Rodzanice

Name: Rodzanice
Rating: 7.34 (61 reviews)
ISBN: 9788381690072

Katarzyna Puzyńska

7.3 /10

Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 61 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.3 /10

Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 61 ocen kanapowiczów

Opis

Zbliża się krwawy superksiężyc. Mieszkańcy maleńkich Rodzanic boją się, że ta niezwykła pełnia uwolni z dawna uśpionego demona. Tymczasem na zamarzniętym, smaganym zimowym wichrem jeziorze znaleziono ciało zamordowanej dziewczyny. Jest przykryta kocem. Gdyby nie to, że jakieś zwierzę poszarpało jej rękę, wyglądałaby, jakby spokojnie spała.

Tego samego dnia umiera pewna dziennikarka. W ostatnich słowach przestrzega byłą komisarz Klementynę Kopp przed wilkołakiem. Wkrótce emerytowana policjantka znika bez śladu... Pojawiają się sugestie, że to Kopp dokonała zbrodni. Tylko aspirant Daniel Podgórski wierzy, że dawna koleżanka jest niewinna. Jaki sekret skrywa sam Podgórski?

Dlaczego odpowiedzi warto szukać w szklanej kuli? Ile prawdy jest w anonimie zapowiadającym śmierć wszystkich mieszkańców Lipowa? I kto tak naprawdę czai się w ciemności

Data wydania: 2019-01-29

ISBN: 978-83-8169-007-2, 9788381690072

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Cykl: Lipowo, tom 10

Kategoria: Kryminał i Literatura detektywistyczna

Stron: 560

dodana przez: AnusiakK_2

Mamy 1 inne wydanie tej książki

Autor

Katarzyna Puzyńska

Urodzona w 1985 roku w Polsce

Z wykształcenia psycholog. Przez kilka lat pracowała jako nauczyciel akademicki na wydziale psychologii. Teraz całkowicie skupiła się na swojej największej pasji, czyli pisaniu. W wolnych chwilach biega i zajmuje się swoim czworonożny stadem - psami...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Katarzyna Puzyńska

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Wreszcie naprawdę dobra powieść w tym cyklu

WYBÓR REDAKCJI

3.02.2021

Łał. Łał. Łał. To się chyba nazywa praca pisarza nad warsztatem. Puzyńska kilka razy udostępniała na swoim profilu na fb zdjęcia książek, które właśnie kupiła i czyta i zdaje się, że podziałało. Aż trudno uwierzyć, że po kilku złych powieściach pisarka wysmaży coś tak dobrego, naprawdę. To było mocne, to było poruszające, tak gdy patrzymy na posta... Recenzja książki Rodzanice

@Bartlox × 9

Kolejny odcinek serialu

10.11.2021

"Rodzanice" są w moim odczuciu jedną ze słabszych powieści Katarzyny Puzyńskiej. Nie pomogły ani nośne motywy wierzeń ludowych — wilkołaki, wiedźmy, duchy — ani poruszające problemy społeczne (pedofilia, kazirodztwo). Seria o Lipowie jest jak serial telewizyjny typu "Na dobre i na złe" — są odcinki gorsze i lepsze, bo stałe wątki albo zbladły, al... Recenzja książki Rodzanice

@Zuell_Zuell × 16

"Rodzanice"- Katarzyna Puzyńska

16.09.2020

Małe miejscowości mają swój niepowtarzalny urok, są tajemnicze, melancholijne, dają poczucie spokoju i harmonii. Te najstarsze osady posiadają również swoje historie- pełne sekretów, intryg, pradawnych ludowych wierzeń i przesądów. "Rodzanice" Katarzyny Puzyńskiej. Wielkimi krokami zbliża się wyjątkowy wieczór, w trakcie k... Recenzja książki Rodzanice

@Wiejska_biblioteczka × 5

Puzyńska powraca.

1.09.2019

Jakie to było doświadczenie! Czytałam z zapartym tchem, do końca nie wiedziałam kto jest winny. Czułam strach, obrzydzenie (zwłaszcza przy wątku „Tatusia” i Michaliny), czułam rosnące zainteresowanie. Kasia Puzyńska stworzyła akcję gdzieś na pograniczu fantasy i obyczajówki. Realna zbrodnia, pradawne słowiańskie wierzenia i może wręcz trochę... ma... Recenzja książki Rodzanice

@karolcik × 2

Zobacz wszystkie (5) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Zuell_Zuell

2020-11-02

5 /10

Przeczytane

@Eli1605

2020-02-16

7 /10

Przeczytane 2020

Miałam dłuższą przerwę od serii "Lipowo" K. Puzyńskiej. Prawie zapomniałam jak dobrze się ją czyta. Lubię styl pisania Pani Kasi. Tradycyjnie fabuła mocno zamieszana, szereg wątków, dużo osób i zabójstw. A wszystko dzieje się w Rodzanicach, miejscowości złożonej z trzech domostw kryjących wiele tajemnic i trochę magii czy wierzeń słowiańskich. Do tego wszystkiego zaistniała sytuacja dotyka rodzin policjantów lub ich samych. Jednych lubię, innych nie ale wszystkim należy się szacunek. Nawet Kamińskiemu. I to zakończenie, które każe czekać na kontynuację. Jedynie co mi troszkę przeszkadzało to fakt przeskakiwania w chronologii zdarzeń. Raczej wolę jak wszystko dzieje się po kolei. Ale to maleńki mankament i nie obniża mojej oceny książki.

× 14 | link |

@Bibliotecznie

2019-01-14

10 /10

Przeczytane

Rodzanice - w wierzeniach słowiańskich (na obszarze Polski słabo poświadczone) niewidzialne demony przeznaczenia związane z Dolą, występujące zazwyczaj w liczbie trzech. [Wikipedia]

Rodzanice to również malutka wioska niedaleko Lipowa. Znajdują się tam zaledwie trzy domy, mieszkańców zaś łączą pewne wspólne sprawy. W powietrzu aż gęsto tam od tajemnic i niejasności. Kim są mieszkający w trzech domostwach ludzie? Jak radzą sobie z pojawiającymi się problemami?

Pewnego dnia na zamarzniętym jeziorze zostaje znaleziona martwa nastolatka. Ktoś przykrył ją kocem, przez co wyglądała, jakby spała. To Michalina, która dziewięć lat wcześniej została porwana i dopiero niedawno udało się ją odnaleźć. Nie zdążyła spędzić w rodzinnym domu zbyt wiele czasu. Ktoś ją zabił. A może sama targnęła się na swoje życie? Dziewczyna ma poszarpaną rękę. Czy zrobił to wilkołak, którego wszyscy wypatrują w leśnych ostępach?

To nie jedyne zwłoki, na które natraficie podczas lektury. Zginie jeszcze jedna osoba, dziennikarka, a najgorsze jest to, że o tę zbrodnię zostanie posądzona Klementyna. Jedynie Daniel nie wierzy w to, że to Kopp zabiła. Czy policjant ma rację?

Z przyjemnością wróciłam do wydarzeń opisywanych w warstwie obyczajowej. Byłam bardzo ciekawa, co słychać u Daniela, Weroniki, Emilii, Klementyny i reszty bohaterów. Sklepem Wiery zajęły się Agnieszka i Grażyna Kamińska. Junior Kojarski w wyniku rosnącej paranoi zamienił swój dom w twierdzę. Żywia Wilk i ...

» czytaj dalej

× 5 | link |

@Betsy59

2019-11-04

6 /10

Przeczytane E-book 2019

Z dużą obawą przystąpiłam do lektury ostatniej powieści Katarzyny Puzyńskiej. Po „Norze”, która mnie nieprawdopodobnie znudziła postanowiłam dać autorce ostatnią szansę. Jednym z powodów, że się na to zdecydowałam (poza, oczywiście przywiązaniem do bohaterów) była ilość stron, na szczęście „tylko” 560 a nie 800 jak w ”Norze”, więc pomyślałam, że da się przeczytać. I nie żałuję! Książkę czyta się bardzo dobrze, akcja jest wartka, każdy rozdział kończy się zagadką, co jest zgranym chwytem, który stosuje wielu pisarzy, ale jakoś tu mi nie przeszkadzało. No, może trochę. Tylko nieśmiertelny trójkąt miłosny (który zmienił się w czworokąt) między policjantami z Lipowa trochę już mnie nuży. Dodatek starosłowiańskich wierzeń (nie wiem, czy prawdziwych, czy wymyślonych przez autorkę)- ożywia akcję. Jednak od książek pani Puzyńskiej muszę sobie zrobić przerwę.

× 4 | link |

@karolcik

2019-09-01

9 /10

Przeczytane

„Zbliża się krwawy superksiężyc. Mieszkańcy maleńkich Rodzanic boją się, że ta niezwykła pełnia uwolni z dawna uśpionego demona. Tymczasem na zamarzniętym, smaganym zimowym wichrem jeziorze znaleziono ciało zamordowanej dziewczyny. Jest przykryta kocem. Gdyby nie to, że jakieś zwierzę poszarpało jej rękę, wyglądałaby, jakby spokojnie spała.
Tego samego dnia umiera pewna dziennikarka. W ostatnich słowach przestrzega byłą komisarz Klementynę Kopp przed wilkołakiem. Wkrótce emerytowana policjantka znika bez śladu... Pojawiają się sugestie, że to Kopp dokonała zbrodni. Tylko aspirant Daniel Podgórski wierzy, że dawna koleżanka jest niewinna. Jaki sekret skrywa sam Podgórski?
Dlaczego odpowiedzi warto szukać w szklanej kuli? Ile prawdy jest w anonimie zapowiadającym śmierć wszystkich mieszkańców Lipowa? I kto tak naprawdę czai się w ciemności?”

Jakie to było doświadczenie! Czytałam z zapartym tchem, do końca nie wiedziałam kto jest winny. Czułam strach, obrzydzenie (zwłaszcza przy wątku „Tatusia” i Michaliny), czułam rosnące zainteresowanie. Kasia Puzyńska stworzyła akcję gdzieś na pograniczu fantasy i obyczajówki. Realna zbrodnia, pradawne słowiańskie wierzenia i może wręcz trochę... magii? Stad ten niepowtarzalny klimat, akcja dzieje się w malutkiej miejscowości. Prawdziwa gratka dla fanów kryminałów Aghaty Christie. Osobiście bardzo żałuję, że to moje pierwsze spotkanie z Kasią Puzyńską i nie czytałam wcześniejszych części, oczywiście nie czułam jakiś brak...

» czytaj dalej

× 3 | link |

@SandraNightingale

2019-02-17

8 /10

Przeczytane

Tym razem autorka zabiera nas do malutkiej wioseczki Rodzanice nieopodal Lipowa. Kolejny raz jesteśmy świadkami makabrycznych wydarzeń. Losy ludzkie splatają się tu w zadziwiającej kombinacji i jak się okazuje każdy jest winny jakiegoś występku. A wszystkiemu przyświeca krwawy księżyc, który ma wskrzesić do życia wilkołaka.

× 3 | link |

@beata87

2019-11-17

9 /10

Przeczytane

Rewelacyjna powieść kryminalna o naszym Midsomer. Trup ściele się, praktycznie wszyscy mieli motyw i sposobność... Do tego wilkołaki i inne ciemne sprawki. Przeczytałam na jednym wdechu.
Jedyne, co mnie rozczarowało, to jakieś niedokończone wątki... powiewają w zakończeniu sugestie, ale ... mam niedosyt.

× 3 | link |

@ania_gt

2020-08-02

8 /10

Przeczytane Kryminalne perełki

Oj, dzieje się. Zbliża się krwawy superksiężyc, czas w którym ma się odrodzić dawny demon... Umiejętne połączenie wątków kryminalnych, ciekawy rys psychologiczny postaci i wplecione wątki mitologii słowiańskiej. Dla mnie bomba.

× 3 | link |

@sandrajasona

2019-11-02

6 /10

Przeczytane Przeczytane w 2019

W Rodzanicach znaleziono martwą dziewczynę, potem dziennikarkę, wszyscy popadają w psychozę, pojawiają się listy grożące śmiercią mieszkańcom. Co ma to wspólnego z pełnią księżyca i z wydarzeniami sprzed lat.
Dziesiąty tom serii o Lipowie znów pełen trupów, wątków i wydarzeń z przeszłości. Autorka tym razem połączyła przemoc wobec dzieci, tajemnice rodzinne, i trochę wilkołaków. Mamy też wątki obyczajowe coraz bardziej zagmatwane i niedopowiedziane. Nie ukrywam polubiłam serię, nic na to nie poradzę, czekam na dalsze tomy, bo tutaj nie wszystko się wyjaśniło. Jednak nie mogę się przekonać do wyjaśniania w tej pozycji wątków z poprzednich części, tak jak to było w „Norze”

× 2 | link |

@ksiazkowyregal

2020-01-10

8 /10

Przeczytane

Bardzo fajna część. Historia wciąga i losy jej bohaterów. Nie można się od książki oderwać i ciągle nas zaciekawia.

× 2 | link |

@Bartlox

2020-05-05

8 /10

Przeczytane Kryminał/Thriller Fantastyka - SF - Horror Kryminał/Thriller Polski Beletrystyka Współczesna literatura polska

@klaudia.nogajczyk

2020-03-14

7 /10

Przeczytane Domowa Biblioteczka Seria

Jeden wieczór. 560 stron. "Rodzanice" Katarzyny Puzyńskiej, książka na którą czekałam z nieskrywaną niecierpliwością. Twórczość tej autorki ma zarówno swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja należę do tej pierwszej grupy, chociaż początkowe spotkanie z pierwszym tomem sagi o Lipowie, nie mogę zaliczyć do udanych.

Co autorka zaserwowała czytelnikom tym razem? Dziesiąty tom różni się zdecydowanie od pozostałych części, choć ciągle widać podobny styl pisania, którym posługuje się autorka. Na "przystawkę" mamy dalsze losy dobrze nam znanych bohaterów: Daniela Podgórskiego, Pawła Kamińskiego, Marka Zarębę, Weronikę Podgórską, Emilię Strzałkowską, które autorka powiększyła o możliwość poznania ich najbliższych, sprawiając że "apetyt rośnie w miarę jedzenia". Jako "danie główne" zaserwowano nam intrygę dotyczącą losów mieszkańców, niewielkiej miejscowości Rodzanice, w której nic nie jest takie jak się wydaje i która swoim wpływem, wychodzi poza granice trzech domów, mieszając w życiu, odniosłam wrażenie, że wszystkich bohaterów. Nie można obyć się oczywiście bez "deseru" którym okazują się być mistyczne wierzenia, z wilkołakiem w roli głównej. Powiało grozą. Przecież już na okładce autorka ostrzega słowami "strzeż się krwawego księżyca!" I już kończąc mój wywód : może Pani Katarzyna nie jest polską Camillą Lackberg, ale jej książki są nie do podrobienia i uczta, którą serwuje już po raz dziesiąty jest coraz lepsza, a ja zdecydowanie czekam na więcej.

× 1 | link |

@trabska

2022-11-13

4 /10

Przeczytane Posiadam

Pani Kasiu, może da pani tym ludziom jakieś normalne imiona. Takie bliżej przeciętności. Bo coraz ciężej się to wszystko czyta. Tu już nie ma nikogo kogo da się lubić.

× 1 | link |

@book.book.pl

2022-09-18

Przeczytane

Ja zwykle kolejna świetna część Sagi o Lipowie, bardzo polecam

× 1 | link |

@marcinkowskapatrycja

2019-03-02

10 /10

Genialna.

× 1 | link |

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“Dziewczynka drżała. Wyprowadzili ją na dwór. Błyski z każdej strony. Obce twarze wpatrzone w nią w skupieniu.”

“Emilia od półtora roku była na diecie. Kiedy Daniel wybrał Weronikę, postawnowiła, że nie będzie nadal szarą myszką z lekką nadwagą w strategicznych punktach.Na efekty nie trzeba było długo czekać. Zaczęła nosić ubrania dwa rozmiary mniejsze.”