Bożego Narodzenia.
Emilii wróciła chęć do życia bo znów zbliża się wizja końca świata, do tego przygotowania do Świąt powodują, że pomysłowa ciotka wzbudza niepokój w młodej matce.

Jednak czy przeniesienie się na okres świąteczny do Simony i Pawła to dobre rozwiązanie?
W końcu jest tam i trup i wilkołak i widmo kataklizmu.

Co jeszcze może wydarzyć się w ten świąteczny czas?

„Postanowiła podgrzać atmosferę.”

Iwona Banach stworzyła pozycję gdzie jak zawsze sporo się dzieje. Idealnie uchwyciła zachowania jakie występują często w małych społecznościach, do tego wszystko zabarwione nutką czarnego humoru. Początkowo trochę się gubiłam w bohaterach, jednak z czasem jak weszłam w historię nie stanowiło to dla mnie problemu. Powieść idealna na szary i deszczowy wieczór. Polecam serdecznie

Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Emilia po raz pierwszy ma zamiar urządzić prawdziwie rodzinną wigilię. Jej siostra Amelia nie jest z takiego obrotu sprawy zbytnio zachwycona, lecz Magda postanowiła, że zostaje z córeczką u ciotki i nie ma zamiaru zmienić zdania. Emilia jest dumna z tego, że ma takie ważne zadanie, pierwszą rzeczą jest oczywiście choinka. Jednak kobieta chce zrobić bardzo trwałą i na lata, więc bierze do ręki spawarkę, lutownicę i przy pomocy gwoździ oraz kawałków pił próbuje zrobić coś na kształt choinki... Sama jest bardzo zachwycona swoim dziełem, lecz wszyscy domownicy boją się tej wątpliwej urody ozdoby. Magda stwierdzając, że ta choinka może być zbyt wielkim zagrożeniem nie tylko dla małego dziecka, więc należy przenieść się ze wszystkim (oprócz tej choinki) w bezpieczne miejsce na czas kolacji.