Biel

Uff, ależ mocne! Seks, przemoc i perwersja. Zdecydowanie bardziej brutalna, niż poprzednie części. Ale akcja też bardziej emocjonująca. Znów dwa plany czasowe: 1988 i 2015. Znów trójmiejski półświatek, tym razem powiązany z milicją i esbecją a współcześnie z biznesem. Autorka jak zwykle zrobiła solidny research i opowieść swoją oparła na prawdziwych wydarzeniach. Atmosfera lat 80-tych dobrze oddana, łącznie ze szczegółowym opisem ubiorów. Leo Bilski chce rozwiązać zagadkę śmierci swojego ojca w 1988 r. W zagadkowy sposób ostatnie śledztwo, które prowadził Miłosz Bilski jest powiązane z tym współcześnie prowadzonym przez jego syna… Czyta się jednym tchem. Autorka z książki na książkę jest coraz lepsza.

Po nieco słabszej „Czerni”, w trzecim tomie jest to, co najbardziej lubię w kryminałach: rozbudowane tło obyczajowe oraz zgrabnie pomyślany wątek morderstwa, bez jakiś dziwnych wygibasów i całkowicie nierealnych rozwiązań.

Oczywiście jest trochę schematycznie, ale całość trzyma w napięciu. Bardzo dobrze przedstawiony świat seksbiznesu (tzn. tak mi się wydaje, bo w ogóle tego świata nie znam) i postawienie tezy, że przemoc seksualna dotyka nie tylko prostytutki i „patologię”. Że czasem każdemu może się to zdarzyć.

Podobało mi się też pokazanie układów i układzików, kumoterstwa – prokurator Leopold Bilski prowadzi śledztwo, które zahacza o schyłek PRLu. Współcześnie nie wiadomo, kto wtedy był „złym gliną” i miał powiązania ze światem przestępczym. Ładnie się też wkomponował wątek pamięci emocjonalnej, nie jestem psychologiem, więc nie wiem jak to wygląda z naukowego punktu widzenia, ale w książce wszystko się Autorce ładnie złożyło.

Ostatnia część cyklu. Nieco słabsza od poprzednich, moim zdaniem momentami nieco chaotyczna. Mimo tego, wciągająca i bardzo dobra. Przeczytałam z przyjemnością. Zakończenie przewidywalne.

Trójmiasto zimą to jeden ze sposobów na trwające właśnie upały 😎. Nadciąga "Biel" - kontynuacja świetnie przyjętych „Czerwieni” i „Czerni” i zarazem finał bestsellerowej trylogii.

Po sprawie w Kartuzach prokurator Leopold Bilski, wrócił do pracy w Trójmieście. Ma zająć się tajemniczym samobójstwem młodej studentki, której ciało nosi ślady krępowania i duszenia.

W mocnym finale serii autorka serwuje nam, aż trzy zagadki kryminalne. Pisze lekko, czuć tu moc i pewność przekazu, na dodatek posiada niezwykłą umiejętność przykucia naszej uwagi. Po niektórych akcjach musiałam wziąć głębszy oddech. Wydarzenia przedstawione w narracji trzecioosobowej przeskakują do kolejnych jej bohaterów, co dodaje i tak już mocno dynamicznej akcji, jeszcze więcej energii i sprawia, że nie możemy przestać czytać.
Kreacja postaci bez zarzutu, do starych twarzy, dołączą nowe intrygujące jednostki. Choć to prokurator jest postacią pierwszego planu, to i te drugoplanowe są nie mniej ważne. Oczywiście jak to w dobrych kryminałach bywa, mamy możliwość uczestnictwa w każdym etapie śledztwa. Kolejnym plusem jest atmosfera miasta, hałas i zgiełk, którą uwielbiam.
Przeniesiemy się w czasie do Trójmiasta lat osiemdziesiątych i przekonamy się, jak mocno przenikały się ze sobą światy mafii, milicji i prostytucji. Czy w końcu uda się prokuratorowi Bilskiemu znaleźć odpowiedź na dręczące go od lat pytanie: kto zabił jego ojca?
Świetnie skonstruowana sieć powiązań, wydarzeń i wątkó...

"Biel" to trzecia część cyklu "Kolory zła", tak mnie wciągnęła, że znowu zarwałam pół nocy. Było jednak warto, gdyż i tak nie mogłabym zasnąć nie poznawszy jej zakończenia.

Gdy prokurator Bilski zostaje wezwany do wydaje się zwykłego samobójstwa studentki, która wyskoczyła z okna, wracają wspomnienia z dzieciństwa; zabójstwo ojca (milicjanta), ale gdy okazuje się, że studentka przed skokiem z okna była podduszana i gwałcona, sprawa nie jest już taka prosta. Okazuje się, że jego ojciec w czasach PRL-u prowadził śledztwo w podobnej sprawie, to wszystko jakby się zazębiało, lecz trudno posklejać w całość. To całe, dwutorowe śledztwo jest bardzo intrygujące, gdyż Bilski chcąc rozwiązać zagadkę samobójstwa studentki, jednocześnie chciałby dowiedzieć się dlaczego zginął jego ojciec, i kto się przyczynił do tego.

Bardzo polecam cały cykl.

"Biel" jest zwieńczeniem trylogii "Kolory zła", jaką przygotowała dla czytelnika autorka. Po "Czerwieni" i "Czerni" biały nieskazitelny śnieg, na który spada młoda, ambitna studentka prawa skacząc z okna bloku mieszkalnego. Świadkowie od początku wspominają, iż kobieta skończyła z własnej woli, w intencji mając pozbawienie siebie życia. Co takiego stało się w życiu dziewczyny, iż mając wiele lat, doświadczeń kolejnych etapów życia przed sobą, postanowiła je przerwać.
Ponownie na wokandę wraca Leon Bilski, prokurator, który w ślad za swoim ojcem postawił sobie za cel pilnowanie porządku i dochodzenie sprawiedliwości. Mężczyzna boryka się z traumami z przeszłości przybliżonymi we wcześniejszych częściach, jak i analizuje swoje rodzinne korzenie. W "Bieli" nowe śledztwo determinuje fabułę i nadaje jej rytm, krokami którego podąża Leon.

Na przestrzeni wszystkich trzech książek pani Sobczak daje się zauważyć doszlifowany warsztat literacki autorki - każda kolejna część jest lepsza, dokładniej przygotowana i przemyślana. Można odnieść wrażenie, iż autorka bierze sobie do serca opinie, analizuje błędy i na podstawie krytycznych uwag tworzy coraz lepsze pozycje. Czekam na więcej!

Polubiłam trylogie, dlatego że to taki rodzaj serii, który wymaga od autora równego poziomu. Pierwszy tom musi zaintrygować, żeby w ogóle czytelnicy chcieli sięgnąć po kolejne. Drugi nie powinien być gorszy, ale najlepiej, gdy jest troszkę spokojniejszy, skupia się na bohaterach. A trzeci - wiadomo, finał ma sprawić, że zapamiętamy całość na długo.
"Biel" jest właśnie trzecim, bez wątpienia najlepszym tomem trylogii "Kolory zła", ale raczej zapadającym w pamięć jako jedna powieść, a nie część całości, choć znajdują się w niej odpowiedzi na pytania, które pojawiły się już przy "Czerwieni", dlatego tak istotne jest w tym przypadku czytanie po kolei.
Nie ukrywam, że dla mnie wątki związane z przeszłością bohaterów są z reguły najbardziej intrygujące i tak też było przy tej serii, choć nie spodziewałam się, że autorka poświęci im niemal cały tom finałowy. Wspominałam przy recenzji drugiej części, że prokurator Leopold Bilski nie przypadł mi do gustu, więc muszę przyznać, że po "Bieli" mój stosunek do niego stał się bardziej pozytywny. Fabuła dotyczyła w głównej mierze przeszłości jego rodziny i z ogromnym zafascynowaniem odkrywałam jej kolejne karty.
Jestem pełna podziwu dla autorki, bo udało jej się stworzyć nie tyle tło, co osobną historię, która trzymałaby w napięciu nawet gdyby nie była tak ściśle powiązana z teraźniejszością. Zresztą od pierwszego spotkania z jej twórczością nie miałam wątpliwości, że jest mistrzynią w budowaniu wielowarstwowych intryg i nie...

Autorka długo kazała nam czekać na zamknięcie cyklu "Kolory zła". Czekałam na finał z niecierpliwością. Tak jak w poprzednich częściach tak i tutaj głównym bohaterem jest prokurator Bilski, który wraca do Trójmiasta z "wygnania". Trzonem tej historii jest samobójstwo młodej dziewczyny, która wyskoczyła z okna. Oprócz tego autorka wprowadza retrospekcję w postaci ojca naszego prokuratora, która to przenosi czytelnika do lat osiemdziesiątych i próby rozwikłania sprawy, którą zajmował się przed śmiercią. Tak samo jak w czasach wpółczesnych, tak i w przeszłości Panowie Bilscy musieli borykać się z trójmiejską mafią.
Tom trzeci serii, według mnie, nieco słabszy od poprzednich i niekiedy małam wrażenie, że przejścia od przeszłości do współczesności wprowadzają nieco zamętu do całości jednak żaden wierny czytelnik nie może nie zaznajomić się i z tą częścią.

Małgorzata Oliwia Sobczak trzecim kolorem zła, „Bielą” zabiera nas tym razem w świat sprzedajnych glin prostytucji okresu PRL-u. Tym razem prokurator Leopold Bilski musi zmierzyć się z tajemniczą śmiercią ojca, kapitana milicji. Legendą tworzoną w głowie prokuratora tyle lat. Koniec powieści niezwykle emocjonujący, udało się autorce stworzyć klimat zagrożenia i śmierci. Mało co i bym się nabrał, choć przyznam, była chwila zwątpienia. Więcej nie mogę napisać bo bym najzwyczajniej w świecie spalił pracę autorki. A prace wykonała solidną. Jak sama przyznaje, przygotowała się zapoznając się z wydawnictwami traktującymi o tamtych latach czy posiłkując się fachowcami z różnych dziedzin. Można by napisać, że lekcję odrobiła solennie. I się opłaciło. Wyszła całkiem zgrabna trójmiejska powieść w równym tempie akcji bez zbędnych osobistych tragedii bohaterów.

Trzecia część cyklu "Kolory zła" trzyma poziom.
Prokurator Leopold Bilski powrócił do Trójmiasta i wpadł w wir pracy. Samobójstwo młodziutkiej studentki budzi demony przeszłości. Bilski do tej pory nie zna okoliczności śmierci swojego ojca, który dawno temu prowadził śledztwo w sprawie śmierci prostytutki. Ślady duszenia i krępowania na ciele studentki prowadzą śledztwo do nocnych lokali, do półświatka gdzie żądza i pieniądz znaczą więcej niż życie.
Współczesność mocno powiązana z przeszłością, bezwzględni bandyci nie przebierają w środkach.
Mocny kryminał, ciekawa dynamiczna akcja i oczywiście zaskakujące zakończenie. Czyta się świetnie. Najlepsza na weekend, żeby spokojnie można było zarwać noc, bo książki nie da się odłożyć 👍😊 Polecam!

Po Czerni i Czerwieni, wiedząc, że kolejna część ukaże się niebawem nie mogłam się wprost doczekać. Seria Kolory Zła to oddzielne historie, których jednym z głównych bohaterów jest prokurator Leopold Bilski, mężczyzna dociekliwy, nieprzebierający w środkach i dążący do celu, po przysłowiowych trupach. Szkoda, że ta seria kończy się, bo dawno nie czytałam tak wciągającego kryminału.

Mimo powagi i dramatyzmu fabuły autorka potrafi w bardzo malowniczy sposób przekazać chwilę danego wątku, bardzo realistycznie opisując miejsce zdarzenia czy postacie biorące w tym zdarzeniu udział.

Książka od pierwszych stron przykuwa uwagę i trudno jest się oderwać od treści.

Autorka umieściła fabułę w różnych okresach czasowych. Mamy tutaj śledztwo prowadzone w roku 2015, po czym przenosimy się do roku 1988 i tak na przemian.

Mnie ta książka przyciągnęła szczególnie, dlatego, że większość zdarzeń została umiejscowiona w Trójmieście, czyli tu, gdzie znam wiele wymienionych w książce miejsc. Dla kogoś, kto zna Trójmiasto z lat osiemdziesiątych to ciekawa „wycieczka” do przeszłości.

Bardzo realistycznie pokazany jest nie tylko świat przestępczy Gdyni, Gdańska czy Sopotu, ale i powrót do normalnej rzeczywistości tamtego okresu. Wiele z tych miejsc już nie istnieje, dlatego z sentymentem je sobie przypomniałam i z przyjemnością „poznałam” te inne.

...

Każda z części „Kolorów zła” wyróżnia się intrygującą, dopracowaną fabułą, ale #biel w moim odczuciu to najlepszy tom trylogii. Mogę więc stwierdzić z pełną odpowiedzialnością, że autorka bardzo dobrze zaczęła, ale z jeszcze większym przytupem kończy historię prokuratora Leopolda Bilskiego.

Biel jest symbolem czystości i niewinności, jednak pod pierzynką śniegu skrywają się trójmiejskie brudy, mafijne okrucieństwa, władza, chciwość, prostytucja, brutalność i śmierć. Leopold Bilski próbuje wyjaśnić tajemnicze samobójstwo studentki, ale wraca też do niewyjaśnionej śmierci swojego ojca przed wielu laty. Tym razem dociekanie prawdy przy bieżącej sprawie, może się okazać równie niebezpieczne jak odgrzebywanie przeszłości. Czy uda mu się odkryć skrzętnie skrywane tajemnice?

Autorka wciągnęła mnie w intrygę skomplikowaną i budzącą ogromne emocje, sięgając w głąb ludzkiej psychiki i odkrywając mrok skrywany przed oczami innych. Mrok, któremu dają upust w ukryciu ci, których nigdy byśmy o to nie posądzali. Pisząc lekkim, ale wyrazistym językiem, trafia do mnie bezbłędnie zarówno opisami, jak i naturalnością dialogów. Znakomite zwieńczenie trylogii.

Zaskoczyło mnie nieco jedynie zakończenie powieści. Spodziewałam się, biorąc pod uwagę całokształt, że autorka przypisze głównemu bohaterowi inny los. Nie znaczy to, że jestem zawiedziona, ale myślę, że dodałoby to realizmu i wyrazistości, choć zdania pewnie byłyby podzielo...

"(...) A niebezpieczne działania służbowe, których podjął się pan zarówno podczas śledztwa w sprawie Skalpela, jak i Potwora z Kartuz, nie wynikają z odwagi. Ryzykuje pan, by skrócić nieznośnie oczekiwanie na to, co pana zdaniem nieuniknione. Goni pan śmierć, żeby ona nie goniła pana."
Ale to było dobre! Trudno jest napisać serię, gdzie każda część trzymałaby niezmiennie wysoki poziom, a Małgorzacie Oliwii Sobczak to się udało. Tak jak pozostałe tomy serii, "Biel" to prawdziwa gwiazda w swoim gatunku, jest perfekcyjnie dopracowana, a poszczególne wątki idealnie się zazębiają. Tajemnicza zbrodnia, niepokojący, nadmorski klimat i przeszłość, która powraca w najmniej oczekiwanym momencie, to wszystko razem sprawia, że nie sposób oderwać się od tej historii. Bardzo podobała mi się kreacja głównego bohatera, autorka idealnie go poprowadziła przez wszystkie trzy część, a to, że pozostawiła czytelników w niepewności odnośnie jego dalszych losów, uważam za genialne posunięcie. Poza tym dla wszystkich tych, którzy dorastali w latach osiemdziesiątych, "Biel" będzie sentymentalną podróżą do lat dzieciństwa, gdyż autorka z niezwykłą empatią i wnikliwością opisała ten okres. Dlatego z mojej strony nie pozostaje nic innego jak zachęcić was do lektury, gwarantuję, że nie będziecie żałować.

Kolejny świetny tom świetnej serii. I muszę przyznać, że ta część podobała mi się najbardziej.
W tej części poznajemy dalsze lody prokuratora Bilskiego, którego polubiłam już w pierwszej części. Fabuła jest prowadzona w dwóch przedziałach czasowych.

1988
Tutaj mamy okazję poznać ojca Bilskiego, który przed śmiercią prowadził pewną sprawę. Czy ta sprawa miała związek z jego śmiercią? Czy to był naprawdę wypadek?

2015
Bilski prowadzi nową sprawę samobójstwa prostytutki. Ta sprawa, sprawia, że mężczyzna zagląda do starych akt i próbuje rozwikłać sprawę sprzed kilkunastu lat - sprawę swojego ojca, która jest bardzo podoba do obecnie prowadzonej przez prokuratora.

Dzieje się tutaj bardzo dużo. Jest mnóstwo tajemnic, mnóstwo zagadek.

Każdy z trzech tomów serii Kolory zła uwielbiam i polecam Wam bardzo serdecznie.

Trzecia część "Kolorów zła." Nie będę miała za złe, jeśli ukażą się inne kolory. W "Bieli" autorka zastosowała dwie plaszczyzny czasowe, pojawiające się przemiennie. W roku 1988 Miłosz Bilski prowadzi śledztwo w sprawie uduszonej prostytutki. W roku 2005 jego syn, Leoold Bilski zajmuje się podobną sprawą. Okazuje się, że obie sprawy zwązane są z tymi samymi osobami. Ostatnio często trafiam na książki o klubach swingerskich. Taka też jest w "Bieli". Mamy korupcję, prostytucję i narkotyki, porzemoc. Akcja wciąga, chociaż jak dla mnie niektóre opisy są zbędne. Nie ma dla mnie znaczenia jak ubrana była jakaś osoba, czy jakie były meble.Lubią szybkie tempo w kryminałach.