Książki najgorsze i parę innych ekscesów krytycznoliterackich 1975-1980

Trzecie - ulepszone! - wydanie legendarnych Książek najgorszych... Stanisława Barańczaka. Feliks Trzymałko i Szczęsny Dzierżankiewicz pojawili się na łamach „Studenta” w 1975 roku, aby - jak sami pisali - prowadzić „przegląd bieżących osiągnięć polskiej grafomanii”. Jak się okazało, m.in. za sprawą kryminałów publikowanych przez Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, grafomania polska przeżywała wówczas swój złoty okres i dostarczyła obu panom materiału do wielu tekstów. Prześmieszne paszkwile były pisane w rzeczywistości przez Stanisława Barańczaka i dość szybko zainteresowała się nimi cenzura. Cykl wyszydzający zjawisko „grafomanii z państwową pieczątką” trafił więc na łamy drugoobiegowych: „Biuletynu Informacyjnego KOR” i „Zapisu”. Książki najgorsze... doczekały się dwóch wydań książkowych, które zyskały status kultowych. Obecnie oddajemy do rąk czytelników zmienione trzecie wydanie, wzbogacone o „pięć wyskoków paszkwilanckich” opublikowanych w 1993 w „Gazecie Wyborczej”.