Nora

Uff skończyłam słuchać. Zachęcona recenzjami i chęcią poznania twórczości autorki sięgnęłam po tą książkę. Dawno już nie słuchałam czegoś tak przegadanego. Nie wiem czy to powieść obyczajowa, czy kryminał, chociaż trup sieje się gęsto. Powieść jest wielowątkowa, tocząca się w teraźniejszości i przeszłości. Każdy wątek ma swojego narratora. Każdy watek jest oparty na kolejnych scenach i dialogach. Napięcie jest utrzymywane dzięki swoistemu przekładańcowi tych scen. Mnie ten swoisty bałagan znużył i wynudził. Scena się kończy pytaniem i muszę przeczytać kolejno ileś scen innych aby uzyskać odpowiedź na to pytanie. W ten sposób jest budowane napięcie. Według mnie czasami mniej znaczy ciekawiej i lepiej. Tu się wszystko rozmywa w niekończących się wynurzeniach i rozmowach. Nie moja bajka

Pani Katarzyna Puzyńska sagą o Lipowie i okolicach na dobre "wdarła się w moje czytelnicze serce i umysł". Dziewiąta część zatytułowana "Nora" to prawdziwa "czytelnicza petarda". Zobaczymy w niej większość z ukochanych bohaterów: Daniela Podgórskiego, Emilię Strzałkowską, Weronikę Nowakowską, Klementynę Kopp, czy sklepikarkę Wierę.

Tym razem na ponad 800 kartkach przedstawionych zostało kilka historii, zdających się być całkowicie odrębnymi przypadkami: historia zaginięcia tajemniczej Bereniki Borkowskiej, zwanej przez przyjaciół BiBi, poznajemy bliżej funkcjonowanie "Nowych Horyzontów" znanego z poprzednich części ośrodka dla osób bezdomnych prowadzonego przez Jana Kowalskiego.

W tym samym czasie zaczyna się walka o kupno Bropolu, lokalny biznesman Lech Kołodziej stara się ukryć swoje tajemnice sprzed lat, ojciec policjanta Marka Zaręby - Cezary wpada w poważne tarapaty, a Daniel Podgórski stara się uporządkować swoje dotychczasowe życie, podejmując jeden z najważniejszych wyborów swojego życia. Co wspólnego ma Berenika z osobami mieszkającymi w "Nowych Horyzontach", dlaczego po 20-latach powraca tajemnicza sprawa wypadku?

W co zamieszany jest Cezary Zaręba oraz pracownicy Lecha Kołodzieja? i w końcu kogo wybierze Daniel? Byłą narzeczoną Weronikę, czy matkę swoich dzieci Emilię?

„Nora” autorstwa Katarzyny Puzyńskiej to już dziewiąta część z cyklu Lipowo. Dopiero co zaczęłam poznawać tą serię, a tu już dziewięć tomów za mną. I to nie byle jakich tomów bo książki z cyklu Lipowo należą do tych całkiem opasłych tomów. Skoro już dziewięć książek za mną to jeszcze tylko cztery przede mną.

Tym razem książka zaczyna się dość mocnym nawiązaniem do poprzedniej części "Czarne narcyzy", a wszystko to za sprawą Valentine Blue, która niedługo przed swoją śmiercią wysłała wiadomość do Weroniki. Poza tym zaginęła Berenika Borkowska "BiBi". Klementyna Kopp znalazła ciało młodej dziewczyny, ale nie była to "Bibi". Czy w Lipowie pojawił się seryjny morderca? Czy to tylko zbieg okoliczności? Czy poza tymi dwoma dziewczynami zginie ktoś jeszcze? Sporo się dzieje w tej części. Aspirant Daniel Podgórski niby wrócił na służbę, ale ciągle jakoś nie potrafi się w pełni ogarnąć. Ciągle zachowuje się jak by sam nie wiedział czego chce. Sporo się dzieje także w życiu Weroniki Nowakowskiej, a wszystko to za sprawą pojawienia się w Lipowie Grześka. Wszystkie te wydarzenia i tajemnicze śmierci w Lipowie mają swój początek przed dwudziestoma latami.

Dzieje, a dzieje się w tej części. Ponownie przewija się spora ilość postaci, ale wszystkie osoby w jakiś sposób się ze sobą łączą więc bez większego problemu wszystko można sobie ułożyć.

Zdecydowanie najlepsza część, mega gruba, ale nie naciągana, cały czas coś się dzieje, bardzo polecam

Czytać nie po kolei serię książek to tylko chyba ja tak uwielbiam. I robię to z czystą premedytacją i przyjemnością. Twórczość Katarzyny Puzyńskiej już miałam okazję poznać przy okazji lektury pierwszych tomów serii o mieszkańcach Lipowa, a tym razem nie wiedzieć czemu sięgnęłam dopiero po dziewiąty tom z kolei (a przeczytałam wcześniej jedynie trzy pierwsze z nich). Nie wiem, co mnie do tego konkretnie skłoniło, może sam tajemniczy tytuł, może niewiele zdradzająca okładka, fakt faktem jednak, że to uczyniłam i nie żałuję ani jednej minuty spędzonej z tą powieścią.

Berenika to dziewczyna, która wie czego chce i zawsze od razu to bierze od życia. Postanowiła znów uciec z domu. Jednak tym razem wszystko wygląda zupełnie inaczej niż wcześniej. Jedyny ślad po niej to koraliki bransoletki porzucone przy bramie do opuszczonego ośrodka. W te makabryczne wydarzenia zostaje zamieszany ojciec jednego z policjantów… Tymczasem na terenie Cichego Lasku dochodzi do makabrycznego odkrycia - w studni zostały porzucone trzy ofiary. Kto je zabił? Dlaczego? Czy kluczem do rozwiązania zagadki jest odnalezienie Bereniki? Co się tak naprawdę wydarzyło? I jak te wydarzenia łączą się z tymi z przeszłości, z roku dziewięćdziesiątego szóstego?
Katarzyna Puzyńska ponownie mnie nie zawiodła. Książka jest niezłym grubaskiem, a pomimo tego w ogóle nie czuć tu tej objętości. Akcja jest wartka i na każdym kroku czekają na czytelnika zaskakujące zwroty akcji. Ciekawym zabiegiem było podzie...

Mam wrażenie, że od poprzedniej części ta seria się tak totalnie zmieniła, że już w ogóle nie przypomina tego czym była na początku. I zdecydowanie nie jest to plus.