Motylek

Dobry debiut, wcześniej przeczytałam "Łaskuna" i zaczęłam szukać innych powieści autorki. "Motylek" to dobrze napisany kryminał, taki jak lubię, wiele wątków, powroty do przeszłości, wyznania mordercy, Jest pewien schemat, ale zabiegi są ciekawe i przede wszystkim realne. Nie przytłacza mnie natłok informacji, rozbudowane postaci, dobrze się czyta. Nie polubiłam niektórych bohaterów, ale nie muszę ich lubić. Jestem ciekawa następnych części, mam ostatnio słabość do polskiego kryminału, według mnie czasami jest lepszy nich zachwalana i reklamowana zagraniczna twórczość.

Motylek. Delikatne zwiewne zwierzątko, piękne i urocze. A tu? Symbol śmierci, cierpienia, tęsknoty i… Wiecznie niespełnionej miłości i poszukiwań.
Kim jest Motylek? Nie to nie zabójca ;) Motylek to kobiety. Czyje? Nie powiem ;) to trzeba przeczytać, bo stanowi klucz do zagadki. A raczej jeden z kluczy.
W tej powieści nic nie jest oczywiste. Nic nie jest takie jak na pierwszy, lub nawet drugi rzut oka by się wydawało.
Mała wioska gdzieś koło Brodnicy – Lipowo. Senna, zimowa, spokojna. Tam właśnie ukojenia po rozwodzie szuka Weronika, Warszawianka. Kupiła od Kojarskich, tamtejszej rodziny nowobogackich,(o których za chwilę) dworek ze stajnią i dużym terenem. Jednym z elementów książki jest właśnie spokojna historia jej odrestaurowywania swojego życia i miejsca gdzie mieszka. W momentach gdy akcja śledzi jej losy możemy się uspokoić. Pies Igor, koń Lancelot, spokój i cisza. Ona jest też bohaterką romansowej części ksiązki. Jej partner to Daniel Podgórski, komendant posterunku policji w Lipowie. Ale nie spodziewajcie się wielkich wybuchów namiętności, ich relacja jest dość szczątkowo opisana, przyjemnie i dobrze ale jednak nie tak jak lubimy. Jest bez szczegółów podchodów i innych.
Komisariat policji jest też miejscem, punktem łączącym naszych bohaterów. Mamy tam też Pawła, damskiego boksera, ojca piątki dzieci i syna jednego z dwóch miejscowych bohaterów (pierwszy to ojciec Daniela), Janusza, policjanta z problemami rodzinnymi i alkoholowymi, Marka, najmłodszego...

Ta książka to moim zdaniem przede wszystkim bardziej produkt odpowiedniego PR wydawnictwa, aniżeli faktycznej dobrej jakości historii, pomimo wielu bardzo pochlebnych opinii. Skusiłam się na zakup Motylka głównie ze względu na to, że dosyć często na nią przypadkiem „wpadałam” przy okazji poszukiwań kryminałów, co jest właśnie rezultatem wspominanej wcześniej efektywnej reklamy. Styl Autorki wydaje mi się nieco infantylny, zwłaszcza w pierwszej części książki, później być może po prostu się do niego przyzwyczaiłam. Bohaterów jest wielu i tak naprawdę nie wiem, kto jest główną postacią całej historii, być może takiej postaci wcale nie ma, ponieważ Autorka nie skupia się jedynie na aspekcie kryminalnym, ale w równiej mierze na stronie obyczajowo – społecznej, opisując mechanizmy funkcjonowania społeczności wiejskiej, a w tej – jak wiadomo – głównych ról jest sporo i każdy ma tutaj określoną funkcję. Zakończenie książki niestety mocno mnie rozczarowało, nie pasuje mi do całej historii, jest nieco „amerykańskie”, nie pasuje do polskich realiów. Miałam nadzieję, że książka faktycznie warta jest swych ocen i niestety troszkę się zawiodłam, dla mnie książka nie obroniła się. Nie jest ani dobra, ani bardzo zła i pamiętam ciągle, że jest do debiut, wszystko zatem może się rozwinąć w dobrym kierunku. Ja z takiego własnego debiutu byłabym zadowolona. Mimo wszystko polubiłam Lipowo, polubiłam tę zamkniętą społeczność, dlatego też skuszę się na kolejną część, czyli „Więcej czerwieni”, tym ...

Po pierwszych stronach nie oczekiwałam zbyt wiele (bohaterka "jest po rozwodzie z mężem" - na litość! a z kim innym mogłaby być?, jeszcze nie rzuciliśmy się w otchłań genderu). Wiem, czepiam się, ale m.in. na podstawie takich drobiazgów oceniam. Sama historia jest wystarczająco skomplikowana, by łatwo nie odkryć mordercy, są zmyłkowe tropy, postaci są w zamyśle wystarczająco zróżnicowane i ci, co z definicji stoją po stronie dobra, wcale nie są kryształowi - słowem: jest potencjał. Ale niestety wykonanie mnie nie satysfakcjonuje. Może następne tomy będą lepsze.

Mnie bardzo spodobał się klimat Lipowa i jego bohaterowie, a najbardziej nietuzinkowa komisarz Klementyna, która ubarwia tę powieść. Z pewnością sięgnę po kolejne książki tej autorki.

Motylek był dla mnie raczej ciężkim orzechem do zgryzienia. Przynajmniej z początku, gdzie obraz namalowany, nawet całkiem plastycznie, przez autorkę, mnie po prostu zwalił z nóg. Przyzwyczajona jestem w sumie do obrazu polskiej prowincji nienajlepszego. To chyba temat całkiem lubiany przez autorów, ale chyba żaden z nich nie namalował rodzimej wsi tak smutnej, dołującej i przygnębiającej.
Niech będzie spojler:
Spoiler:
- policjant alkoholik kupujący od dealera środki przeciwalkoholowe;
- jego malonastoletnia córka szukająca wrażeń seksualnych u starszych mężczyzn;
- u kolegi z pracy ojca z komisariatu, zachodzi w ciążę;
- którą dzięki dealerowi, i obietnicy obsługiwania go przez miesiąc, szybko usuwa;
- ojciec nienarodzonego dziecka, to ojciec 5 swoich dzieci, który regularnie uskutecznia bicie żony i nie tylko;
- kolejny policjant z incydentem zdrady na karku, ale z poczuciem winy, więc można mu przebaczyć;
- ksiądz gwałcący nastoletnią dziewczynkę;
- pedofilia w przeszłości;
- wszelkie brutalne, okropieństwa dokonywane na dzieciach;
- nie do końca wyjaśnione żonobójstwo;
- syn sypiający z macochą (dla której to pewnie dokonano żonobójstwa);

i w sumie jeszcze wiele innych.

Na tle tego obrazu pojawia się dwójka bohaterów – główny policjant (cudny bo nie dość że ma ponad 190 cm, to na dodatek ma brzuszek, z matką pracującą na komisariacie jako sekretarka) oraz pani prokurator (ogolona prawie na zero, kobiet...

Początek był niezbyt pociągający, trochę rażą powtórzenia stanowisk, w jednym miejscu bohater wyłącza magnetofon i wyjmuje płytę, rodzina bogaczy bardzo przerysowana - ale potem wsiąkłam.
Co prawda, mniej mnie poruszała codzienność Lipowa, mimo kolejnych zwłok, ale niezwykle poruszający jest wątek przewijający się w retrospekcjach.
Jak jeden zły człowiek wiele lat wcześniej doprowadził swoimi czynami do tego, co się dzieje, do morderstw, do nieszczęścia.
Widać jak w kolejnych pokoleniach jego pokręcony umysł się odradza i krzywdzi po raz kolejny. Przerażające, bo w gruncie rzeczy dwie osoby winne - są też ofiarami.... . Z pewnością przeczytam kolejne tomy sagi o Lipowie.