Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "moich dom w", znaleziono 109

Mimo że opiekę nad moim kotem można by zaliczyć raczej do obowiązków, to czułam, że tata lubi się nim zajmować. Zawsze zabierał go do siebie do domu i Kleo wracała grubsza, przekarmiona.
Opowiadała mi, że od momentu moich narodzin wiedziała, że odnalazła światło w ciemnościach. Latarnię, która niezależnie od wszystkiego zawsze świeciła. Rozświetlała noc i wskazywała drogę do domu.
W moim poprzednim życiu byłem marzycielem. Wielki dom pod miastem musiał mieć mnóstwo okien dachowych, żebym jak najczęściej mógł patrzeć w niebo.
Rzeczywiście, często się zdarza, że idzie się do biblioteki, bo chce się książki o znanym tytule, ale główną funkcją biblioteki, a przynajmniej funkcją biblioteki w moim domu i w domach wszystkich znajomych, jakich możemy odwiedzać, jest odkrywanie książek, których istnienia się nie podejrzewało, a które, jak się okazuje, są dla nas niezwykle ważne.
Chcę, żeby wiedział, że zazwyczaj mój dom wygląda całkiem inaczej. Że zazwyczaj jest żywy i pełen ruchu, pełen światła, pełen swobodnych rozmów. Pełen miłości.
Miałam dość siedzenia w domu i użalania się nad sobą. Potrzebowałam normalności. A ta praca, choć nie miała nic wspólnego z moim wykształceniem, właśnie mi ją dawała. To dzięki niej znów poczułam, że żyję.
Stryj chciałby, abym miała dla mężczyzn wyjątkowe względy. Hodowałam się wśród was trzech tu w domu i może wkutek tego mimb tajemniczości i wyższości zbladł do zera w mojej wyobraźni.
Kobiecy, czysty dom, bez narzekania i bez męskich wad. Ale czy czysty kibel i mój własny ład na każdym centymetrze kwadratowym pomieszczeń zastąpi mi męża, wynagrodzi samotność i ciszę?
Kobiecy, czysty dom, bez narzekania i bez męskich wad. Ale czy czysty kibel i mój własny ład na każdym centymetrze kwadratowym pomieszczeń zastąpi mi męża, wynagrodzi samotność i ciszę?
Rozbita? Ja kompletnie się rozsypałam. Nie wiem, kim jestem, gdzie teraz znajduje się mój dom i co wydarzy się jutro. Moją bezpieczną przystań właśnie rozwalił sztorm i kompletnie nie mam pojęcia, jak to wszystko odbudować.
-Czy Sonea przeprowadzi się do Domu Nowicjuszy?
Nigdy wcześniej nie przyszło mi do głowy zapytać cię o to.
Rothen pokręcił przecząco głową.
-Sonea zamieszka ze mną.W moim mieszkaniu jest dość miejsca dla niej.
"Nim odpuściłem dom, z szafki nocnej wyciągnąłem nabój, który wyciągnięto ze mnie po ostatniej akcji. Obracanie go w palcach stało się moim nawykiem. Stanowił przypomnienie, że spojrzałem śmierci w oczy i roześmiałem się jej w twarz"
Przez wiele lat denerwowałam się, że mój wybranek zamiast lecieć na skrzydłach miłości prosto do domu, do mnie, włóczy się gdzieś po bezdrożach, lasach i polach, czy gdzieś tam. Na szczęście wyjaśniliśmy to sobie i teraz nie muszę się już niczym martwić.
Uniosła głowę i spojrzała Annie w oczy. Stały tak blisko, że czuła muśnięcia jej rzęs.
- Żadnych kinkietów- zgodziła się.- Żadnych klitek w Pimlico. Tylko my. Tam, gdzie jesteś ty, jest mój dom.
Kiedy dopłynęliśmy do Trondheim, był wczesny poranek. Różowe niebo jaśniało nad zatoką. Małe łódki rybackie kołysały się przy brzegu niczym łupiny orzechów. Dom. Mój dom. Solveig stała przy mnie, mocno ściskając moją dłoń. – Pięknie… – szepnęła. – Njord nam sprzyjał, niosąc dobry wiatr i łagodne fale.
Przyszła pod mój dom z ofertą sprzątania, a piękne kobiety z reguły nie sprzątają cudzych mieszkań. Chyba że są zdesperowane. A jeśli są zdesperowane, to znaczy, że potrzebują forsy. I żeby ją zdobyć, są w stanie zrobić wszystko.
Nie będę służył temu, w co już nie wierzę, obojętne, czy zwie się to moim domem, moją ojczyzną, czy moim Kościołem; i będę próbował wyrazić siebie w jakiejś formie życia lub sztuki w sposób możliwie wolny i pełny, a dla obrony sięgnę po jedyny oręż, jakiego gotów będę użyć - milczenie, wygnanie i spryt.
Nie chciałam go dotykać. Nie chciałam
być z nim w jednym pokoju. Z wysiłkiem zdławiłam krzyk w gardle,
słowa, które chciałam do niego wykrzyczeć: żeby wynosił się z tego
domu i oddał mi mojego syna. Nie umiałam znaleźć kontaktu z tym
pedofilem siedzącym przede mną...
Zaczynam zdawać sobie sprawę z tego, że jestem jak mój dziadek. Nie wyobrażam sobie życia w mieście. Ten dom wybudowałem dziesięć lat temu pośrodku niczego. Administracyjnie należy do Szklarskiej Poręby, ale znajduje się na uboczu z dala od wszelkich zabudowań.
Pochodzę z niezbyt religijnego domu, w którym nie brakowało pieniędzy, więc gdy moja mama dowiedziała się, że będę księdzem, załamała się. "Mój syn całe życie żebrakiem!" A ja do niej: "Tak, mamo, ale żebrakiem ekskluzywnym, bo nie przed kościołem, a w kościele!".
Mój bandycki życiorys był jak drzwi antywłamaniowe, miał kolejne "zawiasy". Nieważne, jak długo siedzisz. W pierdlu liczy się to, abyś miał dokąd wracać. Ja miałem. Znajome widoki, znajome pyski i najważniejsze miejsce w życiu. Dom.
Nowy Jork już wcześniej zmagał się z katastrofą i za każdym razem udawało nam się zjednoczyć. Musze trwać w nadziei, że uda się nam to ponownie. Webber planuje porzucić to miejsce, ale ja zawsze wybiorę Nowy Jork. To mój dom.
- Nie gniewaj się, Grom - powiedziała po jednej z nich - ale twoja matka jest jak tsunami. Wpada znienacka, zasysa i wypluwa. Mój dom zawsze był moja twierdzą, a ona z tej twierdzy potrafi zrobić dmuchany zamek dla dzieci.
Zrobić coś trzy razy oznacza zobowiązanie definitywne i na zawsze - przysięga wypowiedziana trzy razy, trzykrotna modlitwa... - trzy razy nie mogłeś się pomylić, przejęzyczyć, zapędzić, a zatem był to po trzykroć mój Dom.
Wyglądałam tak jak się czułam. Od wyjazdu Owena każdy mój poranek wyglądał podobnie. Zero chęci do czegokolwiek, ale jakoś spinałam pośladki. Pracowałam, brałam nadgodziny, masakrowałam się treningami, a teraz do tego doszła jeszcze nauka hiszpańskiego. Ten schemat trwał już u mnie od czterech lat, z wyjątkiem dni, w których mój mężczyzna wracał do domu, wtedy byłam najszczęśliwsza.
Życie stało się dla mnie o wiele łatwiejsze. Dom również zyskał, ponieważ wyjeżdżając w tygodniowe delegacje, nie byłem w stanie należycie o niego dbać – sprzątać czy doglądać drobnych spraw. Żywienie się w stołówce pracowniczej nie wpływało też dobrze na mój żołądek.
Wracałem do domu, jakbym w sto par koni jechał. Miałem w kieszeni niemały kapitalik. Tysiąc złotych i wszystkie ruble. Byłem bogaty. Rubelki skrzętnie schowałem, a tysiączek tak rozmnożyłem, że miałem za co postawić ten dom, który widzisz; wielki i piękny niczym jaki dwór pański. Ludzie mówili, że nawet dziadek mojego teścia w takim nie mieszkał.
Wysiadam z samochodu i biorę głęboki wdech. Chłodne powietrze dociera do moich płuc i czuję ulgę. Jestem w domu. Chociaż pozostawiłam tutaj moje najbardziej traumatyczne wspomnienia, nie ma takiego drugiego miejsca, w którym czułabym się tak dobrze.
W mojej głowie wybucha co rusz kakofonia alarmów. Ściskam skronie drżącymi palcami, modląc się, by to okropne uczucie ustąpiło. Żebym mógł już wstać i wyjść. Wyjść z domu, a najlepiej z siebie samego i nie czuć tego wszystkiego.
Rytm końskich kopyt nas uspokaja. Wpatruję się w krajobraz za oknem, a moje myśli błądzą wokół rodziców. Matka zawsze mi mówiła, że moim przeznaczeniem jest prowadzenie domu, rodzenie dzieci i poświęcenie życia mężczyźnie i potomstwu. I nawet to mi się nie udało.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl