Pasażer na gapę

Wyobrażacie sobie ucieczkę ze szpitala psychiatrycznego?
Bo ja nie, dlatego też widząc napis na okładce książki moja ciekawość wzrosła dwukrotnie.

Maciek przez zbieg niefortunnych okoliczności trafia do zakładu zamkniętego dla psychicznie chorych. Nieudany skok na dużą kasę pozbawił chłopaka i jego kumpli okazji na lepszą przyszłość. Maciek jako jedyny zostaje złapany, jednak duży uraz psychiczny chłopaka zmusza władzę do zamknięcia go w szpitalu a nie w więzieniu. To stwarza okazję dla Maćka, by zbiec z psychiatryka. Udaję mu się to dzięki wrodzonemu sprytowi, wyjątkowo oddanej dziewczynie - Magdzie i misternemu planu jaki uknuł wraz z nią. Wszystko było by wręcz bajeczne gdyby nie współwięzień pojawiający się w pokoju Maćka na dzień przez planowaną ucieczką.
Tytułowy "Pasażer na gapę"- jak się domyślacie - to właśnie współlokator z psychiatryka. Ucieczka dwójki mężczyzn nie jest łatwa, ale trudności rosną wraz z odległością od zakładu zamkniętego. Kim jest Konrad? Czemu trafił do szpitala psychiatrycznego? Czy Maciek i Magda będą mogli cieszyć się swą miłością na wolności?
Koniec blurba. ;)

Adriana Bednarka poznałam dzięki mojemu mężowi. Jakiś czas temu czytał książkę "Skazany na zło" i spodobał mu się styl pisarza oraz sposób zawiązywania intryg. Zachęcona przez małżonka postanowiłam i ja poczytać książkę tego autora. Niestety brak czasu i ma wyjątkowo krótka pamięć pokrzyżowały mi plany. Tak więc widząc nową pozycję od Adriana Bednarka z wy...

Akcja powieści "Pasażera na gapę" kręci się wokół ucieczki z psychiatryka. Dopracowany i przemyślany plan stworzył Maciek, młody chłopak, który został skazany za napad. Pomaga mu w tym jego dziewczyna, Magda. Niestety plan komplikuje się kiedy na dzień przed ucieczką Maciek dostaje nowego współlokatora – Konrada. Nie pozostaje mu nic innego jak wciągnąć Nowego w ucieczkę. Czy jednak była to rozsądna decyzja? W końcu o Konradzie nic nie wiadomo... Za co został skazany? Czy przypadkiem Maćkowi i Magdzie nie grozi śmiertelne niebezpieczeństwo?

Wartka akcja, dziwnie mocno wciągająca historia i fakt, że książkę czyta się zadziwiająco szybko, to na pewno duże plusy też książki. Na minus muszę zaliczyć język powieści, który dla mnie był trochę za potoczny. Pomimo tego jednak książka dziwnie mi się podobała, muszę ją chyba podciągnąć pod lektury z kategorii „grzeszna przyjemność”. Dobra rozrywka, oderwanie od rzeczywistości na kilka wieczorów.

PASAŻER NA GAPĘ 🖋 @adrian_bednarek_autor @wydawnictwo_novaeres ▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️
„Ucieczka ze szpitala psychiatrycznego to dopiero początek …” Czy chcecie się przenieść do niebezpiecznej historii, która tak bardzo wciąga że ciężko odłożyć książkę przed snem a zamykając oczy do snu zastanawiacie się czy jesteście sami w pokoju? Jeśli tak to sięgnijcie po książkę „Pasażer na gapę” Adrian Bednarek. Mogę powiedzieć wam z czystym sumieniem że książka przerosła moje oczekiwania. Znalazło się w niej to wszystko co powinno być w dobrym kryminale. Jeszcze bardziej cieszy mnie to, ze coraz więcej dobrych kryminałów wychodzi spod ręki polskich pisarzy. Książkę czyta się przyjemnie i szybko. Autor posługuje się w niej lekkim piórem i pozwala nam się przenieść w świat książki i poczuć ten cały dreszczyk emocji na swojej skórze. Maciek aby ratować się przed więzieniem postanawia trafić do szpitala psychiatrycznego dzięki czemu uniknie kary więziennej. Pewnego dnia Magda pomaga w ucieczce Maćkowi z zakładu. Bardzo dobrze zaplanowany i przygotowany cały plan ucieczki zakłóca im niespodziewanie pojawiający się pacjent w sali szpitalnej Maćka. Postanawiają więc zabrać i jego a po opuszczeniu murów szpitalnych się z nim rozstać. Jednak to były tylko ich plany. Wszystko przebiegało szybko i zgodnie z planem. Rozpoczyna się sadystyczna gra w której dwoje młodych ludzi staje się jednym bezwładnym pionkiem w której będzie obowiązywać tylko jazda bez trzymanki z pasażerem na gapę. Autor świet...

Jak myślę o tej książce, to jedno określenie przychodzi mi do głowy - wzorowa, ponieważ powieść ma wszystkie niezbędne elementy, pozwalające określić ją mianem udanej lektury.

Choćby dlatego że historia jest zwarta i dynamiczna, nie ma dłużyzn i zbędnych motywów. Postacie są intrygujące, na tyle dobrze przedstawione, że możemy się w jakiś sposób do nich ustosunkować. Mocne sceny nie są przesadzone, przynajmniej w moim odczuciu. Nie czułam niepotrzebnego epatowania przemocą, jak np. u Chrisa Cartera, który do znudzenia rozkłada na części pierwsze miejsce zbrodni i zbeszczeszczone zwłoki. Bałam się lekko o zakończenie, bo zaczynało mnie lekko mulić, ale o dziwo zostałam pozytywnie zaskoczona. Przyznam szczerze, że była to wyjątkowo dobra książka, która dostarczyła mi wielu wrażeń. Tym samym daję zielone światło autorowi.

Wartka akcja, niebanalny temat. Warto przeczytać, autor dobrze się spisał.